De Baardman

Baardmannen (man links, vrouw rechts)

Er zijn een aantal vogeltjes waar ik altijd graag extra moeite voor wil doen en

de Baardman is er één van.

Helaas moet ik daar meestal toch wel een eindje voor rijden en

dan gaat de reis vaak richting de Oostvaardersplassen.

Heel soms kom ik ze dichterbij huis tegen en deze keer zitten ze al een tijdje op 

een kwartiertje afstand van mijn huis in de omgeving van Amsterdam.

Maar ja, het is erg druk in deze periode op mijn werk en in de weekeinde is

het weer niet echt lekker om er op uit te gaan om te fotograferen.

Dan heb ik mazzel want op zondag 17 januari beloofd het prachtig weer te worden.

Voor zonsopkomst ben ik op de plek waarvan ik weet dat er in ieder geval 4 baardmannetjes

aanwezig zijn. De zon komt helaas in een ongunstig positie op en dus probeer ik mij 

zo goed mogelijk op te stellen en hoop ik op een zo'n snel mogelijke ontmoeting.

De baardmannen zijn erg aanwezig, maar niet op de plekken waar ik ze wil hebben.

Meestal zitten ze net een meter of 5 achter de rietkraag waar ik mijn camera 

op heb gericht. Druk pingend eten ze de zaadjes uit de rietpluimen.

Prachtige vogeltjes zijn het en hoewel ze niet de meest sprankelende kleuren hebben,

is de kleur bruin allesbehalve saai en zeker in combinatie met de grijze kop bij de mannetjes.

Dan vliegen ze naar een plek, waar ik dichterbij de vogels kan komen.

Het nadeel is, dat ik teveel tegenlicht krijg.

Een beetje schuiven levert toch wel wat aardige plaatjes op, maar niet wat ik wil.

Omdat het zonnetje steeds feller gaat schijnen, neem ik maar snel weer

mijn eerste plekje in en is het gewoon afwachten.

En wachten, en wachten ........

Langzaam maar zeker hoor ik het geping van de vogeltjes weer mijn kant opkomen.

En ja hoor, na een minuut of 15 krijg ik ze in het vizier.

Beetje bij beetje schuiven ze in mijn richting en dan vliegen ze heel fraai

naar de buitenkant van het rietveld en precies op de plek waar ik op hoopte.

Baardmannetjes zijn niet zo heel schuw, maar ze moeten wel naar jou toekomen.

Ga je achter ze aanlopen, dan vliegen ze meestal snel weer weg.

Dus zolang je rustig op je plekje blijft staan, trekken ze zich niets aan van mensen.

Het vrouwtje

Geduld is dus een schone zaak en de beste kansen krijg je, wanneer de

baardmannetjes in een niet zo'n heel groot gebied zitten.

Ze volgen meestal een vaste route, wanneer ze voedsel zoeken en

die route leggen ze meerdere malen af.

Het liefst had ik de baardmannen op de foto gekregen met een vrije achtergrond.

Maar ze blijven een beetje laag in de rietkraag zitten en het lichtbruinige van het

riet in de achtergrond maakt toch wel een mooi geheel met de kleur van de baardmannen.

In totaal zie ik 5 verschillende vogels.

Niet zo heel veel voor een groep baardmannen, maar des te beter ivm het fotograferen.

Met minder vogels in de omgeving, hoef je er ook minder in de gaten te houden.

Hoewel de mannetjes het mooist zijn, mogen de dames er ook wel wezen.

Zoveel verschillende tinten bruin bij elkaar geven een prachtig effect.

De baardmannen blijven helaas een beetje laag in het riet en dan ook nog eens op

de plekken waar de achtergrond toch wel druk is.

Het is dan wel het leefgebied van deze vogel, maar een paar helemaal vrijzittende vogels

had ik er graag bij gehad.

Er steekt 1 hele hoge rietstengel boven de rest uit en ik hoopte al

dat er eentje bovenop zou gaan zitten.

Omdat de zon nogal fel schijnt, is het toch lastig om een foto te maken

zonder harde schaduwen . Gelukkig gaat het vogeltje ook even zodanig

zitten, dat de hele zijkant beschenen wordt.

Zo half "en profiel" is mooi te zien waar de vogel zijn naam vandaan heeft, 

al zou snorman misschien een betere benaming zijn.

Maar als de vogel je zo een beetje schuin aankijkt, zie je een snor zoals de 

heren van stand van zo'n 200 jaar terug hadden.

Het is maar een korte periode in het jaar, dat je baardmannen op deze manier kunt fotograferen.

Tenminste, dat is mijn ervaring. Ze zitten buiten de koudere winterperiode namelijk liever

helemaal onderin het riet, waar ze zich voeden met insecten.

Bij erge kou zijn er weinig insecten en leven ze dus van het zaad van het riet.

Ze kunnen dan ook langdurig op 1 en dezelfde plek blijven zitten.

Een vliegende baardman stond ook op mijn lijstje en dan heb je een beetje mazzel nodig,

dat ze net mooi je scherptegebied invliegen.

Hoewel het scherptepunt jammer genoeg net achter het koppie ligt,

vind ik het toch een foto om in het blog te plaatsen.

Hoewel ik de hele ochtend baardmannen heb gehoord en gezien,

duurde het echte fotomoment maar een minuut of 3.

En dat terwijl ik daar dus 5 uur aanwezig was.

Daarna ben ik ook nog een paar keer terug geweest,

maar omdat het inmiddels warmer werd en de insecten tevoorschijn kwamen,

lieten de baardmannen zich niet meer zo mooi zien.

Misschien komen er nog kansen deze winter.

In een volgend blog aandacht voor Nonnetjes.

Tot de volgende keer,

René

Texel tijdens de kerstdagen

Wulpen

De afgelopen kerstdagen hebben we doorgebracht op Texel.

Dan kijk je ruim van te voren toch regelmatig op weeronline om de weervoorspellingen

in de gaten te houden. Behoorlijk harde wind werd er voorspeld en ook veel regen.

Echter bleek het tijdens ons verblijf ontzettend mee te vallen.

Uiteraard gaat de camera ook mee, maar je gaat ook niet op 1ste of 2de kerstdag 

de hele dag op pad om te fotograferen. Het is natuurlijk al laat licht en

ik wil ook op tijd terug zijn voor het ontbijt.

Gelukkig sliepen de kinderen uit op 2de kerstdag en was het ook nog eens aardig weer.

Als je dan weet waar je ongeveer moet zijn op het eiland, kun je de beschikbare tijd

optimaal benutten en kun je in twee uurtjes nog een hoop zien en fotograferen.

Bergeend

Alleen die harde wind maakte het soms wel lastig.

Brandganzen.

Als je zo een paar dagen weg gaat en je van tevoren al weet dat je

niet veel met de camera op pad kunt gaan, neem je ook niet alle spullen mee, die je nodig

zou kunnen hebben. Zo had ik mijn waterdichte broek niet bij mij en als je dan ook

nog eens niet zo veel andere kleren meegenomen hebt, ga je niet lekker languit in

het gras liggen om een vogeltje te fotograferen.

Kramsvogel

Maar ja, als er dan toch een leuke soort lekker blijft zitten, moet de schone broek

er dan toch maar aan geloven.

Kramsvogel

Wel jammer dat het gras toch net iets natter blijkt te zijn, dan ik gedacht had.

Dus moet het toch maar even vlugger dan anders.

Scholeksters

Tureluur

Opvallend zijn de vele tureluurs die ik tegen kom.

Ik dacht dat die altijd wegtrokken naar het zuiden,

maar er blijken toch ook een aantal van deze vogels in Nederland te overwinteren.

Wulp

Op het wad zag ik behoorlijk wat wulpen zoeken naar voedsel,

maar ook binnendijks waren er veel wulpen te zien.

Wulpen

Zo'n grote groep blijft leuk om te zien en het blijft fascinerend hoe de vogels

elkaar waarschuwen, wanneer er gevaar dreigt.

Eidereenden (1 man en 8 vrouwen)

's Middags een strandwandeling gemaakt en daar kwamen deze eidereenden langsvliegen.

Een prachtige soort om nog eventjes mee te pikken op 2de kerstdag.

Torenvalk

Ik sluit dit blogje af met de foto's van een torenvalk, welke ik 's ochtend vroeg

als eerste had gemaakt.

Ik had het valkje al zien zitten, toen het nog te donker was.

Eerst maar even een stukje doorgereden, maar toen het zonnetje over

de dijk heen kwam, ben ik gauw terug gereden.

Het valkje zat nog steeds mooi op hetzelfde paaltje.

Heel rustig, metertje voor metertje, dichterbij gereden en dan ben je vlakbij,

neem je de eerste twee foto's en dan komt er een brommer aanrijden met

een kapotte uitlaat. Tsja, torenvalkje pleitos natuurlijk.

Maar ik houd haar in de gaten en ze landt zo'n 100 meter verderop en 

dan begint het hele ritueel van voren af aan.

Weer kan ik tot heel dichtbij komen, maar dan hoor ik ook al weer

het brommertje in de verte aankomen.

Nu geef ik het op en rijd verder in de richting van de plek die ik

van te voren uitgekozen had.

Maar in de verte zie ik weer een torenvalkje zitten op een paaltje.

Deze keer op een prachtig plekje om een iets ander soort foto te maken.

Als ik vlakbij ben, zie ik een mooi standpunt om de foto te nemen.

Een standpunt waarmee je extra sfeer kunt geven aan een foto.

De mist in de foto is namelijk helemaal geen mist.

De foto hieronder is op bijna hetzelfde tijdstip genomen, maar vanuit een een iets ander standpunt.

Dat kun je zien aan de verticale naad in het paaltje.

Het is hooguit drie meter verder met de auto en ik heb de camera ietsje hoger gehouden.

Dat blijft toch het leuke van fotografie.

De waarheid een beetje manipuleren, maar dan zonder een bewerkingsprogramma.

In een volgend blog komen de Baardmannen aan bod.

Baardman

Tot de volgende keer,

René

Aalscholvers

Aalscholver

In de winter maak ik regelmatig foto's aan de waterkant.

Af en  toe komt er eens een speciale wintergast voorbij, maar meestal zijn het

de wat algemenere soorten die ik op de plaat zet.

Zoals ik in mijn vorige blogje schreef, probeer ik dan wel foto's te maken, die

toch niet als standaardplaatje door het leven gaan.

In ieder geval is het standpunt voor mij belangrijk.

Dat moet zo laag mogelijk zijn en mijn camera ligt dan ook net boven de waterlijn.

De foto's in dit blog zijn op drie verschillende dagen gemaakt.

Het plekje aan de waterkant is medio november in gereedheid gebracht,

om heerlijk ongemerkt te kunnen fotograferen en van de rust te genieten.

Er kwam behoorlijk wat snoeiwerk aan te pas, want de begroeiing was

bijzonder uitbundig dit jaar.

Maar als het dan allemaal weer in orde is gebracht, is het afwachten of

de vogeltjes ook een beetje de juiste kant op zwemmen.

Opvallend zijn de vele verschillende aalscholvers die op jacht gaan in mijn omgeving.

Maar ik zie ze bijna niets vangen.

Ook de futen die regelmatig onderduiken vangen geen enkele vis.

Toch zijn het er behoorlijk veel, dus er moet wel genoeg vis aanwezig zijn.

Aalscholvers zijn vreemde vogels, maar ook hele lastige vogels om te fotograferen.

Ze zijn namelijk behoorlijk schuw. Ze hebben al snel door als er iets raars

gebeurt in hun omgeving en als ze je echt zien, zijn ze ook direct vertrokken.

Dus je moet in ieder geval onzichtbaar zijn en ook je lens moet zo min mogelijk argwaan opwekken.

Iedere keer als de aalscholver onderduikt kan ik de lens wel behoorlijk bewegen,

maar het is vaak gokken waar ze weer boven komen.

Het is allemaal wat makkelijker wanneer er eentje lekker uit gaat zitten waaien op een paaltje.

Dan kun je ook mooi zien, dat er verschillende exemplaren rondzwemmen.

Helemaal leuk is het als ze allemaal op hetzelfde paaltje willen zitten.

Ik heb verschillende keren van dat soort schermutselingen gezien,

maar niet echt een rangorde kunnen ontdekken bij de vogels.

Als de mooie paaltjes bezet zijn, moeten de zwakkere genoegen nemen met 

de wiebelpaaltjes en dan valt het niet mee om je evenwicht te bewaren.

Na 2 minuten wankelen wordt maar een iets grotere paal uitgekozen.

Het blijven toch zeer onhandige vogels als ze zich niet in het water bevinden.

Ook de manier zoals ze weer het water in gaan, heeft iets clownesk,

Een beetje zoals ik in een iets te koud zwembad spring.

De afgelopen maanden kon ik helaas niet zo heel veel op pad,

want het weer werkte vaak niet echt mee.

Als het dan eens een keertje mooi weer was,

had ik andere verplichtingen en zat ik mij min of meer te verbijten.

Maar soms had ik wel het geluk dat ik een paar uurtjes op pad kon,

met mooi weer en als het dan ook nog eens windstil is, dan kan

ik heerlijk relaxen aan de waterkant.

Je hoopt weer op speciale soorten,

maar het zijn weer de aalscholvers die de aandacht opeisen.

Al een tijdje probeer ik om een opstijgende aalscholver te fotograferen.

Aan een aalscholver kun je vaak precies zien, wanneer hij weg gaat vliegen.

Dan beginnen ze een even flink te schudden, om het meeste water van hun af te schudden.

Nog niet de beelden die in in gedachten had, maar toch een leuke eerste aanzet.

In een volgend blog wat aandacht voor futen en andere watervogels.

Fuut

Tot de volgende keer,

René