De 12 van 2018

Havik

Ik probeer ieder jaar op een bepaalde manier een selectie te maken

voor de 12 beste foto's van dat jaar.

In principe wil ik maar 1 foto van een soort in het overzicht opnemen en

het tweede selectiecriterium is de mooiste foto per kalendermaand.

Omdat ik ook een kopfoto nodig heb, kan ik daar een beetje

mee smokkelen. Soms kun je echt geen keuze maken tussen

twee verschillende foto's die in dezelfde maand gemaakt zijn.

Dat probleem had ik in de maand Mei en daarom is

de Havik uit die maand maar gepromoveerd tot kopfoto.

Helaas heb ik dit jaar niet zo heel veel blogjes geplaatst en 

in mijn laatste twee verzamelblogs zaten ook nog eens veel 

foto's die in mijn mapje met mooiste foto's zaten.

Januari 2018

Nonnetje

In de wintermaanden vertoef ik graag aan de waterkant.

Er zijn een aantal soorten watervogels die een grote aantrekkingskracht blijven houden.

Grote Zaagbekken zijn daar een voorbeeld van,

maar de watervogel met de meeste aantrekkingskracht voor mij is het Nonnetje.

Een lastige vogel om te fotograferen, want het Nonnetje is zeer schuw.

Niet alleen de schuwheid maakt het moeilijk, maar zeer zeker

ook het overwegend witte verenkleed.

Je moet dus een beetje mazzel hebben, dat het Nonnetje zich

van dichtbij laat bewonderen, wanneer de lichtomstandigheden optimaal zijn.

Het liefst in mooi ochtendlicht.

Februari 2018

Waterspreeuw

Vroeger kwam ik veel in de Amsterdamse Waterleidingduinen, maar tegenwoordig

bezoek ik liever gebieden die wat dichter bij huis liggen.

Maar voor een aantal soorten wil ik toch wel richting Zandvoort afreizen.

De soort waar ik iedere keer, wanneer deze aanwezig is, voor naar de AWD ga,

is een winterdwaalgast die toch met enige regelmaat in het gebied te vinden is.

Een Waterspreeuw houdt van snelstromend water en in de AWD is

dat op een aantal plekken te vinden.

Door de stroming blijft het open, ook wanneer het water 

in veel andere kanaaltjes en sloten bevroren is.

Ze zijn meestal niet zo heel schuw en met beleid dus goed te benaderen.

Het is echter ook een vogel die veel fotografen aantrekt en

daar hou ik niet zo van.

In het begin van 2018 zat er een aantal weken een Waterspreeuw in de AWD

en toen de grootste hausse voorbij was, ging ik op een mooie ochtend in Februari op zoek.

Prachtig ochtendlicht, een beetje rijp en verder geen mens in de buurt zorgde 

voor de ideale omstandigheden.

Maart 2018

Houtsnip

Een lang weekend op Texel en ijskoud weer.

Alle sloten lagen dicht en zelfs de Waddenzee was 

voor een groot deel dichtgevroren.

Met zulk weer stijgt de kans om een aantal soorten te fotograferen,

die je normaal gesproken pas ziet wanneer ze vlak voor je opvliegen.

De Houtsnip is er daar 1 van.

Een heel heimelijke vogel en zeer goed gecamoufleerd.

Maar als de grond bevroren is, komt deze vogel vaker op plekken waar ze opvallen.

Ik zag er tijdens een uurtje fotograferen wel een stuk of 10

en dat is best bijzonder.

Het viel overigens niet mee, om in die kou op de 

grond te liggen en af te wachten totdat de vogel dichterbij kwam.

Met een gevoelstemperatuur van -20 kun je beter in de auto zitten,

maar dan heb je helaas niet zo'n mooi standpunt.

April 2018

Blauwborst

Een zingende Blauwborst met gespreide staart op een rietpluim

is een foto die ik al een tijdje graag wil maken.

Dit jaar heb ik er enorm mijn best voor gedaan en ik

kwam een behoorlijk eind met het maken van het ideale plaatje.

Eén keer had ik de Blauwborst voluit zingend met gespreide staartveren.

Prachtig, maar helaas zat de vogel in een Pitruspol.

De foto hierboven is het ook net niet.

Hij moet eigenlijk iets uitbundiger zingen en de oranje

staartveren moeten beter zichtbaar zijn.

Nog een paar maanden en dan gaan we het opnieuw proberen.

Mei 2018

Parende Kluten

In de maand mei had ik een zeer vruchtbare dag in een fotohut in Brabant.

Eén van die foto's heb ik als kopfoto voor dit blogbericht gebruikt.

In die maand ontdekte ik ook een mooi, nieuw plasdras-gebiedje in de polder.

Het kleine gebied had een enorme aantrekkingskracht op bijzondere soorten.

Witgatjes, Groenpootruiters, Bosruiters, Kemphanen in baltskleed,

Grutto's en dergelijke waren er te zien.

In de ochtend kon ik fotograferen met de zon in mijn rug, maar in de avonduren 

zag het er heel anders uit met tegenlicht.

Bij een ondergaande zon gingen deze Kluten er nog even tegenaan.

Juni 2018

Kleine Vliegenvanger

De keuze voor juni was niet zo heel moeilijk.

Op de Veluwe was een verdwaalde Kleine Vliegenvanger neergestreken en

het beviel het vogeltje zo goed, dat deze een aantal weken bleef logeren.

Nadat het vogeltje ontdekt was, had deze ook niets meer te klagen over gebrek aan eten.

De vele meelwormen waren niet weg te werken door de Kleine Vliegenvanger,

maar hij liet het zich goed smaken.

Ook hier heb ik lang gewacht totdat de grootste toeloop verdwenen was.

Ik denk dat het enorm scheelde, dat er niet zoveel foto's op facebook

geplaatst werden van deze vogel.

Bij de Notenkraker in Wageningen of de Sperweruil in Zwolle

werden we doodgegooid met foto's en dat trekt dan

toch weer heel veel extra mensen aan.

Op een prachtige ochtend kon ik in alle rust wat foto's maken.

De Kleine Vliegenvanger liet zich prachtig bekijken en net op het moment

dat de fel stralende zon achter een dun wolkendek verdween 

ging hij in dit naaldboompje zitten.

Juli 2018

Grutto

Ieder jaar maak ik ontzettend veel foto's van Grutto's.

Een behoorlijk percentage heeft de klassieke titel "Grutto op een paaltje".

Hoe kun je dan nog de Grutto-op-een-paaltje-next-level maken?

Afgelopen voorjaar heb ik bij ieder bezoek in de polder

goed gekeken waar paaltjes staan, waar ik met tegenlicht

een mooie opname kan maken.

Als het licht dan ideaal is en de muggen met miljoenen tegelijk

de lucht ingaan, dan is het snel de spullen pakken en

die plekjes een bezoekje brengen.

Bij 1 van mijn vooraf geselecteerde plekken, zag ik al van verre dat het bingo was.

Dan is het nog spannend of de Grutto blijft zitten, wanneer je 

de auto in de juiste positie manoeuvreert.

Augustus 2018

Jonge Zwarte Roodstaart

De keuze van Augustus ging tussen twee Aalscholvers in vol tegenlicht

of deze bedelende jonge Zwarte Roodstaart tijdens

mijn vakantie in Zuid-Oost Frankrijk.

In totaal heb ik maar een paar uurtjes kunnen genieten van

een gezinnetje Zwarte Roodstaarten, maar het was geweldig.

September 2018

Burlend Edelhert

Eigenlijk zou ik dit jaar niet naar de Edelhertenbronst op de Veluwe gaan,

maar er is 1 bepaalde plek in het Park waarvan het fotografiehart sneller gaat kloppen.

Op deze plek worden prachtige tegenlicht opnamen gemaakt.

Je moet een beetje geluk hebben, dat er 

a: een mooie zonsondergang is

b: er op dat moment een Edelhert op de heuvel komt

c: dat er dan ook nog even een geburld wordt.

Voor bovenstaand silhouet stond ik op de perfecte plek.

Niet en-profiel, maar met zijn rug naar mij toe en de kop in de lucht,

waardoor het gehele gewei te zien is.

Helaas was het te warm, want een mooi ademwolkje had de foto helemaal afgemaakt.

Ik had gehoopt op een geweldige rode hemelgloed,

maar het werd oranje.

Oktober 2018

Dodaars

Je hebt van die op-de-juiste-plek-op-het juiste-moment-foto's.

Precies op het moment dat ik al kruipend het juiste standpunt had

ingenomen om deze Dodaars te fotograferen,

kwam de vogel boven water met een iets te grote vis.

Meestal moet je uren wachten op dit soort momenten,

maar deze keer was het een mazzeltje.

November 2018

Buizerd

In november kon ik een aantal keren op pad.

Twee keer bezocht ik een plek waar Blauwe Kiekendieven jagen.

Kiekendieven zijn onvoorspelbare vogels om te fotograferen.

Net op het moment dat je denkt dat er een topplaat aan zit te komen,

veranderen ze van richting en is het momentum weer voorbij.

Ik heb daar best wel een aantal aardige foto's gemaakt, 

maar niet goed genoeg voor dit overzicht.

Nee, dan werkte deze Buizerd een stuk beter mee.

Lastiger was het om het juiste moment af te wachten.

Vanuit de auto was het standpunt niet mooi genoeg,

dus moest ik zo stiekem mogelijk buiten de auto zien te komen.

Het was even wachten totdat andere fotografen verdwenen waren,

maar toen kon ik eindelijk mijn gang gaan.

De Buizerd vond het waarschijnlijk wel grappig om mij in slow-motion

uit de auto te zien kruipen en beloonde mij door rustig te blijven zitten.

December 2018

Konijn

De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen, dat deze foto in november is gemaakt.

In december kon ik er maar 1 keer op uit trekken en ging ik naar dezelfde plek

als waar deze foto was gemaakt. Ook toen kwam het Konijn langs,

maar poseerde niet zo leuk als hierboven.

Dus uit nood een klein beetje vals gespeeld.

De makkelijkste manier om vogels te lokken is uiteraard met gebruik van voer.

Nou komen daar ook wel muizen op af, maar ik was verrast 

toen ik in de verte dit Konijn aan zag komen huppelen.

Op zijn/haar dooie gemakkie ging dit Konijn het bakje met lokvoer te lijf.

Omdat het dier alle tijd nam, kon ik mij rustig verplaatsen 

om bovenstaand beeld uit de camera te halen.

Dit waren dan weer de 12 (eigenlijk 13) mooiste/leukste/bijzonderste foto's van het jaar.

Een jaar waarin ik niet zo heel veel op pad geweest ben,

maar dat hoop ik in 2019 in te halen.

Bij deze wens ik iedereen een gezond en gelukkig 2019 toe.

Tot de volgende keer,

René

Polderen Deel 2

Rietgors

In Deel 1 kwamen vooral echte poldervogels zoals Buizerd, Torenvalk, Grutto en Ganzen

aan bod. In Deel 2 komen ook soorten aan bod die je niet in iedere polder tegen zal komen.

In de polder waar ik veel kom, zijn een aantal moerasachtige gebieden.

Dit biedt kansen voor soorten die nou niet bepaald bekend staan als 

vogels die in weidegebieden gezien worden.

De Rietgors die het blog opent is er daar 1 van.

Waterrallen, Blauwborsten, Baardmannen, Kleine Karekieten en Rietzangers

zijn andere voorbeelden van moerasbewoners die ik regelmatig tegenkom tijdens mijn uitstapjes.

Rietgors

Rietgorzen en Rietzangers zijn in behoorlijk grote aantallen en op meerdere plekken aanwezig.

Baardmannen en Blauwborsten zijn op maar een paar plekjes te vinden

en de een is lastiger te lokaliseren dan de ander.

De Blauwborst is in het voorjaar betrekkelijk simpel te vinden,

mits je op de juiste plek bent natuurlijk

Je hoeft alleen maar op het uitbundige gezang af te gaan.

Blauwborst 

De Rietzanger is op heel veel plekken aanwezig.

Zodra er ergens een beetje behoorlijke rietkraag staat,

is de kans groot dat je het geluid van de Rietzanger zal horen.

Wil je perse een Rietzanger fotograferen,

dan is dat geen enkel probleem in dit gebied.

Wil je hem mooi fotograferen, dan moet je er iets meer tijd in steken.

Rietzangers hebben vaste zangplekken en nemen die regelmatig in.

Ze beginnen onderin een rietpluim en kruipen al zingend naar boven.

Het is dus niet meer dan een kwestie van geduld om

een foto te maken van een vrij zittende en zingende Rietzanger.

Rietzanger

Een stuk lastiger is het om Baardmannen te fotograferen.

Die zijn namelijk maar sporadisch aanwezig op de plekken waar ik vaak kom.

Begin oktober was ik gericht aan het zoeken naar Baardmannen en

was blij verrast toen ik in de verte het geping van de deze vogels al hoorde.

Wanneer je eenmaal een Baardman hebt gehoord, vergeet je dat specifieke geluid

nooit meer. Maar begin oktober is een periode dat er

nog insecten rondvliegen en dan bevinden de Baardmannen

zich meestal onderin het riet en zijn ze dus lastig te fotograferen.

Anders is het in de winter, wanneer ze foerageren op de rietpluimen

en dus goed zichtbaar zijn.

Baardman (man)

Ik kom een groepje van een stuk of 8 Baardmannen tegen

en het valt niet mee om er eentje op de plaat te krijgen.

Heel sporadisch klimmen ze naar boven in het riet en dan moeten

ze ook nog net lang genoeg blijven zitten.

Het levert maar een paar gelukte plaatjes op.

Baardman (vrouw)

Hierna ben ik nog een aantal keren terug gegaan,

maar de Baardmannen waren al vertrokken naar andere oorden.

Voor de rietvogels ga ik vaak vroeg op.

Want ze bevinden zich meestal in die delen van het "moeras",

waar je een groot deel van de dag veel last hebt van tegenlicht.

Dorp met opkomende zon

Ik wil altijd zo snel mogelijk op de plek zijn waar ik ga fotograferen,

maar soms moet je onderweg gewoon even stoppen en 

een ander soort foto maken.

Dit jaar viel het op dat er opeens meer Roodborsttapuiten in deze polder

te zien waren. Er is dus iets verandert in het gebied,

waardoor het aantrekkelijker is geworden voor deze soort.

Mij was al opgevallen dat er later en minder rigoureus gemaaid werd.

Hierdoor kunnen kruiden langer doorgroeien en worden stukken grond in de polder

een stuk minder open en dus aantrekkelijk voor soorten zoals de Roodborsttapuit.

Roodborsttapuit

Opmerkelijk hoe snel nieuwe soorten een gebied bewonen/bezoeken,

wanneer er dus iets wijzigt qua begroeiing/indeling van delen van dat gebied.

Ik merkte dat ook op toen er een plasdras-gebiedje gecreëerd werd ergens in de polder.

Ineens zag ik Bosruiters, Groenpootruiters en Zwarte Ruiters op een plek

waar normaliter alleen Kieviten en Grutto's te zien waren.

Roodborsttapuit

Zo is de Roodborsttapuit dit jaar een broedvogel geworden,

zijn bijna naamgenoot is steeds talrijker te zien als doortrekker.

Tapuit

De Tapuit was een spaarzame gast de afgelopen jaren.

Eind vorig jaar kwam ik ze iets meer tegen, maar dit jaar zag ik er tientallen.

Zo zie je maar wat een invloed het beheer van zo'n gebied heeft op de diversiteit

en hoe snel dat dus kan veranderen.

Gele Kwikstaart

Dat verandering van de begroeiing niet alleen positieve effecten heeft

maar ook negatieve, is zo duidelijk als wat.

De Gele Kwikstaart lijkt zich beduidend minder thuis te voelen

op de plekken waar het maaien uitgesteld is.

Ik zag er dit jaar veel minder dan bv vorig jaar en zo

zie je maar weer dat "Ieder nadeel heb zijn voordeel"ook hier opgaat.

Misschien moet de Gele Kwikstaart even wennen aan de nieuwe omgeving.

In het voorjaar van 2019 zullen we het weten.

Gele Kwikstaart

Je zou toch denken dat meer begroeiing zorgt voor meer insecten.

Dat is natuurlijk waar, maar waarschijnlijk is het dan minder aantrekkelijk 

voor de Gele Kwikstaart om te broeden.

Een andere vogel die ik minder tegenkwam, was de Graspieper.

Graspieper

Het natuurlijk evenwicht blijkt dus maar weer een zeer wankel iets te zijn.

Het ingrijpen van de mens heeft vaak direct een positieve invloed op 1 of 2 soorten,

maar een negatief effect op meer soorten dan ons lief is.

Aalscholvers

Bescherming van een bepaalde diersoort kan binnen een aantal

jaren zorgen voor een explosieve stijging van het aantal dieren.

De Grauwe Gans en de Kraai zijn daar voorbeelden van,

maar een ander goed voorbeeld is de Aalscholver.

Een vogel die inmiddels weer zo algemeen is, dat

sport- en beroepsvissers graag willen dat de vogel weer bejaagd mag worden.

Niet alleen bescherming kan zorgen voor toename van een bepaalde soort,

maar ook het uitzetten of ontsnappen van uitheemse soorten.

Fazanten

Het beste voorbeeld daarvan is waarschijnlijk de Fazant.

Ik zie ze steeds meer en ook op meer plekken in de polder.

Het scheelt waarschijnlijk ook dat de vos actief bejaagd wordt in dit gebied.

Ook weer zo'n discussiepunt.

Heeft het nut om de vos af te schieten of reguleert deze zelf het aantal dat een gebied aankan?

Afschieten is bv ook de discussie over de grote grazers in de OVP.

Er zijn er gewoon veel te veel in dat gebied en daardoor is

het inmiddels een woestenij geworden waar bijna geen vogels meer te vinden zijn.

De eerste opzet van het gebied was toch om een leefruimte en aansterkgebied

te creëren voor allerlei vogelsoorten.

Dat de enige oplossing die de mens dan bedenken kan afschot is, is beestachtig.

Maar ja, verder met de polder in mijn direct omgeving.

Opvallend dit jaar was de late aankomst van de huiszwaluwen en 

de weinige jonge Boerenzwaluwen die ik zag.

Boerenzwaluw

De voedermomentjes bij de jonge Boerenzwaluwen is iets dat ik

ieder jaar weer graag mag proberen vast te leggen.

Door het ontbreken van jonge Boerenzwaluwen op de plekken die bereikbaar zijn,

is dat er in 2018 bijna niet van gekomen.

Een vogel waar je in iedere polder niet meer omheen kunt is de Blauwe Reiger.

Blauwe Reiger

Een soort die ook enorm qua aantallen is toegenomen in de polder.

Dat wijst er op dat het voedselaanbod erg groot is.

Omdat er zoveel Blauwe Reigers aanwezig zijn, is het maken van een

foto van een Reiger met prooi betrekkelijk makkelijk..

Je ziet snel genoeg aan de houding van een Reiger of deze een prooi op het oog heeft.

Langs het water zal de prooi bestaan uit vissen (zoals op de eerste foto), kikkers of

(jonge) watervogels. Pulletjes van eenden zijn snelle hapjes, maar een Dodaars

wordt ook nog weleens te grazen genomen.

Jaagt een Blauwe Reiger in het weiland, dan kun je een muis, mol, haasje of een jonge weidevogel

als prooi verwachten.

Het blijft iedere keer wel spannend om te zien, wat deze veelvraat nou weer te pakken heeft.

Jonge Blauwe Reiger met muis als prooi

De Blauwe Reiger is een hele algemene soort in de polder,

maar er zijn meer soorten reigers aanwezig.

Heel soms zie ik een Purperreiger, een Kleine Zilverreiger of een Roerdomp.

Veel regelmatiger zie ik Grote Zilverreigers.

Een vogel die aan een enorm opmars bezig is in Nederland.

De Grote Zilverreiger is wel veel schuwer dan de Blauwe.

De beste manier om de Grote Zilverreiger te fotograferen is om

hem naar je toe te laten komen.

Als ik er eentje in of langs een sloot zie jagen, kijk ik altijd welke kant hij oploopt.

Is dat mijn richting op, dan zet ik de auto zodanig neer dat 

ik met grote waarschijnlijkheid een kans ga krijgen om hem van dichtbij te fotograferen.

Dan is het afwachten en hopen dat de vogel niet door iets anders opgeschrikt wordt.

Wandelaars en fietsers willen dan nog wel eens roet in het eten gooien.

Grote Zilverreiger

Maar dat betekent natuurlijk niet dat ieder schot een konijn is.

Net op het moment dat je denkt dat het gaat gebeuren, draait de vogel zich om

en neemt dezelfde weg terug of hij/zij vertrouwt de boel toch niet helemaal en vliegt weg.

Ik kom vaak genoeg thuis zonder ook maar 1 echt fijne foto gemaakt te hebben.

De natuur laat zich gewoon meestal niet sturen of makkelijk voorspellen.

Maakt dat het leuk?

Mwah, nee dat vind ik niet.

Maar het maakt het wel spannend.

Niets zo frustrerend als wanneer je een keertje anderhalf uur in de auto zit

voor een bepaalde soort en de vogel laat zich de hele dag niet zien.

Grote Zilverreiger

Door de aanwezigheid van grote en middelgrote wateroppervlaktes is

er een grote variatie aan watervogels te zien in deze polder.

Een aantal eendensoorten neemt steeds verder toe in aantallen.

De Krooneend is vaker te zien, maar de toename van het aantal

Zomertalingen is zeer zeker opvallend.

Slobeend

De Slobeend is op een aantal plekken als broedvogel te bewonderen.

Afgelopen jaar heb ik zelfs voor het eerst pulletjes van de Slobeend gezien.

Eén van mijn favoriete eendensoorten is de Wintertaling.

Van deze soort heb ik afgelopen jaar een aantal mooie foto's kunnen maken,

maar het kaartje waar ze opstonden is op mysterieuze wijze verdwenen.

Dan maar een iets oudere.

Wintertaling 

De wintertaling is een klein eendje met een aantal prachtige kleurenaccenten in

het verenkleed. De kleine lichtgroene spiegel is op bovenstaande foto

een beetje zichtbaar. Maar de Wintertaling staat voornamelijk bekend

om die mooie groene streep op de kop.

Meestal is die streep groen maar met een bepaalde lichtval paarsachtig.

Helaas gaat het niet zo heel goed met de Wintertaling in Nederland.

Met de mooie Wintertaling eindigt Deel 2 over de polder waar ik

vele uurtjes doorbreng en nog door zal brengen.

In een volgende blog aandacht voor een uitje naar een schuilhut.

Met daarin oa deze onverwachte bezoeker:

Konijn

Tot de volgende keer,

René

Polderen Deel 1

Ruigpootbuizerd

Door het jaar heen kom ik regelmatig in de polder vlakbij mijn huis.

Nederland kent vele polders, maar "mijn" polder is anders.

In "mijn" polder bevinden zich namelijk grote en hele grote wateroppervlaktes en

dat trekt uiteraard andere soorten aan, dan wanneer je praat over een

polder waar het enige water dat er is, zich in kleine smalle slootjes bevindt.

Ook zijn er een aantal kleine moerasgebiedjes binnen mijn polder en

ook dat trekt weer hele andere soorten aan.

Uiteraard is de Grutto een zeer prominente soort, maar ook de Baardman, Waterral

en in de winter Het Nonnetje en andere Zaagbeksoorten zijn hier aanwezig.

Het gros van de roofvogelsoorten komt hier voor.

De Zeearend is het gebied aan het ontdekken, maar het ontbreken van

geschikte nestgebieden is voorlopig de spelbreker.

Maar aan voedsel voor deze soort is er in ieder geval geen gebrek.

In een jaar maak je tijdens al die bezoekjes heel wat foto's.

Ik probeer mijn blogs altijd een hoofdonderwerp mee te geven,

maar daardoor blijven ook veel foto's ongebruikt.

Ze passen gewoonweg niet in zo'n blogje of

ik heb teveel op elkaar lijkende foto's om er een apart blog mee te vullen.

Daarom nu twee blogjes met foto's van allerlei soorten vogels,

waarvan ik het de moeite vind om ze alsnog te plaatsen.

Torenvalk

Een aantal vogels zijn kenmerkend voor de polder.

De Torenvalk is er 1 van en ik zie ze regelmatig op een aantal vaste plekken.

De Torenvalk is kortgeleden op de rode lijst geplaatst.

Het gebruik van landbouwgif is jarenlang een boosdoener geweest..

Als de muizen vergiftigd worden, zullen soorten zoals de Torenvalk

daar direct de gevolgen van ondervinden.

Op dit moment wordt de landbouwgrond te intensief gebruikt en

dat schijnt ook zijn weerslag te hebben op de Torenvalk.

Torenvalk

Om de Torenvalk te fotograferen moet je mazzel hebben met de windrichting.

De Torenvalk (net als de meeste vogels) heeft zijn kop tegen de wind in.

Ze hangen heel vaak te bidden boven de dijken in de polder.

Van veraf zie je ze al hangen en met een beetje beleid,

zijn ze heel dicht te benaderen.

Je ziet ze ook "opschuiven" langs de dijk, dus als je de auto iets verder

parkeert is het een kwestie van geduld totdat ze vlakbij zijn.

Torenvalk

De Torenvalk maakt gebruik van infrarood om muizen op te sporen.

Muizen hebben geen blaas en laten daardoor constant een urinespoor achter.

Dmv infrarood pikt de Torenvalk dit op en kan zodoende zijn eten bij elkaar scharrelen.

Hoewel het hoofdmenu dus uit muizen bestaat, staan daar ook bv kikkers en wormen op.

In het voorjaar wil een steltloperjong ook nog weleens ten prooi vallen.

Torenvalk

Hoewel ik ook genoeg foto's heb van Torenvalken op een paaltje,

zijn voor mij de fijnste plaatjes wanneer ze biddend in de lucht hangen.

Een andere echte poldervogel is onze nationale vogel: 

De Grutto

Ik heb al eerder een heel blog gewijd aan de Grutto, maar tijdens

andere uitstapjes kom ik ze natuurlijk ook nog weleens tegen.

Het loont vaak om wat langer met een onderwerp bezig te zijn,

dan alleen maar een paar plaatjes schieten en op weg naar het volgende.

Grutto

Zeker richting de schemering wanneer het licht per minuut veranderd en

daardoor de ene foto net weer iets fijner is dan eentje van een minuut eerder.

Grutto

Ook het veranderen van standpunt kan net even iets anders opleveren.

Grutto

Het scheelt maar een meter met de eerste twee foto's, maar die extra meter

zorgt voor een andere achtergrond en een andere lichtval.

Met dat extra metertje krijg ik meer tegenlicht en verandert de sfeer direct.

Grutto 

Gedurende het voorjaar en de zomer kan ik de Grutto eigenlijk nooit links laten liggen

op de momenten dat ik in de polder kom.

Het blijft een prachtige vogel om te fotograferen, 

ook al omdat het gedrag iedere keer anders kan zijn en dus een ander plaatje oplevert.

Maar er zijn zo nu en dan ook zeer verrassende soorten te vinden in dit gebied.

Het Woudaapje wordt zeer sporadisch gezien en gehoord, de Zeearend en

Visarend komen zo af en toe over en de Kuifduiker in zomerkleed

is ook een topsoort om te fotograferen.

Maar de laatste weken is er een speciale soort, die besloten heeft

om voor langere tijd op 1 plek te blijven.

De Ruigpootbuizerd.

De Ruigpootbuizerd is een zeldzaamheid in ons land en voor veel

mensen niet te onderscheiden van de gewone Buizerd.

De gewone Buizerd is een veel voorkomende vogel in deze polder,

maar in het algemeen toch een verrekt lastige klant om op de foto te zetten.

Als je met 50 kilometer per uur langs een Buizerd rijdt, blijft hij rustig zitten.

Wanneer je afremt of stopt, is de vogel direct verdwenen.

Gelukkig bevindt zich in dit gebied een Buizerd die iets minder schuw is

dan de meeste van zijn soortgenoten.

Buizerd

Hoewel deze vogel niet direct wegvliegt wanneer je stopt,

heeft hij wel degelijk een duidelijke grens.

Kom je binnen die grens, dan vliegt hij een paar meter verder en herstelt

daarmee de afstand waarop de vogel zich prettig voelt.

Maar verder met zijn neefje, de Ruigpootbuizerd.

Het gebied waarin deze zich bevindt is niet zo heel groot, maar je kunt 

op niet zoveel plekken de auto neerzetten om een goed standpunt in te nemen.

Een aantal keren heb k geprobeerd om de vogel te fotograferen,

maar aldoor bleef hij te ver weg.

Op een mooie doordeweekse dag in november kan ik in de ochtend

een paar uurtjes vrijmaiken en besluit om nogmaals te proberen

om de Ruigpootbuizerd te fotograferen.

Ik zet de auto op de plek waar ik het beste uitzicht heb en de zon

in de rug heb. De tijd kabbelt voorbij, maar de Ruigpootbuizerd

is nergens te bekennen.

Na een tijdje vind ik het mooi geweest en wil de auto weer starten om weg te rijden.

Ik kijk toevallig naar rechts en zie onderaan de dijk een Buizerd op een paaltje zitten.

(Ruigpoot?)Buizerd

Met tegenlicht maak ik een plaatje.

Ik kan mij niet voorstellen dat er zich een tweede Buizerd in dit gebied bevindt

en het moet dus wel de zeldzame Ruigpootbuizerd zijn.

Ik zoom zoveel mogelijk in op de poten van het dier en meen inderdaad

veren te zien op de poten. Maar echt zeker ben ik er niet van.

Dan vliegt de vogel op en begint te jagen.

De Ruigpootbuizerd is te herkennen aan een aantal dingen.

Eén daarvan is dat deze soort vaak biddend in de lucht blijft hangen.

Een normale Buizerd doet dat ook weleens, dus dat is geen zekerheidje.

De vogel hangt echt helemaal tegen het licht in en ik

krijg niet meer dan een silhouet op de foto.

Ik zie een klein plekje langs de drukke weg, waar ik eventueel

de auto kwijt kan en twijfel geen moment.

Hopelijk blijft de vogel nog even biddend hangen op die plek.

Ik zet zo snel mogelijk de auto op de beste manier op de plek neer

en ik heb het geluk dat de vogel nog geconcentreerd aan het jagen is.

Ruigpootbuizerd

Heel even kijkt de vogel mijn kant op en trekt zich verder niets van mij aan.

Op bovenstaande foto zijn goed de bevederde poten te zien en ook de 

polsvlek op de vleugel.

De band op de staart is hier minder goed te zien, maar deze

kenmerken maken duidelijk dat het inderdaad om de Ruigpootbuizerd gaat.

Op zich niet zo heel bijzonder misschien, maar toch leuk om

in de collectie te hebben.

Ruigpootbuizerd

Op de laatste foto is de staartband duidelijker te zien.

Om al die drie kenmerken zichtbaar op 1 foto te krijgen is best wel lastig.

Daarom ben ik zeer blij met bovenstaande foto

Uiteraard heb ik tientallen foto's gemaakt, maar omdat ze zo op elkaar

lijken is het dus niet iets om een heel blog aan te wijden..

Een andere roofvogel die regelmatig in de polder te zien is, is de Bruine Kiekendief

Een vogel die in het voorjaar als broedvogel terugkeert naar Nederland.

Bruine Kiekendief

Een prachtige, sierlijke roofvogel maar o zo schuw.

Als de Bruine Kiekendief ook maar even het idee van onveiligheid krijgt,

is de vogel met een paar klappen van de vleugels volledig uit het vizier verdwenen.

Je moet dus wel een portie geluk hebben om ze echt mooi op de foto te krijgen.

Maak je niet zomaar een gelukstreffer, dan moet je gewoon doorzettingsvermogen hebben.

De aanhouder wint en zodra je de plek weet waar ze zich ophouden,

is het een kwestie van veel geduld om een mooie plaat te maken.

Maar  "mijn" polder herbergt nog meer soorten roofvogels.

De Sperwer, Havik, Slechtvalk zijn bewoners, net als een aantal uilensoorten.

De Kerkuil is redelijk algemeen, maar een nachtvogel.

Je moet echt veel geluk hebben om deze overdag tegen te komen.

De Velduil is een uilensoort die overdag te zien kan zijn, 

maar is een zeer onregelmatige bezoeker.

Een andere uil die eigenlijk pas tot leven komt in de schemering is de Ransuil.

Ook deze uil is een bewoner van deze polder en heel soms overdag te zien.

Ransuil

In mei zie ik tijdens het langsrijden een iets grotere vogel op een paal zitten.

Wanneer ik al een behoorlijk stuk verder ben, realiseer ik mij dat 

het waarschijnlijk een Ransuil was.

Met dezelfde snelheid rij ik terug en zie dat het inderdaad een Ransuil is.

Het is al na zevenen in de avond en ik heb niet al teveel tijd nog.

Op veilige afstand keer ik de auto en rij voorzichtig richting de uil.

De Ransuil zit toch best wel op een behoorlijke afstand, maar wanneer ik de auto

stilzet wordt ik wel even aandachtig opgenomen.

Ik heb maar twee keer eerder een Ransuil in de polder gezien, dus dit is een buitenkansje.

Hopelijk gaat de vogel op jacht en dan graag in mijn directe omgeving.

De Ransuil gaat inderdaad jagen, maar helaas voor mij, op een afstand van

ruim honderd meter. Geen enkele kans op een echt mooie foto.

De daarop volgende dagen ga ik nog een aantal keren langs, 

maar ik zie de Ransuil niet meer terug.

In de maand november kwam ik nog een heimelijke klant tegen tijdens een rondje.

Een vogel die ik eerder ergens achteraf in een slootje had gezien,

maar dat was op een niet te fotografeerbare plek.

Wanneer ik op een weggetje rijd waar ik met enige regelmaat kom,

zie ik verderop iets onder water duiken.

Het was een klein vogeltje en naar mijn idee kan het niets anders zijn dan een Dodaars.

Dodaars

Ik zet de auto zo strategisch mogelijk neer en zie inderdaad een Dodaars 

boven water komen. Dodaarzen zijn leuke, kleine vogeltjes maar erg schuw.

Ik heb ze regelmatig vanuit een hutje gefotografeerd en wanneer ze rustig 

aan je aanwezigheid kunnen wennen, dan lukt fotograferen meestal wel aardig.

De Dodaars is op zoek naar eten en duikt regelmatig onder water.

Iedere keer wanneer de vogel onder water is, rij ik de auto dichterbij.

Wanneer ik dichtbij genoeg ben, zet ik de motor uit en wacht weer af.

Wanneer de Dodaars weer onderduikt, kruip ik snel uit de auto en

ga met de camera in het gras liggen.

Ik beweeg mij niet als de Dodaars opduikt, maar wacht totdat hij weer onderduikt.

Snel kruip ik dichterbij en neem een mooi standpunt in.

De Dodaars duikt weer op en ditmaal met een bonus.

Mazzel voor mij.

Dodaars met prooi

Niet eerder heb ik een Dodaars gezien met zo'n grote Voorn als prooi.

Meestal zijn het tiendoornige Stekelbaarsjes of iets dergelijks, maar

nooit een vis van deze afmetingen.

De Dodaars heeft er ook duidelijk moeite mee en trekt zich verder niets aan van mij.

Ook dit levert een hele serie beelden op, maar niet divers genoeg voor een apart blog.

Scholekster

Jaarlijks broedt een paartje Scholeksters op exact dezelfde plek.

Een uitgeholde paal welke onderdeel is van een hek.

Het hek is afgelopen jaar vernieuwd, maar gelukkig hebben ze de paal laten staan.

Nu staat die paal daar zonder enige reden, behalve dat het een broedplek is voor de Scholeksters.

Vorig jaar werd er zelfs twee keer gebroed en nu (eind april 2018) zijn ze weer terug

en wordt er alweer gebroed door het paar.

Zowel het mannetje als het vrouwtje zitten op het broedsel.

Als ze op de eieren zitten is de scholekster bijna niet te zien,

maar het wordt leuk wanneer er een wisseling van de wacht is.

Na een wisseling of 2 weet je hoe de volgende broeder aan komt vliegen en

dan kun je je dus de camera van te voren installeren en is het een kwestie van op tijd afdrukken.

Veel Scholeksters zijn er niet te bewonderen in de polder, dus dit is best wel bijzonder.

Een vogel die wel heel algemeen is in de polder is de Watersnip.

Zijn ze in een heel koude winter met ijs redelijk makkelijk te fotograferen

(als je weet waar je moet zoeken uiteraard), in de zomer is het een ander verhaal.

Je ziet ze dan meestal pas wanneer je vlak voor ze voeten opeens opvliegen.

Watersnip

Begin mei ontdek ik de waarschijnlijke nestplek van een Watersnip.

Iedere keer wanneer ik daar langskom, zie ik een Watersnip op de uitkijk staan.

Ik heb wel wat foto's van dichterbij, maar vond dit plaatje het mooist voor dit blog.

Als afsluiter van dit blog een tweetal foto's van ganzen.

In de polder zijn diverse soorten ganzen te zien.

De Grauwe Gans is daar 1 van.

Deze soort was zo'n 40 jaar geleden een zeldzame soort in Nederland.

Dat zou je nu niet zeggen, want voor veel mensen is het nu een plaag.

De boeren klagen omdat ze veel gras opvreten en voor verzuring zorgen

vanwege de vele uitwerpselen.

De luchtvaart is ook niet blij met de grote groepen grauwe Ganzen.

In het voorjaar is het wel heel leuk om de groepen Grauwe Ganzen

te bekijken met tientallen pulletjes.

Grauwe Ganzen

Behalve Grauwe Ganzen komen er nog een aantal soorten voor in deze polder.

De Nijlgans is enorm in opkomst, Kolganzen, Canadese Ganzen en Brandganzen zijn te

zien in grote aantallen. Heel soms een Roodhalsgans of andere zeldzaamheden.

Brandganzen

Met een zwart/wit foto van trekkende Brandganzen eindigt deel 1

Tot de volgende keer,

René