De Zuidpier

Bonte Strandlopers (scherpte op rechter vogel)

Ik mag graag vogels fotograferen op het strand.

Hoewel Nederland een enorme kustlijn heeft, is niet ieder stuk strand geschikt

voor vogelfotografie. Op de meeste stukken strand komen namelijk niet

zo heel veel verschillende soorten voor.

Omdat ik nogal eens op het laatste moment beslis waar ik heen ga,

is het ook van belang dat het een beetje in de buurt van Amsterdam is.

De Zuidpier in IJmuiden is dan een ideale plek en scoort hoog

bij vogelspotters en fotografen.

Maar niet iedere periode is geschikt.

De beste kansen zijn er tijdens of net voor/na de vogeltrek.

Omdat de pier ver in de zee uitkomt, is het een rustpunt voor trekkende vogels.

Er is altijd voldoende voedsel te vinden tussen de rotsblokken van de pier en

het strand bij de pier is erg breed en is er zowel bij hoog als bij laag water

voldoende plek om voedsel te vinden.

Het nadeel van het strand bij de Zuidpier is dat er vaak honden uitgelaten worden.

Als er iets is dat honden leuk vinden, is het wel opjagen van vogels.

Dat betekent dus vroeg opstaan, want hoe vroeger hoe rustiger.

Daar komt bij dat de zon in je rug opkomt en de lichtomstandigheden 

in de vroege ochtend het best zijn.

Zondag 26 augustus belooft mooi weer te worden en de avond ervoor

zit ik te bedenken waar ik in de vroege ochtend naartoe zal gaan.

De vogeltrek is een klein beetje op gang gekomen,

maar het is nog niet echt spannend te noemen.

Toch besluit ik naar het strand te gaan,

ook al weet ik dat er waarschijnlijk geen bijzondere soorten aanwezig zullen zijn.

Bonte Strandloper

Rond 06:30 uur rijd ik de parkeerplaats op. De zon komt een kwartiertje later op, 

dus alle tijd om rustig richting de waterlijn te lopen.

Terwijl ik richting de zee loop, kijk ik al of ik ergens iets interessants zie.

In de verte ontdek ik een paar kleine vogeltjes en ze zijn druk bezig met voedsel zoeken.

Het blijken een paar Bonte Strandlopertjes te zijn en dat is nou net

een mooie soort om mee te beginnen.

Bonte Strandlopers zijn meestal niet zo schuw en vaak goed benaderbaar.

Je moet er echter niet met grote stappen op af lopen,

want dan zijn ze snel vertrokken.

Gewoon rustig en vooral niet rechtstreeks hun richting oplopen.

Een vogel geeft al snel aan wat de grens is.

Gaat een vogel van je af lopen, dan weet je direct hoe ver je mag gaan.

Kom je binnen die afstand, dan zoekt de vogel het verder op en 

kun je een mooie foto wel vergeten.

Zodra je gaat liggen of op je knieën gaat zitten,

ben je een stuk minder bedreigend en gaan de vogels vaak gewoon rustig hun gangetje.

Om 07:00 komt achter mij het zonnetje net boven het duin uit

en kan ik de eerste foto's maken.

De Bonte Strandlopers lopen al foeragerend langzaam bij mij vandaan

en dat is voor mij het sein om andere onderwerpen te zoeken.

Drieteenstrandloper

Op diverse plekken zie ik groepjes vogels langs de kustlijn.

Helaas geen echt bijzondere soorten, dus moet ik het doen

met soorten welke ik al eerder gefotografeerd heb.

De uitdaging wordt dan om ze weer net iets beter en mooier op de foto te krijgen

dan al die vorige keren dat ik hier op het strand was.

Een Drieteenstrandlopertje staat een beetje verloren 

aan de waterkant en tuurt in de verte.

Door een zo'n laag mogelijk standpunt in te nemen,kun je mooi de voor- en achtergrond 

laten vervagen en komt de nadruk meer op de vogel te liggen.

Iets verderop zie ik een groter groepje, waarin zich

ook een Bontbekpleviertje bevindt.

Omdat ik dat een leuk vogeltje vind om te fotograferen,

wil ik daar wel wat extra moeite voor doen.

Zodra ik op een meter of 15 afstand ben, vindt het groepje het wel mooi

en vliegt op om op een meter of 50 verder weer te landen.

Ik probeer het nog een keertje en hetzelfde gebeurt.

Dan maar proberen om een ander groepje te benaderen.

Ook hier gaat het snel fout.

Nou worden de vogels hier regelmatig opgestoten door wandelende mensen

en honden en zijn ze dus wel wat gewend.

Maar ik probeer het wel altijd zoveel mogelijk te vermijden.

Drieteenstrandloper en Bonte Strandloper

Af en toe blijft er eentje net lang genoeg zitten, maar deze werkwijze

zal verder weinig succes hebben.

Er zijn momenten dat je groepjes wel op deze manier kunt benaderen,

maar zodra er 1 vogel een beetje vliegerig is, kun je het wel vergeten.

Dan heeft het verder geen enkele zin en jaag je de dieren alleen maar onnodig op.

Bonte Strandloper

Al snel zie ik dat de vogels constant een bepaalde kant oplopen.

Wanneer ze een groot stuk afgelegd hebben, vliegen ze weer terug en

lopen ze opnieuw dezelfde kant op.

Op een meter of vijftig afstand bevindt zich een leuk groepje

met daarin Bontbekpleviertjes, Bonte en Drieteenstrandlopertjes.

Ik zoek een mooi plekje op en wacht hoopvol af.

Het groepje valt een beetje uiteen en ze komen langzaam 1 voor 1 mijn kant op.

Dan krijg ik door dat ik toch een verkeerd plekje uitgekozen heb voor

de op handen zijnde fotosessie.

De bovenlaag is zachter dan ik dacht en beetje bij beetje

zak ik de zeer natte ondergrond in.

Ik heb wel waterdichte kleding aan,

maar het voelt toch smerig aan.

Het houdt in dat ik voorlopig met een flinke laag nat zand op mijn

kleding moet rondwandelen.

Drieteenstrandlopers

Twee snelle Drieteentjes vertrouwen de boel niet helemaal en gaan

met een behoorlijk gangetje langs mij heen.

Als blijkt dat er niets raars gebeurt, is de rest gerustgesteld.

Drieteenstrandloper

Al snel lopen en staan er diverse Drieteentjes op mij heen en is het

lastig om keuzes te maken.

Drieteenstrandloper

Het wordt echt leuk wanneer ze ze iets te eten vinden in het zand.

Het is verbazingwekkend hoeveel wormen en dergelijke er zich op

zo'n een klein stukje strand bevinden.

Drieteenstrandloper

Na de snelle, neurotische Drieteenstrandlopers komen de Bonte Strandlopers naderbij.

Deze zijn duidelijk een stuk rustiger dan de Drieteentjes en laten

zich iets makkelijker vastleggen.

Bonte Strandloper

Het groepje vogels, dat zich in een straal van 10 meter om mij heen bevindt,

wordt steeds groter. Af en toe laat ik de camera met rust om

gewoon even te genieten van de rust en de vogels om mij heen.

Bonte Strandloper

Links van mij zie ik een Bontbekpleviertje staan.

Maar deze is duidelijk de meest schuwe van het hele stel en kijkt 

de kat voorlopig nog even uit de boom.

Totdat het Bontbekje binnen bereik komt,

probeer ik mijn aandacht bij de Strandlopertjes te houden.

Bonte Strandloper

Maar ja, die Bonte Strandlopers heb ik nou wel een beetje gezien en

dan dwaalt je blik al snel af naar andere mogelijkheden.

Jonge Meeuw

Een jonge Meeuw (ik denk een Kleine Mantelmeeuw) is ook bezig met voedsel zoeken.

Grappig om de Meeuw als een soort Strandloper naar eten te zien zoeken.

De Drieteenstrandlopers waren al wat verder doorgelopen en wanneer ik naar rechts

kijk, zie ik ze omkeren en weer mijn kant opkomen.

Het lijkt leuk, maar zorgt alleen maar voor meer keuze-stress.

Drieteenstrandlopers

Tegelijk met de terugkeer van de Drieteenstrandlopers komt nu vanaf

de linkerkant het Bontbekpleviertje dichterbij.

Eindelijk......

Drieteenstrandloper

Omdat ik zeker weet dat het Bontbekpleviertje in aantocht is,

ga ik iets anders liggen en krijg daarmee een vergezicht in beeld.

Uitzicht op Zandvoort

Maar ik leg mijn focus direct op een vogel die mijn kant opkomt.

Bontbekplevier

De jonge Bontbekplevier is nog steeds achterdochtig,

maar de nieuwsgierigheid wint het uiteindelijk toch.

Het helpt zeker dat er een vijftiental andere vogels om mij heen zwerven. 

Zodra de eerste Bontbekplevier zijn schroom overboord heeft gegooid,

is dat het sein voor een aantal anderen om ook een kijkje te nemen.

Bontbekplevieren

Heb ik die andere vogels nou aldoor over het hoofd gezien?

Waarschijnlijk was ik zo druk bezig met de Strandlopers,

dat ik niet doorhad dat er meer Bontbekplevieren op een afstandje aanwezig waren.

Zo'n jonge Bontbekplevier heeft ook wel een hele goede schutkleur en

gaat al snel op in zo'n zanderig omgeving.

Volwassen Bontbekplevier

Helemaal leuk wordt het wanneer er een volwassen exemplaar ten tonele verschijnt.

De fraaie tekening en het prachtige oranje van de poten en de snavel

maken de volwassen Bontbekplevier tot 1 van de mooiste kleine steltlopers om te fotograferen.

Bontbekplevier

Wanneer vogels gewoon alledaags gedrag vertonen, weet je zeker

dat ze zich op hun gemak voelen.

Zulk gedrag zullen ze niet vertonen, wanneer je achter vogels aangaat rennen.

Bontbekplevier

Inmiddels is het 8 uur en beginnen de diverse steltlopertjes zich van mij af te bewegen.

Omdat ik alle drie aanwezige soorten heb gefotografeerd,

besluit ik om de pier over te lopen.

Misschien is er nog een leuke langstrekkende soort te zien.

De pier kan vaak zorgen voor leuke soorten.

Zo kwam ik drie jaar geleden een Jan-van-Gent tegen die

even rustig wilde poseren voor mij.

Maar het zijn vooral meeuwen die zich laten zien.

Meeuw met Krab

Als ik over de pier loopt, valt mij een jonge meeuw op met een een krab in de snavel.

Ik ga er eens rustig voor zitten en ben erg benieuwd hoe de krab naar binnen zal gaan.

De meeuw staat maar een beetje te staan en weet zich duidelijk geen raad met de krab.

Ik zie dat de krab nog leeft en zijn grote schaar is toch wel bedreigend voor de meeuw.

Is het onervarenheid of is de prooi gewoon te groot?

Feit is dat geen enkele andere meeuw ook maar probeert om

de krab te stelen van de jonge meeuw.

Na een minuut of tien laat de meeuw de krab van ellende maar vallen

en zie ik dat de krab direct tussen de stenen verdwijnt.

Behalve de vele meeuwen zijn ook de Steenlopers in grote aantallen aanwezig.

Best een mooie soort in zomerkleed, maar ook lastig om leuk op de foto te zetten.

De meeste fotografen lopen straal voorbij aan de Steenlopers of maken terloops

even snel een plaatje. Omdat er verder toch niet zoveel te zien valt,

maak ik er iets meer werk van en probeer er wat leuks van te maken.

Steenloper

Er zijn Steenlopers genoeg, dus je kunt rustig zoeken naar een exemplaar

dat op een beetje leuke plek zit.

Steenloper

Een beetje opzij of een beetje door je knieën zakken, kan al een wereld van verschil maken.

Dan heb je geen last van die lelijke groene stenen in de achtergrond.

Steenloper

Steenlopers zijn een beetje lompe vogels.

Daarom worden ze ook vaak overgeslagen door fotografen.

Als je op de pier aan een andere fotograaf of vogelaar vraagt of hij/zij iets bijzonders heeft 

gezien en dit niet het geval is, dan hoor je vaak : "Helemaal niets, alleen maar wat Steenlopertjes".

De Steenloper staat dus laag op de lijstjes van begeerlijke soorten,

maar zo in zomerkleed is het toch een mooie vogel om te bekijken.

Steenloper

De pier levert niet de soorten op die ik gehoopt had.

Het is duidelijk nog te vroeg en duurt het nog ruim een maand

voordat de vogeltrek echt op gang gaat komen.

Tijdens de lange terugweg loop je recht tegen de zon in.

Vaak zoek ik dan naar onderwerpen die mooi uitkomen in vol tegenlicht,

maar het gebeurt maar weinig dat alle omstandigheden precies goed zijn.

Maar deze keer zie ik diverse Aalscholvers zitten op de betonblokken en

als ze nou eventjes blijven zitten en er niemand van de

andere kant aankomt, kan ik misschien een paar leuke tegenlicht opnamen maken.

Aalscholvers

Voor de eerste Aalscholvers kom ik net een stapje te dichtbij en

ze gaan dan ook op de wieken.

Het volgende groepje moet dus iets rustiger benaderd worden.

Aalscholvers

De zee op de achtergrond zorgt voor een mooi contrast waardoor

de silhouetten van de Aalscholvers mooi uitkomen.

Het wordt jammer genoeg geen lange fotoreportage, want van de andere kant

komen er wandelaars aan en de vogels gaan er dus al snel vandoor.

Tijd om naar huis te gaan, maar wanneer ik van de pier afklim,

zie ik een paar Bonte Strandlopers met hun kop in de veren aan de waterlijn staan.

Dat is nog wel even waard om weer een nat pak te halen.

Bonte Strandlopers

Hoewel ze af en toe een oogje open doen om mij in de gaten te houden,

blijven ze toch staan waar ze staan.

Bonte Strandloper

Al snel zijn de vogels op hun gemak en gaan de oogjes echt dicht.

Ik kruip een stukje achteruit en ga richting de auto.

Hoewel er geen spectaculaire soorten op het strand aanwezig waren,

was het toch leuk om zo'n 2,5 uur bezig te zijn.

De volgende keer aandacht voor plasdras en oa: 

Parende Kluten

Tot de volgende keer,

René

Jonge Weidevogels

Jonge Kievit

De Weidevogels staan onder grote druk.

Het leefgebied wordt kleiner, het voedselaanbod neemt af en de leefgebieden

die er nog zijn worden te intensief en ééntonig bewerkt.

Op veel weilanden groeit alleen nog maar raaigras.

Een snel groeiende grassoort welke een paar keer gemaaid kan worden

en dus voor genoeg veevoer in de winter zorgt.

Doordat er vaker gemaaid wordt verdwijnt de rust en de mogelijkheid

om te schuilen voor de jonge weidevogels.

Dit gras trekt ook geen insecten aan.

Gebieden met enkel raaigras zijn vaak doods.

Geen insecten, daardoor geen insectenetende vogels en daardoor

geen roofvogels of roofdieren.

Gelukkig komt het besef dat er iets moet gebeuren.

Dat was dit jaar zeer duidelijk te zien in de polders waar ik regelmatig kom.

Er werd veel later gemaaid, er waren op veel meer plekken stroken met

kruiden te zien en  op steeds meer plekken werden

stukjes weiland onder water gezet.

Dit resulteerde in grote aantallen paartjes Grutto's, Tureluurs en Kieviten.

Dat was te zien op de momenten dat er een kraai, meeuw, roofvogel of reiger

over kwam vliegen. Deze vogels werden verjaagd door grote aantallen weidevogels.

Met een beetje geduld en inzicht waren er ook veel meer jonge vogels

te zien tov voorgaande jaren.

Kievit

Aan de ene kant van de weg zie ik weilanden waar het kruid en gras heel hoog staat

en aan de ander kant van de weg zijn er wel al een aantal weilanden gemaaid.

Zo nu en dan zie ik Kievitpullen op die gemaaide weilanden rondwandelen.

Kievitpul met ouders

In eerste instantie zag ik alleen de volwassen kieviten staan.

Hoewel weidevogels meesters zijn in het weglokken van bedreigingen voor hun kroost,

zijn ze aan de andere kant ontzettend doorzichtig in hun pogingen om 

de jongen te verbergen.

Als een grondbroeder, zoals de Kievit of bv de Kleine Plevier, vindt dat een

bedreiger van de jongen te dichtbij komt, doen ze vaak of ze gewond zijn.

Dan laten ze een vleugel langs hun lichaam hangen en hinken steeds verder

weg van de plek waar de jongen zich bevinden.

De jongen hebben zich inmiddels stijf tegen de grond aangedrukt en

blijven ten alle tijden liggen op die plek.

Mocht je dit ooit tegenkomen, kijk dan in ieder geval heel goed uit waar je loopt

en beter is nog om op je schreden terug te keren.

Net uitgekomen Kleine Plevieren zijn ter grootte van een knikker

en met hun schutkleuren zie je ze bijna niet.

Maar dit soort vogels laten dmv geluiden ook merken dat er jongen zijn.

Constant hebben ze met korte geluidjes contact met de jongen.

Kieviten zijn wat makkelijker dan Grutto's of Tureluurs.

Wanneer je een tijdje rustig blijft wachten op gepaste afstand,

is een Kievit al snel aan je aanwezigheid gewend en zullen de kleintjes

tevoorschijn komen en verder gaan met het zoeken naar voedsel.

Jonge Kievit

Wanneer er een sloot tussen zit, zijn ze al helemaal snel minder schuw.

Maar in het veld wordt het erg lastig om jonge weidevogels mooi op de foto te zetten.

Hier geldt ook weer, dat je ze het beste op jou af kunt laten komen.

Alleen op die manier zijn ze op hun gemak en komen ze dichtbij.

Die manier kost wel veel geduld, natte kleren en veel teleurstellingen.

Maar als het dan lukt....

Jonge Kievit

In wezen zijn jonge vogels nieuwsgierig en nog niet zo schuw.

Terwijl ze de wereld ontdekken, worden ze in de gaten gehouden door de ouders.

Ben je onzichtbaar voor de ouders, omdat je languit in het hoge gras ligt,

dan is de kans aanwezig dat de jongen even polshoogte komen nemen.

Zo heb ik wel eens gehad, dat er een jonge Kleine Plevier rustig over mijn benen

heen liep, terwijl ik het broertje of zusje aan het fotograferen was.

Jonge Kievit

Als het dan een keertje lukt, dan neem je al die mislukkingen wel voor lief.

Jonge Kieviten zijn betrekkelijk simpel, maar heel anders gesteld is het met 

pullen van de Grutto en de Tureluur.

Wanneer je medio/eind mei een paartje Grutto's of Tureluurs in de wei ziet,

die regelmatig korte roepjes laten horen, dan kun je er zeker

van zijn dat er jongen in de nabijheid zijn.

Grutto

Helemaal zeker ben je van je zaak wanneer er eentje staat te roepen op een paaltje

of wanneer er eentje in de lucht blijft hangen en roepen totdat je op gepaste afstand bent.

In dat laatste geval is snel weglopen het enige juiste.

Er is simpelweg teveel stress bij de vogel en dit soort verstoringen

zijn not-done.

Hetzelfde wanneer er eentje paniekerig staat te roepen terwijl hij op een paaltje staat.

Wanneer er echter af en toe een kreetje uit de vogel komt en deze zich behoorlijk

op z'n gemak voelt, is het een teken dat de jongen ver genoeg zijn en

dat de vogel geen echte dreiging voelt.

Als je dan de auto op gepaste afstand neerzet en rustig afwacht,

dan heb je kans dat je de jonkies te zien krijgt.

Anders is het wanneer beide ouders gewoon in het weiland staan en

af en toe een waarschuwingsgeluidje laten horen.

De ouders staan dan meestal op een meter of 10 afstand van elkaar en

je kunt op je vingers natellen dat de jongen zich daar ergens tussenin bevinden.

Jonge Grutto met 1 van de ouders op de achtergrond

Kieviten zijn zeer agressief tegen alle soorten vogels die te dichtbij hun jongen komen.

Ze dulden geen andere kieviten in de omgeving, maar ook andere weidevogels

worden direct verjaagd.

Grutto's zijn niet erg agressief tegen andere weidevogels, behalve wanneer

er een ander Grutto-mannetje te dichtbij komt.

Eerst wordt geprobeerd om via uiterlijk machtsvertoon het andere mannetje te verjagen.

Lukt dat niet, dan gaat de beuk erin.

Opvallend daarin is, dat zowel het mannetje als het vrouwtje de aanval kan inzetten.

Grutto's

In deze twee foto's valt het vrouwtje van het Grutto-paar een opdringerig mannetje aan.

Het mannetje van het paar houdt zich afzijdig.

Grutto's

Het gaat er heftig aan toe in zo'n gevecht.

In dit geval verdedigd het vrouwtje haar jongen tegen de indringer.

Iets eerder in het jaar zie je ook wel gevechten, maar dan gaat het meer om

het krijgen van het vrouwtje en zijn het de mannen die lopen te knokken.

Het grappige is dat je beide soorten gevechten aan kunt zien komen.

Zodra er een paartje te zien is en een vrijgezelle man het territorium nadert,

dan laat de lichaamstaal van het paartje duidelijk merken of 

het andere mannetje wel of niet getolereerd wordt.

Dan komt het heel vaak niet tot een gevecht, maar het is altijd de moeite waard 

om even te wachten of er misschien wel actie gaat komen.

Jonge Grutto

Zoals gezegd, zijn de jonge Grutto's erg lastig te spotten.

Qua kleur vallen ze minder op tussen het gras in vergelijking met de jonge Kieviten,

maar ze blijven ook nog eens meer in de dekking van het hoge gras.

Wanneer een roofvogel, kraai, meeuw of reiger over komt vliegen,

krijg je pas echt goed een beeld van hoeveel jongen en/of nesten er in de buurt zijn.

Met alarmerende ouders is de kans op een foto van de jongen erg klein.

Beter is het om een volgende keer rustig in de buurt te parkeren en

afwachten totdat er een familie jouw kant opkomt.

Gelukkig verplaatsen de families zich regelmatig en hoef

je vaak niet heel lang te wachten.

Jonge Grutto

Maar hoe maak je nou de foto's die je graag wilt hebben,

zonder dat de vogels verstoord worden?

In ieder geval niet door er achteraan te rennen en nerveus alarmerende ouders te negeren.

Gewoon een plekje uitkiezen waar de kans op jonge vogels groot is en afwachten maar.

Vaak loopt het uit op niets of foto's met een jong dat ver weg te zien is,

maar je hebt ook momenten dat ze dichtbij komen of dat je iets bijzonders krijgt te zien.

Bij mij gebeurde het in het volgende geval net op een verkeerd moment.

Een hele Grutto-familie maakte de oversteek van het ene weiland naar het andere.

Ik was net bezig met het uitproberen van mijn nieuwe lens en dat lukte niet helemaal.

Vader Grutto vloog over de sloot en moeder Grutto bleef in het andere weiland staan.

De vier jongen maakte de oversteek 1 voor 1.

Dat deden ze op volgorde van grootte. De grootste als eerste, de kleinste als laatste.

Helaas kwam er maar 1 foto door de plaatsingscommissie ;-)

Overstekende jonge Grutto

Een erg leuk gezicht om ze zo 1 voor 1 over te zien steken,

maar ontzettend balen toen ik thuis de resultaten bekeek.

Bij de Tureluurs gaat het allemaal ongeveer hetzelfde als bij de Grutto's.

Tureluur

Ook bij de Tureluurs kun je het beste afwachten totdat ze jouw kant opkomen.

Ze achterna lopen leidt alleen maar tot hevige verstoring.

Buiten dat het slecht is voor de vogels, vergooi je ook nog eens

je eigen kansen op mooie plaatjes.

Vogels laten snel blijken waar de grens ligt, helaas zijn er een aantal mensen

die alles doen voor een nog beter plaatje.

Soms uit onwetendheid, maar vaak ook gewoon uit eigen belang.

Jonge Tureluur met ouder

Ook Tureluurs zijn zeer agressief tegen soortgenoten die te dichtbij komen,

wanneer er jongen in het spel zijn.

Vechtende Tureluurs

Ook hier gaat het er hard aan toe. 

De puntige snavels en de scherpe nagels zijn de twee grootste wapens.

Het zijn vaak spectaculaire gevechten en blijven net zolang doorgaan,

totdat eentje het opgeeft.

Vechtende Tureluurs

Overstekende Tureluur

Ook de Tureluurs waden gewoon door de sloot om

van het ene weiland naar het andere te komen.

Net even te ver weg voor het mooie, maar het is leuk om toch hier te laten zien.

Op een bepaald moment zie ik een paartje Tureluurs met vier jongen lopen. 

Ik ga in de berm liggen en hoop dat ze mijn kant opkomen.

Eén van de ouders vliegt over de weg en gaat op een paal zitten.

Tureluur

Nu de ene ouder aan de ene kant van de weg zit en de ander in het weiland 

aan de andere kant en de jonge in het midden daarvan, kun je op je vingers

natellen dat de jongen zich over de weg gaan verplaatsen.

Ik richt mijn aandacht op de plek, waarvan ik denk dat ze de oversteek zullen maken.

Maar al snel heb ik door dat er eentje achter mij langs is gelopen en nu

aan de overkant het lange gras inschiet.

Twijfel slaat toe.

Moet ik mij omdraaien of zo blijven liggen?

Ik besluit om mijn eerste ingeving te volgen en te blijven liggen zoals ik lig.

Deze keer blijkt het de juiste ingeving te zijn, want twee van de vier jongen

komen vlakbij uit het hoge gras.

Jonge Tureluurs

Op hun dooie gemakkie lopen ze voor mij langs.

Met twee vogels in 1 beeld is het altijd lastig waar je de scherpte legt.

Op de voorste of op de achterste vogel?

Jonge Tureluurs

Ikzelf vind de foto met de scherpte op de voorste vogel het mooist.

Ik weet zeker dat ik vier jonge Tureluurtjes heb gezien en ben 

in afwachting van nummer 4.

Hoewel ik dus geconcentreerd af lig te wachten,

weet het vierde Tureluurtje mij toch te verrassen.

Jonge Tureluur

Een stukje verderop zie ik het pulletje opeens op de weg lopen.

Binnen een paar tellen is het vogeltje aan de overkant.

Ik heb dus behoorlijk wat hele jonge vogels gezien, maar ik heb geen idee hoeveel

er vliegvlug geworden zijn.

Ik heb wel aardig wat Kieviten gezien, die het gehaald hebben, maar

ik heb niet zo heel veel iets oudere Grutto's en Tureluurs gezien.

Ik krijg wel het idee dat het de goede kant opgaat.

In de polders waar ik regelmatig kom, werd op een behoorlijk aantal

weilanden later gemaaid. 

Als er gemaaid werd, werden niet alle weilanden tegelijk gemaaid en er

werden stroken ongemoeid gelaten.

Hopelijk gaat het volgend jaar weer een beetje beter.

De laatste vogel die hier aan bod komt is de Scholekster.

Ook met deze vogel gaat het niet goed.

In mijn buurt zie ik ze steeds regelmatiger als dakbroeder,

maar met al die meeuwen en kraaiachtigen kan dat eigelijk niet goed gaan.

In de polder zie ik steeds minder paartjes.

Op een plek waar een boer een weiland onder water had laten lopen,

kom ik twee volwassen en twee jonge vogels tegen.

Scholeksters

Gelukkig vallen de ouders erg op, want de kleintjes zijn vanwege hun kleuren

erg lastig te onderscheiden. Dit paartje bleef trouw aan deze plek

en ik heb ze dus een tijdje kunnen volgen.

Of ze het helemaal gered hebben, weet ik niet.

Ik weet wel dat ze bijna konden vliegen toen ik ze voor het laatste zag.

Scholeksters

Laten we hopen dat ze het gered hebben.

Iedere Scholekster is er eentje.

Nog eventjes en dan zijn alle Grutto's en Tureluurs weer vertrokken.

Kieviten overwinteren steeds vaker in ons land en dat idee heb ik ook van de Scholeksters.

Wanneer ik in de herfst weer eens naar het strand ga,

zie ik naar mijn idee steeds meer Scholeksters.

Dat kan ook toeval zijn natuurlijk.

In een volgend blog aandacht voor foto's gemaakt tijdens mijn vakantie.

Het grootste gedeelte was het gewoon te warm om erop uit te trekken,

maar de laatste dagen ging de temperatuur toch nog ietsje naar beneden.

Ik kwam oa deze tegen:

Bedelende jonge Zwarte Roodstaart

Tot de volgende keer,

René