Sneeuwgors
Soms heb je van die dagen dat je uren op pad bent of ergens zit en dat er zich heel
weinig mogelijkheden op een goede voordoen.
Daarom dit keer een blogje met foto's van verschillende dagen.
Omdat ik mij meer en meer toeleg op een beperkt aantal plekjes wordt het lastiger
om niet altijd met hetzelfde soort foto's thuis te komen.
Daarom is het altijd wel fijn, als er zo nu en dan een soort voorbij komt,
welke je niet zo regelmatig voor de lens krijgt.
Ik ga op pad om dodaarzen in winterkleed en waterrallen te fotograferen.
Goudhaantje
Onderweg komt ik een goudhaantje tegen.
Met iets te weinig licht valt het niet mee om dit bewegelijke vogeltje een beetje knap op de foto te krijgen.
Meerkoet
Eenmaal volledig geïnstalleerd blijkt het ontzettend rustig te zijn,
Een paartje meerkoeten zijn de enige vogels die druk in de weer zijn.
Gelukkig is het op dit moment nog niet zo zonnig, want dan raakt het schild op het voorhoofd
altijd direct overbelicht. Maar ja, als het te donker is, komen de grijze en zwarte delen
weer niet mooi over op de foto.
Meerkoeten blijven toch 1 van de lastigste vogels om echt goed te fotograferen.
Pimpelmees
Rondom mijn plekje is het een drukte van belang met pimpelmezen en koolmezen.
Maar als je camera net boven de waterlijn ligt, is het lastig om vogeltjes
te fotograferen die op 2 meter hoogte in het riet zitten.
Pimpelmees
Dan hoor ik het iets ritselen in het riet en hoor het geluid van de waterral.
Maar het valt nog niet mee om zo'n kleine waterral te ontdekken in de rietkragen.
Waterral
De waterral laat zich heel eventjes zien.
Net genoeg voor 2 foto's en op z'n gemakkie trekt de waterral zich weer terug in het riet.
De meelwormen zijn vandaag niet lekker genoeg om de ral uit de dekking te lokken.
Ik wacht nog een half uurtje rustig af, maar de waterral laat zich niet meer zien.
Omdat het er voor de rest ook weinig te beleven valt, besluit ik naar een ander plekje te gaan.
Onderweg zie ik de eerste baltsende futen van het jaar.
Baltsende futen
Het mannetje (links) is al bijna helemaal in het zomerkleed,
het vrouwtje (rechts) vertoont nog duidelijk grote gedeeltes van het winterkleed.
Ieder jaar is dit toch weer een machtig mooi schouwspel.
Kuifeend (vrouw)
Op de volgende locatie aangekomen, zie ik al direct mijn volgende doel rondscharrelen.
Het waterralletje dat jaarlijks op exact dezelfde plek terugkomt.
Maar eerst richt ik mijn aandacht op een vrouwtjeskuifeend.
Ze is behoorlijk schuw, maar als ik mij rustig opstel komt ze langzaam maar zeker dichterbij.
Maar ik wordt wel degelijk goed in de gaten gehouden.
Inmiddels heb ik wel geleerd, dat vogels weinig gevaar in je zien zolang je niet rechtop staat.
Echtpaar Ooievaar
Op deze plek zijn vorig jaar 3 kleine ooievaartjes geboren.
De hele familie is nog steeds helemaal compleet.
Pa en ma en 3 jongen.
Jonge Ooievaar (eerste winter)
Het verschil tussen een jonge en volwassen ooievaar is best groot.
Het meest duidelijke verschil is de snavel.
De snavel van een volwassen ooievaar is minimaal de helft groter.
De snavel van een jong exemplaar is ook nog niet zo mooi oranje/rood van kleur.
Helaas kan ik geen echt mooie foto maken van het hele gezin.
Kok- of kapmeeuw
Langzaam maar zeker verandert het winterkleed van de kokmeeuwen al in het zomerkleed.
Waterral
Al een aantal jaren overwintert op deze plek een waterral.
Vanaf medio november is deze waterral hier te vinden.
De eerste paar maanden is de ral altijd erg schuw, maar op het einde van de winter
is hij/zij inmiddels zo gewend aan de mensen, dat het betrekkelijk eenvoudig
is om deze ral te fotograferen.
Gewoon in een stadsparkje, midden in Amsterdam loopt deze ral rond.
Vooral in het begin van de winter blijft het een uitdaging om hem/haar te fotograferen.
Omdat ik een tip gekregen heb over een paartje sneeuwgorzen in de buurt,
wil ik daar graag ook nog eventjes langs.
Als ik op de plek aankom, heb ik het geluk dat er een heerlijk zonnetje doorbreekt.
Sneeuwgors
Deze wintergast blijft een fantastisch fotomodel en het leuke is, dat het paartje sneeuwgorzen
zich op dezelfde locatie bevinden als vorig jaar.
Je moet met sneeuwgorzen het geluk hebben, dat er 1 of 2 vogeltjes aanwezig zijn.
Als je pech hebt, is er een grote aanwezig en als daar maar
1 echt schuw exemplaar tussenzit, gaat de hele groep constant op de vlucht.
Badderende sneeuwgors.
Maar dit paartje zijn geen echte mensenvrienden en verdwijnen snel uit het zicht.
Daarom wat platen van de vorige keer.
Tot de volgende keer,
René
a.jpg)
.jpg)
