De Steltkluut en de Kleine Plevier

Steltkluut (man)

Iedereen kent het vast wel.

Dat iets in je zegt, dat je iets moet doen, 

waar je in eerste instantie niet eens aan gedacht  hebt.

Een soort van Déjà vu idee.

Deze keer heb ik er ook eentje.

Ik ben gewoon eventjes in de polder en rij het rondje, dat ik wel vaker rijd.

In die polder is een groot plasdras-gebied en dat is eigenlijk

een plek die alleen leuk is voor vogelaars met een telescoop.

De vogels zitten heel vaak te ver weg, om goed te kunnen fotograferen.

Ook is het een plek, die pas in de namiddag het bezoeken waard is.

Dan heb je namelijk het licht in de rug.

Omdat er weinig te zien was tijdens mijn gewone rondje en het rond 17:00 uur is,

besluit ik eventjes naar dat gebiedje te gaan.

Ik verwacht er niet teveel van en loop dus met een behoorlijke tempo

richting de plas, totdat ik iets zie dat anders is dan normaal.

Ik zie van behoorlijke afstand twee vogels met lange rode poten.

Paartje Steltkluten

Normaal gesproken blijf ik dan stilstaan en laat de vogels rustig aan mij wennen.

Maar nu til ik in een reflex mijn camera op en kan net 1 foto maken.

De vogels schrikken van mij, vliegen weg en landen 150 meter verderop.

Dom natuurlijk, maar niets meer aan te doen.

Ik ben de enige bij het uitkijkpunt en besluit rustig te gaan zitten en afwachten

of de vogels al foeragerend mijn kant weer opkomen.

Eerst lopen ze van mij af, maar op een bepaald moment zie ik ze omkeren

en langzaam maar zeker mijn kant weer opkomen.

Rietgors (vrouw)

Totdat de Steltkluten op foto-afstand zijn, vermaak ik mij met een op 

de grond, naar voedsel zoekende rietgors

Tureluut

En zo nu dan komt er een Tureluur voorbij wandelen.

Tureluur

De Steltkluten komen steeds dichterbij en ik probeer mij zo min mogelijk te bewegen.

En maar hopen dat er niet nog iemand aankomt, die de vogels weer verjaagd.

Nou heb ik een paar jaar geleden al eerder Steltkluten van dichtbij kunnen fotograferen,

maar die foto's heb ik eigenlijk nooit in een blogje gezet.

Steltkluut (man)

Dit paartje zag er qua koptekening heel anders uit, dan het paartje dat ik deze keer zie.

Maar 1 ding blijft voor alle steltkluten hetzelfde.

Het mannetje is te herkennen aan de zwarte vleugels en

het vrouwtje heeft zwart/bruine vleugels.

Tijdens deze paring is dat verschil niet zo goed te zien, maar in

de foto's die nog komen is dat een stuk beter te zien.

Het is wel leuk om te merken dat de laatste jaren er steeds meer Steltkluten

in Nederland te zien zijn. Het blijft een zeldzame soort, maar het aantal broedparen neemt toe.

Dit soort exotisch ogende soorten zijn toch een verrijking voor de Nederlandse natuur.

Maar ja, terug naar het paartje dat ik afgelopen maand dus tegenkwam.

Zoals ik al zei, zie ik de Steltkluten langzaam maar zeker mijn kant opkomen.

Ik zie ook dat ze mij in de gaten houden, dus ik probeer zo min mogelijk te bewegen.

Steltkluut (vrouw)

Na een minuut of 20 afwachten, komen de vogels nu echt mijn kant op.

En ook nog eens mooi langs de slikrand.

Het is nog even afwachten of ze doorlopen en dan op een meter of 10/15 langs mij komen.

Het vrouwtje komt als eerste langs wandelen.

Op bovenstaande foto is goed te zien dat de kleur van

de vleugels bruin/zwart is.

De foto hieronder is van het mannetjes en die vleugels hebben een echte zwarte kleur.

Het vrouwtje loopt helaas met stevige pas door.

Dan is het afwachten wat het mannetje doet.

Steltkluut (man)

Het mannetje neemt gelukkig rustig de tijd en gaat op zijn gemakkie naar eten zoeken.

Ik twijfel nog of ik languit met gaan liggen, maar er is eigenlijk teveel hoog gras en

ik ben bang dat ik de vogels weer schrik aanjaag.

Het gebeurt niet vaak dat vogels zo dicht langs het uitkijkpunt komen,

omdat er meestal teveel mensen staan te kijken en er teveel beweging en geluid is.

Dus ben ik erg blij dat ik helemaal alleen op het bankje zit en het

geduld heb gehad om af te wachten.

Een kwestie van geluk?

Mwah, tuurlijk moet je een beetje geluk hebben, dat zo'n vogel het juiste pad kiest.

Maar aan de andere kant kun je de geluksfactor ook heel erg verkleinen.

Net als met de velduil op Texel.

Uiteraard moet je het geluk hebben dat je de vogel op een bepaalde dag ziet vliegen/lopen,

maar als je dan weet waar en wanneer je je moet installeren om op een andere dag 

een grote kans te hebben om de vogel zo goed mogelijk in beeld te krijgen, 

dan is het geen kwestie meer van mazzel.

De kans dat die vogel door jouw gedrag dan precies op die plek komt,

waar jij hem wilt hebben, is behoorlijk groot.

Vogels zijn namelijk gewoontedieren en dus voorspelbaar.

Op een foto zoals deze is mooi te zien, hoe lang de stelten nou eigenlijk zijn. 

Steltkluut (vrouw)

De vogels blijven nog eventjes staan op een behoorlijke afstand, voordat ze

naar de hele andere kant van de plas vliegen.

Dat is het sein voor mij om te vertrekken.

Op de terugweg naar huis rijd ik even snel langs een tweetal terreintjes waar

in de toekomst gebouwd moet gaan worden.

Ideaal terrein voor grondbroeders zoals de Kievit, Scholekster en Kleine Plevier.

Vooral in die laatste ben ik geïnteresseerd, want dat vind ik hele fraaie vogeltjes.

Kleine Plevieren zijn bijna niet te spotten, wanneer ze doodstil zitten/staan.

Ze zijn erg klein en gaan volledig op in de omgeving vanwege hun schutkleur.

Een geluidje of 1 beweging kan genoeg zijn om ongeveer te bepalen waar ze zitten.

Dan is het rustig afwachten totdat ze zich bewegen.

Kleine Plevieren zijn best nieuwsgierig en kunnen al foeragerend heel dichtbij komen.

Gewoon weer een kwestie van geduld dus en de juiste positie kiezen.

Kleine Plevier

Kleine Plevieren zijn zomergasten en komen hier om te broeden.

Een kiezel-zandachtige ondergrond is het meest ideaal voor deze vogels.

Precies wat je vind op braakliggende bouwterreinen.

Buiten grondbroeders zoals de Kleine Plevier zijn dit soort terreintjes

uitermate geschikt voor allerlei kwetsbare plantensoorten en insecten.

Omdat hier geen grondonderhoud plaats vindt en dit soort plekken niet toegankelijk zijn,

 kunnen diverse soorten hier goed gedijen.

In een straal van 5 kilometer vanaf mijn huis, vind ik diverse van dit soort terreintjes.

Iedere keer is het weer afwachten wat je er tegenkomt,

maar de Kleine Plevier is een vaste zomerbewoner geworden van deze plekjes.

Ze kunnen je ook zo leuk aanstaren en je ziet ze gewoon denken van, is dat

dier dat daar ligt nou wel of niet gevaarlijk.

Zolang je dan rustig blijft liggen, zijn ze altijd snel gerustgesteld

en gaan ze verder met hun gewone bezigheden.

Tot zover het blogje over deze twee soorten.

In een volgend blog een verslagje van mijn uitstapje met Coby

(http://natuurkieker.blogspot.nl)

Mijn meeste foto's zijn van 's ochtends vroeg bij de IJsvogeltjes.

De rest van de dag ben ik meer bezig geweest om Coby in staat te stellen

om vogels te fotograferen die op haar wensenlijstje stonden, dan zelf te fotograferen.

Overigens heb ik dat met heel veel plezier gedaan.

IJsvogel

Tot de volgende keer,

René

De Kluut en andere Steltlopers

Kluut

Ieder voorjaar kan ik mij weer verheugen op de komst van de steltlopers.

Inmiddels overwinteren er steeds meer soorten vogels in Nederland,

maar de Grutto en de Kluut vertrekken nog steeds 

bijna allemaal ieder najaar richting het zuiden.

In mijn eigen omgeving kom ik Grutto's genoeg tegen en er wordt ook flink

genesteld door Kluten. Altijd op dezelfde plek en ieder jaar hoop ik dat

ze toch eens een keertje dichterbij te bewonderen zijn.

Helaas blijven de Kluten in mijn omgeving dus op afstand en

is dat minder geschikt om te fotograferen.

Gelukkig hebben we Texel nog ;-)

We gaan nu voor de derde keer voor een paar dagen naar Texel

en ook deze keer is het weer uitstekend bevallen.

Voor mij heerlijk om te fotograferen in de hele vroege ochtenduurtjes,

wanneer de rest van de familie nog lekker liggen te snurken.

Het Wagejot is een ideale plek voor vogelfotografie en specifiek voor de Kluut.

In de ochtenduren heb je de zon in je rug en zijn de omstandigheden vaak uitstekend.

Maar de eerste paar dagen van onze vakantie zijn de omstandigheden verre van ideaal. 

Het is koud en zo nu en dan zwaar bewolkt.

In eerste instantie valt mij op dat er zo weinig kluten zijn.

Achteraf blijkt dat de meeste op andere plekken voedsel aan het zoeken waren.

Kluten zijn elegante vogels en zien er een beetje breekbaar uit.

Op dit moment zag ik weinig vogels die nog alleen waren.

Overal zijn paartjes gevormd.

Het ene paartje was nog druk bezig met de balts en andere paartjes zaten al op de eieren.

Nestelende Kluut.

Kluut met Kokmeeuw

Hoewel de kluten er fragiel uitzien, zijn ze uiterst agressief wanneer ze hun

nest moeten verdedigen. Op een klein eilandje waar meerdere soorten vogels broeden,

komen om de haverklap conflicten voor.

Het nest van een Kluut lag op nog geen 2 meter afstand van

een nest van de kokmeeuw.

Om de zoveel tijd was er gelazer in de tent, omdat 1 van tweeën te

dicht bij de ander kwam. Meestal kwam de kluut als winnaar uit de bus.

Op andere plekken zag ik dat kluten allerlei andere vogelsoorten wegjoegen,

waarvan zij vonden dat die te dicht kwamen.

Steenlopertjes, Tureluurs en dat soort werk.

Kluut in de dreighouding

De kluten blijven voor het merendeel op de eilandjes of ze zijn druk met eten zoeken.

Het valt mij op dat de kluten zo nu en dan eventjes wegvliegen

naar een plasje water iets verder in het binnenland.

Het lijkt wel dat ze daar gaan drinken.

Dan zou het Wagejot dus een beetje brak water zijn.

Het geeft wel wat kansen om vliegende kluten vast te leggen.

Zo nu en dan zie ik een paring.

Ik had het liever op een meter of zes gezien, maar de afstand is aldoor minimaal 

een metertje of 30. Ik besluit het te proberen op een iets andere manier.

Ik probeer met het graslandje een beetje een wazig beeld te maken.

Op die manier krijg je een beetje een gluur-effect.

De daadwerkelijke paring zie je al minuten van te voren aankomen.

Het vrouwtje bukt voorover en laat de snavel op het water rusten en

daarmee geeft ze aan dat ze er klaar voor is.

Het mannetje danst er nog een beetje omheen en liefkoost het vrouwtje,

voordat de daadwerkelijke paring plaats vindt.

Een mooi schouwspel.

Buiten de Kluten zijn er nog genoeg grote en kleinere steltlopers te zien.

Lepelaar

Er is een lepelaarskolonie op Texel en zo nu en dan dwaalt er eentje af.

Je kunt ze dus op het hele eiland tegenkomen.

Oeverloper

Terwijl ik rustig op de grond lig om de kluten te fotograferen, zie ik uit

mijn ooghoek iets kleins landen op een meter of 15 van mij vandaan.

Ik wacht rustig af en het vogeltje komt rustig mijn kant op wandelen.

Oeverloper

Pas wanneer de oeverloper op gelijke hoogte is met mij,

merkt hij mij op. I.p.v. vliegend te vluchten, versneld de vogel en rent een andere kant op.

Rosse Grutto

Een Rosse Grutto ben ik nog niet vaak tegen gekomen in het binnenland van Texel.

Dit vrouwtje blijft eventjes mooi poseren.

Grutto

Ook op Texel zijn er al Grutto's die op de uitkijk staan.

Altijd leuk een Grutto op een paaltje en zeker met zulk mooi licht.

Even uitschudden.

Steenloper

Steenlopertjes zijn in grote aantallen in de winter te vinden op de Zuidpier van IJmuiden.

In de zomer zie ik ze echter niet zo vaak en vind ik het best wel leuk om er

eentje in zomerkleed tegen te komen. Maar net als zo vaak, wanneer je 

er eentje ziet, zie je er meerdere. Een groepje van een stuk of twintig vogels

is ter plaatste en dat is toch wel een speciaal gezicht.

Tureluur

Het aantal Tureluurs is naar mijn idee groter dan voorgaande jaren.

Ook bij bij in de buurt van Amsterdam stikt het ervan.

Tureluur

Tijdens het uitje richting de Eidereenden, kwam ik dit exemplaar tegen.

Mooi met de opkomende zon.

Tureluur

Met deze Tureluurs komt er een einde aan de Texelblogjes.

Het was weer fijn toeven op het eiland en een paar dagen,

is eigenlijk veel te kort.

Heel veel gezien in korte tijd, maar de ontmoeting met de Velduil was toch 

het allermooiste moment. Zeker toen de Velduil vlak in mijn buurt,

hangend in de lucht aan het speuren was naar een muis.

Velduil

Tsja, wat kun je nog meer wensen he?

In een volgend blogje o.a. aandacht voor een ontmoeting met een paartje Steltkluten

Steltkluut (man)

Tot de volgende keer,

René

De Eidereend en van alles wat geen steltloper is.

Eidereend

Op Texel zijn behoorlijk wat Eidereenden te zien.

De beste plek om ze behoorlijk dichtbij te bekijken is de Slufter.

Tijdens een wandeling met het hele gezin, zie ik bij hoog water Eidereenden

rondzwemmen en er wordt flink gebaltst.

Maar met hoog water zwemmen ze snel een andere kant op en dus besluit ik

om later tijdens de vakantie met laag water en zo vroeg mogelijk even terug te komen.

De volgende 3 foto's zijn gemaakt tijdens de familiewandeling.

Paartje Eidereenden

Voor mij best een uniek moment om deze Eidereenden zo te kunnen fotograferen.

De rest van de familie snapt dat niet zo goed, want die zien gewoon een witte eend.

Ik wordt dan ook een beetje meewarig aangekeken, wanneer ik in het natte en

modderige zand neer kniel om een lager standpunt te verkrijgen.

Ik zie ze al ongeduldig doorlopen en dus moet ik een ander keertje

maar terugkomen, om dan lekker een uurtje languit in die modder te gaan liggen.

Eidereend (vrouw)

Omdat ik niet zeker weet of ik ze bij een volgend bezoek ook nog kan fotograferen,

probeer ik dus wel om nu een zo'n goed mogelijk plaatje te maken.

Eidereend (man)

Twee dagen later ga ik  om 6 uur 's ochtends weer richting de Slufter.

Lekker zonnetje en weinig wind.

Ideaal om te fotograferen en er is geen mens te bekennen in het gebied.

Een deel is afgesloten ivm het broedseizoen en ik loop naar de afzetting waar

de Eidereenden het dichtsbij te zien zijn.

Een meter of 5 voor de afzetting ga ik languit en het laatste stukje is het kruipen geblazen.

Ik heb al snel door dat ik mijn jas de rest van de vakantie echt niet meer aan kan trekken.

De ondergrond is een soort aarde vermengd met zand. Ik zie er niet uit.

Als ik eenmaal op mijn vooraf bedachte plekje lig en mij verder niet meer beweeg,

zijn de eidereenden snel aan mijn aanwezigheid gewend.

Het is heerlijk om op zo'n vroeg tijdstip midden in een natuurgebied te liggen,

zonder ook maar een ander mens om je heen.

Vissende lepelaars, allerlei soorten steltlopertjes en baltsende eidereenden.

Twee mannen en een vrouw

De Eidereenden maken een laag geluid tijdens de balts, wat behoorlijk ver draagt.

Het is een beetje een koerend geluid en klinkt als Ahoe.

Echt zo'n vogelgeluid dat je direct herkent wanneer je het voor een tweede keer hoort.

Hoewel ik de eenden graag in een andere omgeving had willen fotograferen,

moet ik toch genoegen nemen met de resultaten zoals ze zijn.

Texel is een eiland waar je prachtige foto's kunt maken en

schitterende soorten kunt tegenkomen.

Een paar dagen voor vertrek richting Texel houd ik de waarnemingen al een beetje in de gaten

en ik had gezien dat er 5 kraanvogels behoorlijk dichtbij ons huisje zaten.

En dan niet op 100 meter vanaf de weg, maar gewoon op een meter of 20.

Maar dan blijkt dat Texel ook frustrerend kan zijn.

Omdat we nogal vroeg van de boot afkomen en voorlopig het huisje

nog niet in mogen, besluit ik om even langs de plek te rijden waar de kraanvogels zitten.

Anderhalve week zijn ze ter plaatse geweest en een uur voordat ik aankom,

zijn ze heerlijk verder gevlogen richting de broedgebieden.

Aaarggghhhhh.

Twee jaar terug had ik de pech dat er 12 bijeneters bijna naast ons huisje

kwamen logeren, maar natuurlijk pas toen ik al terug was in Amsterdam.

Maar zo'n ontmoeting met een velduil maakt weer een hoop goed.

Mantelmeeuwen

Het vogelfeest begint al op de boot.

We nemen altijd het oude brood van de laatste week mee en

voeren de meevliegende meeuwen op de boot.

Met een groothoeklens kun je dan mooie beelden maken en

de kinderen vinden het ook prachtig.

Af en toe heb je het idee dat je in de film The Birds bent beland.

Iedere keer weer een mooi begin van een paar dagen Texel.

Bergeend (man)

Je kunt op een hoop verschillende plekken fotograferen en vogels kijken,

maar ik beperk mij altijd tot drie gebieden.

Een van die gebieden is het Wagejot.

Een plek waar je de Kluten goed kunt fotograferen

en waar ook andere steltlopers te zien zijn.

De kluten en steltlopers krijgen een apart blogje.

Bruine Kiekendief

De plek waar de velduil jaagt, wordt ook bevolkt door een paartje Bruine Kiekendieven.

Maar dit paartje is behoorlijk schuw en zijn erg lastig te fotograferen.

Gele Kwikstaart

Op de weg richting de Slufter stikt het werkelijk van de gele kwikstaarten.

Als je rustig in de auto blijft zitten wachten, komen ze vanzelf richting de weg vliegen

om daar op jacht te gaan naar insecten in de berm.

Na een kwartiertje observeren weet je al snel de favoriete plekjes en kun je

een beter standpunt innemen. Dan is het een kwestie van geduld.

Gele Kwikstaart

Op het hele eiland is het een grote drukte met gele kwikken.

Zodra je het geluidje van deze vogel eenmaal herkent, hoor je ze echt overal.

Kokmeeuwen

Op de plek van de kluten wordt ook genesteld door kokmeeuwen.

Als je zo'n tijdje langs de waterkant ligt, begin je al snel het patroon ze zien

in het baltsgedrag van deze vogels.

Nooit geweten dat ook de kokmeeuw zijn partner het hof maakt door haar een visje aan te bieden.

Het mannetje komt met een visje in zijn krop aangevlogen.

Als het vrouwtje geïnteresseerd is, wrijft ze met haar snavel tegen zijn snavel aan.

Dat is het teken voor het mannetje om het visje op te hoesten.

Als het vrouwtje het visje accepteert, wordt er direct tot actie overgegaan.

Het hoeft overigens geen visje te zijn.

Ik heb het ook gezien met krabben en met kreeften.

De paring is iets wat niet 1,2,3 voorbij is.

Eerst staat de man een tijdje op de rug van het vrouwtje en

is het best nog lastig voor het mannetje om zijn evenwicht te bewaren.

De daadwerkelijk paring duurt naar mijn beleving ook langer dan bij andere soorten vogels.

Het grappige is dat ik af en toe het idee kreeg, dat andere vogels voyeuristisch

 mee stonden te genieten. Een beetje hijgerig zelfs.

Putter

De erg vliegerige puttertjes wilden maar niet mooi poseren op de distels.

Dan maar op een schutting en een paal.

Rotganzen

Erg opvallend waren de grote groepen rotganzen.

Het bleek dat er ook een aantal speciale soorten rotganzen aanwezig waren.

Toen ik vanuit de auto probeerde om vliegbeelden te maken, werd er

opeens op het andere raam getikt. Een jochie van een jaar of 13 stond met zijn verrekijker

 in de hand en wilde van mij weten of ik al de Witbuikrotgans en de Zwarte Rotgans had gezien.

Prachtig als zo'n kind al met het vogelvirus is besmet toch?

Helaas moest ik bekennen dat ik niet wist of ze in de buurt zaten.

Typisch zo'n gevalletje van "een Rotgans is toch een Rotgans" voor mij.

Grote Stern

De Grote Sterns vlogen af en aan met visjes, maar waar ik ook ging staan,

ze namen aldoor een afslag te vroeg. Ik heb het op een bepaald moment

maar opgegeven, want er valt nog veel meer te zien op het eiland.

Visdiefje

Terwijl de grote sterns al af en aan vlogen met visjes voor het nageslacht,

waren de visdiefjes pas een klein beetje bezig met baltsen.

Jammer, want de echte balts van de visdiefjes is prachtig om te zien.

Erg leuk hoe ze langs elkaar heen kunnen dansen.

Het laatste Texelblog staat in het teken van de Steltlopers,

zoals deze Kluut.

Kluut

Tot de volgende keer,

René