Jonge IJsvogel (man)
Na twee zeer zachte winters is de ijsvogelpopulatie op zijn top.
Je moet echt je best doen om geen ijsvogels tegen te komen en mensen die ze nog
nooit goed gefotografeerd hebben, konden dit jaar hun hart ophalen.
Of het nou in een plasje in de buurt was of een vogelhut, de kans op een ijsvogelfoto
is waarschijnlijk nog nooit zo hoog geweest.
Het gaat zelfs zo goed met de ijsvogel, dat er dit jaar op de meeste nestplekken
die ik ken (een stuk of 10) geen derde broedsel is.
Ik mag altijd erg graag dichtbij de ijsvogels verblijven.
Niet alleen omdat het een prachtig vogeltje is, maar ook omdat
ijsvogels altijd wel iets doen wat ik in al die jaren nog niet eerder heb gezien.
Het zijn echt onvoorspelbare vogels.
Op mijn vaste plekje was het dit jaar niet ideaal.
Een nieuw mannetje heeft zijn intrede gedaan en dit mannetje
is ontzettend schuw.
Dus is het dan jammer, maar helaas.
Dan maar geen foto's.
Volwassen IJsvogel (man)
Op mijn vaste plek begint dan ook nog eens het water in de sloot op te raken.
Medio augustus komt hij zelfs bijna helemaal droog te staan en dan krijg je
achtergronden zoals op de foto hierboven.
Geen optie voor foto's dus.
Dan maar op naar de volgende plek.
Volwassen IJsvogel (man)
Helaas kom ik een dag of drie te laat op plek nummer twee.
De jongen van het tweede broedsel zijn al uitgevlogen en de ijsvogels
laten zich dan niet zo veel meer zien.
Het aanvliegende vrouwtje wordt begroet
Ik zie het paartje maar 1 keertje en geef het dan maar snel op.
Volgend jaar dan maar weer op deze plek.
Karper
Eén keer karpers fotograferen ipv ijsvogels is leuk, maar het moet geen gewoonte worden.
Maar de ijsvogelkoorts blijft toch wel hoog in de maand september,
ook al omdat er verder niet zo heel veel te doen valt.
Als ik een vrije dag heb, twijfel ik tussen een aantal mogelijkheden.
Ik besluit om eerst naar een gebied in Zuid-Holland te gaan, maar
dat valt zo vies tegen, dat ik na een uur alweer in de auto zit.
En zonder ook maar 1 foto gemaakt te hebben.
Ik rijd direct naar keuze nummer twee en dat blijkt achteraf een betere optie.
Ik ben net geïnstalleerd als ik een ijsvogel hoor roepen.
Maar de ijsvogel vliegt langs en laat zich daarna lange tijd niet meer zien.
Gelukkig is er meer te zien.
Er vliegen regelmatig witgatjes rond en 1 keer landt er eentje vlak naast mij.
Witgatje
Helaas zit er net wat riet tussen en het vogeltje heeft ook geen zin om een
halve meter naar rechts te lopen.
Omdat ik een ijsvogel wilde fotograferen heb ik een hoger standpunt gekozen en
dat pakt hier dan wel weer mooi uit.
De spiegeling komt er zo namelijk op en dat is ook weleens leuk.
Maar ik leg toch heel rustig mijn camera neer, zodat ik het witgatje
vanaf een laag standpunt kan fotograferen.
Natuurlijk landen op dat moment twee jonge ijsvogels op een tak op nog
geen vier meter afstand.
Tsja, wat doe je dan?
De camera weer op het statief plaatsen zorgt bijna zeker voor onrust
en dan zijn zowel het witgatje als de twee ijsvogels snel foetsie.
Dan wandelt het witgatje ook nog eens verder het riet en en besluit ik
toch om de camera nogmaals te verplaatsen.
Eén van de ijsvogels vertrouwt het niet en vliegt weg,
maar de ander blijft wel lekker zitten.
Jonge IJsvogel (man)
Hoewel ik al veel ijsvogels heb gezien en gefotografeerd, blijft het
iedere keer toch weer een belevenis om deze vogel van dichtbij te bekijken.
Effe lekker uitstrekken.
Bijna altijd wanneer ik ijsvogels fotografeer zit ik vlakbij de nestlocatie.
Dat levert dan vaak momenten op dat vader of moeder met een vis in de snavel
op een tak gaan zitten, voordat ze het nest invliegen.
Soms zie je dan een visoverdracht en/of een paring.
Maar bij het nest wordt er eigenlijk nooit gevist.
Dat gebeurt altijd ergens anders en deze keer
blijkt dat ik mij "ergens anders" bevind.
Het jonge mannetje blijkt al een uitstekende visser te zijn.
Uit het ondiepe water worden verschillende prooien opgevist.
De prooien worden ff dood gemept op de tak.
Bijkomend voordeel is dat ook alle bagger uit de prooi wordt geramd.
Dan begint het manoeuvreren van de prooi om deze naar binnen te werken.
Het opgooien is daarbij natuurlijk het mooiste moment.
Grappig is het om te zien wat er zo nu en dan mee naar boven komt.
Tsjakka! Rammen met die handel.
Na deze prooi verdwijnt de jonge ijsvogel.
Dan is het tijd om snel door de geschoten beelden heen te scrollen.
Als ik opkijk zie ik in de verte een dodaars jagen.
Langzaam maar zeker komt het vogeltje mijn kant op gezwommen.
Omdat ik ook constant ijsvogels zie vliegen, laat ik toch maar
de camera op mijn statief staan.
Dodaars
Helaas heeft dit vogeltje geen honger, want het doodmeppen van een prooi
op het water levert ook altijd spectaculaire beelden op.
Maar terwijl de dodaars nog voor mijn neus ligt, landt een ijsvogel weer op het takje.
Deze keer is het een jong vrouwtje, te herkennen aan het oranje gedeelte van de ondersnavel.
En het blijkt een kenau te zijn, want een andere aanvliegende ijsvogel
wordt op agressieve wijze begroet en weggejaagd.
En maar schreeuwen.
Het jonge vrouwtje blijkt ook nog eens een niet zo'n ervaren jager te zijn.
Niet gephotoshopt he! Ze heeft echt een stukje hout opgedoken.
Grappig is het dat ze het ook nog eens niet zo snel doorheeft.
Pas na anderhalve minuut wordt het stukje hout terug gegooid.
Gelukkig vergist ze zich niet iedere keer.
Nog 1 keer komt het jonge mannetje vissen.
En met het opgooien en doorslikken van dit 7-doornig stekelbaarsje
eindigt voor mij een 4 uur durende zit.
De dodaars blijft op afstand, witgatjes laten zich niet meer zien en
de ijsvogeltjes hebben genoeg gegeten.
Ter afsluiting nog 1 ander beeld.
Soms moet je je even achter je oren krabben........
In een volgend blogje het verslag van een dagje Veluwe met o.a
Deze Grote Bonte Specht.
Tot de volgende keer,
René
