De Baardman

Baardman

Eén van mijn favoriete vogels om te fotograferen is de Baardman.

In de zomerperiode zijn de volwassen exemplaren altijd lastig te fotograferen,

maar de jonge vogels maken dat ruimschoots goed.

De volwassen vogels bevinden zich voornamelijk onderin het riet,

waar ze zoeken naar insecten. De jonge vogels zijn nogal

ondernemend en laten zich wel vaak zien boven in de rietstengels.

Jonge Baardman (28-06-2019)

De winterperiode is de ultieme tijd om deze prachtige vogels

te observeren en vast te leggen.

Dan foerageren ze op de rietpluimen en eten daar de zaden van.

De Baardman is 1 van de weinige vogels waarbij de 

werking van de maag aangepast wordt aan het seizoen en

ze dus over kunnen schakelen op een andere voedselbron.

Als je Baardmannen wilt fotograferen, dan moet je op zoek naar grote rietvelden.

Een aantal plekken in Nederland staan bekend om de aanwezigheid

van groepen Baardmannen en daarvan zijn de Rietputten bij Vlaardingen

misschien wel de bekendste. Maar ook in de OVP zijn plekken

waar je bijna met 100% zekerheid een Baardman kunt zien.

Baardman

Maar in mijn omgeving zijn ook een aantal mooie plekken om Baardmannen

te fotograferen. Alleen is het niet altijd aanschuiven en klikken maar.

Allereerst moet er niet al teveel wind staan en ook dan moet je maar

afwachten of de vogels zich op de juiste plekken laten zien.

Echter is geluk ook een beetje af te dwingen.

Uren maken is dan het devies.

Het vinden van Baardmannen is gelukkig een makkie.

Tenminste, als ze aanwezig zijn in het gebied waar je aan het zoeken bent uiteraard.

Het geluid van de Baardman is al van heel ver duidelijk herkenbaar en

ze laten zich meestal ook zeer regelmatig horen.

Zo ook in het gebied waar ik naar ze op zoek ben.

Al jaren zijn de Baardmannen in dit gebied aanwezig,

maar helaas is een deel hiervan afgezet in het afgelopen jaar.

Dus is het een beetje op hoop van zegen en

afwachten of ze tijdens mijn bezoek net in een ander gedeelte zitten waar

ik wel kan komen en een goed standpunt in kan nemen.

Dat is helaas niet altijd het geval.

Baardman

Omdat ik niet meer in mijn favoriete gedeelte kan komen,

is het ook lastiger om rekening te houden met het zonlicht.

Slechts af en toe komt er een wolk voor de zon, maar

de voorspelling dat het lichtbewolkt zou zijn de hele dag,

komt weer eens niet uit.

Baardman (vrouw)

Hoewel het goed op de foto krijgen van de mooi gekleurde mannetjes

het doel van zo'n uitstapje is, kan ik ook genieten van de 

prachtige bruin getinte vrouwtjes.

Baardman (vrouw)

Het lastige van het fotograferen van Baardmannen en andere soorten rietvogels,

is om te voorkomen dat de foto rommelig wordt.

De omgeving waarin ze zitten is een basis voor allerlei 

onwelkome onderdelen in het totaalplaatje.

Riet groeit nou eenmaal alle kanten op en de Baardmannen gaan niet

alleen maar op vrije rietstengels zitten, waarmee ze de fotograaf een plezier zouden doen.

Dus is het passen en meten en van te voren uitkiezen op welke rietstengel

je de Baardman bij voorkeur wilt fotograferen en je daar dan het meest op richten.

Baardman (vrouw)

Ook nu probeer ik mij daar aan te houden, maar dat valt af en toe echt niet mee.

Ik zie de Baardmannen op diverse plekken in het rietveld, maar

ze willen beslist niet op de door mij uitgekozen rietstengels gaan zitten.

Dus ga ik na verloop van tijd toch maar water bij de wijn doen

en begin de vogels op te zoeken waar ze wel zitten.

Ik kan dan inderdaad een hoop foto's maken, maar achteraf

verdwijnen de meeste toch in de prullenbak.

Te rommelige achtergronden of er waait net een rietpluim door het beeld,

waardoor de scherpte op de vogel ontbreekt.

Baardman

Dus richt ik mij toch maar weer op de vrije rietpluimen en probeer

maar zoveel mogelijk geduld op te brengen.

Na heel lang wachten komt het moment dichterbij.

Het groepje Baardmannen komt steeds meer richting de paar rietstengels

waar ik mij op gefocust heb.

Eindelijk gaan ze ook foerageren op de meest ideale plekken

en ratelt de camera aan 1 stuk door.

Op zo'n moment maak ik echt een behoorlijke hoeveelheid foto's achter elkaar.

Dan is een camera die 12 foto's per seconde maakt en

een geheugenkaart met een hoge schrijfsnelheid een enorm voordeel.

Baardman

Hoewel de vrouwen ook mooi zijn om te fotograferen,

blijven de mannen toch favoriet. De mooie bruine kleur icm

de grijze kop en de zwarte snor geven de vogel een uniek uiterlijk.

Daar komen de relatief kleine vleugels en lange staart bij als extraatje.

Verder is het ook leuk om deze riet-acrobaatjes aan het werk te zien.

Het balanceren tussen de rietstengels is een uitdaging om mooi vast te leggen.

Maar ook deze foto's zijn verhuisd naar de prullenbak.

Als de Baardmannen hoog wegvliegen en waarschijnlijk voor een

langere periode naar een ander rietveld verhuizen,

heb ik even de tijd om door de beelden heen te scrollen.

Ik ben wel tevreden met de foto's, maar er ontbreekt iets.

De achtergrond mag sprekender en spannender.

Ik gooi mijn statief op mijn schouder en ga op zoek naar vrije rietpluimen,

waarbij in de verre achtergrond een rietveld staat.

Als ik een mooi plekje gevonden heb, is het wachten totdat de vogels terugkomen.

Het lange wachten kan beginnen. Broodje eten, spelletje doen op de telefoon...

Na ruim een uur wachten hoor ik ze in de verte aankomen.

Na verloop van tijd komen ze richting mijn uitgekozen plek en ja hoor......

Baardman

Precies waar ik ze wil hebben. Eerst met de zon helemaal achter de wolken,

maar daarna ook met iets meer zonlicht.

Nou zou je misschien denken, dat het altijd lukt om het op deze manier voor elkaar te krijgen, 

maar de miskleumen zijn een stuk talrijker dan de succesverhalen.

Dat zal in een volgend blogje een keer heel duidelijk tot uiting komen.

Baardman (vrouw)

Maar de aanhouder wint soms toch ook en als het dan lukt,

dan is de beloning groot en ben ik heel blij met de resultaten.

Mijn motto is altijd, als er maar 1 foto echt raak is.

Liever 1 foto waar je super tevreden mee bent, dan 20 die je

na een aantal keren bekijken toch maar in het mapje "mooi, maar kan beter" plaatst.

Dat lukt zeker niet bij ieder uitstapje, maar gelukkig wel regelmatig.

Baardman

Hoewel ik aan deze lange dag een hoop mooie foto's heb overgehouden,

zijn er twee waar ik heel tevreden mee ben.

De ene is de openingsfoto van dit blog en de tweede is de foto hier onder.

Baardman

Ik probeer aldoor om dmv belichting en gekozen standpunt

een soft beeld te creëren met pasteltinten, waarin het onderwerp

scherp naar voren komt en zodoende los komt van de achtergrond.

Met bewegende onderwerpen is dat een lastig streven,

maar zodra je met de juiste weersomstandigheden (lichte bewolking en

dus geen direct zonlicht) op pad gaat, dan is de kans van slagen groter.

In een volgende blog een verslag van een dag

met zeer wisselende resultaten en daarin aandacht voor:

De Buidelmees

Tot de volgende keer,

René

De Sneeuwgors

Sneeuwgors

Vanaf eind november 2019 heeft een klein groepje Sneeuwgorzen een plekje 

vlakbij mijn huis gevonden om te overwinteren.

In eerste instantie een klein groepje van 4 exemplaren, maar dat breidde

zich uit naar 12 exemplaren in de eerste week van december.

Eind december stabiliseerde het groepje zich op 8 exemplaren.

Omdat ik begin november 2019 al uitgebreid een tweetal Sneeuwgorzen

op een andere plek had gefotografeerd, heb ik er verder geen aandacht aanbesteed.

Maar omdat ze toch op dezelfde plek bleven en daarbij ook eens op

plekjes gingen zitten die anders zijn dan ik gewend was,

besloot ik om er toch een keertje langs te gaan.

Helaas is het een plek die druk bezocht wordt.

Veel wandelaars, honden en dan wordt er ook nog eens druk gewerkt

door een groep bouwvakkers.

Geen ideale situatie om vogels te fotograferen.

De eerste keer dat ik tijd heb om er eens langs te gaan en de lichtomstandigheden

redelijk zijn, blijken de vogels niet zo honkvast te zijn als ik had gedacht.

Ook een tweede bezoek levert niet veel op.

De vogels worden al snel opgestoten door een paar honden.

Ach, dan maar geen Sneeuwgorzen meer deze winter dacht ik toen.

Maandag 20 januari kan ik een dag vrijnemen.

Ik besluit op Baardmannenjacht te gaan, maar het weer in

de ochtend valt ontzettend tegen en de Baardmannen laten zich slecht zien.

Verstoppertje spelende Baardman

Naarmate de ochtend vordert knapt het weer op.

De mist verdwijnt en er komt een mooie laaghangende bewolking voor terug.

Prachtig qua licht, maar de Baardmannen blijven onderin het riet zitten.

Na 3 uur geef ik het uiteindelijk maar op.

Dat gaat 'em vandaag niet worden.

Maar wat dan?

Ik had de hele dag gereserveerd voor de Baardmannen en

moet opeens met een ander idee komen.

Dan realiseer ik mij dat het op maandagmiddag waarschijnlijk

niet zo heel druk zal zijn bij de Sneeuwgorzen.

Tevens waait het nogal en is het behoorlijk fris.

Als ik op de plek aankom heb ik in eerste instantie het idee,

dat ik weer geen Sneeuwgorzen zal zien.

Maar na een wandelingetje zie ik ze toch helemaal achterin op de grond zitten.

Sneeuwgors

De vogels zijn erg lastig te benaderen. Als er 1 schrikkerige vogel in zo'n

groepje zit, dan is het al snel van invloed op het gedrag van de anderen.

Maar ik merk al snel dat als ik heeeeeeeel langzaam beweeg en

heeeeeeel rustig door de knieeën zak en heeeeeeeel rustig de camera richt,

de vogels gewoon blijven doorgaan met waar ze mee bezig zijn.

Het valt mij op dat er twee vogels anders gekleurd zijn dan de rest.

Zes van de acht Sneeuwgorzen zijn gekleurd zoals de vogel hierboven.

Eentje is iets lichter gekleurd en 1 heeft een hele witte borst.

De uitdaging wordt om deze vogel mooi voor de lens te krijgen en

dat viel nog niet mee kan ik zeggen.

Sneeuwgors

Het ontbreken van direct zonlicht zorgt altijd voor mooie diffuse voor- en achtergronden,

maar vanwege de vele bouwmaterialen moet ik wel goed mijn standpunt bepalen.

Dus het is passen en meten.

Omdat er ook veel lawaai van de bouwplaats komt, schrikken de vogels regelmatig op

en landen dan op een plek die een meter of 15 verder is.

Dan begint het hele spel opnieuw.

Omlopen om de vogels van de juiste kant te benaderen,

het witte exemplaar er tussenuit pikken, deze zien te benaderen,

door de knieeën zakken, camera richten en dan volgt er weer

een luide knal op de bouwplaats.

Hupsakee, vogels foetsie en begint alles weer van voren af aan.

Gooit een willekeurige bouwvakker geen roet in het eten,

dan is het wel iets anders waar ze zo nu en dan van schrikken.

Maar er zijn ook momenten dat ze wel netjes blijven zitten.

Sneeuwgors

Meestal bevinden Sneeuwgorzen zich op de grond, zoekend naar zaden

tussen de grassprieten en nu krijg ik de kans op wat andersoortige plaatjes.

Op het terrein bevinden zich houten hekken waar mensen hun fiets tegenaan kunnen zetten.

Voor de Sneeuwgorzen een ideale uitkijkplek en voor mij een mooie hoogte

om die wazige achtergronden te verkrijgen.

Sneeuwgors

De Sneeuwgorzen zitten bijna nooit allemaal op hetzelfde hek en

de vogels die wel op hetzelfde hek zitten, hebben de gewoonte om precies in

elkaars verlengde te gaan zitten.  Een enkel keertje krijg ik er wel twee

tegelijk in beeld en kun je mooi het verschil tussen de vogels zien.

Sneeuwgors

Maar er moet natuurlijk ook gegeten worden.

Je ziet 1 van de vogels naar de grond kijken en zich klaar maken om af te dalen.

En ook hier laat het spreekwoord zich gelden: "Als er 1 schaap over de dam is,......".

De rest volgt direct en dan wordt het voor mij dus languit op de grond.

Sneeuwgors

Ook nu blijkt weer dat je niet dichterbij hoeft te kruipen om vogels 

goed op de foto te krijgen. Als ze op hun gemak zijn, komen ze vanzelf naar je toe.

Tuurlijk tijger ik ook weleens een stukje wanneer de vogels zich constant van mij af bewegen,

maar meestal heeft dit een averechts effect.

Beter is het om hun pad min of meer te voorspellen en dan

in dat verlengde te gaan liggen.

Maar dat laatste is hier niet nodig, want zodra ik ga liggen, blijven de

Sneeuwgorzen lekker rondscharrelen.

Zolang ik maar niet plotseling beweeg.

Sneeuwgorzen

Tijdens het fotograferen kijken ze alleen zo nu en dan op om de

bron van het klikken te beoordelen, maar zolang ik mij dan niet verder beweeg,

heeft dat geen invloed op de Sneeuwgorzen.

Sneeuwgors

Maar iedere keer zoeken de vogels toch weer de veiligheid op van de houten hekken

en nemen ze nieuwsgierig en oplettend de omgeving in zich op.

Sneeuwgorzen

Keuzestress.........

Wat is nou een mooier beeld?

De voorste of de achterste in de scherpte?

Sneeuwgorzen

Sneeuwgors

Nadat de meeste bouwvakkers vertrokken zijn en het een stuk rustiger is geworden,

laten de Sneeuwgorzen zich vaker en sneller afzakken naar de grond om eten te zoeken.

Omdat ze meer op hun gemak zijn, heb ik ook meer de tijd om een zo'n goed mogelijk

standpunt op te zoeken, maar de rust om ons heen heeft ook een negatief gevolg.

Sneeuwgors

Omdit niets of niemand nog verstorend werkt, scharrelen de Sneeuwgorzen

volledig relaxt rond en dat zorgt ervoor dat ze steeds dichterbij komen.

Tsja, dan wil ik proberen om vogels wat meer in hun omgeving te fotograferen

en dan weigeren ze mee te werken en lopen ze bijna mijn camera in.

Ik zou bijna medelijden met mijzelf krijgen ;-)

Sneeuwgors

Als afsluiter nog éénmaal de witte Sneeuwgors op het hek.

Dat was een welbestede middag en ik hoop van harte dat ze zich hier zo 

op hun gemak voelen, zodat ze iets langer op deze plek blijven hangen.

Een Sneeuwgors in zomerkleed staat hoog op mijn lijstje.

Sneeuwgors

In een volgend blog oa aandacht voor:

De Baardman

Tot de volgende keer,

René