Buizerd
Mijn eerste bezoek aan de fotohut in Noord-Brabant was eind augustus 2017.
Mijn doel was om een Havik mooi te fotograferen en heb ik daarom
toen doelbewust deze hut uitgekozen.
Maar de natuur laat zich niet sturen en de Havik liet zich niet zien.
De enige roofvogel die langskwam was een Buizerd.
Eind mei 2018 wil ik een dag fotograferen en krijg ik het idee om die
dag door te brengen in een fotohut.
Ik vind het heerlijk om uren door te brengen in een schuilplek,
maar ik moet wel zeker weten dat het behoorlijk weer gaat worden.
Fotohutten worden al ver van te voren geboekt, zodat het bijna onmogelijk is om
er eentje op korte termijn te boeken.
Dat is mijn grootste bezwaar tegen commerciele fotohutten.
Als je namelijk weken van te voren moet reserveren,
weet je nooit wat voor weer je voor je kiezen krijgt.
Maar ik zie dat de fotohut waar ik eerder was in Noord-Brabant een
paar dagen later nog te boeken is.
De weersverwachting is uitstekend en
het schijnt dat de Havik zich regelmatig laat zien.
Op 28 mei zit ik dus al om 07:00 uur helemaal klaar.
Ik weet dat het in deze periode rustig kan zijn met vogels,
dus ik stel mij erop in dat ik veel geduld moet hebben.
Zoals ik in Deel I al schreef, liet de Havik zich al snel zien.
Na ongeveer een half uur hoor ik het geschreeuw van 2 Buizerds
en de Havik is daar zodanig van onder de indruk dat deze vertrekt.
Nadat de Havik verdwenen is, duurt het even voordat de Buizerd ten tonele verschijnt.
Buizerd
De Buizerd is duidelijk meer op z'n hoede dan de Havik.
Eerst landt deze in een boom vlakbij de open plek en
de vogel neemt zijn tijd om vast te stellen dat de boel veilig is.
Na een minuut of 5 maakt de Buizerd een glijvlucht richting de
achter gebleven prooi en gaat verder waar de Havik was gebleven.
Buizerd
Omdat er zoveel bomen dicht om de open plek staan, veranderd het licht constant.
De zon hoeft maar een klein beetje te verschuiven om een ander beeld op te leveren.
Het ene moment zijn de duivenveren goed belicht en is de Buizerd te donker
en het andere moment is het andersom.
Alleen wanneer alles in de schaduw ligt is het belichten geen probleem.
Maar ja, je kunt niet altijd alles hebben en ik zal verder niet klagen
met zulke prachtige vogels voor mijn camera en dat in
zo'n kort tijdsbestek. Het zit echt allemaal mee.
Dan realiseer ik mij dat wanneer de Buizerd de duif helemaal opeet,
er waarschijnlijk de rest van de dag geen roofvogel meer voor de hut komt.
Ik twijfel enorm wat te doen, want als ik deze Buizerd verstoor,
komt hij misschien de rest van de dag helemaal niet meer terug.
Maar ik hoef niets te doen, want ik wordt geholpen door een niets vermoedende
wandelaar, die op behoorlijke afstand langskomt.
De Buizerd schrikt en verdwijnt uit beeld.
Dan begint het lange wachten.
Komt de Havik nog terug?
Boomklever
Het nadeel van deze periode is dat het meestal wat rustiger is met vogels.
Die zijn druk met broeden of het voeren van de jongen.
Een week eerder of later kan enorm uitmaken qua drukte met vogels.
Wanneer de jongen uitvliegen, maar nog wel door de ouders gevoerd worden,
is de kans groot dat ze zich dan ook bij zo'n vijver laten zien.
Het blijkt dat de resten van de duif voor onverwachte mogelijkheden zorgt.
Op het karkas komen vleesvliegen af en die vliegen zijn een
makkelijk maaltje voor de Boomklevers.
Boomklever
Eén voor één worden de vleesvliegen van het karkas geplukt.
Grappig om dit te volgen en lastig om vast te leggen, want het gaat best snel.
Grote Bonte Specht
Gelukkig zorgen de Grote Bonte Spechten ook voor een beetje afleiding,
maar dat heb je na verloop van tijd dan ook wel weer gezien.
Grote Bonte Specht
Het is deze keer echt een beetje een verveel-dagje.
Normaliter komen er bij dit soort hutten altijd wel een
paar hele leuke soorten langs huppelen.
Eén keer een Appelvink is toch een beetje zuinigjes.
Maar eigenlijk mag ik niet klagen, want ik kwam voor de Havik en
die heb ik behoorlijk lange tijd mogen bekijken en fotograferen.
Als extraatje een mooie Buizerd, maar toch wil je altijd meer.
De vorige keer zag ik hier nog Kuifmees, Goudvink, Goudhaantje en Winterkoning.
Allemaal leuke soorten die ik graag fotografeer.
Dan dient de volgende afleiding zich aan.
Muizen.
Woelmuis
Het valt zeker niet mee om die kleine, snelle rakkers vast te leggen.
Net als je wilt afdrukken gaan ze er weer met een rotgang vandoor.
Maar heel soms blijven ze net lang genoeg zitten.
Woelmuis
Ook nu toont de nieuwe lens zijn grote waarde.
Met de sigma zijn de dieren vaak weg, voordat er scherpgesteld is,
maar dat probleem heb ik met de Minolta een stuk minder.
Allereerst is die vele malen sneller, maar er zit ook nog een focus-limit-knop op.
Wanneer je die inschakelt hoeft de camera niet de hele focuslengte af te zoeken
en is dus eerder klaar met scherpstellen op het onderwerp.
Mits die zich natuurlijk in het vooraf ingestelde gebied bevindt.
Maar dan hoor ik eindelijk weer het geschreeuw van de Buizerds en
het komt enorm snel dichterbij.
Deze keer landen beide vogels in de bomen tegenover de hut.
Weer wordt eerst goed gekeken of alles veilig is en
komt als eerste de bruine Buizerd richting de prooi.
Buizerd
Maar de vogel gaat niet direct naar de prooi-resten en
landt op een tak daar vlakbij.
Ik heb het vermoeden dat dit het mannetje is en
dat het vrouwtje voorrang krijgt op de prooi.
En inderdaad komt niet veel later de andere Buizerd naar beneden
en die landt direct op de plukplek.
Buizerd
Zou dit het vrouwtje zijn?
In ieder geval is dit de meest dominante van de twee.
De bruine Buizerd laat de blonde Buizerd in ieder geval bewust voorgaan.
Maar na een paar hapjes heeft de blonde Buizerd het wel gezien
en verdwijnt in het bos.
Buizerd
Buizerd
De fotohut waarin ik zit heeft spiegelglas, maar je kunt je lens wel via een gat
met camouflagemateriaal naar buiten steken.
Je merkt aan alles dat de vogels weten dat er iets niet helemaal klopt.
Zeker roofvogels als de Havik en de Buizerd zijn zeer schuw.
Bij het minste geringste gaan ze er vandoor of wanneer ze van verre
al onraad bespeuren zullen ze gewoon wegblijven.
Dat is de reden dat ik liever alleen naar zo'n hut ga.
Dan kom je ook niet in de verleiding om te praten.
Ieder menselijk geluid kan genoeg zijn om dit soort vogels te verjagen.
Buizerd
Hoewel mensen niet door het spiegelglas kunnen kijken, heb ikzelf
het vermoeden dat vogels, en in het bijzonder roofvogels, wel dingen kunnen waarnemen
die zich achter dat glas afspelen.
Daarom draag ik ook altijd een pet, zodat ik niet direct als mens te herkennen ben.
Onzin??
Misschien wel, maar het heeft mij in ieder geval nog nooit windeieren gelegd.
De bruine Buizerd begint ook van de duif te eten en
weer speel ik met de gedachte om een geluidje te maken.
Als de duif helemaal opgegeten is, kan ik een terugkeer
van de Havik waarschijnlijk wel vergeten.
Buizerd
Ik besluit om de Buizerd niet te verstoren.
Je weet namelijk niet OF die Havik nog terug zal keren.
Beter 1 vogel in de hand........ etc
Maar werd ik de eerste keer geholpen door een voorbijganger,
nu wordt ik geholpen door de partner van de Buizerd.
Het lijkt wel of de Bruine Buizerd geroepen wordt,
want na een kreet uit het bos, gaat de vogel er vandoor.
En dan begint het wachten weer.....
Boomklever
Gelukkig zijn daar de Boomklevers nog.
Boomklever
Normaal gesproken moet je enorm je best doen om op dit soort plekken
een Boomklever te fotograferen zonder dat deze gestrooid voer in zijn bek heeft.
Want je wilt het liefst een zo'n natuurlijk mogelijk ogende foto maken.
Maar nu probeer ik juist om de Boomklever met voedsel in zijn snavel te fotograferen.
Het scheelt natuurlijk wel dat er nu een vlieg in zit ;-)
Dan verschijnt de Havik weer ter plekke.
Yes!
De resultaten hiervan waren te zien in Deel I.
Ik besef mij dat ik niet mag klagen.
De Havik die 2x uitgebreid langskomt, 2x de bruine Buizerd
en 1x de blonde Buizerd.
Een hele mooie opbrengst.
Net op het moment dat ik in wil gaan pakken,
zie ik in de verte iets raars bewegen.
In eerste instantie heb ik geen idee wat het is,
totdat het eindelijk een fractie van een seconde gedeeltelijk vrij komt
Een zwarte Reebok......
In spanning wacht ik af.
Houtduif
Omdat de Reebok te ver weg is, fotografeer ik maar wat er wel duidelijk aanwezig is,
Zoals een Houtduif en een jonge Koolmees.
Jonge Koolmees
Maar ik blijf de zwarte Reebok in de gaten houden.
Heel langzaam komt de Reebok dichterbij, maar ik kan er onmogelijk
een fatsoenlijke foto van maken.
Om de verwarring compleet te maken komen de beide Buizerds ook weer langs.
Buizerd
De blonde Buizerd landt niet eens eerst in een boom om de boel te observeren,
maar knalt direct op de resten van de duif.
De bruine Buizerd wacht weer af en zit een paar meter verderop.
Buizerd
Terwijl ik de Buizerd fotografeer, probeer ik ook de zwarte Reebok in de gaten te houden.
Die komt langzaam maar zeker dichterbij en ik kan hem af en toe behoorlijk
goed zien door de struiken heen.
Maar niet goed genoeg voor een foto.
Ik richt mijn andere camera op de plek waar de Reebok rondscharrelt
en neem af en toe een foto. Er is niet meer te zien dan een stukje van de kop
en een deeltje van het gewei.
Maar de spanning neemt wel toe.
Gaat de Reebok drinken uit de vijver voor de hut?
Om niet teveel te hoeven bewegen wanneer dat eventueel gebeurt,
richt ik de tweede camera vast op de vijver en zoom helemaal uit.
Als die reebok gaat drinken, dan wil ik hem er toch helemaal op hebben en
met de minolta-lens kan ik dat wel vergeten.
Buizerd
De blonde Buizerd blijft gewoon dooreten en de Reebok komt steeds dichterbij.
Ik zal zo direct keuzes moeten maken.
Wordt het de Buizerd met misschien een groot stuk vlees in de snavel
of wordt het een niet zo'n heel goede foto van een zeldzame zwarte Reebok.
Als de Havik er gezeten had, was ik die waarschijnlijk blijven fotograferen.
Omdat het "maar" een Buizerd is, besluit ik mijn aandacht te verleggen
naar de zwarte Reebok.
Zwarte Reebok
Terwijl ik afwacht of de Reebok volledig uit de dekking komt,
zie ik tot mijn spijt dat ik de foto van de dag gemist heb.
De bruine Buizerd is naast de blonde gaan zitten en beide hebben hun vleugels en snavel open.
Zal je altijd zien dat zoiets gebeurt en hoewel ik heel snel
de camera die kant opdraai, is het moment alweer voorbij.
De blonde Buizerd gaat er namelijk vandoor.
Uiteraard laat ook de Reebok zich niet in vol ornaat zien.
Bovenstaand plaatje is het beste wat ik eruit heb weten te krijgen.
Ach, indien ik mijn aandacht op de Buizerd gericht zou hebben,
zal het wel net andersom gegaan zijn.
Dan zou de Reebok zich een fractie van een seconde volledig hebben laten zien.
De Reebok verwijderd zich langzaam van de hut en de bruine Buizerd is
inmiddels ook verdwenen.
Ik vind het mooi geweest en ga met een voldaan gevoel richting Amsterdam.
De fotohut staat overigens in Oosterhout.
Het is een heel mooi onderhouden plekje.
De hut is van alle gemakken voorzien en de vijver op ooghoogte.
Het is echter geen hele grote open plek,
dus de hoeveelheid licht is zo nu en dan beperkt.
In een volgend blog oa aandacht voor Steltlopers.
Jonge Kievit
Tot de volgende keer,
René
