Edelhert
Medio september is de Veluwe het strijdtoneel van de Edelherten.
De bronst van deze dieren is een prachtig spektakel en oefent ieder
jaar een grote aantrekkingskracht op mij uit.
In het park de Hoge Veluwe is op een aantal plekken
de bronst heel mooi te aanschouwen, want er wordt op
vaste tijden wat lokvoer gestrooid en dat lokt de hindes naar de open vlaktes.
Wanneer de hindes de dekking uitkomen, volgen de geweidragers vanzelf.
Een grote lading fotografen en dagjesmensen komen op het spektakel af en
dat geeft iedere dag wel een kolderiek gezicht.
Sommigen noemen het een circus (ik ook), maar voor velen
is het ook een sociaal gebeuren.
Lekker met bekenden een beetje ouwehoeren en elkaars foto's bekijken.
Veel sterke verhalen en uiteraard elkaar de ogen uitsteken met
de mooiste, nieuwste en duurste apparatuur.
Maar als je er doorheen prikt en je min of meer afsluit voor
de grote horde, dan kun je je laten trakteren op een mooi natuurverschijnsel.
Wanneer de hindes het bos uitkomen en de geweidrager(s) daar achteraan
hobbelen, dan is dat iedere keer weer indrukwekkend.
Of je nou in je eentje staat te kijken of met tweehonderd gelijkgestemde,
het maakt eventjes niets uit.
Omdat ik te ver weg woon, ga ik niet zomaar eventjes een paar uurtjes
naar het Park de Hoge Veluwe.
Ik maak er altijd een dagje van en bezoek dan een aantal hutten.
Boomklever
Helaas zijn is de leiding van het park knettergek geworden inzake
het beleid omtrent de vogelhutten.
Er mag niet meer gevoerd worden, omdat de wilde Zwijnen dan de boel slopen.
Dus eerst slopen ze een klein, maar uiterst aantrekkelijk en succesvol, vogelhutje
en zetten daar een veel grote exemplaar voor in de plaats.
Deze nieuwe hut was een enorm succes en werd met veel plezier bevolkt
door heel veel mensen.
Er werd zelfs ook een andere hut vernieuwd en vergroot, omdat er
teveel mensen op de eerste hut afkwamen.
Twee prachtige plekken met grote hoeveelheden vogeltjes, muizen,
een paar Eekhoorntjes en af en toe een leuk extraatje in de vorm
van een Ree, Wild Zwijn of een Sperwer.
Goudvink
Maar nu er niet meer gevoerd wordt, haken de dieren snel af.
Natuurlijk wordt er af en toe wat gedronken of een bad genomen,
maar wanneer je in een uur tijd nog geen tien vogeltjes langs ziet komen, dan weet je genoeg.
In dezelfde tijd kwam er een paar maanden terug al gauw een stuk of 60 langs.
Kruisbekken, Appelvinken, allerlei soorten mezen etc etc.
Grote Bonte Specht
Nu wordt het geduld enorm op de proef gesteld en haken de meeste personen af.
Was het eerder hopen dat er een plekje vrij was in de hut, nu kun je
eenvoudig aanschuiven en gaan zitten waar je wil.
Dat laatste is natuurlijk wel fijn, maar als je dan alleen een koolmees en een
pimpelmees te zien krijgt, neemt het enthousiasme snel af.
Natuurlijk komt meestal ook wel de eeuwige Grote Bonte Specht langs en zo nu en dan
een andere leuke soort. Maar het is echt schrapen tov een jaar geleden.
Grote Bonte Specht
Dat er in het verleden teveel gevoerd werd en het bijna onmogelijk was
om een foto te maken waar geen voer opstond is wel een punt.
Maar helemaal niet meer voeren is het andere uiterste.
Gewoon een paar voersilo's ophangen en wat vetbolletjes en dat
zal voor genoeg aantrekkingskracht zorgen.
Is het dan alleen maar kommer en kwel?
Nee, natuurlijk niet.
Je kunt altijd nog wel een leuk plaatje maken hoor.
Met het juiste licht en de juiste instellingen kan een
gewone Vink ook voor een fijn totaalplaatje zorgen.
Je moet er alleen lang op wachten.....
Vink
Maar voor een Vink hoef ik geen uur te rijden en ook geen aardig entree-bedrag te betalen.
Die heb ik gratis in mijn tuin.
Ik kwam hier altijd voor de Kruisbekken, Eekhoorns, Goud- en Appelvinken.
Het was altijd leuk, maar ze zullen mij niet snel terug zien.
Heggenmus
Ook al ben ik erg blij met de foto's van deze Heggenmus en die van de Roodborst.
Roodborst
Als het dan een beetje tegenvalt in de vogelhutten, is het
best lastig om de tijd vol te maken.
Struinen mag ook niet meer in het park en in de bronsttijd zijn ook nog
een aantal stukken afgesloten voor bezoekers.
Omdat ik niet zo thuis ben in het park, weet ik ook niet waar ik bepaalde
dingen kan vinden.
Roodborst
Dan maar op zoek naar Paddenstoelen, maar door het droge en warme weer
zijn die bijna niet te vinden.
Als een tweede bezoek aan de vogelhut ook niets oplevert,
besluit ik maar om vast naar de wildbaan te gaan.
Gewoon een beetje in het zonnetje zitten en hopen dat de
boswachter iets eerder begint met voeren.
Maar de boswachter laat zelfs nog iets langer op zich wachten.
Wanneer de appeltjes gestrooid zijn, duurt het gelukkig niet lang voordat
de eerste hinde uit het bos komt.
De bazin van het stel bepaalt wanneer de kust veilig is en
dat de vrouwen en kinderen gerust de appeltjes kunnen opeten.
De geweidrager komt er achteraan en probeert het bronstroedel bij elkaar te houden.
Edelhert
Het plaatshert ruikt en proeft de lucht op, om te ontdekken of een hinde
gereed is om gedekt te worden.
Edelhert
Zo nu en dan burlt het plaatshert en laat aan de concurrentie weten dat hij de baas is.
Er zijn twee velden op de wildbaan waar gevoerd wordt en beide velden
kent een plaatshert. De hindes lopen van het ene veld naar het andere veld
en de twee mannen doen er alles aan om in de gunst van de vrouwen te komen.
Af en toe ontstaat er een dreigende situatie en een paar keer
komt het tot een korte confrontatie.
Maar de bronst is dit jaar een beetje tam.
Het is eigenlijk te warm en het komt niet echt los.
Als het in de ochtend lekker koud is, komen er schijnbaar meer hormonen
vrij en dat zorgt voor meer passie en spanning.
Hindes en jonge Edelherten
Het hele mooie weer zorgt ook voor hard licht en flinke schaduwen.
Omdat de Hindes naar het andere veld verhuizen,
ga ik daar ook maar een kijkje nemen.
Edelhert
Wanneer ik bij het andere veld aankom, zie ik dat het plaatshert van het andere
veld ook ter plaatste is. Dat kan voor leuke strubbelingen zorgen.
Eén van de herten begint te burlen en neemt precies een houding aan,
welke ik graag eens op de foto wil zetten.
Het resultaat viel een beetje tegen vanwege het felle zonlicht,
maar met wat extra bewerkingen komt bovenstaand plaatje eruit.
Niet optimaal, maar ik plaats hem toch.
Edelhert
Het burlen is een indrukwekkend geluid.
Iedere burl zorgt voor ratelende camera's en ongetwijfeld voor veel
dezelfde soort foto's uit verschillende camera's.
Het is niet ieders ding, maar het is nou eenmaal 1 van de weinige plekken
waar je de bronst zo mooi kunt observeren.
Wanneer de appeltjes op zijn en de herten zich langzaam maar zeker
terug beginnen te trekken in het bos, is het tijd om naar DE bronstplek
van het Park de Hoge Veluwe te gaan.
Een plek waar je geen last hebt van die takkenzooi in de achtergrond en
waar je mooie tegenlicht opnames kunt maken.
Iets na 6 uur kom ik aan op de plek en zet mijn statief neer.
De zon gaat om 19:30 uur onder en het park sluit om 20:00 uur.
Tijd zat om een paar mooie foto's te maken.
Maar het onderwerp van de foto's heeft geen zin.
Het is al na 19:00 uur wanneer er eindelijk een hinde uit het bos komt.
Het licht neemt snel af en de ISO moet steeds verder omhoog.
De herten blijven op grote afstand, dus is het een beetje behelpen.
Edelherten
Er is 1 baas hier met een groot bronstroedel,
maar er lopen ook nog 4 andere mannen in de rondte.
Edelhert
Maar helaas is de afstand tussen de burlende Herten te groot.
Geen confrontaties deze avond.
Jammer, maar als ze maar gewoon ietsje dichterbij komen.
Dan eindelijk komen ze mijn richting op.
Ineens hoor ik geburl van de andere kant en zie ik het Plaatshert
mijn kant op komen rennen.
Edelhert
Op F4.5 en 1/30ste erg lastig, maar omdat het hert ietsje vertraagd
tijdens het voorbij gaan, komt er toch iets aardigs uit de camera.
Wanneer het andere Hert verdreven is, komen de hindes ook mijn kant op.
Bronstroedel
Met ISO 2000 krijg ik een sluitertijd van 1/80ste en diafragma van 4.5
Als ik op mijn schermpje kijk, heb ik het idee dat ik naar
een tekening van Rien Poortvliet zit te kijken.
Ik rommel nog een beetje met de witbalans en zie het beeld nog iets beter worden.
Een beetje korrelig en door de lange sluitertijd en kleine scherptediepte
ontstaat er een onscherpte waar ik wel content mee ben.
Bronstroedel
De tweede foto van het bronstroedel heb ik ietsje lichter afgewerkt,
Beetje jammer dat de lucht niet mooi oranje of rood is op dit moment, maar ja.
Dan komt het moment dichterbij waarom ik juist deze dag naar het park ben gegaan.
Normaliter ga ik niet op pad op zo'n zonnige dag, maar deze dag heb ik
daar bewust op uitgekozen. Ik hoop namelijk op een prachtig gekleurde lucht
wanneer de zon onder gaat of is gegaan.
Dan moet er uiteraard nog wel eventjes een Hert op de juiste plek gaan staan.
Burlend Edelhert
Dit was ongeveer het plaatje dat ik in gedachten had.
Helaas stond ik op de verkeerde plek en kon Hert en ondergaande zon
niet in 1 foto vangen.
Volgend jaar maar meer naar rechts gaan staan.
Bovenstaand beeld is dus gemanipuleerd.
Hoewel het ideale beeld er dus net niet inzat,
werkte het Plaatshert wel even heel goed mee.
Edelhert
De zon is inmiddels een kwartiertje onder en de lucht kleurt mooi geel en oranje.
Niet het gehoopte rood, maar het is een mooi alternatief.
Het Plaatshert loopt langzaam de heuvel op en door het tegenlicht
ontstaat er een prachtig silhouet.
Edelhert
Een gevecht of paring in dit licht en op die plek is het summum,
maar hier doe ik het ook voor.
Een mooi einde van de dag.
Burlend Edelhert
Het Plaatshert burlt nog een keertje extra voor mij en verdwijnt aan
de andere kant van de heuvel.
Tijd om de spullen in te pakken en na een lange dag
terug te rijden naar Amsterdam.
Volgend jaar weer nieuwe kansen.
In een volgend blog aandacht voor de vakantie in Frankrijk met oa:
De IJsvogel
Tot de volgende keer,
René
