Altijd op zoek naar mooie plekjes

Pimpelmees

Eindelijk weer eens tijd om een paar uurtjes te fotograferen na de drukke sinterklaastijd.

Ik had gezien dat er een aantal buidelmezen gesignaleerd waren in Zuid-Holland.

Dat is de enige Nederlandse mezensoort die ik nog mis en heb deze

dan ook heel hoog op mijn lijstje staan.

Maar ja, de buidelmees is niet zo'n heel algemeen vogeltje, dus was het wachten

op het juiste moment. Door drukte kon ik niet eerder die richting op en met lede ogen

zag ik het aantal waarnemingen minder worden en had ik al het idee dat ik voor niets zou gaan.

Aangekomen op de plek hoop ik op het beste.

De buidelmees is gek op het zaad van de lisdodde.

Dus let ik goed op of ik op plekken de pluisjes door de lucht zie vliegen.

Na iets meer dan een uur zie ik inderdaad de pluisjes in het rond vliegen op een meter of 20 afstand.

Snel er naar toe en ja, ik zie een vogeltje aan de achterkant op de lisdode.

Wat een mazzel denk ik!

Groot is de teleurstelling als ik het blauwe petje van de pimplemees zie.

Leuk natuurlijk, maar hier ben ik niet vroeg voor opgestaan.

Ik loop nog een uurtje rond en zie van alles opvliegen of wegvliegen.

Watersnippen, waterral, sperwer, zilverreiger en ook een roerdomp, maar mooi geen buidelmees.

Wel een gebied om nog eens terug te gaan.

Nu ik nog tijd over heb, besluit ik om richting huis te gaan en daar op zoek te gaan naar mooie plekjes.

In een gebied waar ik regelmatig kom, sla ik eens een ander paadje in en kom op een

fantastische plek uit. Rustig begeef ik me naar de waterkant en kan daar beschut gaan zitten.

Al snel begrijp ik dat ik op een topplek zit.

Watervogels en zangvogels hebben mij geheel niet in de gaten en komen heel dichtbij.

Meerkoet

Kraai

Koolmees

En als toetje komt er nog een waterral langszwemmen.

Een prachtige nieuw plek en wordt ongetwijfeld vervolgd ;-)

Nog een foto van een tijdje terug.

Kraanvogel

Helaas de enige goede foto uit een hele serie, maar wel eentje waar ik erg blij mee ben.

Tot de volgende keer,

René

De Hop

Hop

Een wenssoort van mij om te fotograferen was de Hop.

Deze vogel komt sporadisch voor in Nederland, dus de kans dat je hem

een keertje tegenkomt is niet zo groot.

Afgelopen zomer was er eentje bij mij bijna om de hoek neergestreken.

Maar ja, als je dan net op vakantie bent, dan heb je toch wel even flink de pee in.

Dus als er weer eens een melding is van een hop, dan gaan bij mij de alarmbellen rinkelen.

En ja hoor, niet ver bij mijn huis vandaan is een hop gesignaleerd.

De eerste keer dat ik op zoek ging kon ik de hop niet vinden en nam aan dat de

vogel weer vertrokken was.

Maar niets was minder waar. Dus nogmaals op pad.

Nu had ik wel geluk.

Hoog in een boom zie ik de specifieke vorm van de hop.

Eindelijk, maar ja, hij zit toch wel erg ver en erg hoog.

Snel een stukje omlopen en gelukkig blijft hij zitten.

Nou ja, gelukkig, hij zit toch wel heel erg hoog.

Of de hop het hoort en hij vliegt naar een geknotte wilg op een meter of 10 afstand.

De hop eet o.a. insekten en begint de gaten in de wilg te onderzoeken.

Helaas is hij een beetje ongedurig en vertrekt.

Op een voor mij onbereikbare plek, landt de hop weer en ik hoop dat hij nog terug komt

op een mooi plekje.

Maar het licht wordt steeds minder en er zit niets anders op dan richting huis te gaan.

Dit is een wel hele dikke streep op mijn lijstje.

Yes!

Tot de volgende keer,

René

Brouchure: Tijdelijke Natuur

Regelmatig krijg ik verzoekjes van mensen die graag een foto van mij willen gebruiken.
Sommigen om een aquarel of schilderij te maken, anderen om deze te gebruiken in een werkstuk.

Meestal vraag ik of ik het eindresultaat mag zien en het ziet er in sommige gevallen heel mooi uit.

Mijn dochter kwam ook op het idee om een foto van een ijsvogel te gebruiken om er een schilderij van te maken.

De orginele foto

Het resultaat na 2 uur schilderen

Vorige maand werd er een foto van mij gebruikt als illustratie bij een krantenartikel.

De Keep

Voor wie het leuk vindt, is hier de link naar het artikel in de streekkrant:

Streekkrant de Kempen

Maar een tijdje terug kreeg ik wel een heel leuk verzoek.
Twee studentes van de  Hogeschool van Hall Larenstein in Velp wilde een foto van een zingende blauwborst gebruiken voor een studieproject. 

Blauwborst

Deze twee dames doen de studie tuin- en landschapsarchitectuur en hadden een vrije opdracht.
Ze hebben een brouchure gemaakt over tijdelijke natuur.
Het eindproduct is een heel interessant document geworden, waaruit onverwachtte conclusies worden getrokken. Onverwacht, maar zeker niet onlogisch.

Iedereen leest wel eens stukken in de krant, dat bouwprojecten vertraagd worden omdat er plotseling een zeldzaam plantje of bedreigde diersoort roet in het eten gooit.
In de brouchure wordt hierop ingegaan en eigenlijk hele simpele oplossingen aangedragen.
Ik kan iedereen aanraden om het door te kijken, want het is niet alleen interessant voor beleidsbepalers en projectontwikkelaars, maar ook voor natuurliefhebbers die van struinen houden.

Ik heb het PDF-document online gezet en is met deze link op te halen:
 brochure PDF
(het kan een minuutje duren voordat het pdf-bestand geladen is)

Overigens hebben de dames een 8 voor dit project gekregen.
Meer dan verdiend is mijn mening en bij deze gefeliciteerd met dit mooie cijfer en de prachtige brouchure.

Tot de volgende keer,

René

De Ransuil

De Ransuil

Begin van dit jaar kon ik vlakbij mijn werk een groepje ransuilen fotograferen.

Omdat ik niet helemaal tevreden was met het resultaat, wilde ik graag voor een herkansing gaan.

Ik wist al een tijdje dat er een grote groep ransuilen zat in een paar bomen niet ver bij mij vandaan.

Het was even wachten tot het een beetje behoorlijk weer was en de

vooruitzichten voor de zaterdagochtend waren zodanig dat ik vroeg in de auto zat.

Aangekomen op de bewuste plek, was al snel duidelijk waar de roestplek van de uilen stond.

Maar niet alle uilen zaten in 1 boom. Her en der zaten uilen in verschillende bomen en dan is het

even uitzoeken waar ze een beetje vrij zitten.

In totaal telde ik 15 ransuilen.

De meeste zittten op lastige plekken, want er zijn wel heel erg veel kale takjes.

En als er dan eentje een beetje vrij zit, blijkt dat ze toch wel erg slaperig zijn.

De meeste zitten in elkaar gedoken. Vochtig van de ochtendmist, duiken ze in elkaar

en zetten hun veren op, zodat ze lekker warm blijven.

Ik loop rustig rond de boom om de juiste plek te vinden en ik merk dat de uilen ietsje actiever worden.

Echt bang om ze te verstoren ben ik niet, want de vogels zijn gewend aan mensen.

Zelfs van langslopende honden hebben ze geen enkele last.

Maar ik zoek naar de vrijzittende uil, met zijn dieporanje ogen open gesperd.

Deze komt aardig in de buurt, maar nog net even teveel bladeren en takjes.

Het probleem met ransuilen is dat ze vaak hoog in de boom zitten en daardoor

krijg je van die onderaf foto's.

Bijna..........

De eerste foto van het blog kon ik hierna maken.

Hehe, gelukt!

Omdat ik nog wat tijd overhad, ben ik even gaan kijken bij de ijsvogeltjes.

Onderweg kom ik deze buizerd tegen.

Ik laat de auto langzaam tot stilstand komen, open het raam en.......

dan blijft de buizerd natuurlijk niet zitten.

Prachtige vogel.

Terwijl ik de buizerd nakijk, hoor ik het tikken van een specht.

Grote Bonte Specht

Tot de volgende keer,

René

De Koereiger

De Koereiger

Kwak

Deze was ik vergeten te plaatsen in het vorige blog.

Nadat ik de kwak gefotografeerd had, wilde ik ook graag een andere zeldzame reiger fotograferen.

De koereiger stond al een tijdje op mijn lijstje en de laatste weken werd regelmatig

melding gemaakt van een koereiger op een vaste plek niet zo gek ver bij mij vandaan.

Aangekomen op de plek zag ik al snel een groepje zilverreigers.

In die groep viel direct op, dat er een kleiner exemplaar tussen zat.

Maar een zilverreiger is lastig te benaderen, dus ik moest goed kijken hoe ik dichterbij kon komen

zonder op te vallen.

Maar dat was vergeefse moeite, want ze hadden mij snel in de gaten en waren direct vertrokken.

Behalve............ de koereiger.

Die bleef rustig zitten en liet zich wonderwel goed benaderen.

De koereiger komt tegenwoordig steeds meer voor in Nederland, maar hem regelmatig kunnen zien zal

nog wel een aantal jaren duren.

De koereiger dankt zijn naam aan de wijze waarop hij aan zijn eten komt.

Hij houdt zich vaak op bij grazend vee.

Het vee zorgt ervoor dat muizen, kikkers en dergelijke opschrikken en daardoor in beweging komen.

De koereiger is er dan als de kippen bij om ze naar binnen te werken.

Helaas blijft hij in de boom zitten, zodat een portretje op ooghoogte er niet in zit.

Ik zeg de koereiger gedag en hij zwaait even terug.

Brikduiker

Bij een plasje zie ik een aantal wintergasten.

Rustig zittend op een bruggetje wacht ik af of de vogels dichterbij komen.

Een brutale brilduiker komt dichterbij en laat ook zien waarom hij zo heet.

Hij duikt onder water en zwemt naar de bodem, waar hij tussen de stenen zijn eten zoekt.

Prachtig om te zien hoe hij onder water beweegt.

Twee aalscholvers landen dichtbij en blijven wonder boven wonder rustig zitten.

Een ander wintergast komt nu ook dichterbij, want het wordt inmiddels gezellig druk bij het bruggetje.

Middelste zaagbek

De zaagbek zwemt rustig langs, maar vertrouwt de boel toch niet helemaal en maakt zich

toch maar gauw uit de voeten.

Tijd om op te stappen en onderweg naar de auto kom ik nog een bijzondere vogel tegen.

Raaf

Ik dacht eerst een grote zwarte kraai te zien, maar toen hij zich liet horen wist ik zeker dat het een raaf was.

Toch ook geen alledaagse ontmoeting en een mooie afsluiting.

Tot de volgende keer,

René

De Waterral en de Kwak

Kwak

De afgelopen twee dagen was ik in de gelegenheid om af en toe een paar uurtjes erop uit te trekken.

Maar dat houdt wel in, dat ik dicht bij huis moest blijven.

Maar ook in hartje Amsterdam is meer dan genoeg te zien.

Te beginnen met de Waterral

De Waterral

(natuur anno 2011)

Deze foto is genomen terwijl het zwaar bewolkt was.

De waterral is een zeer lastig te spotten vogel. Erg schuw en een fantastische schutkleur.

Hij houdt zich voornamelijk op in het riet en komt maar sporadisch tevoorschijn.

Doordat het zwaar bewolkt was heb ik te weinig sluitertijd om een scherpe foto te maken.

Maar ik vind deze toch erg mooi vanwege de weerspiegeling.

De volgende dag met zonnig weer nog even snel langs dezelfde plek.

Maar dan gaat hij natuurlijk niet op een mooie plek zitten.

Het duurde even voor ik wist waar hij zat, maar aan zijn specifieke geluid kon ik wel

snel de rietkraag vinden waar hij zich in schuil hield.

Eindelijk kwam hij even tevoorschijn.

Met het zonlicht komen ook de kleuren van de vogel mooier uit.

Vooral de rode ogen en oranje snavel springen eruit.

Prachtig zo in het zonnetje, maar zo zonde dat hij achter het riet blijft staan.

Gelukkig komt hij ook nog even mooi vol in beeld.

Bij een kort bezoekje aan een prachtige plek in Amsterdam kom ik plotseling iets heel

unieks tegen. Soms heb je gewoon van dat soort momenten.

Blauwe Reiger

Terwijl ik deze reiger fotografeer, hoor ik een bekend geluid.

Hé, dat is een kwak!

Ik loop de kant van het geluid op en moet even zoeken, maar dan zie ik een jonge kwak in de boom.

Jonge kwak

Deze vogel heet zo, vanwege het geluid dat hij voortbrengt.

Hij zegt gewoon "Kwak".

Maar dan wel heel hard.

Maar ik hoor het geluid ook van een ander kant en daar blijkt een volwassen vogel te zitten.

Volkomen onverwacht en het is nog geen eens 5 december.

Rustig wacht ik af en hoop dat ze uit de dekking komen.

Door het fotograferen van vogels heb ik geleerd, dat wanneer je rustig stil blijft wachten

en gaat zitten, de vogels snel aan je gewend raken en hun angst kwijt raken.

Het enige wat je niet moet doen is snel bewegen en heen en weer gaan lopen.

De jonge kwak komt als eerste tevoorschijn.

Hij trekt zich nergens iets van aan en blijft op z'n dooie akkertje op 1 poot staan.

Ik ben de volwassen kwak even uit het oog verloren, maar opeens zit ook hij op een prachtige plek.

Ik bekijk ondertussen de foto's op mijn display en begin te twijfelen.

Aan de snavel te zien is dit een andere vogel dan degene die ik in de dekking zag?

Ik blijf heen en weer switchen tussen de verschillende foto's en ben er inmiddels zeker van.

Er moet er nog eentje zijn!

Of de duvel ermee speelt................

Nummer 3 komt heerlijk op bezoek en samen krijgen ze ruzie met een reiger.

Wat kunnen die beesten schreeuwen!

Snel hierna vlogen ze weg. Ik heb nog even zitten wachten in de hoop dat

ze nog terug zouden komen, maar tevergeefs.

Tot de volgende keer,

René