Jonge ijsvogels.

Moeder ijsvogel (links) voedt haar jong.

Als er nog ijsvogels in het nest aanwezig zijn, dan moesten ze één dezer dagen wel tevoorschijn komen.
's Ochtends vroeg op Hemelvaartsdag (what's in a name?) ging ik richting het nest. Bij aankomst hoorde ik het al: Het geluid van in ieder geval 1 jonge ijsvogel. 
Maar ik was niet de eerste. Ik zie meerdere rugzakken liggen en voel de bui al hangen. GEEN PLEK ;-((
Het allerslechtste plekje is gelukkig nog vrij. Tsja, wat zal ik doen? Ik ga toch maar zitten, met het gezicht van een oorwurm. "Heb ik hier nu al die tijd op zitten wachten?"
Het probleem is dat de jonge ijsvogels maar 1 of 2 dagen rond het nest blijven, voordat ze weggejaagd worden door de ouders. Het moet dus vandaag gebeuren, want morgen moet ik werken.
Ergens, ver uit het zicht, hoor ik een jong ijsvogeltje. Ik blijf zo een half uurtje zitten, maar weet dondersgoed, dat ik zo geen foto kan nemen. Ik zie dat de andere mensen ook ongeduldig worden en besluit te proberen om de anderen van hun plek te krijgen.
Ik zeg net hard genoeg, zodat iedereen het kan verstaan: "Nou, dat wordt helemaal niks vandaag, die ijsvogels zijn gevlogen. Die krijgen we niet meer te zien". Demonstratief begin ik mijn spullen in te pakken en wens de andere veel succes met het trekken aan een dood paard. Ik loop naar buiten en ga een stukje verderop zitten. En ja hoor, de andere toeschouwers geven de moed op en 1 voor 1 vertrekken ze.
Vijf minuten later zit ik op de mooiste plek met het beste uitzicht.
Bakkie koffie en afwachten wanneer de jonge ijsvogel tevoorschijn komt. Nog geen 15 minuten later.........

Daar is het jonge ijsvogeltje!

De kleuren zijn nog lang niet zo mooi, als die van een volwassene. De borst en buik zijn bruinrood ipv fel oranje en de snavel is een stuk korter. Je kunt ook nog het witte uiteinde van de snavel zien, waar de eitand gezeten heeft.

Mijn camera ratelt lekker door en op een bepaald moment ga ik de resultaten bekijken.

Dan blijkt dat het ijsvogeltje op een voor mij volledig verkeerde plek zit.

De zon staat er pal op en door het grote contrast met het water, het groen en de kleuren van de

jonge ijsvogel zijn alle foto's overbelicht. Ik begin snel te rommelen met de belichtingscompensatie

en bij ev+2 krijg ik aardige resultaten.

Maar niet wat ik wil. Het onderdeel belichten van de workshop

begint door mijn hoofd te spoken. Ik probeer de verschillende lichtmetingen: spot-, meervelds- en centrumgerichte belichting. En bij iedere soort rommel ik ook met de belichtingscompensatie.

Gelukkig blijft het jong geduldig op het stokje zitten en af en toe denk ik dat hij mij

uitlacht vanwege het gestuntel.

Toch heb ik weer een aantal aardige resultaten en met een

beetje bewerken in photoshop kan ik de belichting behoorlijk rechttrekken.

Het nadeel is, dat er een teveel aan ruis optreedt.

Hoe los ik dat nou snel op???????

Ineens schiet het mij te binnen. Ik moet in de M-stand gaan werken en de belichting op een neutraal punt

meten, deze waardes vastzetten en knallen maar.

Tsja, maar dat heb ik nog nooit eerder gedaan en om nu op dit moment

te gaan expirimenteren......... Nee, slecht plan.

Dan maar over op plan K inmiddels.

Ik haal de camera van de autofocus continuestand af, richt mijn lens op een neutraal stuk gras, wat niet door de zon beschenen wordt, houdt deze belichting vast dmv de daarvoor bestemde knop

en richt daarna mijn lens weer op de ijsvogel. Het nadeel nu weer is, dat ik soms teveel bewegingsonscherpte

krijg, maar als ik de foto's nu bekijk, heb ik in ieder geval de juiste belichting!

Dan komt moeders aanvliegen met het ontbijt.

Doordat ik niet meer op de autofocus-continue fotografeer krijg ik ze helaas niet vlijmscherp in beeld.

Nadat de moeder vertrokken is, vind het jonge ijsvogeltje het genoeg en neemt de vleugels.

Maar tegelijkertijd verschijnt er weer eentje en deze gaat op een betere plek zitten.

Zijn er nu 2 jongen of is dezelfde direct terug gekomen.

Het blijken er twee te zijn.

De andere komt ook weer terug en samen gaan ze op het rottig verlichte takje zitten.

Maar nu weet ik hoe het moet en krijg er een paar aardige foto's uit.

Ze worden onrustig en één van de twee kleintjes vliegt terug naar hoger gelegen gebied.

Al snel zie ik waarom, want daar komt moeder aangevlogen.

Ze landt op dezelfde tak en heeft het ontbijt bij zich.

In de opwinding vergeet ik de autofocus stand weer op continue te zetten. 

Dus ook hier weer net niet die ene vlijmscherpe plaat.

Langzaam schuifelen ze naar elkaar toe.
Eindelijk een voermoment........

Nu ik weet dat de jongen uit dit nest gekomen zijn, besluit ik ook nog even langs het nest
vlakbij mijn werk te gaan.
Ik ga zitten op een plekje met uitzicht op het nest en wacht af.
Er gebeurt helemaal niets en net op het moment dat ik weg wil gaan, hoor ik ijsvogelpiepjes.
Maar niet op de plek waar het nest is, maar wel vlakbij.
Ik ga op onderzoek uit en zie een klein ijsvogeltje zitten, maar aan de verkeerde kant van de sloot.
Gauw haast ik mij naar de andere kant en zoek een mooi plekje uit.
Ik hoor ze wel, maar ik zie ze niet.
Dan zie ik 2 kleine ijsvogeltjes vlakbij elkaar in de beschutting van een over het water hangende struik.

Deze zijn toch wel een stukje kleiner dan die uit het andere nest.
Dan zie ik de reden.........

Er zijn in dit nest niet twee, maar drie jongen geboren.
De derde zit iets verder naar achteren.
Ze moeten het eten dus met z'n drieeen delen en daarom zijn ze waarschijnlijk iets kleiner.

Omdat ik niet goed in de dekking kan fotograferen en dus waarschijnlijk de moeder
op afstand houd, besluit ik ze na een minuut of 5 met rust te laten.

Het was een fantastische dag met 5 jonge ijsvogels, voermomenten en langsvliegende volwassen ijsvogels.
De echte topfoto heb ik net niet kunnen maken, maar ik ben dichtbij geweest.
Ik weet dat het blog te lang geworden is, maar.......lekker puhhhhh, ik kon niet kiezen!

Volgende missie: parende ijsvogels!

Tot de volgende keer,
René