Baardmannen, snippen en edelherten

Baardmannetje

Vandaag ging ik met een speciaal doel op stap. De zeearend en de visarend waren het doel.

Maar de uitgekozen locatie heb ik nooit bereikt, want er was op de weg er naar toe zoveel te zien,

dat de tijd omvloog. Toen de rook opgetrokken was, wist ik al dat het vandaag niet meer beter kon

en ben maar gauw naar huis gegaan.

De Oostvaardersplassen was het doelgebied. Rijdens langs kleine slootjes speur ik naar kleine wakjes.

De laatste voedselgebieden voor vele vogels.

De snippen vertrouwen erg op hun schutkleur.

Tsja, in de sneeuw is dat nou niet het slimst.

Nog geen 100 meter verder weer een klein stukje open water.

Ook hier een watersnip.

De watersnip is een vogel die je bijna nooit ziet vanwege zijn schutkleur.

Maar in de sneeuw valt hij erg op en ik schat dat ik er zo'n 25 gezien heb in twee uurtjes.

Maar niet alleen watersnippen vallen op. Mijn oog valt bij een ander klein stroompje op drie

bruine vogels. Weer watersnippen denk ik, maar als ik beter kijk zie ik dat het houtsnippen zijn.

Houtsnippen en watersnippen lijken erg op elkaar, maar het makkelijkst zijn ze te herkennen aan de

strepen op de kop. Die van de waternip lopen in de lengte van de kop en van de houtsnip in de breedte.

Ik wacht een tijdje, maar ze komen niet dichterbij.

Een vierde houtsnip (een vrouwtje) zit op de kant en denkt dat niemand haar kan zien.

Je kunt goed merken dat de dieren met dit weer minder schuw zijn en vooral aan eten denken.

Een ree trekt zich van niets en niemand iets aan en doet zich te goed aan het laatste gras.

Ook de edelherten laten zich makkelijk fotograferen.

Door de bomen heen zag ik een klein roedel lopen. Ik ben een stukje verder gelopen, omdat daar een open stuk is. Dan is het even wachten tot ze uit de dekking komen, maar 9 van de 10 keer is dit wel

de beste manier om herten te fotograferen.

Eerst twee grote herten

Daarna de hindes en de jonge mannen.

In de verte een vos

Onderweg vele soorten vogels in de sneeuw.

Roodborst

Spreeuw

Vink

Dan ben je al super tevreden met zo'n oogst, maar dan wordt het eigenlijk alleen maar beter.

Ik hoor een paar rietgorzen en loop er net zolang achteraan tot ze op het goede plekje gaan zitten.

Rietgors (vrouw)

Helaas kreeg ik het mannetje niet mooi op de foto.

Dan hoor ik het gekwetter van baardmannen.

Zou het vandaag lukken?

Een foto van een baardman op een rietpluim?

Het grote voordeel van dit weer is dat je aan de andere kant van de rietkragen kunt komen,

door over het ijs te lopen.

Al snel heb ik ze in de gaten, maar ze zitten nog niet waar ik ze graag wil hebben.

Na een half uurtje geduldig wachten, nemen ze de gewenste plekken in.

Ditmaal een dansje op het ijs als ik de resultaten bekijk!

Ik hoef amper te croppen en de kleuren spatten van mijn schermpje af.

Dan wordt ik ook nog verrast met een vrouwtje, die op 2 meter afstand komt eten.

Vrouwtje van de Baardman

Na deze topmomenten had ik geen behoefte meer aan het hopen op een zeearend of visarend.

Dus snel koud en voldaan de auto in.

Maar als je dan nog een hinde op een mooie plek ziet staan, moet je toch nog even het laatste plaatje maken.

Een erg lang blog deze keer, maar ja.....

Tot de volgende keer,

René