De Pestvogel

Pestvogels

In een woonwijk in Amstelveen (lekker dichtbij) is dit jaar wederom

een grote groep pestvogels neergestreken.

Twee jaar terug zat er ook een groep op hemelsbreed 5 km afstand.

Helaas heb ik toen niet zulke mooie foto's kunnen maken en nu mag ik in de herkansing.

De meeste pestvogelsfoto's die je ziet, zijn van een vogel met een besje of gewoon in een bessenstruik.

Zoals dit:

Foto van januari 2011.

Prachtig natuurlijk,  maar ik wil graag iets anders.

De wijk in Amstelveen staat helemaal op z'n kop.

Was ik in 2010/2011 nog 1 van de weinigen die interesse had in de pestvogels,

nu zijn het tientallen mensen.

Natuurfotografie zit echt in de lift.

Zo'n 40 mensen met grote lenzen, geluidsapparatuur en filmcamera's lopen kriskras door de wijk.

De groep pestvogels bestaat uit ongeveer 30 vogels en ze hebben zich in twee

kleinere groepen opgesplitst.

Er is sprake van een hecht groepsverband, want als er eentje wegvliegt, gaat de rest er achteraan.

De groepjes blijven in de boom zitten, totdat er 1 honger krijgt en de bessenstruiken invliegt.

Maar dan zie je direct het nadeel van grote groepen fotografen.

Hoewel iedereen redelijk rustig aandoet, raken de pestvogels toch iedere keer weer verstoord.

Snel vliegen ze weer een boom in op een andere plek en de hele horde fotografen gaat er achteraan.

Het lijkt wel een beetje op de wildbaan tijdens de edelhertenbronst;-)

De topplaten die ik in gedachten had, kan ik wel vergeten.

Dit gaat hem niet worden vandaag.

Maar als groepen dicht op elkaar zitten ontstaat er wel eens ruzie.

Kuifjes worden opgezet en

dan maar bekvechten.

Er komen inmiddels ook steeds meer buurtbewoners langswandelen, want al

die mensen met die lange lenzen maken erg nieuwsgierig.

Leuk is het dan als de buurtbewoners met hun compactcamera's ook foto's gaan maken,

als ze doorhebben dat er echt iets bijzonders te zien is in hun wijk.

Er wordt zelfs koffie uitgedeeld en iedereen is vriendelijk.

Ik ben benieuwd hoe dat is over een week, als ze al die fotografen spugzat zijn;-)

Dan gebeurt waar ik op gehoopt heb. De pestvogels vliegen op en i.p.v. dat ze een rondje maken,

vliegen ze echt de wijk uit.

Nu heb ik het voordeel dat ik op de fiets ben en ik ga er direct achteraan.

Eerst landen ze nog op een plekje dichtbij de wijk, dat ook voor anderen

 makkelijk te voet te bereiken is.

Maar als ze door de drukte weer opvliegen, is het voor de wandelaars niet meer te belopen.

Ik hoef maar 200 meter te fietsen en ik ben helemaal alleen met zo'n 30 pestvogels.

Ik heb geen idee wat ze eten bij deze bomen, maar het is een drukte van belang.

Zijn het knopjes, blaadjes of kleine insekten? Geen idee.

Het leuke is dat de mensen uit deze rijtjeshuizen ook nieuwsgierig naar buiten komen en

vragen wat ik aan het doen ben.

Ik wijs ze de pestvogels aan en vertel dat het best wel bijzonder is dat ze bij

hun voor de deur zitten. Als ze horen dat ze uit het hele hoge noorden komen

en dat ze waarschijnlijk nog nooit mensen gezien hebben, neemt de interesse verder toe.

Camera's worden gauw opgehaald en andere buren worden gewaarschuwd.

Het is grappig dat je van bijna iedereen hoort, is dat ze denken dat het spreeuwen zijn.

Maar als ze eenmaal goed kijken, zien ze hoe mooi ze zijn.

Dan geeft 1 van de vogels het startsein om weer van plek te verwisselen.

De hele groep gaat weer richting de vaste plek en zullen daarmee de andere wachtende

fotografen weer tevreden stellen.

Ik kijk even snel op het schermpje van mijn camera en zie dat ik er niet achteraan hoef te fietsen.

Hopelijk trekken ze volgende week naar de plek van 2 jaar terug, want daar

staan wel hele mooie bessenstruiken.

Tot de volgende keer,

René