De Zwarte Zeekoet en allerlei soorten steltlopertjes

Zwarte Zeekoet

Voorgaande jaren wilde ik nog wel eens achter zeldzame vogelsoorten aanjagen, maar sinds medio

2012 is mij dat steeds meer tegen gaan staan. De grote hoeveelheden mensen die op dit

soort vogels af komt is zo groot, dat het mij begint te irriteren.

Maar als je toch ergens bent, dan ga je uiteraard wel even kijken naar de zeldzaamheden.

Tegenstrijdig? Een beetje wel natuurlijk, maar ik bedoel er mee, dat ik niet meer

apart op stap ga voor 1 zeldzame vogel, zoals de hop in Katwijk.

Oktober is voor mij de tijd om naar het strand te gaan om vogels te fotograferen.

Omdat de voorspellingen voor vrijdag zeer goed zijn, neem ik een dagje vrij

om lekker te fotograferen. In de ochtend naar de kust en in de middag een andere locatie.

Laat er nu op mijn favoriete strandplek al een aantal dagen een zeer zeldzame zwarte zeekoet

in de rondte zwemmen en als ik dus op die plek ben, dan kijk ik natuurlijk wel even of ik hem kan spotten.

Zwarte Zeekoet

Als ik aankom is de zon net op en is het op het strand nog te donker om te fotograferen.

Ik maak een wandelingetje om even te kijken of er iets bijzonders te zien valt.

Al snel zie ik een wit/zwarte vogel onder water verdwijnen en ik besef mij

dat dit de grote attractie van dit moment moet zijn.

Toch een rare naam voor deze vogel. 

"Zwarte Zeekoet".

Zou dit wel mogen van de VN en van de zeurpiet?

Later op de dag zie ik vluchtig een gewone Zeekoet.

Zeekoet

Deze zou je toch eerder de naam Zwarte Zeekoet geven, toch?

Nou zijn er de laatste jaren wel vaker zwarte zeekoeten langs de kust waargenomen,

maar dat waren meestal olieslachtoffers, die binnen een paar dagen overleden.

Deze vogel is kerngezond. 

Hij zit uitstekend in zijn veren, is zeer actief en vreet zich helemaal gek.

En het mooie van alles is: Ik ben helemaal alleen.

Geen enkele fotograaf of vogelaar in de buurt.

Ik probeer zo laag mogelijk te komen en wacht rustig af wat er gaat komen.

De zwarte zeekoet blijkt een uitstekende jager te zijn, want de ene na de andere prooi

wordt onder het zeeoppervlak vandaan gehaald.

Hierboven een krab en even later een lekker visje.

Gaan de krabbetjes nog in 1 keer naar binnen, dit soort vissen kosten

een hoop extra moeite.  Maar dat is wel mijn geluk, want het duurt best eventjes

voordat de vis in de juiste positie is gemanoeuvreerd om door te slikken.

En ik zit op de eerste rij.

Na een minuutje rommelen gaat eindelijk het visje naar zijn eindbestemming en

besluit ik om te kijken of er nog meer te zien valt.

Oeverpieper

Heel veel oeverpiepers die voor een hoop frustratie kunnen zorgen.

Maar af en toe blijven ze net eventjes lang genoeg stilzitten.

Veel soorten meeuwen, maar ook heel veel verschillende soorten steltlopertjes.

Zoals:

Scholeksters

en allerlei soorten strandlopertjes, zoals:

De Paarse Strandloper

Ik zie er drie en het duurt eventjes voordat ze mijn kant uitkomen.

Gelukkig blijven ze wel een tijdje hangen en zoeken ze rustig naar voedsel.

Zie je de paarse strandlopers niet zo vaak, over de steenlopers struikel je bijna.

Zoveel dat je ze eigenlijk achteloos voorbij loopt.

Maar soms gaan ze op zo'n mooi plekje zitten, dat je er wel een foto van moet maken.

Steenloper

En als je er dan op let, blijken het toch weer erg fotogenieke vogels te zijn.

Allesbehalve gewoontjes.

En liggend op het strand krijg ik als toetje een viertal kanoeten voorgeschoteld.

Ik kijk in welke richting de kanoeten al foeragerend  heenlopen

en stel mij strategisch op.

Als je dan gewoon rustig blijft liggen, komen ze vanzelf jouw kant op.

Dan trekken ze zich ook helemaal niets van je aan en

gaan rustig hun gang.

Helaas zijn er ook altijd weer van die olifanten die overal naar toe rennen en

zodoende alles wegjagen. Dan nog nog verbaasd staan te kijken, dat de vogeltjes gevlogen zijn.

Tsja.....

De volgende keer laat ik het middagprogramma zien.

Heerlijke beelden van:

De Waterral

en voor de laatste keer dit jaar: Een vissende IJsvogel.

Tot de volgende keer,

René