Aan de waterkant

Jonge Fuut

Na een aantal weken van slecht weer en erg weinig tijd kan ik eindelijk weer

eens een paar uurtjes op pad.

Maar ja, waar moet je dan naar toe?

Sperweruil?

Nah, geen behoefte en erg ver.

Ransuilen op hun jaarlijkse roestplek?

De AWD voor de wintergasten?

Er is op dit moment zoveel te zien, dat het erg lastig is om een keuze te maken,

als je erg beperkt bent in je vrije tijd.

Ik besluit om op twee van mijn vaste plekjes aan de waterkant te gaan kijken

of er misschien iets bijzonders langs komt zwemmen, vliegen of wandelen.

Krakeenden

Op mijn eerste plekje valt weinig te zien.

Geen ijsvogeltjes, waterrallen of dodaarzen vandaag.

Alleen wat krakeendjes in de verte en af en toe een koolmeesje.

Na twee uurtjes geef ik het maar op en ga naar mijn volgende stekkie in de polder.

De polder is op dit moment druk bevolkt met grote groepen ganzen.

Grauwe ganzen, kolganzen en brandganzen zitten bij elkaar.

Op weg naar mijn plekje aan het water kom ik langs een vissende reiger.

Bij een jagende reiger blijf ik altijd eventjes kijken of ze iets vangen.

Het jagen is iedere keer weer prachtig om te bekijken.

Het sluipen, het langzaam in de juiste houding gaan staan en dan met 

een explosieve snelheid de prooi pakken.

Schitterend.

Deze reiger neemt een duik in het water en vangt een vis.

Dat is toch wel de prooi die je verwacht van een reiger, maar reigers zijn echte alleseters. 

Konijntjes, eendenkuikens, muizen, kikkers, mollen, noem maar op.

Alles gaat naar binnen.

Een stukje verder stuit ik op een wulp en nog geen minuut later landt er een hele grote groep.

Ieder keer vraag ik mij weer af, hoe zo'n weidevogel weet waar de wormen zich bevinden.

Zonder twijfel wordt de ene na de andere worm uit de grond getrokken,

Op het door de regen doorweekte grasland lopen ook wilde eenden te grazen.

Zo'n "gewone" woerd blijft toch ook een hele mooie vogel.

Aangekomen op mijn plekje aan de waterkant is het ook hier erg rustig.

Een torenvalk is de enige vogel die ik zie.

Ik besluit om een half uurtje te blijven zitten en hopen dat er iets langs komt,

Het weer slaat helaas om en de bewolking neemt snel de overhand.

Dan zie ik in de verte een fuut aan komen zwemmen.

De fuut kan mij niet zien en komt langzaam maar zeker dichterbij.

Jonge fuut

De jonge fuut weet wel dat er iets niet klopt, maar kan geen gevaar ontdekken.

Het jonge fuutje blijft rustig heen en weer zwemmen en neemt af en toe een duik.

Dan zwemt de vogel net buiten mijn ideale bereik.

Met de camera op een rijstzak en kijkend door een hoekzoeker is

het erg lastig als je om een "hoekje" moet zien te kijken.

Dan vangt de fuut ook nog eens een vis en werkt deze rustig naar binnen.

Net buiten mijn ideale camera standpunt natuurlijk.

De wind begint te draaien en dat zorgt ervoor dat een grote groep smienten

mijn kant komt opdrijven.

Grote groepen smienten komen jaarlijks naar ons land in de herfst.

Van grote afstand kun je ze al herkennen aan hun geluid.

Smienten kwaken niet, maar brengen een fluitend geluid voor.

Vooral de mannetjes hebben een schitterend verenkleed.

Op het moment doen ze niet veel meer dan een beetje soezen en ronddobberen.

Dankzij de andere windrichting komt het zonnetje ook weer terug en dat geeft

direct weer meer contrast voor mijn lens.

Dat grijze weer is echt een ramp om te fotograferen.

Wilde eend

Een wilde eend komt dicht langszij en op dat moment schrikt de hele groep van iets.

Alle vogels gaan op de wieken en voor mij het sein om mijn boeltje in te pakken.

Het rustig zitten langs de waterkant en maar afwachten wat er langs komt

begint mij steeds meer te bevallen.

De vogels die langs komen zijn altijd op hun gemak en dat geeft een

heerlijk ontspannend gevoel.

Hopelijk volgende keer wel wat meer actie.

Tot de volgende keer,

René