Het Boshutje

Koolmezen-vergadering

Zo'n 5 jaar geleden leerde ik via via het bestaan kennen van een klein hutje ergens op de Veluwe. 

In dat hutje kon je prachtig allerlei bosvogeltjes observeren en fotograferen. 

Omdat ik niet de exacte locatie wist, moest ik lang zoeken voordat ik het eindelijk gevonden had. 

Dit hutje is min of meer de voorloper van alle hutjes die nu gehuurd kunnen worden 

voor vogelfotografie, want HNB 1 bestond toen nog niet. 

Jammer genoeg ging in die tijd de tamtam erg snel en leerde meer en meer mensen 

de locatie van het hutje kennen en puilde het dus iedere dag uit.

Gelukkig zijn er nu veel mooiere en betere hutten, waaruit het veel beter fotograferen is en 

waar de meeste vogelfotografen dus naartoe trekken.

Afgelopen week moest ik toevallig in de buurt van de Veluwe zijn en 

besloot ik om het hutje weer eens te bezoeken. 

Omdat ik weet hoe de lichtomstandigheden daar zijn, neem ik mijn 

oude 300mm F4 Sigma Lens mee. 

Een lens die ik verschillende malen op de verkooplijst heb gezet, 

maar toch maar in mijn bezit gehouden heb.

Achteraf gelukkig maar, want de lens presteert boven verwachting op de sony A57.

Buizerd

Voordat ik richting het hutje ga, kom ik onderweg een biddende buizerd tegen.

Jammer genoeg met de kop van mij af, maar met zo'n opkomende zon wel een mooi plaatje.

Er is nog niets verandert aan het hutje. 

De lichtomstandigheden zijn nog steeds belabberd. 

Om sluitertijden van 1/80ste te krijgen, moet ik de ISO al op 1600 zetten en het diafragma op F4. 

Tegen beter weten in, maak ik toch maar wat foto's, 

met de gedachte dat ik thuis wel zie of er misschien 1 of 2 bruikbare foto's tussen zitten. 

Maar het blijft een leuk hutje om in te zitten en het kost geen 50 euro.

Boomklever 

(F4.5; 1/80ste; 1600 ISO)

Het is wel duidelijk te merken dat het hutje minder bezocht wordt. 

Minder bezoekers, betekent minder vogelvoer en dus minder vogeltjes.

Maar omdat er niet veel te verstoren valt, kan ik wel mooi experimenteren met

allerlei opstellingen en het strategisch plaatsen van eten.

Boomklever

De boomklevertjes zijn de eerste die de zonnepitten en vogelpindakaas ontdekken.

Het nare van vogelpindakaas is, is dat het niet zo plakkerig is.

Dus lastig smeerbaar en daardoor een beetje brokkelig.

Maar ja, het is beter voor de vogeltjes omdat er geen zout in zit.

Koolmees

Om de zoveel tijd komt er een zwerm mezen langs.

De zwerm is erg gevarieerd en bestaat uit koolmezen, pimpelmezen, een paar

matkopjes en een enkele zwarte mees.

Pimpelmees

Merel

Steeds meer vogels komen tot de ontdekking dat er iets te halen valt.

Opvallend is de grote hoeveelheid Merels en de afwezigheid van Vlaamse Gaaien.

Merel

Roodborst

Maar er komen steeds meer soorten op het eten af, zoals deze roodborst en een paar vinken.

Vink 

Het is inmiddels na twaalven en het zonnetje staat nu op een punt, dat het net door

de bomen heen kan schijnen.

Een paar plekjes worden beschenen en dan moet je net de mazzel hebben,

dat er even een vogeltje plaatsneemt in de spotlight.

Vink

Al een tijdje hoorde ik een aantal goudhaantjes om de hut heen zingen, maar zien ho maar.

Het poeltje voor de hut begint echter ook te trekken voor een bad en iets te drinken.

Een goudhaantje landt op een meter of 3 bij mij vandaan.

Voorzichtig richt ik mijn lens in de juiste richting en dan weet ik weer

waarom ik deze lens niet zoveel gebruikte.

Behalve dat de 300mm Sigma lens niet zulke mooie beelden opleverde met

de Sony A550, maakt het ding ook nog eens flink kabaal als hij scherpstelt.

Of je koffiebonen aan het malen bent, zo gaat het ding tekeer.

Het goudhaantje krijgt bijna een hartaanval en is vertrokken voordat

ik ook maar 1 foto heb kunnen maken.

Boomklever

Omdat ik de lens meestal op 1 plek laat scherpstellen, maakt hij niet

iedere keer zo'n herrie.

De meeste vogels hebben er dus ook geen enkele last van. 

Grote Bonte Specht

Zoals ik al zei, kreeg ik niet veel bijzondere soorten goed voor mijn lens,

maar het is altijd leuk als er een specht even langskomt.

In de boom, die vlakbij de hut staat, zaten twee gaten, waarin ik mooi 

een klodder pindakaas kon stoppen.

De specht was er gek op en wist iedere keer beide gaten in mum van tijd leeg te halen.

Grote Bonte Specht.

Dan komt zo'n lang tongetje mooi van pas.

Matkop

De Matkop was erg lastig om een beetje behoorlijk op de foto te krijgen.

Met normale lichtomstandigheden is het al een kunst om dit zeer

bewegelijke vogeltje te fotograferen, maar met snelheden onder de 1/100ste is het bijna niet te doen.

Eén keertje bleef hij net ietsje langer op 1 plek zitten.

Woelmuisje

Omdat er altijd veel gevoerd werd op deze plek, stikt het er van de muizen.

Ik had er al meerdere links en rechts voorbij zien rennen, maar iedere keer waren

ze heel snel weer foetsie (grapje voor de insiders).

Hoe later het werd, hoe meer de muisjes aan mijn aanwezigheid gewend waren.

En dan blijven ze zo nu en dan ietsje langer zitten.

Woelmuis

En peuzelen ze hun eten even ter plekke op.

Zwarte Mees

Vanaf het moment dat ik door had, dat er ook een zwarte mees in de groep mezen zat,

wilde ik die vogel van dichtbij op de foto krijgen.

Maar ook deze vogel was erg vliegerig en aldoor net weer weg, 

als ik net scherpgesteld had.

Of de vogel had een zonnepit in zijn snavel en dat vind ik dan weer niet zo mooi

overkomen op de foto. Twee keer bleef hij net lang genoeg zitten voor mij.

Zwarte Mees

In eerste instantie denkt je dat het een koolmees is, maar de zwarte mees is ietsje kleiner.

Ook heeft hij geen gele buik, maar meer een vaalwitte.

De zwarte streep op de borst en buik ontbreekt en de rest van de veren

zijn meer grijs/blauwachtig, dan het groen/blauwige van de koolmees.

Ter afsluiting nog een Pimpelmeesje

en deze half verstopte Boomklever.

Tot de volgende keer,

René