Spelende vossenwelpjes

Spelende Vossenwelpjes

In mijn vorige blog kwamen de twee hele families aan bod.

http://dewerelddoormijnlenzen.blogspot.nl/2015/05/vossenwelpen.html

In dit blogje alleen foto's van de spelende welpjes.

Had ik al veel moeite om een selectie te maken uit de grote stapel foto's

met het blogje over de families, maar voor dit blogje was dat nog lastiger.

Om de vossen goed te kunnen fotograferen, had ik mij al enigszins voorbereid.

Een aantal keren was ik bij de locatie geweest, maar niet eerder had ik

de vossen zo uitgebreid en lang in beeld gehad.

Om ze niet alleen goed te zien, maar zo ook nog eens goed op de foto te krijgen,

was er toch wel een beetje voorbereiding nodig.

Op welk moment van de dag staat de zon het gunstigst en (niet geheel onbelangrijk)

wanneer zijn ze het meest op hun gemak en laten ze zich het best bekijken.

Op tweede pinksterdag vielen de stukjes van de puzzel mooi in elkaar.

Ik had een paar uur de tijd in de vroege ochtend, het was allesbehalve zonnig maar 

het was niet al te zwaar bewolkt.

Ideale omstandigheden.

Als ik aankom op de bewuste plek heerst er een heerlijke rust.

Niet heel ver bij mij vandaan hoor ik een paartje ijsvogels baltsgeluiden maken

en een koekoek roept dichtbij. Twee mooie soorten, maar niet voor deze ochtend.

Zoals ik al in mijn vorige blog schreef, moest ik een tijdje wachten totdat

de vossen tevoorschijn kwamen.

Maar toen ze zich eenmaal lieten zien, was het alle eerdere bezoekjes en 

het wachten meer dan waard.

Maar hoe mooi de foto's ook al waren, ik wilde ze ook wel graag dichterbij en op ooghoogte.

Vossenwelp

Er zijn maar een paar plekjes geschikt om de vosjes van dichtbij en op ooghoogte te fotograferen.

Na anderhalf uur zie ik opeens een klein koppie opduiken op 1 van die plekken.

Behoedzaam loop ik er naartoe.

Als ik het statief neerzet op de beste plek, kijkt het jonge vosje mij indringend aan.

Om het welpje niet te laten schrikken, blijf ik staan en kijk onverschillig een andere kant op.

Ik heb al vaker gemerkt dat je dieren niet rechtstreeks aan moet kijken.

Een ijsvogel kun je heel dicht voorbij lopen, zonder dat deze vlucht.

Kijk hem 1 keer aan en hij is foetsie.

Langzaam neem ik mijn positie in achter het statief en kan de eerste foto's maken.

Een overvliegende vogel is gelukkig interessanter dan ik ben.

Het welpje heeft waarschijnlijk het vermoeden dat ik niet gevaarlijk ben

en dat lijken de andere welpjes ook door te hebben.

Ik had ze nog niet gezien, maar ze waren wel degelijk in de buurt.

Een tweede welpje trekt de stoute schoenen aan en is erg nieuwsgierig naar

waar dat rare klikkende geluid vandaan komt.

Met z'n tweetjes voelen ze zich veilig genoeg, ook al omdat ik er alles 

aan doe om ze niet te laten schrikken.

Het spreekwoord "Als er 1 schaap over de dam is,......" is ook hier van toepassing.

Deze twee verkennertjes schatten de boel is als veilig en ik zie steeds meer koppies

verschijnen tussen de grote bladeren van de berenklauwen.

Verderop wordt de boel (en dan vooral ik) goed ik de gaten gehouden door moeder Vos.

De Moervos

Langzaam maar zeker wordt de aandacht verlegd naar elkaar ipv naar mij.

Opperste concentratie!!!

Dan begint het spelen en ravotten.

En ieder vosje moet heel goed opletten.

Want voordat je het weet springt er eentje bovenop je.

Tikkertje spelen is ook leuk.

Overal zijn spelende vosjes te zien en het is erg lastig om te fotograferen.

Op verschillende plekken gebeurt namelijk wel iets leuks.

Mijn geluk is, is dat er maar een paar open plekjes zijn en de rest ontrokken wordt

aan het oog door de grote berenklauwen.

Twee tegen een is natuurlijk helemaal niet eerlijk.

Alle beschikbare middelen worden gebruikt tijdens de "gevechten".

Die loerende blikken blijven fascinerend.

Je ziet ze gewoon ergens op focussen en dan weet je dat er ieder moment iets kan gebeuren.

Terwijl er twee in gevecht zijn, wachten twee andere vosjes op hun kans.

Klaar voor de aanval.

Je vraagt je af hoe het met deze vosjes af gaat lopen in de nabije toekomst.

Nu merk ik al dat er weinig gevogelte in de directe omgeving is.

Zullen andere vogels gaan lijden onder deze snel opgroeiende vossenwelpen?

Het gaat er allesbehalve zachtzinnig aan toe, maar ik heb geen een vosje

gezien met wat voor verwonding dan ook.

Het blijft bij stoeien en er wordt beslist niet doorgebeten.

De tanden zijn gelukkig ook nog niet zo heel groot, maar

als ze beet hebben en zouden beginnen met scheuren moet je toch uitkijken.

En als ze eenmaal vast hebben, dan houden ze ook vast.

Als je dat zo een beetje bekijkt en volgt, dan is het toch echt een wonder

dat er geen gewonden vallen.

Arm kleintje.

Ik heb echt de mazzel dat ik zo vroeg gekomen ben, want de vosjes barsten

nog van de energie. Helemaal fijn is het dat de vosjes zich absoluut niets

van mij aantrekken en dat ik voluit kan fotograferen.

Het nadeel is dat ik ontzettend veel foto's heb om uit te zoeken,

maar dat is dan maar een luxe-probleem.

Wat ook zo meevalt is dat ze zo lang op het best denkbare plekje blijven spelen.

Maar niet alleen spelen.

Knuffelen hoort er natuurlijk ook bij.

Ik hoor en lees wel eens dat vossen niet verantwoordelijk zouden zijn voor de terugloop

van weidevogels. Tuurlijk is 1 van de belangrijkste oorzaken het gebrek aan

geschikte gebieden. De weides worden te ééntonig gebruikt.

Een tweede belangrijke oorzaak is het te vroeg maaien door de boeren.

Honden die niet aan de riem lopen en zo maar door de weilanden mogen crossen zijn

ook boosdoeners, maar vossen kunnen er ook wat van.

Bij mij in de buurt was een prachtig weidegebiedje. Gewoon tussen de woonwijken in.

Tot twee jaar terug werd daar druk genesteld door kieviten en grutto's.

Totdat er een vos kwam en deze in een paar nachten, alle nesten leeg roofde en de 

kleintjes om zeep hielp. Dit jaar hebben vrijwillers schrikdraad gespannen, om de vos

buiten de broedgebieden te houden. Het doden van de vos was geen optie, want daar

werd geen vergunning voor afgegeven. Nu is het afwachten of de weidevogels

de komende jaren terug gaan keren op die plek.

Hoewel de kleine vosjes graag knuffelen, duurt dit toch niet te lang!

Er moet geoefend worden!

Dreigend staan er weer twee tegenover elkaar.

Wat opvalt is, is dat vosjes bijna geen geluid maken.

Niet zoals jonge hondjes of jonge katjes, die zijn vaak luidruchtig tijdens het spelen.

Bij de vosjes gaat alles in de stealth-modus.

Na de dreighouding volgt de sprong!

Snel na deze actie vinden de allerjongste vosjes het genoeg voor de ochtend.

Ineens zijn ze verdwenen en blijven de zes iets grotere welpen over.

Deze zes verhuizen met de twee moervossen weer naar het grotere veld en

installeer ik mij weer op een ander punt.

Het was een hele enerverende ochtend zo.

Ik had wel bepaalde verwachtingen, maar ze werden allemaal

dubbel en dwars overtroffen.

In twee blogjes ongeveer 50 foto's laten zien is behoorlijk veel.

In dit geval is het de helft van de foto's die ik na een aantal selecties had overgehouden

en die ik bewerkt heb.

Voor mij was het in ieder geval een unieke ervaring en ik betwijfel

of ik dit ooit nogmaals zo kan fotograferen.

Aan de reacties van lezers van dit blog en op facebook,

kan ik opmaken dat ook anderen dit mooi vinden om te zien.

Ik kan je verzekeren dat de live-uitvoering fantastisch is.

Een volgend blogje is een verzameling van kleinere zangvogels.

Als je zo af en toe een dagje op stap kunt gaan, maak je ook veel foto's

die niet in een bepaald blogje passen.

Daarom plaats ik ze bij elkaar in 1 blog.

Zingende Grasmus

Tot de volgende keer,

René