Ochtendje in de polder

Jagende Bruine Kiekendief

Terug van een heerlijke vakantie in Frankrijk is het direct weer leuk om

de vaste plekjes even te bezoeken.

Dus op de eerste zondagochtend na de vakantie maak ik een rondje door de polder.

Haas

Het is een ochtendje met wisselend weer.

Af en toe een zonnetje met een strakblauwe hemel en 

dan weer bewolkt en denk ik dat het ieder moment kan gaan regenen.

Bruine Kiekendief

Zo medio augustus is een tijd dat je niet zo heel veel vogels meer ziet.

De kleintjes zijn de deur uit en volwassen vogels trekken zich een beetje terug.

Jonge vogels laten zich echter nog wel vaak even goed bekijken.

Jagende Bruine Kiekendief

Maar ook de kiekendieven zijn in deze periode vaak jagend te zien.

In "mijn" gebied zijn er drie territoria van bruine kiekendieven.

Maar de territoria worden wel gedeeld met Buizerds en Torenvalken.

Kiekendief

Soms heb je de mazzel dat ze net met een mooi zonnetje langs komen vliegen.

Maar na vele tochtjes in de polder de laatste paar maanden,

kan ik je verzekeren dat dit niet heel vaak gebeurt.

Torenvalk

De torenvalken zijn ietsje simpeler te fotograferen,

mits je ongeveer weet waar ze zich ophouden.

Met de juiste wind kun je ze af en toe mooi biddend fotograferen,

terwijl ze je lekker recht aankijken.

Vogels houden er nou eenmaal van om de wind op de kop te hebben.

Dat vliegt een stuk makkelijker.

Daarom landt een vliegtuig ook altijd met wind tegen.

Poetsende Torenvalk

Lepelaar

De lepelaars zijn inmiddels ook al weer voor een groot deel vertrokken naar het zuiden.

Dit jaar heb ik er niet zoveel gezien als in voorgaande jaren.

Grote Zilverreiger

Het aantal grote zilverreigers was wel erg hoog dit jaar.

Een soort die het gelukkig goed doet in ons land.

Ik las in een artikel dat er jaarlijks 25 miljoen zangvogels worden vermoord door de mensen.

In Europa liggen zijn een aantal gebieden die de kroon spannen qua vogelmoord.

Cyprus en Frankrijk zijn koplopers.

Daarom zijn de vogels in Frankrijk zo lastig te fotograferen.

Die zijn zo bang voor mensen, dat ze al wegvliegen als je op een afstand van 50 meter komt.

Vogels die zich uitschudden en daarbij alle veren eventjes opzetten, zien

er altijd zo raar uit.

Iedereen kent inmiddels de verhalen over het zwanendriften.

Wilde zwanen die zodanig verminkt worden, dat ze niet meer kunnen vliegen.

Tsja, dit gebeurt ook in Nederland, dus we kunnen niet alleen maar met een belerend 

vingertje naar het buitenland wijzen.

In een drassig gebied komen op dit moment vele steltlopertjes bijeen.

Ze vreten zich zo vol mogelijk, zodat ze in goede conditie aan de grote trek

kunnen beginnen. Jammer genoeg zijn er steeds minder van dit soort gebieden.

Het beroemde Landje van Geijsel houdt misschien ook wel op met bestaan.

Boer Geijsel zet in het begin van het voorjaar de boel onder water en 

de arriverende weidevogels maken daar dankbaar gebruik van.

In het najaar doet hij dit weer, om de vertrekkende vogels de gelegenheid te geven

om lekker op te vetten.

Natuurorganisaties proberen geld in te zamelen om dit stuk land aan te kopen,

zodat de weidevogels daar in de toekomst nog steeds terecht kunnen.

In de polder waar ik kom, zijn ook van die drassige gebiedjes.

Vele mooie soorten laten zich daar zien, maar meestal is deze

plek alleen geschikt voor vogelaars met een telescoop.

Porseleinhoen

Maar soms komen ze net dichtbij genoeg om behoorlijk op de foto te zetten.

Porseleinhoen

Watersnippen blijven meestal op grote afstand.

Omdat je hier niet eventjes dichterbij kunt kruipen,

blijft het een plek waar je als fotograaf gewoon puur mazzel moet hebben.

Waterral

Ook deze waterral komt net binnen de fotoafstand.

Grappige beestjes zijn het en ze doen mij altijd denken aan de velociraptors uit Jurrasic Park.

Dat sluipende en die blik.

Waterral

Kievit

Grote groepen kieviten zijn op verschillende plekken te zien.

De meeste zullen ook weer snel vertrekken.

Jonge Huiszwaluwen

Boerenzwaluw en Huiszwaluw

Als het asfalt warmer wordt door de zon, landen er groepjes jonge zwaluwen op de weg.

Lekker warm aan hun pootjes en je ziet ze genieten.

Jonge vogels zijn nog niet zo heel schuw en als ik langzaam de auto hun kant

op laat rollen, blijven ze rustig zitten.

Heel voorzichtig kom ik uit de auto en ga op de weg liggen en kan 

ongestoord wat foto's maken totdat er zo'n groepje wielrenners langs komt racen.

Weldra zullen ook zij naar het zuiden vertrekken en wordt het nu wachten op de wintergasten.

De eerste smienten heb ik al gezien en ook worden er verschillende dwaalgasten

op allerlei plekken gemeld, wat weer tot grote oplopen van vogelaars leidt.

Ik denk dat de zeer zeldzame Siberische strandloper op dit moment

het meest gefotografeerde vogeltje in Nederland is.

Ik houd het liever bij de rustige plekjes waar ik alleen rustig van de natuur kan genieten.

Hoewel ook ik weer eens naar de edelhertenbronst op de Veluwe ben geweest.

Gelukkig op een dag dat het circus nog niet op volle toeren draaide.

Daarover meer in een ander blog.

Eerst een blog over een jaarlijks terugkerend onderwerp.

De IJsvogel.

Op mijn vaste locatie was het niet veel dit jaar, maar op een ander plekje

kon ik uitgebreid een aantal jagende jonge ijsvogels bekijken.

Tot de volgende keer,

René