Nonnetjes

Nonnetje (vrouw)

Eerst wil ik even terugkomen op het vorige blogje over de baardmannen, waarin ik

geschreven heb, dat ik 5 uur heb staan wachten voor een fotomoment van 3 minuten.

Het is natuurlijk niet zo dat ik daar 5 uur ga staan, zonder dat ik iets zie of dat ik

het idee heb dat ik een kans ga krijgen op een foto.

In die 5 uur heb ik de vogels meerdere malen gezien en ook van afstand kunnen fotograferen.

Alleen heb ik in de loop der jaren geleerd, dat je nooit te vroeg ergens moet weggaan en

te snel tevreden te zijn met al behaalde resultaten.

Vaak krijg je gewoon betere kansen en ga ik nu pas weg, wanneer ik echt weg moet

of dat ik zeker weet dat ik geen kansen meer krijg.

Welnu, de nonnetjes.

Nonnetjes zijn de kleinste leden van de Zaagbekfamilie welke in Nederland voorkomen.

Zaagbekken zijn wintergasten en in Nederland kennen wij 

de Grote Zaagbek, de Middelste Zaagbek en het nonnetje.

Beetje raar dat deze laatste dus niet Kleine Zaagbek heet, maar ja....

Ik heb al een aantal keren geschreven, dat ik in de winter regelmatig aan de waterkant

vertoef om watervogels te fotograferen. Meestal zijn dat eendensoorten,

maar zo af en toe komt er ook een nonnetje langs zwemmen.

Nonnetje (man)

Nonnetjes zijn erg lastig om te fotograferen. Tenminste, dat is mijn mening.

Ze zijn sowieso erg schuw.

Als ze gewoon ergens zwemmen en je stopt alleen maar (of je nu lopend of met de auto bent),

zijn ze al vertrokken voordat je de camera hebt opgetild.

Als je ze al voor de camera krijgt is het belichtingsnachtmerrie.

De vrouwtjes vormen niet zo'n heel groot probleem, maar de mannetjes vormen de uitdaging.

Nonnetje (vrouw)

Allereerst moet je dus een plekje weten, waar ze te vinden zijn en waar ze ook nog

regelmatig dichtbij de kant komen. Dan moet je min of meer onzichtbaar zijn en

moet je ook nog eens het weer mee hebben.

Het mag weer niet te zonnig zijn, want dan heb je last van uitgebeten wit.

Heb je helemaal geen zon, dan zie je ook geen details in het wit en

ga je heel erg het lichtje in het oog missen.

Het oog van het nonnetje ligt in een zwarte vlek en zonder het lichtje ziet het er zo doods uit.

Omdat het nonnetje in deze foto net dichtbij genoeg was, is het oogje (ondanks de ontbrekende zon)

toch behoorlijk goed te zien.

Als het zonnetje dan net even doorkomt, krijg je direct een ander beeld.

Alleen maar vanwege het lichtje in het oogje.

Als de weersomstandigheden meewerken en ik ook nog eens in de gelegenheid ben

om te gaan fotograferen, moet je dus maar weer afwachten of de vogels mee willen werken.

Het voordeel met nonnetjes is, is dat het vogels zijn die zeer actief in een groot gebied

naar prooien zoeken. Dat doen ze op een behoorlijk systematische wijze en als je dus weet

dat er nonnetjes in dat gebied aanwezig zijn, dan is de kans dat ze langs kunnen komen erg groot.

Maar helaas blijven ze meestal net te ver weg.

Als ze dan eens wat dichterbij komen, kunnen ze bij de minste geringste beweging

van de lens ook weer direct onderduiken.

Dit alles bij elkaar maakt het ontzettend lastig om ze echt lekker op de plaat te zetten.

Het mannetje komt dichter en dichterbij, maar is erg op z'n hoede.

En floep, weg is hij weer.

Je lens richting de vogels draaien, kan eigenlijk alleen wanneer ze onder water zijn.

Dan is het een beetje gokken, waar ze weer boven komen.

Maar als je ongeveer de juiste bovenkom-plek hebt uitgekozen, 

hoef je niet zo te bewegen met je lens.

Als ze dan ook nog een prooi gevangen hebben, zijn ze een

stuk minder op hun hoede.

Eerst moet die vis naar binnen tenslotte.

Dat geeft dan mooie kansen.

Maar ja, dan moeten ze wel iets vangen terwijl ze in je buurt aan het jagen zijn.

Gelukkig is er genoeg afleiding in de buurt, wanneer de nonnen niet meewerken.

Fuut

Futen zijn altijd wel aanwezig en zijn ook zeer territoriaal gebonden.

Slobeend

Ook komen er regelmatig slobeenden voorbij.

Het mannetje heeft een prachtige groene kop,

maar dat is wel afhankelijk in hoeverre ze al hun nieuwe verenkleed hebben.

Paartje nonnetjes

Deze periode is ook de baltstijd bij de nonnetjes.

Zag ik weken terug nog groepjes mannetjes bij elkaar zwemmen, nu is 

het duidelijk dat er paarvorming geweest is. 

Je kunt het ook horen aan de lokroepjes, die vooral door de vrouwtjes gemaakt worden.

Ik heb geen idee wat het baltsritueel is bij deze vogels, maar het poetsen is en het

roepen horen er in ieder geval bij.

Ik hoop op een soort van futen- of brilduikers-balts te kunnen vastleggen,

maar zover (als dat al zou kunnen gebeuren) komt het niet.

Omdat de vogels veel oog voor elkaar hebben, zijn ze minder bezig met hun omgeving.

Dat zorgt ervoor dat ze deze keer iets dichterbij komen dan normaal.

Al roepend naar het mannetje komt eerst het vrouwtje mooi in beeld.

Eigenlijk zou ik mijn diafragma nog even iets meer open moeten doen, om de 

achtergrond nog waziger te maken, maar dit is zo'n kans waarvan ik er niet heel veel zal krijgen.

Ik kies er dus voor om eerst de vogel zo goed mogelijk in beeld te krijgen en 

bij een tweede kans het te proberen met een groter diafragma.

Helaas komt die tweede kans niet op deze ochtend, maar misschien

komt er nog een andere kans deze "winter".

Nonnetjes (vrouw achter, man voor)

Dan komt het moment dat ik beide vogels in 1 beeld kan vangen.

Jammer genoeg is de afstand tussen beide vogels te groot om ze beide scherp in beeld te krijgen.

Omdat ze toch behoorlijk snel voorbij zwemmen, heb ik ook niet de tijd om

te experimenteren met een diafragma van ver boven de 10.

In plaats daarvan stel ik scherp op het vrouwtje en zodra het mannetje

recht voor mij in beeld is, neem ik die dan maar scherp in beeld.

Dan is het jammer dat het vrouwtje maar zo half in beeld is en ook nog direct achter het mannetje.

Zo blijft er toch iedere keer weer iets over om een volgende keer nog beter te doen.

Het in 1x optimaal benutten van niet veel voorkomende kansen, is toch iets wat erg lastig is.

Goede kennis van je camera is sowieso een must, maar het intuïtief reageren

op iets wat misschien gaat komen is waarschijnlijk nog belangrijker.

Dat proces duurt nou eenmaal lang en is vooral een kwestie van veel uren maken.

Ondertussen maar zoveel mogelijk genieten van die momenten terwijl je ze ziet

en dan komt dat helemaal super vastleggen later wel eens een keer.

Het volgend blog zal gaan over de andere watervogels die ik vanaf dit plekje heb gefotografeerd.

Fuut

Tot de volgende keer,

René