De Roodhalsfuut en de Torenvalk

Torenvalk (man) met prooi

Ik kan weer eens een dagje vrij nemen en heb een klein lijstje samengesteld

met een aantal doelsoorten voor deze dag.

Het start met een Roodhalsfuut en moet eindigen met Velduilen.

Al een tijdje ben ik op zoek naar een Roodhalsfuut.

Het punt is dat de Roodhalsfuut een niet veel voorkomende vogel is in Nederland.

Al jarenlang zit er eentje in de buurt van Wijk bij Duurstede, maar deze

vogel zwemt meestal op grote afstand van de oever.

Dit jaar echter lijkt het wel of de Roodhalsfuut ons landje echt ontdekt heeft.

Op meerdere plekken zijn ze ineens te zien en zijn er zelfs meerdere exemplaren

te zien bij bv de Zuidpier.

Dat was ook de eerste plek waar ik het probeerde, maar ook daar zat de vogel te ver weg.

Toen ontdekte ik bij toeval dat er eentje niet ver bij mijn huis vandaan te zien is.

Dus dat werd het eerste doel op deze dag.

Aangekomen op de plek liep ik iets te lomp richting de waterkant en floep,

weg was de roodhalsfuut.

Gelukkig was het licht toch waardeloos op dat moment en kon ik even rustig

een mooi plekje uitkiezen. Dat viel nog niet mee, want ik kon eigenlijk nergens

echt een mooi standpunt innemen.

Roodhalsfuut (in winterkleed)

In eerste instantie blijft de fuut aan de overkant rondzwemmen en jagen,

maar dan komt hij toch eindelijk mijn kant op zwemmen.

Een zeer goed begin van de dag en hopelijk kan ik ook de rest van

het lijstje op deze manier afwerken.

Jammer genoeg zwemt de fuut weer snel de ander kant op en dat verleidt mij er deze

keer toe om mijn plek te verlaten en naar de andere kant van het plasje te wandelen.

Maar ik ben nog geen 50 meter ver of de roodhalsfuut draait weer om en duikt onder.

Ik twijfel heel erg.

Moet ik terug of toch maar richting de andere kant, want dat is

duidelijk de voorkeurskant van deze vogel.

Ik besluit om toch maar snel terug te lopen en met gevaar voor een nat pak,

probeer ik weer zo snel mogelijk op mijn eerste plekje terug te komen.

Net op dat moment vangt de fuut een behoorlijke vis natuurlijk.

Gelukkig ben ik dichtbij genoeg, maar sta ik op een te hoog punt.

Erg jammer dat ik mijn plekje verlaten heb, maar helaas er is niets meer aan te doen.

Nadat deze grote vis naar binnen gewerkt is, vertrekt de fuut naar het midden van de plas

en gaat daar lekker een beetje uitbuiken.

Voor mij het teken om naar de volgende plek te verhuizen.

Op zoek naar de brilduiker en de zaagbek.

Brilduiker

Bovenstaande foto van de brilduiker onder water maakte ik een aantal jaren terug

en sinds die tijd heb ik eigenlijk nooit meer geprobeerd om brilduikers te fotograferen.

Omdat het ochtendprogramma en het einde-van-de-middag-programma vast stond,

zocht ik nog iets voor daar tussen in.

Een aantal wintergasten leek mij daar wel voor in aanmerking te komen,

maar het moest wel een beetje in de buurt zijn.

Op een tweetal locaties in Amsterdam zijn brilduikers en zaagbekken te zien.

Het fotograferen is echter iets anders, want op die twee plekken is dat erg lastig.

Op de eerste van de twee plekken aangekomen, ga ik eerst maar eens ergens rustig zitten

om goed om mij heen te kijken en mijn kansen in te schatten.

Grote Zaagbekken (vrouwen)

In de verte zie ik een tweetal Grote Zaagbekken en wat Brilduikers.

Heel langzaam wandel ik die kant op en op een meter of 50 afstand, ga ik weer zitten

en wacht of ze mijn kant opkomen.

Hoewel ik liever een mannetje met zo'n mooie groene kop voor de lens had gekregen,

zijn deze vrouwtjes toch ook wel erg leuk.

Op deze plek kan ik alleen niet direct aan de waterkant komen zonder kletsnat te worden

 en dat is toch wel een beetje zonde vind ik.

De twee vrouwtjes houden mij goed in de gaten en echt lekker dichtbij komen 

ze dan ook niet. Maar het is hier best wel heerlijk toeven en er is genoeg te zien.

Behalve de grote zaagbekken zwemmen er ook een aantal brilduikers rond.

Maar die bevinden zich een stuk verder op het water en lijken ook

geen enkele zin te hebben, om richting de oever te komen.

Brilduiker (man)

Fijn is wel dat de wind een beetje gaat liggen en dat geeft mij de kans om ietsje 

verder richting de waterkant te klauteren.

Maar de brilduikers blijven te ver weg en dat gaat niet snel veranderen dacht ik.

Brilduiker (vrouw)

Ik ga maar een stukje wandelen en hoop dat ik verderop wat vogels aantref,

die een stukje dichterbij durven komen.

Meerkoet in zwart/wit

Tafeleenden

Een groepje tafeleenden ligt heerlijk in de luwte van een waterkering en 

terwijl ik wat foto's neem, kijk in onbewust even achterom.

Tot mijn verbazing zie ik dat de brilduikers toch dichterbij gekomen zijn en

er wordt zelfs gebaltst.

Baltsende Brilduiker (man)

Maar met teveel tegenlicht krijg ik niet de details in foto die ik graag zou willen.

Ik probeer snel dichterbij te komen, want ik zie dat het vrouwtje al

plat op het water gaat liggen.

Parende Brilduikers

Ondanks het overbelichten zijn ze net even te donker, maar doorlopen om

de zon in de rug te krijgen was geen optie.

Het moment zou al voorbij zijn, voordat ik op de ideale plek zou staan.

Dan maar wat minder detail en scherpte om toch het moment maar te fotograferen.

Het middagprogramma is dan niet helemaal geslaagd, maar het is een 

mooi tussendoortje richting de Velduilen.

Ik heb de keuze tussen twee gebieden, waar meerdere velduilen rondvliegen.

Ga ik richting Utrecht of richting Zaandam.

Omdat Zaandam dichterbij is, kies ik die optie.

Ik besluit binnendoor te rijden, want ik heb nog genoeg tijd over.

Grote Zilverreiger

In de verte zie ik iets wits in het water staan en dat kan eigenlijk alleen

maar een zilverreiger zijn.

Dat is natuurlijk zonde om zo maar langs te scheuren, want hoewel

er steeds meer zilverreigers te zien zijn, blijven het natuurlijk wel prachtige vogels.

Wat een verschil kan een wolkje voor de zon toch maken.

Maar de tijd gaat richting 16:00 uur en ik wil uiterlijk om half 5 op de plek

van de velduilen zijn, Dus de zilverreiger moet het zonder mijn aandacht doen.

Een stuk verderop zie ik een torenvalk het gras induiken.

Ik zet de auto direct aan de kant van de weg en wacht af waar de torenvalk naartoe vliegt.

Even later vliegt de vogel op en van afstand zie ik dat hij iets in zijn poten heeft.

Ik zie de torenvalk landen op een plekje waar ik eigenlijk niet kan komen met de auto.

De kans is groot dat ik daar vast kom te zitten in de modder.

Maar ja, het is toch wel een buitenkansje, ook al zit de torenvalk een beetje

ongunstig ten opzichte van de zon.

Als ik vlakbij ben, kies ik het laatste stukje heel voorzichtig mijn route uit.

De Torenvalk is druk bezig met de vers gevangen muis en ik kan behoorlijk dichtbij komen.

Torenvalk (man)

Ik probeer de auto zodanig neer te zetten, dat ik zo min mogelijk last heb van het felle tegenlicht.

Maar behalve het tegenlicht heb ik ook last van constant voor de zon schuivende wolken.

Daardoor zien de kleuren er op de diverse foto's iets anders uit.

Het muisje wordt echt met huid en haar verslonden.

Ik heb wel eens gezien dat allerlei ingewanden weggegooid werden,

maar die worden deze keer ook helemaal opgepeuzeld.

Het blijft een fascinerend gezicht om te zien.

Het laatste stukje gaat in 1x naar binnen en juist op dat moment laat het licht mij

helemaal in de steek en zijn de kleuren wat flets.

Van alles geprobeerd, maar beter dan dit krijg ik het niet.

Na dit intermezzo gauw richting de velduilen.

Ik heb daar anderhalf uur tussen de weilanden gestaan, maar geen velduil te bekennen.

Erg jammer dat deze net vandaag verstek laten gaan.

s'Avonds zie ik thuis op de computer, dat de velduilen op de plek in Utrecht

wel behoorlijk in beeld gekomen zijn.

Tsja, soms heb je wel eens pech.

Tot de volgende keer,

René