Nationaal Park de Hoge Veluwe

Zwarte specht (vrouw)

Nederland kent een aantal grote natuurgebieden waar je prachtig kunt wandelen

en waar je heerlijk kunt fotograferen mits je weet waar je moet zijn.

Het Park de Hoge Veluwe is zo'n gebied.

Wanneer je op internet foto's bekijkt die in dit gebied genomen zijn,

denk je al gauw dat het hier prijs schieten is.

Niets is natuurlijk minder waar.

Als je niet weet waar je moet zijn, kun je uren rondwandelen

zonder ook maar iets bijzonders te zien.

Ik mag graag een dagje Veluwe doen in september tijdens de Edelhertenbronst,

maar dat betekent niet dat ik de rest van het jaar het Park links laat liggen.

Maar dan moet er echt wel iets bijzonders te zien zijn,

wil ik de toch wel behoorlijke afstand afleggen.

In 2018 was het een Kleine Vliegenvanger die mij verleiden om

een extra dagje Veluwe te doen en in 2019 was het een nest 

van de Zwarte Specht dat vlak langs een weg te bewonderen viel.

Medio mei moet ik twee dagen voor mijn werk op Papendal zijn.

In de vrije tijd die daar altijd een beetje bij hoort,

kan ik mooi even een bezoekje brengen aan het park.

Woelmuizen

En als ik dan toch op in het park ben, kan ik natuurlijk ook even een 

bezoekje brengen aan twee van de drie vogelhutten.

Bij ingang Hoenderloo staat sinds kort een nieuwe hut,

maar dat is qua vogels nog niet zo'n groot succes.

Maar ook de vogelhutten bij Otterlo en Schaarsbergen zijn niet 

meer zo in trek bij de vogels sinds er niet meer gevoerd mag worden.

Uiteraard wordt er door sommige mensen wel gevoerd, maar dat

is te weinig om een constante stroom van vogels te garanderen.

In de anderhalf uur dat ik in de hut bij Otterlo ziet,

zie ik niet meer dan een paar Koolmezen, een Vink en wat Woelmuizen.

Zwarte Specht (man)

Dan maar richting het hol van de Zwarte Spechten.

Dankzij iemand die wel goed de weg weet op het Park, weet ik waar ik ongeveer moet zijn.

Omdat het nest in een boom vlak langs de weg is uitgehakt,

zal de juiste plek duidelijk herkenbaar zijn aan de al aanwezige fotografen.

Zwarte Specht (man)

Het nest bevindt zich hoog in de boom en om daar goed zicht op te hebben,

moet iedereen toch behoorlijk wat afstand houden om foto's te kunnen maken.

Dat is ongetwijfeld de redding geweest voor dit broedsel,

want de Zwarte Spechten lijken zich weinig aan te trekken van iedereen.

Een week na mijn bezoekje zijn er dan ook drie jongen geheel gezond uitgevlogen.

Om de twintig minuten is er een voederbeurt.

En zo'n voederbeurt duurt ook onverwacht lang.

Zwarte specht (man)

Eén van de ouders komt aanvliegen en landt eerst op een meter of 10 afstand van het hol.

Hieraan voorafgaand worden de jongen al onrustig en weet je

dus al dat er een voederbuurt aan zit te komen.

De vogel kijkt dan nog een minuutje de kat uit de boom en vliegt dan naar de nestholte.

Dan blijkt hoeveel voedsel de oudervogel bij zich heeft,

want het voeren ansich duurt heel lang.

Ik blijf een uurtje of twee bij de Zwarte Spechten, maar het is

iedere keer meer van hetzelfde.

Na een minuut of 20 wachten komt één van de ouders langs, landt

op een tak op korte afstand van het nest, wacht een minuut,

vliegt naar het hol, voert gedurende 30 sec. tot een minuut de jongen.

Gaat het nest in om uitwerpselen te verzamelen en vliegt weg.

Ik besluit dan ook om even in de vogelhut bij Schaarsbergen te gaan kijken.

Bonte Vliegenvanger

Maar ook bij deze hut is het angstvallig stil.

Een Bonte Vliegenvanger laat zich heel eventjes bekijken,

maar daar blijft het dan ook wel bij.

Na een uurtje geef ik het op en ga meer eens op de Wildbaan kijken of

er Zwijnen te zien zijn.

Pyjama-party met jonge Wilde Zwijnen

Ik breng nogmaals een bezoekje aan de hut bij Otterlo en

nu met iets meer succes.

Goudhaantje

Een Goudhaantje gaat uitgebreid in bad.

Het nadeel van de hutten in het park is dat

je geen laag standpunt hebt tov de vijver voor de hut.

Tevens is er bij de Otterlo-hut nogal weinig licht.

Het is dus een beetje behelpen tov de hutten die je tegenwoordig kunt huren.

Pimpelmees

Dat betekent niet dat je geen leuke plaatjes kunt schieten.

Je moet alleen bepaalde keuzes maken en je aandacht richten

op een bepaald aantal fotogenieke plekken.

Vink in tegenlicht

Na twee dagen ouwehoeren in het topsportcentrum Papendal rijd

ik op de terugweg naar Amsterdam via het Park.

Toch nog even bij de Zwarte Spechten kijken,

want zo vaak kun je die niet bewonderen.

Zwarte Specht (vrouw)

Er is nog steeds niets veranderd aan het voedingsritueel

Het enige verschil is dat het vrouwtje nu wat vaker langskomt om de jongen te voeren.

Zwarte Specht (vrouw)

Een paar dagen later zijn de drie jongen uitgevlogen.

Mijn tweede bezoek in 2019 aan het Park de Hoge Veluwe was op 10 september.

Omdat het tijdens de hoogbronst steeds drukker wordt in het Park,

ga ik deze keer iets eerder kijken bij de Edelherten.

Ik had begrepen dat er nog niet zoveel actie was tot dan toe,

maar dat kan natuurlijk ieder moment veranderen.

Ook nu maak ik er weer een dagje van.

Als er namelijk wel een beetje toeloop is van vogels bij de diverse hutten,

dan kun je jezelf zomaar urenlang vermaken.

Ook nu begin ik weer in de Otterlo-hut.

Boomklever

Deze keer is het ietsje drukker met vogels, maar het is weer geen vetpot.

Zo zonde van deze plek. 

Hebben ze een prachtige hut neergezet, maar het grootste gedeelte van de tijd

zit je gewoon naar een vijvertje te koekeloeren.

Koolmees

Maar ik ben niet helemaal van lotje getikt, dus deze keer heb ik wel wat meegenomen van huis.

Het werkt helaas maar een klein beetje. Vogels zijn namelijk ontwent dat

er voedsel wordt aangeboden op deze plek.

Er hoeft helemaal niet veel gevoerd te worden om vogels te lokken,

als er maar enige regelmaat in zit.

Zwarte Mees

Hoewel het merendeel van de vogels die de plek bezoeken Koolmezen en Vinken zijn,

komt er af en toe toch ook wel een iets bijzondere soort langs.

Heel even laat een Matkopje zich zien en een Zwarte Mees komt een

aantal keren uitgebreid badderen.

Maar omdat de drukte toch erg tegenvalt, ga ik de hut in Schaarsbergen een bezoekje brengen.

Soms heb je de mazzel dat je net op het juiste moment op de juiste plek bent.

Als ik bij de hut aankom, zitten er nog een vijftal andere personen in.

Ik vraag of ze iets bijzonders gezien hebben, maar behalve een jonge Goudvink

was het ook hier niet veel.

Een minuut of 10 later besluiten de vijf om verder te gaan kijken in het Park.

Ze zijn nog geen minuut weg of er landt een Kruisbek voor de hut.

Kruisbek (vrouw)

Misschien was het te druk in de hut en zat de Kruisbek verderop

te wachten totdat het wat rustiger werd.

Dat zijn toch de vogeltjes waarvoor je uren in zo'n hut gaat zitten.

Ik blijf doodstil zitten en wacht totdat de vogel volledig op haar gemak is.

Kruisbek (vrouw)

Eén zo'n vogeltje maakt mijn dag al goed en een paar minuten later wordt het nog beter.

Kruisbek (man)

Een mannetje landt in de top van een afgezaagde berkentak.

Mooi met een beetje tegenlicht, maar je hoopt natuurlijk dat de vogel 

op een iets beter plekje gaat zitten.

Kruisbek (man)

Ik probeer niet teveel met de lens te bewegen en zit zo stil mogelijk.

En ja hoor, het mannetje daalt ook verder af.

Het vijvertje voor de hut is erg aantrekkelijk voor de vogel.

Zit je jezelf het ene moment een beetje te vervelen, het andere moment weet je

niet waar je de lens op moet richten.

Want opeens verschijnen er ook een paar Sijzen.

Kruisbek (man) en Sijs (man)

Maar soms wordt je een beetje geholpen en hoef je niet te kiezen en 

alleen maar je diafragma wat te wijzigen, omdat ze beiden op dezelfde tak gaan zitten.

Kruisbek (man)

Het mannetje is dorstig en gaat langdurig aan de rand van de vijver drinken.

Als de Kruisbekken verdwijnen kan ik al zeggen, dat de dag geslaagd is.

Heerlijk.

Maar ik moet straks nog naar de bronstige Edelherten en het is pas 12:00 uur.

Wie weet wat er allemaal nog komt.

Tjiftjaf

De volgende verrassing is een Tjiftjaf. Een vogeltje dat ik niet eerder hier zag.

Hij blijft even rustig op een tak zitten en ook deze vogel maakt intensief gebruik van het vijvertje.

Hij blijft erg lang badderen en dat zorgt ook voor tal van leuke plaatjes.

Maar ja, je moet keuzes maken voor zo'n blog en die foto's zijn buiten de boot gevallen.

Tjiftjaf

Pimpelmees

Opeens wordt het druk voor de hut.

Zelfs een Zwarte Specht laat zich nadrukkelijk horen.

Terwijl er allemaal klein spul voor de hut komt (een klein beetje voer doet wonderen),

hoor ik het geluid van de Zwarte Specht steeds dichterbij komen.

Hij zal toch niet vlak voor de hut landen.........??

Zwarte Mees

Terwijl ik een Zwarte Mees fotografeer, hoor ik de roep van de Zwarte Specht 

vlakbij de hut klinken. Ik ga er eens goed voor zitten, want ik weet bijna zeker,

dat de vogel zich zo direct zal laten zien.

Maar van welke afstand? En gaat hij aan de goede kant van een boom zitten?

Sijs (man)

Terwijl ik deze Sijs met een beetje tegenlicht fotografeer, zie ik vanuit mijn ooghoek

iets groots aankomen vliegen.

Het is een Zwarte Specht en vliegt hij op ooghoogte voorbij de hut.

Jammer genoeg gaat hij niet even op een mooi plekje zitten, 

maar het blijft een mooie natuurbelevenis.

Bonte Vliegenvanger

Na de fly-by van de Zwarte Specht is het uit met de pret.

Het wordt rustig en er valt niet zoveel meer te beleven.

Dan toch nog even een klein hoogtepuntje: Een Bonte Vliegenvanger.

Ook deze gaat heerlijk relaxed in bad.

Boomklever

Nadat de zoveelste Boomklever de zoveelste zonnebloempit op komt halen,

wordt het tijd om te gaan verkassen.

Het duurt nog even voordat de Edelherten uit het bos komen,

dus maak ik maar een ritje door het park.

Maar dat blijkt al snel kansloos te zijn.

Als je in zo'n groot gebied niet weet waar je precies moet zijn,

dan is het niets anders dan een beetje doelloos ronddwalen.

Dus zet ik de auto zomaar ergens neer en loop

een pad in en hoop op iets leuks.

Dan zie ik op diverse plekken leuke, kleine zwammetjes.

Maar ja, als je Edelherten gaat fotograferen neem je

natuurlijk niet je macrolens mee.......

Stom van mij natuurlijk. Die had ik gewoon in mijn tas moeten stoppen.

Gelukkig staan er ook wat grotere exemplaren.

Daar sta je dan met je 400mm F4 lens en een paar paddestoelen die ik wil fotograferen.

Paddestoelen

Ik schat de afstand in waarop ik al kan scherpstellen, maar dat gaat niet helemaal soepel.

Drie keer moet ik verder achteruit om de juiste afstand te krijgen.

Het duo leent zich eigenlijk niet voor een echt mooi plaatje.

Ze staan net op de verkeerde plek.

Maar omdat ik verder toch niet weet wat ik moet doen totdat de Edelherten zich

laten zien, blijf ik maar een beetje aanklooien.

Met alleen een 400mm lens zijn de mogelijheden toch te beperkt en

ga ik maar iets eerder naar de wildbaan om een plekje uit te zoeken.

Het is best al aardig druk op de plek waar de Edelherten gevoerd worden,

maar ik kan nog wel een mooi plekje vinden en dan begint het wachten.

Veel mensen vinden dit een circus en op zich is dat ook wel waar.

Toch is het jaarlijkse bronstgebeuren in het park ook 

voor heel veel mensen een sociaal uitje en zijn ze

een paar weken lang bijna iedere middag aanwezig.

Beetje ouwehoeren, elkaars foto's bekijken, sterke verhalen uitwisselen etc.

En dan maken ze ook nog af en toe een foto van een Edelhert.

Een foto waar ze er waarschijnlijk al honderen van hebben,

die ongeveer hetzelfde zijn.

Omdat ik maar 1x in de één of twee jaar ga, is het voor mij altijd iets specialer.

En ja, er staan op het hoogtepunt een paar honderd mensen,

en ja het is een beetje valsspelen om de Herten te lokken met appeltjes en bix.

Maar als de Herten het bos uitkomen, vergeet ik altijd al die mensen om mij heen

en blijft het iedere keer toch een mooie belevenis.

Normaal gesproken hoor je in deze periode al wel

wat geburl uit het bos komen, maar het blijft nu angstvallig stil.

Rond 16:30 uur is er in het bos wat beweging te zien.

Al snel zijn de volwassen Hinden en de jongen ter plaatse,

maar laat de geweidrager het nog afweten.

Edelherten

Het Plaatshert komt uiteindelijk sjokkend uit het bos en wandeld een beetje

verveeld tussen de Hinden door.

Geen geburl, geen enkele actie richting de vrouwen en helaas ook geen tweede Hert.

Het is bij elkaar nogal een tam gebeuren.

Lepelende Edelherten

Na verloop van tijd gaat de groep verhuizen naar een andere plek langs de wildbaan.

Ook daar valt niet veel te zien, behalve dat twee Hinden het even

met elkaar aan de stok krijgen en op de achterpoten gaan staan.

Het mannetje laat zich hier helemaal niet zien en na een tijdje heb ik het ook wel gezien.

Ik verhuis naar een andere plek op het park waar je prachtige tegenlicht opnamen kunt

maken van de Edelherten. Helaas is het voor de directie van het park belangrijker

om de herten voor duurbetaalde hutten te laten komen en

dat houdt in dat er op het meest fotogenieke plekje van het park

alleen maar in de verte een groepje herten te zien is.

Erg jammer en voor mij een reden om het park voorlopig niet meer te bezoeken.

In een volgend blog aandacht voor diverse soorten zangvogels met oa deze:

Winterkoning

Tot de volgende keer,

René