De Buidelmees

Buidelmees

In Januari van dit jaar verbleven er een paar Buidelmezen in Zuid-Holland.

Waarneming.nl classificeert de Buidelmees als vrij algemeen.

Ik heb geen idee waarom ze dat zeggen, maar in mijn ogen

is de Buidelmees een zeldzaam vogeltje in Nederland.

Het zal wel met langjarige rekenmodellen te maken hebben,

maar ik kom wel vaker rare dingen tegen op waarneming.nl op dat gebied.

Omdat er in de maand Januari niet zo heel veel op vogelgebied valt te beleven,

besluit ik richting de Buidelmezen te gaan wanneer ik een dagje vrij kan nemen.

Ik wacht speciaal op een dag met een beetje aardig weer en omdat ik verwacht dat er 

meer mensen op deze soort afkomen, wil ik op een doordeweekse dag gaan.

Het wordt donderdag 16 januari.

Ik probeer mij altijd goed voor te bereiden, wanneer ik ergens naartoe ga

en deze keer gok ik eigenlijk een beetje.

Ik heb namelijk geen idee wat het beste moment op de dag is

om de vogels te fotograferen ivm het zonlicht.

Bij aankomst blijk ik een stomme keuze gemaakt te hebben

en gaandeweg de dag blijkt de keuze alleen maar dommer.

Een groot aantal dagen voor de 16de van Januari was het zeer slecht weer.

Veel regen en wind en omdat het de16de voor het eerst echt mooi weer is,

blijken dus meer mensen op het idee gekomen te zijn 

om de Buidelmezen eens met een bezoekje te vereren.

Buiten de grote hoeveelheid fotografen, zie ik ook

direct dat de lichtomstandigheden een ramp zijn.

Volop tegenlicht op de plek waar ze zich moeten laten zien.

Baardman

Om ongeveer 08:30 uur was ik ter plaatse en bleken er dus behoorlijke wat andere 

mensen hetzelfde idee als ik te hebben en had de zon zich voorgenomen

om deze dag eens uitbundig te gaan schijnen.

Daar komt bij dat de Buidelmezen maling hadden aan iedereen en

zich niet lieten zien toen het licht nog een beetje aan te gluren was.

Dus je wacht een uurtje en ziet het aantal mensen met lede ogen toenemen

en de zon zich alleen maar meer ongunstiger positioneren.

Na anderhalf uur besluit ik om een stukje te gaan wandelen.

Je weet namelijk niet of ze misschien net op een ander plekje zitten.

Ik kom geen Buidelmezen tegen, maar ik hoor tijdens het verkenningstochtje

wel in de verte een paar Baardmannen.

Snel die richting op gelopen en al snel heb ik ze in het vizier.

Ook erg leuk natuurlijk, maar niet wat ik zocht.

Het levert overigens wel een leuk plaatje op van het vrouwtje.

Na een korte verkenningstocht keer ik terug op de plek waar de

Buidelmezen zich de afgelopen twee weken iedere dag lieten zien.

Uiteraard zijn er nog meer mensen en ik besluit om mij

helemaal aan de zijkant van de groep op te stellen en af te wachten.

Het blijkt een gouden greep.

Er staat nog maar 1 persoon links van mij en laten daar nou net

de Buidelmezen opduiken. De man waarschuwt mij dat de vogels

10 meter achter mij aan het foerageren zijn.

Daardoor kan ik als eerste een mooi plekje innemen.

Buidelmezen

Al direct heb ik door dat dit geen topplaten gaan worden.

Ongelofelijk tegenlicht en omdat er direct teveel mensen samenklonteren,

blijven de Buidelmezen te ver weg.

Na een half uurtje merk ik dat de Buidelmezen zich verplaatsen naar het buitenste stuk

van het rietveldje waar ze zich bevinden.

Ik heb het gevoel dat ze snel naar het volgende rietveld zullen vliegen 

en in een fractie besluit ik om een heel stuk naar rechts te verhuizen.

Maar dan direct twijfel ook.

Ik heb de beste plek om ze te fotograferen zolang ze in dit veld blijven,

maar aan de andere kant besef ik mij ook dat de meeste foto's flut zullen zijn.

De vogels gaan nog meer richting de buitenkant van het veld en ik pak mijn statief op.

Iedereen staat samengeklonterd op de plek waar de Buidelmezen nu zitten en

ik kan op mijn gemak een hele goeie plek uitkiezen die zo'n 30 meter verderop ligt.

Uitzicht op een aantal vrijstaande lisdoddes en met een zo'n goed mogelijk standpunt 

tov de fel schijnende zon.

Buidelmees

En ja hoor, 1 van de Buidelmezen vliegt over naar het volgende veld en

komt recht mijn kant op.

Maar de wind waait ook behoorlijk hard en waarschijnlijk hebben de

vogeltjes er in dit rietveld meer last van dan

in het veld waar ze in eerste instantie in zaten.

Ik had dus vette pech.

Ipv dat ze mijn kant opkomen, besluiten ze terug te keren naar

de vorige plek en uiteraard was ik daar mijn mooie plekkie kwijt.

Tsja, daar sta je dan.

Verkeerde keuze gemaakt en je kunt het niet meer terugdraaien.

Dus wacht ik af totdat de Buidelmezen alsnog een ander plekje uitkiezen.

Maar in plaats daarvan blijven ze nog een uur lang in dat eerste veld

foerageren en na dat uur vliegen ze hoog weg en

lijken dus voorlopig niet terug te keren.

Ik wandel de richting op waarin ze wegvlogen,

maar ook dat levert niets op.

Tsja, wat dan?

Wanneer komen ze terug? Komen ze überhaupt nog terug met deze drukte?

Gelukkig is er nog iets leuks te zien in de omgeving.

Een zeldzame Kokardezaagbek verblijft al een tijdje in een meertje verderop.

Kokardezaagbek

De meeste Kokardezaagbekken die in onze omgeving worden waargenomen

zijn ontsnapte geringde vogels. Dit exemplaar heeft echter geen ringen

en lijkt een echte dwaalgast te zijn.

Wel of geen ontsnapt exemplaar, het is een schitterende vogel om te zien.

Helaas weigert ook deze vogel mee te werken en blijft net te ver weg.

Kokardezaagbek

Heel af en toe dobbert de vogel ietsje mijn richting op,

maar het jagen gebeurt aldoor aan de andere kant van het plasje.

Na een tijdje heb ik het ook hier wel gezien en kijk ik eventjes 

op waarneming.nl en zie dat de Buidelmezen op een ander plek zijn gesignaleerd.

Dan daar maar eens kijken of er nog iets te redden valt van deze dag.

Maar op de plek aangekomen is er geen spoor te bekennen van de Buidelmezen.

Ach, helaas en jammer en dan maar richting huis.

Richting huis is toevallig in eerste instantie ook in de richting

waar ik in de ochtend de Buidelmezen zag.

Het kan nooit kwaad en ik besluit om heel eventjes nog polshoogte te nemen.

Dat blijkt een uitstekende keuze te zijn, want de twee vogeltjes zijn teruggekeerd.

Buidelmees

De zon staat iets gunstiger, maar schijnt nog wel zeer uitbundig.

De vogeltjes laten zich wel behoorlijk goed zien.

Het is wel jammer dat er op zo'n doordeweekse dag zoveel

mensen op de Buidelmezen afgekomen zijn.

Buidelmees

Want juist door het aantal mensen ben je zeer beperkt in het

innemen van een mooi standpunt.

Ach, een luxeprobleem op dat moment en ik probeer er maar het beste van te maken.

Buidelmees

Voor de tweede keer fotografeer ik met mijn nieuwe 1.4 extender.

Bij thuiskomst valt mij direct op dat ik niet de normale scherpte heb in mijn beelden.

Dan besef ik dat ik een enorme blunder heb begaan.

Op mijn camera kan ik een micro-adjustment doen.

Dit houdt in dat ik eventuele scherpte foutjes van de lens icm de camera kan corrigeren.

Zonder extender heb ik een correctie ingesteld van -5.

Ik had gedacht dat het tussenplaatsen van de extender geen consequenties zou

hebben, maar niets is minder waar.

De camera ziet het geheel als een andere lens en dus was er

geen enkele correctie geweest.

Balen, maar met wat extra verscherping kom ik toch een heel eind. 

Buidelmees

Dat zijn van die dure lessen, zoals ik ook weleens gehad heb met een

belichtingscompensatie of een geheel verkeerde witbalans.

Zo erg als je dan iets moois gefotografeerd hebt,

dat achteraf volledig verknald is.

Buidelmees

Langzaam maar zeker kan ik steeds meer opschuiven naar een plekje

waar ik uitzicht heb op een paar vrijstaande lisdoddes.

Dan krijg ik eindelijk een beetje de beelden die ik graag wiilde maken,

al had ik ze liever met mooi zacht ochtendlicht gemaakt.

Buidelmees

Mijn allergrootste misser op fotogebied was tijdens een paring van IJsvogels.

Toen IJsvogels nog niet talrijk waren in Nederland en ze niet zomaar bij

allerlei hutten éénvoudig vastgelegd konden worden, had ik de mogelijkheid

om ze dichtbij huis te fotograferen (mede dankzij Ton Döpp).

Het voordeel was dat ik zelf de setting kon maken en zodoende vlak boven het water

de ijsvogels kon fotograferen.

Nou was het baltstijd en had ik al diverse visoverdrachten vastgelegd,

maar ze wilde maar niet vlak voor mijn neus (op 5 meter afstand) een keertje paren.

Ik dacht dat het leuk was om zo'n visoverdracht eens te filmen en

net toen ik dat deed gingen ze uiteraard paren. Tuurlijk.

Paniek alom en toen ik eindelijk de camera weer in de fotostand had staan

(ik kende niet alle ins en outs van de camera, ook stom natuurlijk),

was de paring bijna ten einde en had ik alleen twee oranje/blauwe vlekken op de foto.

De dagen daarna ben ik vele malen naar de plek geweest.

Uren gezeten, maar mooi geen paring meer.

De moraal van dit verhaal:

Weet hoe je apparatuur werkt, zorg ervoor dat de instellingen altijd goed

staan op het moment dat je ergens voor gaat zitten en

wees te allen tijde voorbereid op het onverwachte.

Tot de dag van vandaag heb ik geen kansen meer gehad om de paring

van de ijsvogels echt supermooi (van zeer korte afstand dus en met mooie achtergrond)

vast te leggen. Arrrggghhh.

Wel allerlei paringen ver weg of van boven af, maar dat WIL IK NIET!! ;-)

Buidelmees

Op zich is het erg lastig om een echt onderscheidend plaatje te maken

van de Buidelmees. Ze hangen maar een beetje aan die sigaren en plukken de pluisjes eruit.

Ik dacht altijd dat Buidelmezen de zaadjes van de Lisdoddes aten, maar de werkelijkheid is anders.

Ze zoeken namelijk naar kleine larfjes en spinnetjes die in de lisdodde huizen.

Dat betekent niet dat ze helemaal geen zaden eten in de herfst en winter,

maar uit de lisdodde halen ze dus kleine diertjes.

Buidelmees

Inmiddels is het al na vieren en het zal niet lang meer duren 

voordat de zon ondergaat.

Dat lijken de Buidelmezen zich ook te realiseren en 

ze vertrekken dan ook naar hun overnachtingsadres.

Buidelmees

Hoewel ik de topplaten die ik in gedachten had niet kon maken,

ben ik achteraf toch best tevreden.

Hoe vaak kun je tenslotte in Nederland een Buidelmees en een Kokardezaagbek fotograferen.

In een volgend blog aandacht voor de terugkerende vogels in de polder zoals:

De Grutto

Maar ook met aandacht voor een opmerkelijke overwinteraar:

De Koereiger

Tot de volgende keer,

René