De Zwarte Stern

Zwarte Stern

Vorig jaar heb ik mij een aantal ochtenden goed kunnen vermaken

met het fotograferen van de activiteiten van Zwarte Sternen in een kolonie.

Daar heb ik een aantal hele fraaie beelden aan overgehouden en

had niet de gedachten dat ik dat kon evenaren of overtreffen.

Ik had dus geen plannen om dit jaar de kolonie nogmaals te bezoeken,

maar omdat het er op een bepaald moment weinig interessants was om te fotograferen,

ben ik medio juni toch maar eventjes de boel gaan verkennen.

Bij aankomst zag ik direct dat de vlotjes die het dichtsbij lagen,

overdekt waren met gaas en dus niet mooi fotografeerbaar.

In een tweede sloot waren de dichtbijzijnde vlotjes gelukkig wel gaasvrij, 

maar naar mijn zin net te ver weg om mooie foto's te verkrijgen.

In die tweede sloot zaten de vogels nog op de eieren of waren de jongen

nog zodanig klein, dat de ouders ze nog constant warm moesten houden.

Ik had het besluit al genomen om de Zwarte Sternen verder

links te laten liggen, totdat ik een kleine week later een foto

binnen kreeg via what's app van een vaste (waardevolle) tipgever.

Tsja, dat zag er toch wel weer erg leuk uit

en mijn interesse was direct weer geprikkeld.

Toen ik zag dat het 20 juni aardig weer zo worden,

besloot ik om er toch maar een ochtendje aan te besteden.

Jonge Zwarte Sternen

Om 05:50 uur was ik aanwezig en het was nog betrekkelijk rustig in de kolonie.

Omdat er ook verder niemand aanwezig was, kon ik kiezen tussen twee plekken

waar vandaan ik kon fotograferen.

Het dichtsbijzijnde  vlotje was helaas onbewoond,

maar het tweede vlotje (daar niet ver achter) werd bevolkt door

drie nog behoorlijk kleine Zwarte Sterntjes.

Achteraf gezien had ik toen beter de andere plek kunnen kiezen,

omdat ik nu constant dat lege vlotje in de voorgrond erbij kreeg.

Maar op die andere plek kwam de rietkraag op de achtergrond

en dat wilde ik graag vermijden.

Vanaf de plek waar ik lig komt de zon achter mij op en duurt het even

totdat de vlotjes beschenen worden en er ook meer actie komt.

Iets na zessen is het zover en direct komen de kleintjes tot leven.

Het lijkt ook wel het sein voor de ouders om te beginnen met voeren.

Zwarte Stern

Soms zijn er kleintjes bij die avontuurlijk aangelegd zijn en 

dan de nabije omgeving even gaan verkennnen.

Omdat onderkoeling een groot gevaar is, zijn dat best risicovolle uitstapjes.

Eén van de oudervogels probeert daarom ook direct het kleintje

naar het nest te lokken met een visje.

De jonkies zijn echte vreetmachines en het avontuurlijke Sterntje 

laat zich meteen verleiden met het lokvoer.

Maar ja, het is nog een hele toer voor zo'n klein vogeltje

om weer op het vlotje te klauteren.

Inmiddels heb ik door dat mijn gekozen standpunt niet het beste is.

Dat voorste vlotje komt aldoor zeer hinderlijk in beeld en

ik besluit een paar meter op te schuiven.

Zwarte sternen

Ook niet echt ideaal, want het voorste (lege) vlotje blijft ook nu in beeld

en de achtergrond is minder fraai.

Het voordeel is wel dat ik een beter overzicht van de kolonie krijg

en daardoor ook de andere vlotjes beter kan bekijken.

Op 1 vlotje verder wordt de broedende ouder gevoerd door de ander.

Op dat moment kon ik niet zien of er al kleintjes uitgekomen waren,

maar naderhand kon ik zien dat de vogel de kleintjes warm hield en

er dus niet meer op eieren werd gebroed.

Zwarte Stern

Eigenlijk zou ik nog een meter of vier verder naar rechts willen gaan,

maar daar is de oever volledig begroeid en ik ben van mening

dat je op dit soort plekken alles zoveel mogelijk in tact moet laten.

Ook na uitvoerig de situatie bekeken te hebben, was het voor

mij op dat moment geen plek om vanaf te fotograferen.

Inmiddels is het een uurtje later en begint het drukker te worden

op de plek. Het licht wordt ook harder en ik vind het wel mooi geweest.

Ook al omdat ik languit in het natte gras lag en 

(hoewel ik een waterdichte broek aan) het koud begon aan te voelen.

s' Avonds bekijk ik de foto's en ben niet echt tevreden met de opbrengst.

Dat moet beter kunnen en ik neem mij voor om nog een keertje langs te gaan.

Ook een mooi moment om weer eens iets af te spreken met iemand

waarmee ik zo'n 10 jaar geleden gelijktijdig begon met het schrijven van een blog.

Ik had aan haar advies gevraagd over het gebruik van mijn lenzen

op een andere camera. Omdat zij die bewuste camera in bezit heeft en ook

de adapter om oude lenzen op deze camera te gebruiken, besluiten wij om iets af te spreken.

Loes vindt het een leuk idee om de Sternen als proefobject te nemen en 

we spreken af om 2 dagen later zo vroeg mogelijk bij de kolonie te zijn.

Dus ben ik op 22 juni weer heel vroeg van de partij, maar deze keer

ben ik niet de eerste die aanwezig is op de plek.

Er zit een fotograaf precies op de plek die ik twee dagen eerder

als meest ideale standpunt had ingeschat.

Geen idee wanneer de begroeiing daar plat gewalst is,

maar iemand vond dat in ieder geval ook de meest ideale plek.

Zwarte Sternen

Dus ga ik maar op dezelfde plek als twee dagen eerder zitten,

maar ben nu wel beter voorbereid.

Een vuilniszak om op te zitten, een hoekzoeker op de camera

zodat ik geen stijve nek overhoudt aan een ochtendje fotograferen en

ik heb deze keer ook mijn 1.4 converter meegenomen.

Het tweede vlotje is dan wel aardig te fotograferen met een 400mm lens

en dan de cropfactor als extraatje, maar op de andere vlotjes

gebeuren ook leuke dingen en dat is gewoon te ver weg zonder de converter.

Ik begin in ieder geval zonder de converter, want ik wel graag een 

foto maken van de drie bedelende jongen met een aanvliegende ouder.

Inmiddels is Loes ook gearriveerd en gaan we maar direct kijken

of mijn lens werkt op de Sony A7 III.

Toch raar om elkaar sinds lange tijd weer te zien en dan door de Corona-ellende

je afstandelijjk moet gedragen. Ipv een paar dikke kussen is het dus

maar een beetje een koele bedoening en dat is toch erg vreemd.

Het klopt gewoon niet.

Maar ja, het is niet anders en we gaan maar testen.

Al snel blijkt dat het niet werkt met de adapter die Loes heeft.

Een andere adapter zal misschien wel werken, maar dat moet

ik maar eens met iemand ander gaan testen.

Zwarte Sternen

Terwijl ik mijn lens weer op mijn camera wil zetten, besef ik dat ik 

de converter er tussen kan zetten om meer millimeters te krijgen.

Dus nu heb ik totaal 840 mm ipv de 600 die ik zonder converter 

(maar wel met de cropfactor) normaal gesproken heb.

Baltsende Zwarte Sternen

Het lege vlotje blijkt een mooie plek te zijn, voor Sternen die nog een partner

(of misschien een tweede partner) zoeken.

Omdat mijn focus op het tweede vlotje met de drie jonkies ligt,

ben ik zo nu en dan net te laat wanneer er iets bijzonders gebeurd op het eerste vlotje.

Maar ik kom om een mooie foto te maken van een voermomentje.

Zwarte Sternen

Vaak zie of hoor je die momenten aankomen en dan nog kan het gebeuren

dat je net te laat bent of dat je scherpstelt op het verkeerde jong.

Baltsende Zwarte Sternen

Of je mist een voermoment omdat je net afgeleid wordt door een gebeurtenis 

op een andere plek. Het voorste (lege) vlotje lijkt wel steeds vaker gebruikt te

worden dooor baltsende Sternen of er landt er eentje op die uitgebreid gaat zitten poetsen.

Jonge Zwarte Sternen

Maar 7 van de 10 keer richten de kleintjes zich een paar seconden voor de voederbeurt op

en beginnen om het hardst te schreeuwen. Ik heb nog niet kunnen ontdekken

wat de kleintjes nou precies triggert dat 1 van de ouders er aankomt met eten.

Komt de oudervogel eerst een keertje overvliegen of maakt de ouder een

geluidje dat wij niet kunnen horen? Ik heb in ieder geval niet kunnen 

ontdekken dat de oudervogels hun komst luidruchtig aankondigen.

Maar de jongen weten exact wanneer hun ouder op weg is met voedsel.

Het kan dus niet anders zijn dat er iets van geluid gemaakt wordt,

waarop de kleintjes dan direct reageren. 

Zwarte Sternen

Het blijft in ieder geval iedere keer een leuk gezicht wanneer de kleintjes hun

best doen om uitgekozen te worden voor een voederbeurt.

Als ze op een bepaalde manier positie kiezen, kun je ook mooi het

verschil zien tussen de drie jongen.

Om ieder keer de kans voor een geslaagde foto te vergroten,

hou ik het grootste jong aldoor goed in de gaten.

Van iedere 6 voederbeurten krijgt dit grootste jong er in ieder geval 3.

Vaak ook nog 2x achter elkaar en dus is het die derde keer een gok

welke van de andere twee het eten krijgt.

Gelukkig voor mij staan ze ook niet iedere keer alledrie tegelijk

heel hard te bedelen en dat maakt de kans op succes

weer net eventjes ietsje groter.

Omdat het weer langzaam aan drukker wordt met andere fotografen

het licht steeds harder en ik de rest van de ochtend gewoon moet werken, 

ga ik rond 07:30 uur maar weer richting huis.

Als ik 's avonds de foto's bekijk, bekruipt mij weer het gevoel dat het

beter en mooier kan. Natuurlijk kan het altijd beter, maar ik

weet gewoon dat er een betere foto mogelijk is.

Zeker nu ik weet dat ik een beter standpunt in kan nemen,

vanwege die extra plek die iemand gecreëerd heeft.

Dus de volgende ochtend maar weer heel vroeg op pad.

Pffffffffffff, het valt niet mee om weer om 05:30 uur in de auto te zitten.

Zwarte Sternen

Bij aankomst weet ik al direct dat ik de juiste keuze heb gemaakt.

Het licht is mooi zacht en het standpunt vanaf de nieuwe plek is gewoon veel beter.

Het enige dat jammer is, is dat er bijna aldoor een volwassen vogel

op het achterliggende vlotje bivakeert.

Toch geeft die herhaling ook wel weer een leuk beeld.

Jonge Zwarte Sternen

Het verschil met vier dagen eerder is enorm.

De drie kleintjes op het tweede vlotje zijn al aardig gegroeid.

De kleintjes op het derde vlotje hoeven niet meer warm gehouden te worden

door de ouders en ook op alle andere vlotjes staan nu jongen te bedelen.

Jonge Zwarte Sternen

Het kost mij moeite om mijn aandacht bij de drie jongen op het 

dichtsbijzijnde vlotje te houden. Er gebeurt zoveel om mij heen en heel veel is de moeite

waard om het te proberen vast te leggen. Langsvliegende volwassen vogels,

baltsende exemplaren of voedermomentjes op andere vlotjes.

Maar ik weet inmiddels uit ervaring dat de mooie lichtomstandigheden 

een uur later helemaal voorbij zijn. In ieder geval op dagen dat de zon uitbundig schijnt.

Zwarte Sternen

De voermomentjes volgen elkaar verbazingwekkend snel op.

Sneller dan de voorgaande dagen en ik kan mijn aandacht niet laten verslappen.

Ik ben inmiddels een klein half uurtje bezig en het geheugenkaartje

vult zich behoorlijk snel.

Voor de zekerheid bekijk ik even snel wat resultaten en zie dat ik

mijn standpunt een klein beetje moet bijstellen.

Die Zwarte Stern op de achtergrond ligt net op de verkeerde plek.

Zwarte Sternen

Alle omstandigheden zijn nu perfect, maar de oudervogels komen aldoor net verkeerd aanvliegen.

Dan heb ik de oudervogel frontaal en de jongen op hun achterzijde.

Het volgende moment heb ik de jongen van de voorkant en zie ik van

de oudervogel teveel van de achterzijde.

Maar dan zit het wel mee.

Zwarte Sternen

Twee van de drie kleintjes laten zich mooi van de zijkant zien en staan luid te bedelen.

De oudervogel komt heerlijk van opzij het beeld invliegen en precies 

in hetzelfde scherptegebied. De vogel op de achtergrond is ook mooi in zijn geheel in beeld.

Terwijl de camera ratelt, kan het bijna niet anders dan dat er een voltreffer tussen zit.

Binnen twee seconden is het moment voorbij en scroll ik snel door de pakweg 15 foto's heen.

Bij thuiskomst zie ik bovenstaand beeld op mijn laptop en weet 

dat deze ene foto het waard was om drie ochtende vroeg op te staan.

Ik zeg altijd dat er maar 1 echt goeie tussen moet zitten,

die ervoor zorgt dat alle moeite niet voor niets is geweest.

Zwarte Stern

Maar ik ben er eigenlijk pas een half uurtje en wie weet wat er nog allemaal gaat gebeuren.

Zwarte Sternen

Ik verleg mijn aandacht een beetje naar het derde vlotje.

Die jongen zijn een stuk kleiner dan degene op het dichtsbijzijnde vlotje.

Het is eigenlijk net even te ver weg voor mijn lens,

maar zo nu en dan zit er toch een geslaagde plaat tussen.

Zwarte sternen

De afstand tot het derde vlotje is misschien 4 meter meer,

maar omdat de jonkies ook nog een stuk kleiner zijn,

is het erg lastig om een goede foto te maken.

Omdat ik merk dat het aantal missers vele malen groter is

dan het aantal geslaagde opnames, draai ik de camera maar weer naar het tweede vlotje.

Jonge Zwarte Sternen

Het is inmiddels 07:15 uur en de zon begint nu toch echt overheersend te worden.

Het echt mooie licht is al een minuut of 20 verdwenen,

maar het wordt nu keihard.

Maar het is eigenlijk wel gezellig aan de waterkant.

Een paar andere fotografen zijn inmiddels aanwezig en dan gebeurt het nog weleens

dat er een paar goede tips langskomen.

Je weet nooit wat er door iemand gezegd wordt en ik luister dan ook meestal aandachtig.

Op die manier heb ik verscheidene leuke plekjes kunnen bezoeken.

Zwarte Stern

Hoewel ik weet dat de foto's die ik vanaf dat moment maak,

zeker niet de fraaiste zullen zijn, blijf ik toch gewoon door gaan met fotograferen.

Je weet natuurlijk nooit of er nog iets spectaculairs gebeurt.

Zwarte Stern

Jonge Zwarte Stern

Maar behalve een jong dat af en toe vliegoefeningen doet,

is het eigenlijk meer van hetzelfde maar dan met lastigere lichtomstandigheden.

Met flink onderbelichten  wordt het nog wel aardig,

maar het redt het niet in vergelijking met de foto's 

die in de hele vroege ochtend gemaakt zijn.

Jonge Zwarte Sternen

Al met al ben ik dan wel drie ochtenden op pad geweest,

maar was het aantal fotografie-uurtjes zeer beperkt.

Het bljft een prachtige plek en de vrijwilligers die ieder jaar de vlotjes

plaatsen en onderhouden, doen uitstekend werk.

De kolonie is gehuisvest in een natuurgebiedje dat best wel aardig bezocht wordt 

en waar ook rondleidingen worden gegeven. Het fotograferen gebeurt bijna vanaf 

wandelpad en de Zwarte Sternen zijn volledig gewend aan mensen.

Ze broeden hier al vele jaren en ook volgens de beheerders

is er geen enkele aanwijzing dat de Zwarte Sternen verstoord worden,

anders zouden ze de vlotjes wel op een minder toegankelijke plek leggen.

Misschien ga ik volgend jaar toch maar weer langs.

Het blijft een leuke en mooie ervaring.

In een volgend blog aandacht voor:

Flamingo's in de polder

Tot de volgende keer,

René