Schuilhutfotografie

 

Tjiftjaf

Ik heb in  mijn blogs al vaker laten weten, dat ik erg graag uit een schuiltent/hut fotografeer.

Jaren terug kon ik op die manier al mooie series maken van diverse soorten lastig te 

fotograferen vogels zoals Dodaarzen, Watersnippen en Nonnetjes.

Ook de IJsvogels heb ik vanuit dit soort hutjes kunnen fotograferen.

De ene keer dankzij hutjes gemaakt door DE hutjesbouwer bij uitstek: Ton Döpp

en de andere keer door iets dat ikzelf geplaatst heb.

IJsvogel

Waterral

In 2011 kreeg ik een gouden tip over een prachtige hut in Amsterdam waar je IJsvogels

van heel dichtbij kon fotograferen. Dat was nog in de periode dat digitale natuurfotografie

nog niet zo bij het hele grote publiek in trek was en je kon toen gewoon

iedere dag naar die hut en dan was de kans heel klein

dat er iemand anders in zat.

Maar een paar jaar later begon Han Bouwmeester met het opzetten van

"commerciële" fotohutten en dat veroorzaakte een sneeuwbaleffect.

De natuurfotografie nam in die periode een enorme vlucht en daarmee 

ook de opkomst van allerlei fotohutten door het hele land.

Aan de ene kant prachtig voor heel veel mensen, omdat iedereen dan soorten

kan fotograferen, die normaal gesproken onbereikbaar zijn.

Goed nieuws ook voor de natuur, omdat dit er toe bijdraagt dat er

niet door allerlei mensen door bossen heen gerost wordt om 

een bepaalde soort te kunnen platen.

Aan de andere kant haalt het wel de romantiek een beetje weg.

Ik heb bv heel lang gezocht naar een plek waar ik een Havik uitgebreid 

op de foto kon zetten. Diverse plukplekken heb ik gevonden en geprobeerd

om daar een schuilplekje bij te maken of dat ik

dagenlang een paar uur in een slootje lag om IJsvogels te fotograferen.

Nu kun je dus gewoon een hut reserveren en daar in een heerlijke

stoel onderuit gezakt af te wachten wat er voor de lens verschijnt.

Fantastische mogelijkheden natuurlijk, maar het is wel een beetje jammer

dat je dan de mooiste soorten zomaar in je schoot geworpen krijgt.

Voor mij is namelijk de voldoening veel groter, wanneer je

ergens ontzettend je best voor moet doen en daar dan enorm veel uren

in moet steken, als je dan eindelijk die ene foto maakt.

Maar het is natuurlijk wel heel lekker om regelmatig aan een tafel

plaats te nemen en de gerechten lekker naar binnen te lepelen.

Grote Bonte Specht

Dus probeer ook ik een keer of twee a drie per jaar zo'n hut te bezoeken.

In dit blog een verzameling beelden van drie van dat soort bezoekjes.

Eentje daarvan was nog in oktober 2019 en twee waren ergens in 2020.

Het grote nadeel van hutfotografie is dat de meeste in een bosachtige omgeving liggen

en dus dezelfde soorten vogels aantrekken. Ook zijn bijna alle vijvers voor die hutten

op min of meer dezelfde wijze aangelegd. De beelden vanuit die hutten zijn

dus allemaal een beetje gelijk aan elkaar. 

Een paar hutten liggen in een ander biotoop, maar die zijn in principe

te ver van mijn woonplaats vandaan. Ik ga geen twee uur reizen om naar zo'n hut te gaan.

Maar een dagje in zo'n boshut zitten, is ook gewoon genieten van de natuur

en het blijft toch spannend of er iets bijzonders voorbij komt.

Ik had vorig jaar het geluk om als eerste een Boommarter te fotograferen

in hut2 van DJ te Pas in Huizen.

Koolmees

Het zijn echter de "gewone" soorten zoals Kool- en Pimpelmezen die

altijd de boventoon voeren op dit soort plekken.

De uitdaging is dan om er toch iets bijzonders van te maken en

dat valt nog niet mee.

Vaak is er te weinig licht om vliegbeelden te maken

en het maken van vliegbeelden van kleine vogeltjes is al zo lastig.

Dan is het maar proberen om een zo'n mooi  mogelijke spiegeling te vangen.

Koolmees

Een andere en makkelijkere manier om een andersoortige, vogelhutfoto te maken,

is het gebruik van eigen attributen.

In dit geval een uitgebloeide Zonnebloem die vol zit met zaden.

Deze was meegebracht door degene met wie ik die dag samen in de hut zat,

maar is zeker iets dat ik ook in de toekomst nogmaals zal herhalen.

Het grappige was dat deze pas aantrekkelijk werd, toen het voer in de bakjes op was.

Dit soort vogeltjes gaan dus heel slim eerst voor de makkelijke voedselbronnen.

Pimpelmees

Een stuk minder algemeen is de Zwarte Mees.

Deze lijkt erg op de Koolmees, maar is een stuk minder uitbundig gekleurd.

Zwarte Mees

Een andere standaard-bosvogel die steevast bij dit soort fotohutten te vinden is,

is de Grote Bonte Specht. Op zich natuurlijk een prachtige vogel, maar

nadat je deze al een keertje of tig op de foto hebt gezet,

gaat de aantrekkelijkheid er wel een beetje af.

Maar als het rustig is voor de hut, dan wint de Grote Bonte Specht toch

al snel weer een stukje aantrekkelijkheid terug.

Grote Bonte Specht

Nou duiden die groene mosranden natuurlijk duidelijk op een fotohut,

dus probeer je het dan maar met een houding die je niet zo vaak op een foto ziet.

In mijn ogen een mooi plaatje, maar het blijft een echte fotohutfoto.

Ergens in 2011 vond ik na lang zoeken een klein fotohutje op de Veluwe.

Dit hutje was bekend bij een select groepje en daarom kon je in meestal

makkelijk plaatsnemen in dit hutje.

Als je in die tijd zo'n foto als hierboven liet zien, dan was iedereen

enthousiast. Maar toen dit hutje bekender werd en vele malen gekopieerd

op allerlei plekken in Nederland, werden dit soort foto's gemeengoed en

normaal en dus een beetje saai.

Maar gelukkig worden de hutjes ook bezocht door soorten die

niet zo algemeen zijn en die je dus niet regelamtig voorbij zit komen 

in blogs of andere social media.

Sperwer

De Sperwer is daar een voorbeeld van.

Ten eerste komt deze vogel niet af op de aangeboden prooidieren, die 

gebruikt worden door een aantal huteigenaren.

Ten tweede is dit een zeer schuwe vogel en is deze bij

het minste geringste onraad weer vertrokken.

Als ik in een fotohut ben, dan ga ik in principe twee keer op zo'n dag naar buiten.

Natuurlijk bij aankomst om de setting in orde te maken en te voeren en

soms een keertje in de middag om eventueel bij te voeren.

Voor de rest blijf ik in de hut om verstoring te voorkomen.

Roofvogels kijken namelijk vaak van een afstandje eerst een hele tijd

de kat uit de boom en komen dan pas voor de hut.

Zo ook bij bovenstaande Sperwer.

Ineens zat deze in de vijver en bewoog ik net te vroeg en was de Sperwer direct weg.

Maar het bad trok toch erg aan en een half uur later was de vogel terug.

Doodstil afwachten dan en pas na een minuut of 2 had ik het idee,

dat de Sperwer op z'n gemak was.

Heel voorzichtig een eerste foto maken en weer afwachten.

Het fotograferen van dit soort vogels is dus ook voor een groot deel afhankelijk

van het gedrag van de mensen die zich in de hut bevinden.

Middelste Bonte Specht

De Grote Bonte Specht is een vogel die bijna constant voor de hut aanwezig,

maar andere spechtensoorten zijn een stuk zeldzamer.

Maar bij een paar boshutten wordt wel met enige regelmaat de

Middelste Bonte Specht gezien.

Omdat deze toch wel (vooral op wat grotere afstand) lijkt op de Grote Bonte Specht, 

gebeurt het weleens dat je te laat door hebt dat het een Middelste is.

Tijdens mijn laatste bezoek aan een hut, was ik een beetje ingedut omdat

er weinig te zien was en had ik dus te laat door dat

er een Middelste Bonte Specht zich eventjes liet zien.

Bij  het bezoek aan een hut in oktober 2019 had ik het echter direct door.

Middelste Bonte Specht

Een andere veel voorkomende bezoeker van de voerplekken bij zo'n hut

is natuurlijk de Boomklever. Een heel irritant vogeltje om te fotograferen.

Allereerst is de vogel enorm beweeglijk. Heb je net je camera gericht 

en scherpgestelt, dan is de vogel er alweer vandoor.

Of je hebt hem lekker in het vizier en dan heeft de vogel

1 of meerdere zonnebloempitten in zijn snavel.

En dat is nou hetgeen dat je probeert te vermijden.

Boomklever

Maar de Boomklever komt ook wel heel regelmatig voor de hut en ook nog

eens regelmatig op ongeveer dezelfde plekken.

Dus als je een beetje je best doet, moet het lukken om een aardige foto 

te maken van de lastige Boomklever.

Boomklever

Een andere vogel die zich voor sommige hutten regelmatig laat zien is de Appelvink.

Voor mijn gevoel wordt de Appelvink steeds algemener.

Ik kan mij nog goed herinneren hoe erg ik vroeger (zo'n 8 jaar geleden) mijn best moest

doen om überhaupt een Appelvink in een boomtop te kunnen zien.

Ik weet nog goed dat ik in 2013 mijn geluk niet op kon

toen ik een Appelvink op een voedertafel in een tuin kon platen.

Wat een geluksmomentje was dat toen.

Daarom kijk ik dus ook een beetje met gemengde gevoelens naar 

al die fotohutten. Hoewel het natuurlijk geweldig is om al die soorten zo

makkelijk en prachtig voor je camera te krijgen.

Maar ja, de Appelvink dus.

Het mannetje op een mooie manier fotograferen is natuurlijk het ultieme doel,

maar ik ben aan het proberen om van allerlei soorten ook bv de jongen te fotograferen of

de vogels in een bepaald soort kleed.

Jonge Appelvink

Begin september ben ik in een vogelhut waar ik opeens twee jonge Appelvinken

op de setting zie. Omdat ik eerst een mannetje dat net uit de rui was, had gefotografeerd,

zag ik niet direct dat het jonge Appelvinken betrof. Maar de vlekken op buik en borst

lieten verder geen ruimte voor twijfel.  Hele jonge vogels, die buiten het nest gevoerd worden,

had ik al eerder voor de lens gekregen, maar een vogel van deze leeftijd nog nooit eerder,

Jonge Appelvink

Toch altijd leuk zo'n primeurtje, hoewel het natuurlijk niet spectaculair is.

Maar je moet je iedere keer terdege beseffen, dat het toch niet altijd kermis is bij zo'n hut.

Soms heb je het geluk dat je niet kan kiezen, wat je moet fotograferen en

soms is het een beetje beelden bij elkaar schrapen.

Appelvink in overgangskleed

Ik vind het altijd spannend worden als ik een vogeltje voorbij zie komen,

die ik niet 1,2,3 thuis kan brengen. Dan blijft het een beetje spoken,

van wat ik nou eigenlijk gezien heb.

Nadat de jonge Appelvinken verdwenen zijn,

ploft er opeens een klein vogeltje in de vijver.

Voordat ik goed kan zien wat het is, is de vogel alweer verdwenen.

Verschillende mogelijkheden gaan door mijn hoofd en ik vermoed

dat het een Fitis of een Tjiftjaf was.

Het blijkt echter een terugkerende gast te zijn deze dag.

Tjiftjaf

Na een lang bad neemt het vogeltje plaats op een tak en

wappert zich droog. Ook weer zo'n soort die niet echt spectaculair is,

maar wel leuk om eens op deze manier voor de lens te krijgen.

Tjiftjaf

En dan maak je natuurlijk ook een echt fotohutplaatje

met een mooie spiegeling.

Ik kan zeggen dat dit nog niet meevalt,

als de vogel op een paar meter afstand zit en je

met een vaste 300mm lens fotografeert.

Goudhaan

Het kleine grut is vaak wel een uitdaging,

omdat de lichtomstandigheden in zo'n boshut vaak niet ideaal zijn.

Goudhaantjes zijn ook zeer beweeglijk en met 1/160ste moet

je geluk hebben, dat ze net even een seconde of 2 stilzitten.

Groenlingen

Medio september bezoek ik een hutje op de Veluwe waar een mooi groepje Groenlingen

zich een paar keer laat zien. Groenlingen zijn vaak agressief tegen elkaar en

dan vliegen ze al vechtend omhoog. Het speelde zich allemaal af op een te kleine afstand

en jammer genoeg was er ook te weinig licht.

Ik moest het dus doen met een plaat van deze schreeuwende en een terugdeinsende vogel. 

Roodborst

De Roodborst is ook zo'n vaste bezoeker van fotohutten in het bos.

Een prachtige vogel die ik meestal links laat liggen.

Als er echter niet zoveel anders te fotograferen valt,

ga ik mij toch maar bezig houden met dit soort vogels.

Roodborst

Ook hier zit er niets anders in dan een mooie spiegeling op te zoeken.

Bij een aantal boshutten zijn de Eekhoorns een attractie.

Ik kan uren kijken naar Eekhoorntjes. De diertjes zijn enorm

nieuwsgierig en ondernemend. Het leukste is om hazelnoten zodanig

te verstoppen, dat de Eekhoorns ze wel weten te vinden,

maar er een beetje hun best voor moeten doen.

Eekhoorn

Eekhoorns zoeken systematisch de verstopplekken af voor de hut.

Het liefst fotografeer ik Eekhoorns wanneer ze in hun wintervacht zitten.

Dan hebben ze van die mooie harige pluimpjes op hun oren en

dat geeft ze een extra uitdrukking.

Eekhoorn

Hoewel het niet echt natuurlijk toont, is het ook leuk om een walnoot aan te bieden

aan de Eekhoorns. Zo'n grote noot heeft een enorme aantrekkingskracht op

de speelse diertjes. Een Walnoot midden in de vijver is

geen enkel probleem voor de Eekhoorn.

Het nadeel van het maken van een foto van een Eekhoorn die

de walnoot uit het water haalt is dat je het in mijn geval maar twee keer kunt doen.

Om namelijk verstoring van de omgeving zoveel mogelijk te voorkomen,

leg ik aan het begin van de ochtend een walnoot neer en

dan pas weer eentje bij het bijvoeren in de middag.

Eekhoorn

Een hazelnoot staat natuurlijker, maar zo'n grote walnoot is wel leuker voor de foto.

Dit had ik al eeerder gedaan in een hut in Drunen en de Eekhoorns daar,

waren duidelijk meer gewend aan een walnoot in het water, dan de Eekhoorn op deze plek.

Deze Eekhoorn sluipt voorzichtig naar de noot, ruikt er uitgebreid aan en

pakt hem dan voorzichtig op. 

Zowel de eerste als de twee keer keurt de Eekhoorn de walnoot en

pas nadat hij overtuigd is van de kwaliteit, wordt de noot meegenomen

en ergens anders opgegeten.

Eekhoorn

Als laatste een paartje dat je ook niet vaak voor de lens krijgt.

Zwartkop (vrouw)

In het voorjaar is de Zwartkop makkelijk te herkennen aan de zang.

Het goed op de foto krijgen van deze soort is nog behoorlijk lastig.

Meestal zitten ze dicht in de begroeiing en laten ze zich

maar spaarzaam vrijzittend zien.

Zwartkop (man)

In de hut waar ik begin september was, liet dit paartje Zwartkoppen

zich een paar keer heel mooi bekijken.

Eén van de weinige vogelsoorten, waarvan ik het vrouwtje mooier gekleurd vind dan het mannetje.

Het mannetje is toch een beetje saai met al dat grijs, terwijl het 

bruin van het vrouwtje een stuk zachter oogt.

Ook in het volgende blog zijn de hoofdpersonen 

gefotografeerd vanuit een hut.

De hoofdrol is dan weggelegd voor wat in mijn ogen 

de mooiste roofvogel van ons land is.

De Havik

Tot de volgende keer,

René