Weekendje Texel

 

Drieteenstrandloper

In het laatste weekend van Januari gaan we met het gezin een weekendje naar Texel.

We hebben enorm geluk met het weer.

De week voordat we gaan en de dagen na het weekend is het baggerweer.

Precies in het weekend schijnt de zon twee dagen volop, maar is het wel koud.

Vanwege de corona-regels is er helaas weinig te doen qua winkelen,

lekker op het terras zitten of ergens binnen iets bekijken.

Maar dankzij het mooie weer kunnen we wel heerlijk wandelen op het strand en 

door het duingebied. Gewoon lekker ontspannen uitwaaien.

Omdat we met het hele gezin op pad zijn, kan ik natuurlijk niet een

hele dag met mijn camera erop uittrekken.

Dus had ik kenbaar gemaakt dat ik twee dingen heel graag wilde doen.

In de haven van Oudeschild logeert al een tijdje een zeldzame Zwarte Zeekoet.

Niet iets waar ik apart voor op pad zou gaan, maar als ik toch

in de buurt ben, dan wil ik die wel even meepikken.

En ik wil heel graag Strandleeuweriken in de Slufter fotograferen.

Die heb ik daar een aantal jaren geleden eens gefotografeerd,

maar wilde dat graag nog een keertje overdoen.

Dus de Zwarte Zeekoet moest dan ergens op de zaterdag effe snel

opgepikt worden en op de vroege zondagochtend had

ik twee uurtjes gereserveerd voor de Strandleeuweriken.

Zwarte Zeekoet

Als extra activiteit zouden we wat geocaches gaan zoeken op het eiland.

Omdat er 1 in de haven van Oudeschild ligt, kan dat mooi gecombineerd

worden met een kort bezoekje aan de zeldzame dwaalgast.

De geocache was zo gevonden, maar waar zit die vogel nou exact?

Het was even zoeken, hoe ik daar moest komen,

maar éénmaal ter plekke was de vogel in ieder geval makkelijk te lokaliseren.

Maar ja, hij zat wel een beetje ver weg.

Als ik alleen ben, kan ik rustig twee uur wachten totdat zo'n

vogel op een mooie afstand komt. Maar ik kan moeilijk iedereen

twee uur op mij laten wachten in dit geval en dus 

moet ik het doen met wat foto's waarop de Zwarte Zeekoet net te ver weg is.

Op zondag rijd ik ook nog even snel langs, nadat ik terugkwam

van mijn korte bezoekje aan de Slufter en dat leverde onderstaande foto op.

Ook toen kwam de vogel net niet dichtbij genoeg in 

de 15 minuten dat ik er was.

Helaas, maar het is niet anders.

Ik heb hem best aardig op de foto. Niet de superplaat die ik graag gemaakt had,

maar het is in ieder geval meer dan een bewijsplaatje.

Zwarte Zeekoet

Jammer genoeg komt eind januari de zon pas om 08:25 uur op.

Dat betekent dat ik niet heel veel tijd heb om te fotograferen met genoeg licht.

Omdat ik weet dat het best nog een stuk lopen is in de Slufter om

de plek te bereiken waar de Strandleeuweriken meestal foerageren,

ga ik toch betrekkelijk vroeg op pad.

Mijn bedoeling is om op het moment van zonsopgang op de juiste

plek te zijn en dat ik dan hopelijk ook de Strandleeuweriken gelokaliseerd heb.

Om 08:10 uur ben ik in het gebied waar ze al dagen gezien en gefotografeerd worden.

Ik ben helemaal alleen in het gebied en ik geniet van de rust en de heerlijke lucht die hier hangt.

Maar hoe scherp ik ook om mij een kijk en door het gebied heen wandel,

er is geen Strandleeuwerik te bekennen. 

Als je ergens al een tijdje naar uit gekeken hebt, is dat wel een beetje frustrerend.

Helemaal als het licht ook nog eens prachtig is op dat moment.

Tijdens het rondlopen had ik wel al op een mooi plekje een aantal

Drieteenstrandlopertjes gezien.

Omdat de Strandleeuweriken zich toch niet laten zien,

richt ik mijn aandacht maar op de Drieteentjes.

Drieteenstrandlopers

In de verre omtrek is er nog geen mens te bekennen en kan ik dus lekker

rustig mijn gang gaan. Ik schuifel op mijn knieën richting de Drieteenstrandlopertjes

en probeer tegelijkertijd mijn positie tov de zon zo gunstig mogelijk te houden.

In grotere groepen is er vaak wel 1 schichtig exemplaar, die er dan

voor zorgt dat de hele groep op de wieken gaat.

In dit groepje van 6 is er geen 1 die zich iets van mij aantrekt en

omdat ik mij zo klein mogelijk maak, vorm ik verder geen bedreiging.

Tot dan toe had ik de Drieteenstrandloper alleen maar op het strand 

of op de pier gefotografeerd, dus ben ik wel blij dat ik ze eens in

een andere setting vast kan leggen.

De aanwezige rijp zorgt voor een mooie bonus.

Drieteenstrandloper

Wanneer je Drieteenstrandlopers op het strand fotografeert,

dan is dat vaak lastig omdat ze voor de aanrollende golven uitrennen.

Maar op deze plek zijn er geen golven en lopen ze heel rustig

naar iets eetbaars te zoeken.   

Drieteenstrandloper

Ik heb nog nooit zulke rustige Drieteentjes gezien,

alleen zit nu regelmatig het zeegras in de weg.

Op het strand heb je nooit last van begroeiing en

gaan er meestal alleen foto's in de prullenbak omdat de

vogeltjes onscherp zijn vanwege de beweging.

In dit geval gaan veel foto's richting het prullenbakje omdat

er een stuk zeegras irritant aanwezig is.

Drieteenstrandloper

Op het strand kun je nog regelmatig een vogel isoleren van de rest,

maar hier blijft het groepje bijna aldoor dicht bij elkaar.

Af en toe moet ik rare toeren uithalen om een Drieteentje alleen op de foto te krijgen.

Ik kijk op mijn telefoon en zie dat er eigenlijk best nog wel wat tijd over is.

Ik besluit om de Drieteentjes met rust te laten en nogmaals door het gebied te banjeren

om te zoeken naar de Strandleeuweriken. Alles bij elkaar is het gebied waar

ze normaal te zien zijn zo'n drie voetbalvelden groot.

Als ze rustig ergens op de grond zitten, moet je dus een beetje mazzel hebben

om ze te ontdekken. Ik loop met flinke pas zigzaggend door het gebied,

maar ik heb geen gluk. Af en toe zie ik een vogel opvliegen,

maar iedere keer blijkt het een Graspieper te zijn ipv een Strandleeuwerik.

Het wordt tijd om richting het huisje te gaan en als ik

weer langs de plek kom met de Drieteenstrandlopers kan ik het 

toch niet laten om nog even languit te gaan.

Drieteenstrandloper

Het is tenslotte toch wel een unieke kans om deze vogeltjes op

deze manier te kunnen fotograferen.

De rijp is bijna geheel verdwenen op de meeste plekken en het

belooft een mooie dag te worden.

Drieteenstrandloper

Wandelaars komen nu het gebied en icm het mooie weer zal het snel druk worden.

Ik maak snel nog wat laatste foto's, want het zal niet lang duren voordat de vogels

een rustiger plekje op zullen gaan zoeken. 

Drieteenstrandloper

En inderdaad komen de wandelaars druk pratend mijn kant op en

dat is het sein voor de Drieteentjes om te vertrekken.

Drieteenstrandloper

Geen Strandleeuweriken helaas, maar ik ben erg blij met de resultaten

van de Drieteenstrandlopertjes.

Als ik in de auto zit, neem ik even contact op met de rest van het gezin en

krijg dan de boodschap dat er nog ontbeten moet worden en 

dat ik dus rustig aan kan doen.

Ik besluit om via Oudeschild terug te rijden om te

kijken of ik een betere foto kan maken van de Zwarte Zeekoet.

Daar zie ik snel dat het weer geen super platen zullen worden en

de enige foto die een beetje aardig was, heb ik

eerder in dit blog al laten zien.

Vanaf Oudeschild is het toch nog zo'n 20 minuten rijden naar

vakantiepark de Krim en ik besluit om de toeristische route te nemen.

Dus zoveel mogelijk de grote wegen vermijden en hopen 

op wat leuke ontmoetingen.

Grote Zilverreiger

Vlakbij een plasje staat een Grote Zilverreiger en in het plasje

liggen diverse eendensoorten te dobberen.

Kuifeend

Wat Slobeenden, Smienten, Krakeenden en een aantal Kuifeenden blijven rustig liggen,

maar houden mij wel heel goed in de gaten.

Kuifeend

Ik vind vooral mannetjes Kuifeenden erg fotogeniek zodra er een mooi zonnetje

op ze schijnt. Het lijkt een eend met zwart/witte veren, maar als de zon

de kop op de juiste manier beschijnt, dan zie je die mooie paarse kleur

tevoorschijn komen. Prachtig met dat heldere gele oogje van de Kuifeend.

Een plasje waar ik nog wel wat langer kan blijven,

maar de tijd ontbreekt gewoon.

Dus gaat de reis weer verder naar het huisje, maar niet voor lang.

Als ik in de verte kijk, dan zie ik daar een torenvalk hangen.

Nou zie ik bij mij in de polder heel regelmatig Torenvalken,

maar deze is interessant omdat de wind precies goed staat voor mij.

Een Torenvalk hangt altijd met zijn kop tegen de wind in tijdens het bidden

en die wind komt nu dus recht uit mijn rug.

Torenvalk

De Torenvalk blijft mooi hangen en geeft wat extra tijd om te spelen met langere sluitertijden.

Torenvalk

Ik vind het altijd weer fascinerend om zo'n Torenvalk te zien jagen.

Soms hang hij doodstil in de lucht en dan weer gaan zijn vleugels

enorm snel heen en weer, terwijl de staart als roer dient.

Van het ene op het andere moment kan de vogel dan zomaar

een paar meter zakken en dan weer verder gaan met "bidden".

Torenvalk

De Torenvalk duikt het gras in, maar slaat mis. Deze keer geen muis.

Ik wil verder rijden, maar zie de Torenvalk nu naar een kruising vliegen en 

begint daar weer met jagen.

Een mooi plekje om de Torenvalk met tegenlicht vast te leggen en

dus wordt de terugreis naar het huisje nog een paar minuten uitgesteld.

Torenvalk

Twee beelden die erg op elkaar lijken, maar toch net even anders zijn.

Ik plaats ze gewoon allebei.

Niet omdat het moet, maar omdat het kan ;-)

De rest van de dag wordt gevuld met een wandeling met het gezin

in de omgeving van de Slufter.

Vanwege de avondklok verlaten we het eiland iets eerder,

dan dat we normaal zouden doen.

Hopelijk is tijdens een volgend bezoek weer alles normaal.

In een volgend blog aandacht voor een uitermate succesvolle ochtend 

op de Zuidpier in IJmuiden met oa deze:

Grijze Zeehond

Tot de volgende keer,

René