Nieuw bezoek aan fotohut Oosterhout

 

Havik

Ergens rond 10 maart begint het te kriebelen om weer eens een dagje 

op pad te gaan en gewoon lekker te fotograferen.

Ik ga eens rustig bedenken wat ik graag wil en wat er in

deze periode te fotograferen valt.

Terwijl eea de revue passeert, bedenk ik mij dat ik de Kuifmees eigenlijk

weleens een keertje echt lekker op de foto wil zetten.

Ik heb ze regelmatig kunnen fotograferen vanuit een hut op de Veluwe,

maar het kan altijd beter en mooier.

Als het doel bekend is, ga ik maar eens zoeken waar het dan moet gaan gebeuren.

Op facebook zie ik wat Kuifmeesfoto's voorbij komen,

welke gemaakt zijn in de fotohut in Oosterhout.

Ik ga direct kijken of er nog iets mogelijk is en het blijkt dat

de hut nog vrij is op 19 maart.

Maar de weersvooruitzichten zijn erg onzeker.

De ene dag zegt de voorspelling dat het wel aardig weer wordt en

de volgende dag wordt er grijs en regenachtig weer voorspelt.

Ik blijf de daarop volgende dagen checken of de hut nog vrij is

en hoe de voorspellingen aldoor bijgesteld worden.

Op de 17de maart lijkt het weerbericht toch echt de goede kant op te gaan

en is de hut nog steeds vrij op de 19de.

Snel de reservering gemaakt en 2 dagen later ben ik

al vroeg bij de hut in Oosterhout.

De laatste keer dat ik hier was, was niet zo heel lang geleden.

Dat was namelijk op 14-11-2020.

Havik

De hut is voornamelijk gefocust op roofvogels.

Het bos waarin de hut ligt wordt bewoond door een koppel Haviken en

door een koppel Buizerds. Als je rustig in de hut blijft zitten en

weinig leven maakt is de kans bijna 100% dat er een roofvogel langskomt.

Omdat ik vaker in deze hut geweest ben, weet ik inmiddels hoe ik de 

setting in moet richten. Waar de beste plekken zijn om voer te strooien

en waar je het beste pindakaas op de takken/stronken kunt smeren.

De stronk met de prooi verplaats ik zover mogelijk naar achteren

en een beetje strategisch tov de achtergrond.

Ik hoop altijd dat de Havik langskomt,

want dat is in mijn ogen toch wel 1 van de mooiste roofvogels die wij hebben in ons land.

Havik

Het geluk is met mij deze ochtend,

want opeens is daar de Havik.

Vanuit het niets komt hij van achter de hut en landt op de prooi

Nou heb ik inmiddels wel aardig wat Haviken gezien,

maar iedere keer ben ik toch weer onder de indruk van deze vogel.

Ik heb twee camera's bij mij met op de ene een 400mm lens en

op de ander een lichtsterke F2.8 300mm lens.

Die laatste heb ik expres voor dit soort plekken en lichtomstandigheden

aangeschaft. Ik zit net achter de verkeerde camera en moet dus even afwachten.

Al snel begint de Havik lekker rustig van de prooi begint te eten en nu

kan ik voorzichtig naar de andere camera schuiven en

dan foto's maken met iets meer ruimte rondom de vogel.

Precies op dat moment komt ook het zonnetje mooi tussen de bomen door

en zorgt voor een fijne lichtval.

Prachtige omstandigheden en een geweldig onderwerp.

Maar dan verstoord iets de Havik en gaat de vogel er opeens vandoor.

Erg jammer zo'n kort bezoek natuurlijk,

maar ik heb inmiddels wel een paar mooie platen kunnen maken.

Roodborst

Nu de Havik is vertrokken, kan ik mijn aandacht verleggen naar

andere vogels die voor de hut komen.

En ik mag niet klagen met het aantal soorten dat voor de hut komt deze dag.

De meeste zijn de normale soorten bosvogels die altijd rond

dit soort hutten te fotograferen zijn.

Boomklever

Hoewel ik ze meestal een beetje links laat liggen, zijn er toch

momenten dat ik ze alsnog fotografeer.

Ik had wat zonnebloempitten en vet in een mooie tak gestopt,

die op een meter of 5 afstand van mijn camera's stond.

Juist voor de kleine soorten heb ik de 400mm lens bij me.

Het is dus wel regelmatig verhuizen van de ene camera naar de andere,

maar het meeste wordt toch de camera met de 400mm gebruikt.

Het is wel even zeulen met al dat zware spul, wanneer je naar de hut loopt overigens.

De 300mm is eigenlijk alleen nodig wanneer er grotere soorten

zoals Buizerd, Havik of Zwarte Specht op de setting verschijnen.

Die laatste hoor ik wel regelmatig, maar laat zich helaas niet zien.

Dan opeens paniek onder het kleine grut en wordt het doodstil rond de hut.

Het teken dat er een rover in de buurt is.

Ik schuif direct achter de camera met de 300mm en 

in spanning wacht ik af, terwijl ik zo min mogelijk beweeg.

Havik

Ik hoor het gekekker van de Havik en zie ik hem aankomen glijden

en op boomstronk landen.

Aan het ene  opstaande veertje op de vleugel kan ik zien,

dat het dezelfde vogel is als een een uur geleden.

Wanneer de Havik weer begint te eten,

kan ik direct beginnen met fotograferen.

Heel even kijkt de vogel geïrriteerd mijn kant op.

Als blikken konden doden................

Havik

Havik

Omdat ik tov mijn vorige bezoek de boomstronk met prooi net

iets verder naar achteren heb geschoven, krijg ik mooi wat extra ruimte rond de vogel.

Havik

Ondanks dat het een mooie ochtend is, moet ik toch met behoorlijke hoge ISO-waarden

fotograferen. Met ISO1600 en een diafragma van 7.1 is 

een sluitertijd van 1/125ste niet echt snel.

Maar met zo'n grote vogel is het vaak wat makkelijker om

met lange sluitertijden te fotograferen, omdat ze een stuk minder bewegen

dan al dat kleine grut. Met dat kleine grut moet je altijd

net dat geluk hebben dat ze een keertje langer dan 1 seconde stilzitten.

Havik

Ik heb een enorme lading foto's van de Havik gemaakt en het is lastig 

om daaruit een kleine keuze te maken.

Wanneer ik vind dat ik genoeg foto's heb met de 300mm,

schuif ik alsnog even stilletjes naar de camera met de 400mm lens

om daar ook wat plaatjes mee te maken.

Havik

Deze lens is iets minder lichtsterk, want het grootste diafragma is F4.5.

Het is even zoeken naar de juiste belichting, maar ook nu moet de ISO flink omhoog.

Fotograferen vanuit een boshut is vaak erg lastig en daarom probeer ik altijd

alleen te boeken als het mooi weer is op die dag.

Maar dit soort hutten zijn altijd maanden van te voren volgeboekt

en dus moet ik een beetje mazzel hebben, dat er eentje kort van tevoren vrij komt.

En soms heb je gewoon dat geluk, het gebeurt alleen niet iedere week.

Tot nu toe lukt het mij wel om twee keer per jaar op deze manier ergens

een fotohut te reserveren.

Havik

Ik vind het  fantastisch om een hele dag te fotograferen vanuit zo'n hut.

Hoewel het in de winterperiode vaak erg koud is om een hele dag stil te zitten,

houdt mij dat niet tegen. Je kunt je er aardig op kleden en als

je erop instelt, dan valt het in de praktijk wel mee.

Het mooie van hut-fotografie is dat je soorten als de Havik

min of meer ongestoord en langdurig kunt fotograferen.

Maar ook dat kleinere soorten regelmatig binnen korte

afstand van jouw camera komen.

Ik kan mij zo'n hele dag goed vermaken en

genieten van de rust en de vogels voor de hut.

Boomkruiper

De havik houdt het voor gezien, nadat de vogel de lekkerste delen opgepeuzeld heeft.

Inmiddels is er al een paar keer een bliksembezoek geweest van een Kuifmees.

Tsjonge, wat zijn die vogels toch snel.

Het zijn letterlijk bliksembezoekjes van deze snelle rakkers.

Snel iets te eten pakken en direct weer pleite.

Ik hoop dat er eentje in de loop van de dag ietsje langer op 1 plekje blijft zitten.

Het hoeft maar 1 keertje he.

Ondertussen probeer ik een Boomkruiper zo goed mogelijk te fotograferen.

Het lastige is dat de Boomkruiper aldoor net te ver weg blijft en

eigelijk alleen aan de achterkant van de vijver op zoek is naar voedsel.

Dan landt er een Kuifmees dichtbij en begint van het vet te smullen

dat ik in een holte van de tak heb gesmeerd.

Kuifmees

Nog niet wat ik voor ogen heb, maar het begin is er.

De Kuifmees wordt snel verjaagd door de dominantere Koolmezen en

ik baal toch een beetje. Precies op de juiste plek en dan wordt het

vogeltje jammerlijk weggejaagd.

Maar ik hoor al snel weer de roep van de Kuifmees en 

het vogeltje landt weer op dezelfde tak.

Het vet smaakte naar meer voor de Kuifmees.

Kuifmees

En nu gaat het vogeltje mooi aan de buitenkant van de tak zitten

en blijft ook net lang genoeg hangen.

Het is nu 12:23 uur en de dag is voor mij al geslaagd.

Maar ik heb nog een paar uur en ik hoor regelmatig een Zwarte Specht roepen

en hoop dat deze een slokje uit de vijver komt nemen.

Ik ben ook al tevreden als de Specht gewoon even op een boom in de buurt landt.

Het gaat helaas niet gebeuren vandaag.

Boomkruiper

Als de Kuifmees verdwijnt, laat ietsje later de Boomkruiper

zich weer zien. Ik had wat gepelde zonnebloempitten in die stronk verstopt en

vond het opvallend dat de Boomkruiper dat wel lekker vond.

Ik dacht altijd dat de Boomkruiper alleen maar insecten at, dus niet.

Pimpelmees

Wanneer ik vanuit een hut fotografeer, strooi/verstop ik altijd op

maar twee of drie plekken wat voer.

Als je overal maar voer neergooit, dan weet je van ellende niet

meer waar je nou je camera op moet richten.

Als je teveel voer strooit, is de kans groot dat veel vogels

snel iets te eten pakken en er direct weer vandoor gaan.

Dus gebruik ik nooit zoveel lokvoer en probeer het ook altijd een beetje

moeilijk bereikbaar te maken. Dan moeten vogels hun best doen

om het te pakken en zijn dan langer fotografeerbaar.

Nog een tip: Als je voer bij wilt vullen, doe dat dan altijd als er

veel kleinere vogels aanwezig zijn. Als er veel Koolmezen, Vinken en dergelijke

rondstruinen dan is dat het moment om bij te voeren.

Je verstoord ze wel, maar deze soorten zijn snel weer terug.

Als het rustig/stil is voor de hut, dan kan dit duiden op 

een roofvogel die dichtbij in een boom  zit af te wachten.

Stap je dan uit de hut, dan is de roofvogel snel verdwenen.

Kuifmees

De Kuifmees laat zich met enige regelmaat zien voor de hut.

Voor mij is dit de mooiste mezensoort van Nederland. 

Behalve als we de Buidelmees en Baardman als mezensoort meetellen.

Dan is het de Baardman op 1 en de Kuifmees op plek 2.

Kuifmees

Wat de Kuifmees voor mij zo mooi maakt, is uiteraard het prachtige Kuifje

maar de koptekening en de rode oogjes zijn ook kenmerken die eruit springen.

Dus iedere keer als de Kuifmees verschijnt, gaat mijn aandacht daar direct naar uit.

Nog iets later in de middag, gaat de Kuifmees ook nog een aantal keren in bad.

Het leverde aardige foto's op, maar ze hebben dit blog niet gered.

Het zijn net teveel standaard fotohut-foto's geworden.

Boomklever

Boomklevers zijn ook vaste bezoekers bij dit soort hutten.

Het is een prachtig gekleurd vogeltje, maar ook eentje die bijna nooit stil zit.

Omdat ik ze regelmatig in karakteristieke houding heb gefotografeerd,

besteed ik er meestal geen aandacht meer aan.

Behalve als ze even rustig op een mooi plekje gaan zitten en

ze mij alle gelegenheid bieden om scherp te stellen.

Boomklever

Een andere vaste bezoeker van boshutten is de Grote Bonte Specht.

Best een mooie vogel, maar wel heel dominant aanwezig.

Ze fotograferen doe ik ook bijna niet meer, behalve als er

een tijdje niets anders spannends te zien is.

Grote Bonte Specht

Deze hut is niet echt spectaculair als je veel kleine vogelsoorten

vast wilt leggen. Appel- en Goudvinken komen weleens langs,

maar zeer sporadisch. Toch zie ik vandaag 15 soorten en

dan mag je toch niet klagen. Er zit echter wel een grote MAAR aan vast.

Van die 15 soorten zijn er een aantal de hele dag aanwezig.

Kool- en Pimpelmezen, Merels, Roodborsten, Vinken, Boomklevers

en Grote Bonte Spechten. Die andere 8 waren nu

Sijs, Boomkruiper, Havik, Buizerd, Gaai, Zwarte Mees, Kuifmees

en Winterkoning en die komen of maar 1 keer langs of een paar keer heel kortstondig.

Als je dus de wat minder algemene vogels wilt

fotograferen, dan moet je de hele dag toch wel goed op blijven letten.

Het leuke aan zo'n fotohut in het bos vind ik dat het zeer onvoorspelbaar is

wat er zo'n dag voor je lens komt.

Onverwachts een Boommarte of een Middelste Bonte Specht.

Ik heb zelfs een keer meegemaakt dat er een wezeltje 

door een wat krakkemikkige hut heen kwam wandelen.

Dat maakt het voor mij nog steeds leuk om regelmatig

een hut te bezoeken en ook meerdere malen dezelfde.

Geen dag is namelijk hetzelfde.

Winterkoning

Deze dag bijvoorbeeld scharrelen er de hele middag twee Winterkoninkjes rond de vijver.

Tuurlijk zie ik ze wel vaker als ik in een hut zit, maar nu zijn ze constant aanwezig.

Ik weet dat er minimaal twee verschillende waren, want 1 had een zeer

aanwezige Teek boven het rechteroog en de ander dus niet.

De minivogeltjes zijn constant de randen van de vijver aan het doorzoeken

naar iets eetbaars. Ik kan ze meerdere keren op de foto zetten,

maar dat zijn dan van die rommelige plaatjes die dit blog niet gehaald hebben.

Maar heel af en toe gaan ze eventjes op een mooi plekje zitten

en dan is het snel reageren, want ze zijn zo weer foetsie.

Winterkoning

De hele dag probeer ik ook al een Zwarte Mees op een mooi plekje te fotograferen.

Door de hele dag genomen komt dit vogeltje toch wel regelmatig voor de hut,

maar wordt iedere keer heel snel weggejaagd door de Koolmezen.

De Zwarte Mees is een stukje kleiner dan de Koolmees en

kan gewoon niet op tegen zijn grotere neef.

Zwarte Mees

Een Zwarte Mees wordt door veel mensen aangezien voor een Koolmees,

maar er zijn toch zeer duidelijke verschillen tussen de twee soorten.

Het lastige van de Zwarte Mees (net als bij de Koolmees overigens) is

om het oogje zichtbaar te krijgen in de foto.

Dan moet het vogeltje net eventjes goed gaan zitten tov de zon,

zodat er een lichtje in het oogje komt.

Bovenstaande foto is daarom de enige die de selectie gehaald heeft.

Op alle andere foto's is het oogje niet goed zichtbaar en

dat geeft de Mees een beetje een doods uiterlijk.

Ondertussen klinkt al een tijdje de roep van de Buizerd.

Het paartje dat in dit stuk bos woont heb ik al een paar keer gefotografeerd.

De ene Buizerd is gewoontjes en volledig bruin gekleurd.

De ander echter heeft een prachtig licht  gekleurd verenkleed.

Het roepen klinkt steeds dichterbij en het is een kwestie van tijd 

dat er een Buizerd op de rest van de duif afkomt.

Buizerd

Ik stel mijn camera zodanig in om te proberen om de Buizerd in zijn vlucht te fotograferen.

Andere keren dat ik hier was, kwamen de Buizerds namelijk van recht voor de hut

door het bos aanvliegen. Ook nu is dat weer het geval, maar achteraf zie ik dat 

het scherpstelpunt net te laag lag om de aanvliegende Buizerd scherp op de foto te krijgen.

Omdat je meestal maar 1 kans krijgt, kon ik het helaas niet nogmaals proberen.

Ik vind dat de foto toch wel iets heeft en dat deze mooi in het verhaal past.

Buizerd

Maar ja, verder met het verhaal.

De bruine Buizerd landt op de duif en begint direct te mantelen.

Er moet dus wel een andere dreiging zijn in de buurt en ik

ben benieuwd of dat de tweede Buizerd is of een Havik.

Ik blijf niet lang in onzekerheid, want de tweede Buizerd landt ook op de stronk

en deze eist direct de prooi op.

Buizerds

Om beide vogels volledig in beeld te krijgen zou ik toch echt met een zoomlens

moeten fotograferen. Ik had ook mijn 50-500 sigma lens bij mij op een oude body,

maar als het zo snel gaat, dan kun je niet op tijd reageren.

Het is namelijk duidelijk dat de lichte Buizerd de dominanste is.

Die vogel is ook iets groter dan die bruine en daarom denk ik

dat de lichte Buizerd het vrouwtje is.

Voordat ik kan overschakelen naar de 50-500 mm lens,

heeft het vrouwtje het mannetje al van de prooi verdreven.

Buizerd

Het mannetje neemt zijn toevlucht tot een dikke tak en wacht geduldig af.

Het vrouwtje begint te eten en trekt zich verder niets aan van het mannetje.

Nou moet zij binnen afzienbare tijd eieren gaan leggen en

kan dus alle extra energie gebruiken, maar dat is niet de echte reden.

De grootste en sterkste vogel gaat gewoon eerst en de rest moet maar wachten

wat er overblijft. Zo werkt het nou eenmaal in de dierenwereld.

Buizerd

De lichte Buizerd is een majestueus exemplaar.

Groot en gespierd en daarom niet verwonderlijk dat de andere Buizerd

op zijn beurt wacht. Tijdens eerdere bezoeken heb ik ook gezien

dat de Havik behoorlijk onder de indruk is van deze Buizerd.

De Havik laat zich niet zomaar wegjagen, maar als puntje bij paaltje komt

is de lichte Buizerd toch de bovenliggende partij.

Een geweldig mooi dier.

Buizerd

Het vrouwtje blijft lange tijd eten van de prooi en pas na een minuut of 10

vindt zij het mooi geweest. De twee Buizerds wisselen letterlijk van plek en

dat geeft mij de kans om de lichte Buizerd op een andere plek te fotograferen.

Buizerd

Omdat de tak waarop de Buizerd gaat zitten wat verder in het bos ligt,

schakel ik over naar de 400mm lens.

Terwijl ik de lichte Buizerd fotografeer en de ander Buizerd aan het eten is,

hoor ik heel dichtbij het geluid van de Kuifmees.

Nou had ik voor mijn gevoel al wat aardige foto's van de Kuifmees kunnen maken,

maar nu gaat het vogeltje nog net iets dichterbij zitten en

ook nog eens op een mooi plekje.

Kuifmees

Het Kuifmeesje blijft ook net even iets langer zitten dan normaal en

dat geeft mij de kans om meerdere foto's te maken.

Het levert mij op het einde van de dag nog dit mooie plaatje op.

Nadat de Kuifmees het voor gezien houdt, schakel ik nog 1 keertje over

naar de etende Buizerd vanachter de camera met de 300mm lens.

Buizerd

Het levert nog een mooi, laatste beeld op van de bruine Buizerd.

Niet lang daarna vinden beide roofvogels het genoeg en verdwijnen schreeuwend in het bos.

Omdat het meeste licht verdwenen is en ik niet veel meer verwacht,

begin ik maar met opruimen en inpakken.

Het was al met al weer een heerlijke dag in deze hut,

met voor mij weer een behoorlijk aantal mooie resultaten.

Dankzij de lichtsterke lenzen neemt het aantal gelukte foto's enorm toe en

wordt het steeds lastiger om een keuze te maken.

Een luxe-probleem zal ik maar zeggen.

De inhoud van een volgend blog is nog een beetje onzeker,

maar het zal in ieder geval deze Grutto bevatten.

Grutto

Tot de volgende keer,

René