Grutto´s in de mist

Kuifeend

Tsja, zo'n titel en dan openen met een foto van een dobberende Kuifeend.

Het wordt dan ook een soort van combinatieblog.

Normaliter fotografeer ik in de winter vaak vanuit een eigen schuiltentje

aan de waterkant en probeer dan vooral Nonnetjes en Grote Zaagbekken vast te leggen.

Alleen zat het afgelopen winter een beetje tegen.

Er is namelijk oosterwind nodig om veel watervogels

voor mijn tentje te krijgen en daar ontbrak het bijna de hele winter aan.

Maar begin maart is het dan eindelijk zo ver.

Anderhalve week lang komt de wind uit oostelijke richting en

dus was het snel het plekje in orde brengen om een aantal 

ochtenden te fotograferen.

Er wordt echter flink gewerkt aan dijkverzwaringen in dat gebied

en dat lijkt toch behoorlijke invloed te hebben op het dierenleven in die omgeving.

Weinig vogels op de plas en helemaal voor het tentje.

Met veel geduld en uithoudingsvermogen heb ik toch wat 

aardige foto's kunnen maken.

Aalscholver

Begin Maart is het met een koude oosterwind heel zonnig weer.

Bij zonsopkomst klimt er een Aalscholver op een paaltje en

kan ik een mooie tegenlicht opname maken.

Met tegenlicht krijg je van die fraaie silhouetten.

Aalscholver

Hoewel ik goed verscholen in mijn tentje lig, blijven de

vissende Aalscholvers op hun hoede.

Ik heb een iets ouder model camera en die maakt nog behoorlijk wat geluid

tijdens het fotograferen.

Dus moet ik af en toe een beetje tactisch zijn om

vogels niet te verjagen.

Fuut

Het lijkt erop dat de vogels last hebben van de kou, want ik zie

behoorlijk wat watervogels met de kop in de veren

terwijl ze liggen te dobberen.

Voor mijn tentje wordt vaak gevist door Futen en Nonnetjes,

maar daar zie ik nu helemaal niets van.

Eén keer komt er een Nonnetje langs zwemmen,

maar ook deze gaat niet op jacht.

Ik denk dat het heien ivm de dijkverzwaring

het onderwaterleven verstoord heeft en dat de vissen

op een andere plek in de plas rondzwemmen.

Nonnetje

Maar 1 keertje komt er heel snel een Nonnetje voorbij zwemmen.

Omdat het zo rustig is met vogels voor mijn tentje, ben ik geneigd om spelletjes

te gaan doen op mijn telefoon. Maar je moet o zo goed op blijven letten,

want Nonnetjes zijn er gewoon opeens en je krijgt niet zo heel veel kansen.

Een paar dagen later zie ik op een andere plek een vrouwtje Nonnetje zwemmen.

Ik rijd een stuk door en ga tussen het riet liggen in de hoop

dat ze haar weg vervolgt en dus na verloop van tijd bij mij voorbij komt.

Nonnetje

En ze komt inderdaad langs zwemmen na veloop van tijd.

Gelukkig blijft ze boven water, want ik heb ook wel eens gehad

dat ik lag te wachten en dat een vogel (Geoorde Fuut) onder water langs gezwommen was.

Maar terug naar mijn tentje aan de waterkant.

Kuifeend

Ik wordt op een ochtend blij verrast door een koppeltje Kuifeenden.

Ze komen tot op een paar meter afstand van mijn tentje.en

blijven op hun gemakkie ronddobberen,

maar houden ondertussen wel een oogje in het zeil.

Kuifeend

Vooral de mannetje kunnen je heel smerig aankijken met

die felgele ogen en die zwarte pupillen.

Kuifeend

Een prachtige eendensoort vind ik het, want de kop van het mannetje

is een wonder der natuur. De "harige" kuif en de kop die constant

van kleur veranderd maakt deze eend een mooi fotomodel.

En zo vaak krijg je niet zo dichtbij voor de camera.

Wilde Eend

Wanneer er weinig te zien valt op zo'n ochtend,

is zelfs een Wilde Eend een mooi onderwerp ;-)

Medio maart zijn de Grutto's weer in de polder.

Nadat ik een paar verkenningsrondjes heb gemaakt,

weet ik waar ik een aantal paartjes kan vinden, die redelijk 

makkelijk te fotograferen zijn.

In het begin van het seizoen zijn de weidevogels nogal schuw en

gaande weg zijn ze makkelijker te benaderen.

Grutto

Hoewel ik al heel veel foto's heb van Grutto's, blijft het een mooie soort om vast te leggen.

Eind maart is ook de periode dat je vechtende Grutto's kunt fotograferen.

Da is de periode dat ze een territorium zoeken en vrijgezellen proberen

om de vrouwtjes te veroveren op de concurrentie.

Een andere periode is wanneer er jongen zijn.

Wanneer een andere Grutto dan te dichtbij komt, dan wordt ook

vaak de harde confrontatie gezocht.

Dat zijn dan echter maar korte schermutselingen, terwijl in de 

periode van territorium bewaking de gevechten veel langer duren.

Maar omdat er steeds minder Grutto's zijn, neemt de

kans op het zien van een gevecht ook af.

Er is echter eind maart ook de kans om een paring te kunnen fotograferen.

Ik heb zowel paringen als gevechten gezien,

maar eigenlijk allemaal net te ver weg.

In de avond van 23 maart krijg ik mee dat de kans op

ochtendmist erg groot is.

Dus de volgende ochtend net voor zonsopkomst in de auto

en snel naar de polder.

Grutto in de mist

Omdat ik weet waar ik moet zijn, hoef ik niet te zoeken naar een 

Grutto-territorium. Het is echter wel zoeken naar een herkenbare Grutto,

want het zit behoorlijk dicht. Het opkomende zonnetje zal

helaas snel roet in het eten gaan gooien, dus ik heb wel enige haast.

Ik rijd diverse keren over een smalle weg heen en weer om

een fotografeerbare Grutto te vinden.

Ik hoor overal om mij heen roepende Grutto's,

maar ik zie er geen een.

Het zicht is hooguit een meter of 15

en dat maakt het erg lastig.

Ik kan nu ook het verkeer niet aan zien komen en kan dus alleen

stilstaan op de plekken waar de weg ietsje breder is.

Eindelijk zie ik ere eentje op een mooie plekje.

Jet op tijd kan ik bovenstaande foto maken,

want even later wordt de mist al snel minder.

Grutto

De mist lost snel op en ik besluit nog een klein rondje door de polder te maken.

Grote Zilverreiger

Tijdens het heen en weer rijden, had ik een paar honderd meter verderop

een Grote Zilverreiger zien staan.

Gelukkig stond deze er nog en zijn verenkleed

wapperde mooi in het kleine beetje wind dat er stond.

Grote Zilverreiger

Zo'n stilstaande wagen was toch iets teveel van het goede en

de Reiger besloot om een veiliger plekje op te zoekn.

Jammer, want ik had gehoopt op een foto met een lekkere dikke prooi.

Krooneend

Op het IJmeer en Marjkermeer zwemmen steeds meer Krooneenden.

Heel af en toe zwemmen ze een soort inham in en

dat maakt het makkelijker om ze te fotograferen.

Krooneend

Ook hier probeer ik altijd te voorspellen waar ze ongeveer naartoe zwemmen

en ga er dan vast liggen/zitten. Meestal zijn ze zo eigenwijs om

dan toch nog een andere kant op te gaan, maar soms doen ze

precies waar ik op hoopte.

Maar nogmaals, 7 van de 10x zit ik ergens voor Jan met de korte achternaam te wachten.

Omdat ik nog niet helemaal tevreden ben met mijn Grutto-in-de-mist-foto,

probeer ik het twee dagen later nog een keertje.

Grutto

Weer hetzelfde verhaal. Overal hoor ik ze roepen, maar ze worden

helemaal door de mist opgeslokt.

Na een half uurtje zoeken, vind ik er uiteindelijk 1.

Deze zit wel heel dichtbij en neemt bijna het hele beeld in beslag.

Na een half minuutje vind de Gruttp het wel mooi en

verdwijnt volledig in de mist.

Grutto

Terwijl de mist weer snel oplost, vind ik zo'n 100 meter verder een vrouwtje.

Ze blijft rustig foerageren, terwijl ik heel rustig en voorzichtig de autodeur open doe

en zo onopvallend mogelijk uit de auto glijd.

Dat is iedere keer weer een uitdaging, want ook bij al mijn andere foto's

gebruik ik dezelfde manier van benaderen.

Het lastigste is het opendoen van de autodeur.

Wanneer je deze in 1x openzwaait, kun je direct afscheid nemen van de vogel.

Dus eerst een klein beetje openen en goed kijken hoe de vogel reageert.

Neemt de vogel afstand, dan kun je het meestal wel vergeten.

Gaat de vogel na verloop van tijd verder met waar deze mee beizg was,

dan kan de deur een stukje verder open. Ver genoeg om er uit de glijden.

Weer even wachten en dan langzaam de auto uit,

rijstzak op de grond, camera er langzaam op en

dan languit en fotograferen maar.

Een dag later zijn de omstandigheden weer hetzelfde en ben

ik weer heel vroeg in de polder.

Grutto

Maar de eerste Grutto laat zich pas bewonderen wanneer alle

mist volledig verdwenen is/

Grutto

Weer dezelfde manier van benaderen en nadat hij eventjes de kat uit de

boom heeft gekeken, gaat hij zich uitgebreid staan poetsen.

Kemphaan

Een klein stukje verderop hangen nog wat mistflarden en

daar zie ik een Kemphaan zoeken naar voedsel.

Hopelijk zijn ze er over een week of 2 a 3 ook nog en 

zijn ze dan in hun prachtkleed.

Omdat ik nog een uurtje over heb,

maak ik een extra rondje door de polder.

Tureluur

Het leuke van de maand maart is dat je voor de eerste keer

diverse soorten zomergasten ziet en kunt fotograferen.

Ik had al Tureluurs gehoord en op een afstandje gezien,

maar ze van dichtbij fotograferen was nog neit gelukt.

Deze Tureluur bleef mooi op z'n plekje staan en

dat gebeurt nou ook niet zo vaak.

Gele Kwikstaart

Ook de Gele Kwikstaart is teruggekeerd en dit is zo'n vogeltje

dat ik iedere keer maar weer opnieuw op de foto zet.

Ik zie ze meestal van heel ver al op een paaltje zitten,

want ze zijn redelijk makkelijk te herkennen van grote afstand.

Het gebeurt niet zo heel vaak, dat ik ze van redelijk dichtbij

ij het gras kan fotograferen. 

Wanneer er jongen zijn, is er de mogelijkheid om ze bovenop

de diverse plantensoorten te fotograferen en

dat is natuurlijk mooier dan op een paaltje. 

Gele Kwikstaart

Rietgors

Ik heb al eerder verteld, dat de polder waar ik regelmatig komt, bestaat

uit verschillende soorten biotopen. Er zijn diverse grote stukken rietland en

daar mag ik graag doorheen struinen.

Op zoek naar de Blauwborst valt het mij op dat er dit voorjaar

maar eentje rondvliegt in he gebiedje.

Voorgaande jaren wren het 4 a 5 mannetjes, maar ot nu toe dus maar 1.

Misschien komen ze nog, maar eigenlijk hadden ze er al moeten zijn.

Roodhalsgans

De afsluiter van dit bericht wordt verzorgt door een zeldzame dwaalgast.

De Roodhalsans.

Inmiddels wordt deze soort steeds vaker gezien bij mij in de polder 

en ik weet niet of het nakomelingen zijn van een ontsnapt vrouwtje

of dat het echte wilde dwaalgasten zijn.

In ieder geval een mooie aanvulling op de vele soorten die

ik hier zie.

In een volgend blog aandacht voor een dagje Noord-Brabant 

met oa deze:

Appelvink

Tot de volgende keer,

René