De Zwarte Stern

 

Familie Zwarte Sternen

Voordat ik verder ga, met waar ik de vorige post mee geëindigd ben,

even een uitstapje naar de kolonie Zwarte Sternen.

Ik had voorgenomen om er dit jaar niet langs te gaan,

maar wanneer ik de eerste foto's binnen krijgt van mijn spion ter plaatse,

dan begint het toch te kriebelen.

Vooral omdat de jongen net uit het ei waren gekropen en

ik ze niet eerder zo klein heb kunnen fotograferen.

Omdat het lekker vroeg licht is in deze periode,

kan ik voordat ik met werken moet beginnen,

mooi dit soort tripjes maken.

Omdat de zon rond 5:30 uur opkomt, is het dus vroeg uit de veren

 en was ik om 05:15 uur ter plaatse.

Uit ervaring weet ik dat je hier vroeg aanwezig moet zijn,

want anders zijn de beste plekken vergeven.

Zeker wanneer je een zo'n laag mogelijk standpunt in wilt nemen.

De weersvoorspelling beloofde een zonnige dag,

maar onderweg zag ik al dat het geheel bewolkt was.

Daar gaat mijn mooie licht tijdens de zonsopkomst.

Wanneer ik aankom, is het erg rustig.

Geen vliegende en schreeuwende vogels en gelukkig nog geen andere fotografen.

Veel vogels zitten nog op de eieren en daardoor is er minder actie.

Maar de twee dichtbij zijnde vlotjes bevatten wel kuikens.

Het eerste vlotje drie en het vlotje daarachter 1.

Zwarte Sternen

Het is behoorlijk fris en dat komt door de best wel stevige Noorderwind.

Wanneer ik die wind in mijn rug voel, realiseer ik mij direct dat

er vandaag weinig kans is op mooie voedseloverdracht-foto's.

Dat soort acties doen vogels altijd tegen de wind in.

Een Torenvalk zal ook altijd met zijn kop in de wind in de lucht hangen,

wanneer deze op jacht is.

Dat betekent dus dat ik de oudervogels frontaal aan zie komen vliegen en dat

ik de jongen merendeels op de rug zal zien tijdens het voeren.

Het is niet anders.

Maar vanwege de kou, zijn de jongen het eerste uur ook bijna niet zichtbaar.

De ouders houden ze warm onder de veren en alleen tijdens

voedingsmomentjes zijn ze even zichtbaar.

Zwarte Stern

Zwarte Stern

Op het tweede vlotje zit maar 1 jong.

Een niet uitgekomen ei laat zien, dat er iets misgegaan is.

Gedurende de uurtjes dat ik er ben,

zie ik ook constant maar 1 ouder-vogel bij of op dit vlotje.

Misschien is de partner gepakt door een Slechtvalk ofzo,

maar dat betekent dat het tweede ei dus niet uitgebroed is

en die ene vogel dus en het jong warm moet houden en

natuurlijk ook voor eten moet zorgen.

Toen ik foto's zag die meer dan een week later gemaakt waren,

zag ik dat het jong nog steeds in leven was en behoorlijk goed gegroeid.

Echter hoor ik tijdens het schrijven van dit blog,

van mijn spion het nieuws dat inmiddels het tweede vlotje leeg is.

Het jong heeft het niet gered.

Zwarte Stern

Op bovenstaande foto is goed het niet uitgekomen ei te zien en

ook hoe klein het kuiken van het tweede vlotje nog is.

Gelukkig voor dit kuiken begint rond 7 uur de zon af en toe 

door de bewolking heen te komen en wordt het ietsje warmer.

Zwarte Stern

Terwijl de jongen op het eerste vlotje onder moeders vleugels warm gehouden worden,

gaat de ouder van het eenzame kuikentje weer op jacht.

Deze keer komt de Stern terug met een wel hele grote prooi.

Een net uitgeslopen Libel is het volgende slachtoffer.

Zwarte Stern

De Libel is bijna groter dan het kleine Sterntje en deze heeft het er zichtbaar

erg moeilijk mee. Het duurt dan ook een hele tijd voordat de hele Libel

helemaal naar binnen gewerkt is. Dat kost zoveel moeite dat

het kleintje direct weer onder de vleugel kruipt en

er voorlopig niet meer onder vandaan komt.

Zwarte Sternen

De wat slechte weersomstandigheden icm de hele kleine jongen zorgen wel

weer voor ander soortige foto's dan ik al eerder van de Zwarte Sternen had gemaakt.

Dan werden ze namelijk niet constant warm gehouden en zag je beide ouders

bijna nooit tegelijkertijd op het vlotje.

Zwarte Sternen

Zwarte Sternen

Naarmate het warmer wordt, verlaten beide ouders nu soms het kroost op het eerste vlotje.

Maar ze zijn zo klein, dat ze alle drie bijna verdwijnen achter jet kleine graspolletje.

Ze blijven aldoor in het nestkuiltje dat daar net achter ligt.

Alleen bij een voedermomentje richten de kleintjes zich op en zijn 

ze iets beter zichtbaar.

Tijdens de voedermomentjes wordt ook duidelijk hoe onhandig de kuikens nog zijn.

Wanneer de kuikens een week verder zijn, komt de oudervogel aanvliegen

met de prooi in de snavel en geeft deze al vliegend over aan een jong.

In deze fase staan de jongen wel met een bekkie open, wanneer pa of ma er aankomt,

maar doen ze de snavel nog niet dicht wanneer er een prooi tegenaan gehouden wordt.

Daarom landt de ouder iedere keer op het vlotje en helpt de kleine met 

het naar binnen werken van de prooi.

Vooral met het opeten van wormen levert dat koddige beelden op.

Zwarte Sternen

Rond 08:15 uur verdwijnt de wat dikkere bewolking en wordt vervangen door sluierbewolking.

Je merkt direct verschil op. De extra warmte door de zon, maakt het mogelijk voor

beide ouders om het vlotje te verlaten. Het zonnetje houdt de kleintjes wel warm en

deze beginnen zich ook een beetje te verplaatsen.

Zwarte Sternen

Maar het is afwachten tot ze helemaal van achter dat rottige polletje vandaan komen.

Zwarte Sternen

Zodra pa of ma in de buurt is, beginnen de kleintjes te schreeuwen en met 

open gesperde bekkies wachten ze op eten.

Als ze wat groter zijn weten ze exact waar de ouder vandaan komt vliegen,

maar op deze leeftijd hebben ze dat nog echt niet in de gaten.

Nu richten ze zich gewoon op en doen hun snavel open.

Op de gok houden ze een richting aan.

Zwarte Sternen

In dit geval komt de ouder even polshoogte nemen of de jongen warm genoeg zijn

en of ze honger hebben. Nou, die kleintjes laten duidelijk merken dat ze trek hebben

en dus gaat de ouder er direct vandoor om even later terug te keren.

Ondertussen besluit ik om van plek te veranderen.

Het standpunt wat ik ingenomen had bevalt mij toch niet helemaal.

Het tweede vlotje ligt toch een beetje hinderlijk in beeld in de achtergrond.

Zwarte Sternen

Het is maar twee meter naar rechts, maar het zorgt voor een ander beeld.

Net een iets rustigere achtergrond en dat zorgt voor een serener beeld.

Opvallend vaak worden er wormen gebracht, maar ook regelmatig hele kleine visjes.

Zwarte Sternen

De windrichting zorgt er dus inderdaad voor dat ik de volwassen vogel

frontaal op de foto krijg en de jongen van de achterkant.

Zwarte Sternen

Iedere keer blijft het op goed geluk een richting kiezen voor de kleintjes.

Zo grappig om te zien, wanner de oudervogel vanuit een bepaalde richting

aankomt vliegen en zo'n jong naar de verkeerde kant gericht staat met open gesperde bek.

Zwarte Sternen

Grotere prooien worden aldoor rustig gevoerd.

In vlucht afgeven aan een jong werkt gewoon nog niet.

De kleintjes vergeten gewoon hun snavel dicht te doen,

wanneer de ouder een worm tegen de bek aanhoudt.

Zwarte Sternen

Na een paar flinke prooien moeten de kleintste twee even een tukkie doen.

Duidelijk is nu welk jong het eerste uit het ei gekropen is,

want deze blijft gewoon om eten zeuren.

Zwarte Sternen

Kleine prooien levern geen problemen op voor de kuikens en

 het lijkt erop dat de wind een beetje gedraaid is.

De ouders komen nu regelmatig van de zijkant.

Zwarte Stern

Het eenzame kleine Zwarte Sterntje met het niet uitgekomen ei,

waar inmiddels dus duidelijk is, dat dit kuiken het niet gered heeft.

Zwarte Stern

Inmiddels is het 09:30 uur en had ik eigenlijk al aan het werk moeten zijn.

Maar dit is ook net de tijd, dat de wind ietsje verder gedraaid is

en de ouders wat meer van de zijkant aan komen vliegen.

Zwarte Stern

Zwarte Stern

Vanaf mijn tweede standpunt heb ik nog meer "last" van dat polletje gras en

lig eigenlijk te wachten totdat 1 van de jongen naar de linkerkant van het vlotje wandelt.

En eindelijk zit 1 van de jongen volledig vrij.

Zwarte Stern

Maar het licht wordt mij te hard en het duurt best lang voordat er

een nieuwe voederbuurt komt. Dat is het nadeel wanneer je hele jonge vogels

fotografeert. Die krijgen wat minder vaak eten en zit er dus meer tijd tussen

de diverse voedseloverdrachten.

Zwarte Stern

Ik wacht nog even af totdat het jong de worm naar binnen heeft gewerkt

en ga dan maar richting huis. Misschien over een week nog een keertje terug.

Maar de volgende dag begint het toch te kriebelen.

Het is zo leuk om dit kleine grut te fotograferen.

Een appje met een mooie foto van mijn spion ter plaatse

trekt mij pas echt over de streep.

Maar inmiddels heb ik toch wel alles met betrekking

tot de Zwarte Sternen gefotografeerd.

Ik besluit om in de avond te gaan en met vol tegenlicht te fotograferen.

Het voordeel hiervan is dat er waarschijnlijk niemand anders aanwezig zal zijn.

Echt mooi wordt het pas nadat de zon helemaal weg is,

want dan kun je met mooi licht prachtige onscherpte in de foto's krijgen.

Om 19:30 uur ben ik bij de kolonie en mijn mond valt open van verbazing.

Huh, zie ik dat nou goed.......???

Het eerste vlotje is helemaal verlaten.

Alle drie de jongen zijn verdwenen als sneeuw voor de zon.

Bij navraag blijkt dat er in de loop van de dag iets tegen het vlotje is

aangebotst en toen viel er 1 jong in het water en die kwam neit meer boven.

Waarschijnlijk een Snoek die ook de andere twee te grazen genomen heeft.

Tsja, daar sta je dan met een bek vol tanden.

Wat nu?

Ik besluit om er het beste van te maken en mijn aandacht op

het eenzame jong op het tweede vlotje te richten.

Maar pas drie kwartier later komt er een voedseloverdracht aan.

Zwarte Sternen

Eindelijk begint het jong te schreeuwen en dat is het sein dat de ouder er aankomt met eten.

Zwarte Sternen

Wanneer ik de foto uitvergroot op mijn schermpje,

valt op dat het ei verdwenen is.

Toch wel verrassend  vond ik dat.

Zwarte Sternen

Na de voedseloverdracht gaat het jong liggen uitbuiken en

zie ik in dat het volgende moment wel een tijdje kan duren.

Toch zo jammer dat juist de jongen op het eerste vlotje

het slachtoffer zijn geworden.

Hopelijk is dit geen reden voor de vrijwilligers om volgend jaar

om ieder vlotje gaas heen te zetten.

Afwachten maar.

Best een lange reportage zo,

maar het is gewoon lastig kiezen.

In een volgend blog nogmaals een uitstapje naar iets anders,

voordat er aandacht komt voor de kijkhutten in Emmen.

Deze keer een blog met in de hoofdrol:

De Steenuil

Tot de volgende keer,

René