De Bontbekplevier en de Kleine Plevier

 

Bontbekplevier

Een jaar of 6 geleden was ik op verkenningstocht in de regio van de 

Noord-Hollandse duinen. Een zoektocht naar gebiedjes waar je

vanuit de auto diverse vogelsoorten kunt fotograferen.

De digitale hulp van Google maps komt dan zeer goed van pas,

want met een bepaalde instelling zie je hoe het gebied er in het echt

ongeveer uitziet. Harstikke handig en van te voren

had ik op die manier een aantal plekjes geselecteerd.

Eén van die plekjes overtrof mijn verwachtingen totaal.

Overal hoorde ik territoriaal gezang.

Nachtegaal, Roodborsttapuit, Grasmus, Merel en Kneu

hoorde ik direct en ik zag nog veel meer leuks.

Puttertjes, een Torenvalk, een Braamsluiper en dat allemaal

in een gebied ter grootte van 4 a 5 voerbalvelden.

En wat belangrijk is, het is een betrekkelijkrustig gebied

en zeker in het eerste uur na zonsopgang.

Terwijl ik rustig met de auto, over de paden, het gebiedje doorkruiste,

hoorde ik opeens het alarmerende geluid van een Kleine Plevier.

Ik realiseerde mij dat dit inderdaad een echt Plevieren-gebiedje is.

Inmiddels heb ik er de afgelopen jaren een hoop mooie

foto's kunnen maken en dus ging ik eind april weer eens langs.

Bontbekplevier

Op donderdagavond 25 april zie ik dat het de volgende ochtend uitstekend

fotoweer zal worden. Een mooi moment om het gebiedje in de duinen

van Noord-Holland te bezoeken.

Net na zonsopgang ben ik ter plaatse en maak een rondje door het gebied.

Direct valt op dat een deel onder water staat en er een

soort van plasdrasje is ontstaan. Dat is natuurlijk maar tijdelijk,

maar het geeft wel een hoop extra mogelijkheden.

Ik rijd het gebied door en op de plek waar ik ieder jaar

een paartje Bontbekpleviertjes zie, blijken ze er nu ook weer te zijn.

Er zit er zelfs al eentje op een nest en snel rij ik door en met

een grote bocht er omheen, zet ik de auto op grote afstand stil.

Ik maak snel een paar foto's en laat de vogel verder met rust.

Het nest ligt vlak langs een pad en daar rijden regelmatig auto's overheen.

Hopelijk gaat dat allemaal goed.

Wanneer ik later in de ochtend het paartje Bontbekplevieren op

grote afstand van het nest zie foerageren,

rij ik snel even naar de plek van het nest.

Op dat moment lagen er twee eitjes in.

Vermoedelijk worden er nog twee bij gelegd en dan begint het echte broeden.

Nu zat de vogel alleen maar op het nest om de eitjes te beschermen

tegen de koude nacht.

Bontbekplevier

Het is opvallend dat er niet zo heel veel te zien valt.

De koude nachten zullen hier wel de oorzaak van zijn.

Ik rij een paar keer een rondje en dan opeens zie ik 

1 van de Bontbekpleviertjes ergens staan.

Bontbekpleviertjes zijn niet zo heel groot en daardoor lastig te ontdekken.

Maar als je weet, waar je naar moet zoeken, wordt het al een stuk makkelijker.

Ze zijn bv een stuk forser dan de Kleine Plevier en daardoor van behoorlijke

afstand in een open gebied met lage begroeiing goed te onderscheiden.

Ik laat mij uit de auto glijden en maak wat foto's.

Er zit weinig beweging in de vogel en al snel laat ik hem maar met rust.

Terwijl ik op zoek ben naar kleine zangvogels,

zie ik een tweede suto aan komen rijden en daarin ook

iemand die vogels fotografeert.

Hij ontdekt het paartje Bontbekplevieren, die inmiddels

samen aan de wandel zijn en op zoek zijn naar eten.

Dat is nou jammer, want het gooit mijn plannen in de war.

Omdat ik het zelf uitermate vervelend vind, wanneer er

andere fotografen vlak naast mij komen om een zelfde vogel

te fotograferen en daarmee vaak de boel verstoren,

ga ik mijn geluk maar eens bij het "plasdrasje" beproeven.

Heel langzaam rij ik op een meter of 10 afstand langs het ondergeregende stuk

en herhaal dat een aantal keer.

Dan opeens zie ik vanuit een ooghoek een minimale beweging.

Snel een stukje terug rijden en dan maar turen.

Kleine Plevier

Het kleine steltlopertje is lastig te ontdekken,

wanneer deze met zijn rug naar je toe staat en verder niet beweegt.

Terwijl ik een tijdje stil sta, komt er dan eindelijk beweging in het vogeltje.

Ik kruip de auto uit om een laag standpunt in te nemen,

maar al die beweging vindt het vogeltje maar niets

en roepend verdwijnt de Kleine Plevier uit beeld.

Beetje dom van mij en dus de volgende keer rustiger aandoen.

Ik maak een rondje en zie dat de andere fotograaf uitgebreid

1 van de Bontbekplevieren aan het fotograferen is.

Maar dan zie ik een stuk verderop het andere Bontbekpleviertje.

Ik kan dat exemplaar fotograferen, maar de achtergronden zijn

zodanig dat die foto's bijna allemaal in de rpullenbak verdwijnen.

Ik besluit om nogmaals langs het "plasdrasje" te rijden en

ontdek al snel weer het Kleine Pleviertje.

Deze keer zet ik de auto zodanig stil, dat de passagierskant

aan de kant van de Kleine Plevier is en ik ongezien

uit de auto kan glippen.

Langzaam kruip ik naar de voorkant van de auto 

en heb een mooi uitzicht en een laag standpunt.

Kleine Plevier

Het Kleine Pleviertje gaat nu rustig zijn gang en verplaatst zich al foeragerend

van links naar rechts.

Dat betekent wel dat ik ook mee moet verhuizen en dat gebeurt dan

tijgerend, kruipend, schuifelend op mijn knieën of met de auto.

Kleine Plevier

Speciaal voor dit soort ondergronden met veel steentjes, heb ik kniebeschermers

omgedaan. Het zit wat ongemakkelijk, maar ik hou er in ieder geval

geen pijnlijke en gehavende knieën aan over.

Kleine Plevier

Mijn ervaring met Pleviertjes is, dat wanneer er nog geen jongen zijn

en je blijft heel rustig liggen, de vogeltjes snel aan je gewend zijn

en inzien dat er geen gevaar dreigt.

Dan gaan ze lekker hun gang en komen ze vaak heel dichtbij.

Bontbekplevier

Dan landt opeens een Bontbekplevier op een meter of 6 afstand van de Kleine Plevier.

Jammer genoeg wil de wat grotere Bontbekplevier het plekje niet

delen met de Kleine Plevier en jaagt deze snel weg.

Maar de Kleine Plevier pikt het niet en valt even later het Bontbekje aan

en dan zijn ze opeens allebei foetsie.

Lekker dan.

Ik krabbel overeind en net voordat ik rechtop ga staan,

komt de Kleine Plevier terug vliegen en landt bij het watertje.

Ik zie direct mogelijkheden met een spiegeling en leg mij rijstzak

op de motorkap nee en ga gebukt naast de auto staan.

Kleine Plevier

Het is grappig om de Kleine Plevier te zien jagen.

De ene keer wandelt het vogeltje heen en weer en pikt hier en daar een prooi op,

maar meestal blijft hij heel stil staan en wacht net zolang totdat hij iets

ziet bewegen in zijn directe omgeving en sprint er dan direct op af.

Er worden opvallend veel dunne, rode wormpjes opgevist.

Kleine Plevier

Een groot pluspunt is dat het bijna windstil is,

waardoor je best wel aardige spiegelingen krijgt te zien.

En opeens zijn daar ook twee Bontbekpleviertjes.

En als klap op de vuurpijl een tweede Kleine Plevier.

De twee paartjes blijven net ver genoeg van elkaar vandaan,

zonder dat ze elkaar in de weg zitten.

Bontbekplevier

Een minuut of 5 scharrelen de 4 vogeltjes bij elkaar in de buurt

en dan vinden de Bontbekplevieren het wel genoeg.

Bontbekplevier

Zonder te roepen vliegen ze richting hun nestplek.

Ondertussen zie ik dat de andere fotograaf zijn auto instapt en vertrekt.

Nu heb ik de hele speelplaats voor mij alleen en hoef ik alleen

met de vogels rekening te houden.

Kijkend door mijn verrekijker probeer ik de Bontbekplevieren te traceren.

Ze zijn nergens te bekennen.

Met een gangetje van een paar kilometer per uur rij ik nogmaals 

door het gebied heen en ontdek ik 1 van de Bontbekjes in het midden van het terrein.

Ik zet de auto weer met de passagiersdeur richting de vogel en kruip de auto weer uit.

De vogel heeft mij niet in de gaten en terwijl ik vanonder de auto richting de Bontbekplevier kijk,

zie ik dat de vogel ietsje meer mijn kant opkomt.

Bontbekplevier

Terwijl de Bontbekplevier steeds dichterbij komt,

zie ik in de achtergrond een familie aan komen lopen.

Aan het tempo te zien, zullen ze binnen 1 minuut vlakbij de Plevier

en zal de vogel verstoord zijn. Omdat het vogeltje lastig te zien is voor leken,

zullen ze vast ook niet een stukje omlopen.

Bontbekplevier

En inderdaad gebeurt wat ik al verwachtte en gaat de Bontbekplevier

er weer vandoor. 

Hetzelfde ritueel gaat weer van start en ik moet weer op zoek 

naar de Bontbekpleviertjes, die zich weer overal in het gebied kunnen bevinden.

Opeens zie ik ze ergens aan de rand het het water

en lopen ze samen richting de linkerkant van het gebied.

Iets sneller rij ik een heel stuk naar links, stap snel uit de auto en

loop rustig en gebukt richting de kant van het "plasdrasje" en ga languit liggen.

Rustig wacht ik af wat er komen gaat.

Bontbekplevier

Langzaam maar zeker komen ze mijn richting op.

Helaas lopen man en vrouw niet naast elkaar mijn kant op.

De ene loopt op een soort van strip tussen de waterlijn en de lage begroeiing,

terwijl de andere in die lage begroeiing op zoek is naar voedsel.

Bontbekplevier

Steeds een stukje dichterbij en constant van die kleine rode wormpjes oppikkend.

Bontbekplevier

De verharde strip waar de Bontbekplevier loopt en waar ik lig,

wordt steeds smaller.

Ik lig op het laatste stukje en lig nog net op het droge met mijn lichaam,

maar mijn arm ligt half in het water.

Dan lig ik ook nog eens zeer ongemakkelijk en de kramp in mijn nek

begint duidelijk op te komen.

Ik moet af en toe echt even stoppen met het kijken door mijn zoeker,

maar omdat het vogeltje snel dichterbij komt,

kan ik niet te lang rust geven aan mijn nekspieren.

Bontbekplevier

Alle foto's van de naderende Bontbekplevier zijn maar een klein beetje bijgesneden.

Ze zijn gemaakt met een cropcamera met een 400mm lens + 1.4 converter.

Zo dichtbij kwam het vogeltje.

Bontbekplevier

Maar dat was nog niet dichtbij genoeg voor het vogeltje,

want hij kwam nog verder mijn kant op wandelen.

Geen enkele vrees voor die grote lens of voor mij.

En of het nog niet dichtbij genoeg was:

Bontbekplevier

Begint mijnheer zich rustig te poetsen op 3 meter afstand van mij.

Ik kan nog net scherpstellen.

Bontbekplevier

Hij kijkt mijn richting eens op en besluit om nog maar een paar stappen dichterbij te komen.

Hij is nu zo dichtbij, dat scherpstellen niet meer lukt en ik hem bijna aan kan raken.

Echt bizar.

Omdat scherpstellen niet meer lukt, verleg ik mijn aandacht naar

het vrouwtje. Maar ook die zit inmiddels erg dichtbij en

nog een par meter en daar kan ik ook niet meer op scherpstellen.

Bontbekplevier

Die staat ook rustig de veren schoon te maken en trekt zich nergens iets van aan.

Terwijl het mannetje nu bijna naast mijn lens staat,

durf ik bijna niet meer af te drukken, want de sluiter maakt best wel wat geluid.

Bontbekplevier

Dan heb ik het gevoel, dat ook het vrouwtje mee wil doen om fotograafje te pesten

en komt ook zij nog lekker een stukkie dichterbij.

Bontbekplevier

Ik kan haar nog 1 keer net in mijn beeld vangen,

voordat de camera niet meer kan scherpstellen op de vogel.

Tsja, dan kan ik verder niet zoveel meer,

maar opstaan is ook geen optie he.

Ik kan die vogels natuurlijk geen hartverzakking bezorgen,

door mij opeens op te richten.

Met z'n drietjes doen we dus maar lekker rustig aan,

terwijl mijn arm nu wel erg koud begint te worden,

vanwege die zeiknatte linker mouw.

Na een minuut of 5 maken de twee vogels nog steeds geen

enkele aanstoot om zich te verplaatsen.

Dan maar heel zachtjes een klein beetje omhoog komen en

dat maakt ze wakker.

Ze trekken zich een meter of 10 terug en dat

geeft mij de kans om mij terug te trekken.

Omdat ik niet verwacht, dat er nog spannende dingen gebeuren

laat ik de vogels met rust en ga mij op een andere soort richten,

die ik langs het randje van het water zag huppeken.

Maar daarover meer in het volgende blog.

Daarin zal de nadruk liggen op Kwikstaarten

en dan voornamelijk op de:

Engelse Kwikstaart

Tot de volgende keer,

René