Broedende buidelmezen?

Nest van de Buidelmees

Eindelijk eens weer een vrije dag en dus vele uren om te fotograferen.

Wat hebben we toch een fantastische hobby.

Maar wat kan die ook ontzettend frusterend zijn.

Ergens in Nederland (niet zo heel ver van huis) loop ik rustig een pad af.

In de verte zie ik aan een boom iets raars hangen.

Ik pak mijn verrekijker en ja hoor ik zie het goed.

Een nest van de buidelmees.

Is het een oud nest of een nieuw nest?

Op grote afstand blijf ik staan en luister goed of ik het geluid van de buidelmees hoor.

Afgelopen januari heb ik buidelmezen gefotografeerd en dat geluidje vergeet je niet snel.

http://www.dewerelddoormijnlenzen.blogspot.com/2012/01/de-buidelmees.html

Geen buidelmees te zien of te horen, dus ik ga maar dichterbij.

Echt een wonder der natuur.

Hoe krijgt zo'n klein vogeltje het voor elkaar om zoiets te maken.

Eerst maken ze een soort van vlecht aan een hangende tak en daaraan komt de buidel.

Duidelijk is te zien, is dat het nest helemaal vers is.

Ik stel mijn camera met statief strategisch op en bevestig de 5 meter lange afstandsbediening.

Diafragma op F10, omdat ik op deze manier maar op 1 punt kan scherpstellen.

Ik stel me zo verdekt mogelijk op en ga zitten wachten.

Het eerste uur was snel voorbij, maar het tweede en derde uur duurde erg lang.

Jammer dat ik mijn tweede camera niet bij me heb, want er landt een paartje koekoeken in de

boom vlak voor mijn neus.

Ook zie ik regelmatig een paartje blauwborsten langs scheuren.

Maar ja, de buidelmees op het nest gaat voor.

Na drie uur besluit ik om te vertrekken en het 's middags nog eens te proberen.

Toen ook weer ruim de tijd genomen, maar weer niets.

Over een week of 2 nog maar eens kijken.

Broedende buidelmezen zijn behoorlijk uniek voor Nederland en een foto van

kleine buidelmeesjes die gevoerd worden wil ik graag maken.

De rest van de dag doe ik nog wat leuke vangsten:

Deze tapuit bleef rustig voor mij poseren

Prachtig moment van dit paartje visdiefjes.

Het vrouwtje zit te bedelen om een visje en het mannetje zie je gewoon denken:

"Donder op, vang je eigen vreten maar".

Familie Fuut

Er is een zeer duidelijk verschil te zien tussen de jonkies.

Drie jongen zijn al behoorlijk groot en 1 fuutje is duidelijk achter gebleven in de groei.

Deze blijft nog het liefst op de rug van mam zitten.

Maar dat willen de iets grotere jongen ook nog wel.

Leuk om te zien is dat wanneer mams er even genoeg van heeft, ze zich uitstrekt en de kleine

zo in het water dondert.

Die probeert uit alle macht er ook direct weer op te klimmen.

Paps verzorgt het eten en de jongen krijgen 1 voor 1 een visje.

Met verbazing zag ik dat de jongen helemaal niet met elkaar vechten voor het eten.

Ze wachten allemaal hun beurt af.

Even later zie ik een paar edelherten rustig staan grazen.

Het nieuwe gewei begint al aardig te groeien.

Dan toch nog even een grote verrassing.

Ik zie iets bewegen op een pad.

Een klein bruinig iets.

Als ik dat op een verharde weg zie, denk ik direct aan een

Draaihals

Een kleine spechtensoort die behoorlijk zeldzaam is in Nederland.

Helaas is deze erg schuw en vliegt iedere keer weg als ik net iets te dichtbij kom.

Het voordeel was dat hij constant weer op het pad neerstreek om eten te zoeken.

Maar een echte topfoto op 5 meter afstand zat er vandaag niet in.

Maar het blijft toch leuk als je weer iets door kunt strepen op je lijstje ;-)

Tot de volgende keer,

René