Het Woudaapje

Woudaap (man)

De vogel die bij mij met stip op nummer 1 van wenssoorten stond, was de woudaap.

Vorig jaar ben ik meerdere malen op pad geweest om dit kleine reigertje te fotograferen.

Ik heb hem toen, al met al, 2x voorbij zien vliegen in de stromende regen.

Dus moest en zou ik dit vogeltje dit jaar op de foto zetten.

De woudaap is een zeer zeldzame vogel in Nederland en komt maar op een paar plekken voor.

Vandaag ging ik even een plek verkennen, om daar later deze maand naar toe te gaan.

Zonder camera loop ik het gebied in en groot is mijn verbazing dat ik direct een woudaap

voorbij zie vliegen. Als een speer ga ik terug naar de auto om mijn spullen te halen.

Ik weet het zeker, vandaag gaat het lukken!

Al snel zie ik er eentje in het riet zitten.

Het woudaapje is de kleinste in Nederland voorkomende reigersoort.

Hij is ongeveer net zo groot als de groene specht.

Ze zijn zeer bedreigd in ons land en er zijn ieder jaar maar een handjevol broedgevallen.

Vanaf half mei zijn ze in Nederland te vinden, maar het is net iets als een speld

in een hele grote hooiberg.

Het is fascinerend te zien hoe het woudaapje zich verplaatst door het riet.

Met zijn klauwen grijpt hij een paar rietstengels en blijft zo in het riet hangen.

Al springend, met gebruik van zijn vleugels verplaatst hij zich door het riet.

Terwijl ik deze woudaap fotografeer, hoor ik verderop nog een exemplaar.

De roep van de woudaap lijkt op het binnensmonds blaffen op afstand van een hond.

Deze twee woudapen zijn duidelijk bezig om hun territorium af te bakenen en

om de dames te imponeren.

Het duurt niet lang voor ik ze achter elkaar door het gebied zie vliegen.

Helaas voor mij vliegen ze aldoor richting de zon, dus mooie vluchtfoto's zitten er nu niet in.

Ik was al blij met de foto's van de woudaap in het riet, maar zo nu en dan zitten ze ook heerlijk vrij.

Heel opvallend zijn de totaal bevederde poten, net of hij een lange onderbroek aanheeft.

De twee mannetjes verschillen behoorlijk van uiterlijk.

De donkere gedeeltes van het ene mannetje zijn een stuk doffer dan die van het andere mannetje.

Ook de borstveren verschillen behoorlijk qua kleur.

Waarschijnlijk is de ene een stuk ouder dan de andere.

Dat was de eerste gedachte die bij mij op kwam.

Remco wees mij er op, dat de één al een baltskleed heeft en de ander niet.

Het tweede mannetje

Zodra er onraad is, maakt de woudaap zich groot om de omgeving te overzien.

In dit geval liep er op grote afstand een hond en de woudaap was dan ook direct verdwenen.

Ook krijg ik nog een vrouwtje fantastisch voor de lens.

Deze heeft een bruine rug ipv een zwarte.

Tijd om op te stappen, maar eerst even een klein dansje.

Waar ik vorig jaar zoveel vruchteloze pogingen voor had ondernomen,

lukt nu zomaar tijdens een verkenningstochtje.

Dit is wel een hele dikke streep op de lijst.

In het volgende blog de nummer 2 van mijn most wanted list.

Baltsende kemphanen

Tot de volgende keer,

René