Schilderen met de Macrolens

Bosanemoon

Toen ik begon met het maken van een blog, kwam ik via Henk Bos in contact met een aantal

andere beginnende bloggers. Met een klein groepje beginnende bloggers gingen we

zo nu en dan op pad en volgden we zelfs een workshop fotografie.

In de loop van de jaren leg je ook zo nu en dan beter contact met weer andere beginnende bloggers en

ga je ook wel eens met die personen op stap.

Maar het contact met de bloggers van het eerste uur blijft toch altijd iets speciaals houden.

Het grappige is dat je allemaal met het maken van foto's van dezelfde onderwerpen begint,

maar dat er op een bepaald moment toch andere wegen ingeslagen worden.

Loes (http://belton-loes.blogspot.nl/)

 is één van die personen en we hebben nog steeds regelmatig

contact via onze blogs of via de mail. Op een bepaald moment ben ik mij

eigenlijk volledig gaan richten op het fotograferen van vogels en Loes is toch iets meer

de allround kant opgegaan, met macrofotografie toch wel als specialiteit.

Hoewel zij alle soorten fotografie inmiddels op gevorderde niveau beoefent,

bewonder ik voornamelijk haar schilderachtige manier van macrofotografie.

Al een tijdje wilde we een keertje op pad om als vriendendienst 

een workshop macro-fotografie in uitvoering te brengen.

Eindelijk werd die afspraak concreet op zondagochtend 30 maart.

Kievit

We spreken af bij zonsopkomst. Omdat er nog veel te weinig licht is om mooie macro-opnames te maken,

gaan we eerst aan de gang met de volop aanwezige vogels.

Maar ja, als je veel te bepraten hebt, komt er weinig van het fotograferen van vogels.

Ook werkte de zonsopkomst niet echt mee aan mooie lichtomstandigheden,

dus werd het meer wandelen met af en toe het maken van een plaatje.

Kievit

Behalve toen er een Grauwe Gans familie langs kwam met pasgeboren kuikens

werd het eventjes stil en zaten we snel in positie om de kleintjes vast te leggen.

Lekker veilig tussen paps en mams in.

De ouders houden de kleintjes uitermate goed in het oog.

Als ze zo klein zijn, zijn ze toch wel heel erg leuk om te fotograferen.

Grutto's

Waren er eerder die week nog honderden grutto's in het gebied aanwezig,

vandaag zijn ze op twee handen te tellen.

Parende Grutto's

Scholekster

Als de zon inmiddels een stuk hoger staat, gaan we op pad naar een andere lokatie.

Daar staat het namelijk vol met bosanemonen en dat wordt het hoofdonderwerp

voor de "workshop" schilderen met de macro-lens.

Uiteraard fotografeer ik wel eens met de macro-lens, maar dan op de manier waarop

eigenlijk de meeste mensen het doen.

Het zo scherp en gedetailleerd mogelijk fotograferen van een klein onderwerp.

Maar ik wil leren schilderen met de macro-lens.

Ik zie regelmatig mooie zachte foto's op o.a. het blog van Loes staan en

zou dat erg graag willen leren.

Juf Loes begint streng, want ik MOET mijn grote lens in de auto achterlaten.

Ik mag onder geen beding afgeleid worden en moet volledig gefocust zijn op de macro-fotografie.

Ik kan je zeggen dat het mij af en toe niet meeviel en al helemaal niet

toen een groene specht het nodig vond om in de bomen in mijn directe

omgeving lekker te gaan zitten schreeuwen.

Aaarrrgghhhhh!

Het eerste wat Loes mij leert is dat ik mijn werkwijze van vogelfotografie helemaal los moet laten.

Geen autofocus, maar manuele scherpstelling.

Op een andere wijze naar het "licht" kijken en werken vanuit de onscherpte.

In het begin is dat toch het lastigst.

Normaal richt ik het middelste gedeelte van mijn zoeker op een vogel, laat de autofocus 

het werk doen en knallen maar.

Dus zoeken we een plekje op waar het tegenlicht min of meer gefilterd wordt door

begroeiing in de achtergrond.

Wij willen namelijk een mooie bokeh krijgen en die moet gezocht worden,

dmv het kijken door de lens en ondertussen een beetje spelen met de scherpstelling.

Om te kunnen schilderen moet ik leren om de juiste onscherpte te vinden.

Die onscherpte moet het schilderachtige effect gaan geven en in die onscherpte moet

ik dan een scherp onderwerp zien te vinden.

Loes doet het een paar keer voor en dan mag ik zelf gaan klooien.....

F2.8; 1/800ste; ISO 100

Vanwege het vele licht moet de ISO zo laag mogelijk.

Het diafragma moet zo hoog mogelijk, om zoveel mogelijk onscherpte te krijgen.

Die F2.8 is ook direct de grote valkuil.

Want met een beetje wind erbij en tegelijkertijd zoeken naar het ideale plaatje,

valt het niet mee om exact datgene wat je wilt, scherp te krijgen.

Dus laat ik dat laatste maar gauw los.

Dat wordt iets voor later.

Eerst het schilderachtige effect proberen te krijgen en dan een andere keer

maar eens goed oefenen op het gebruik van het juiste diafragma en scherptediepte.

Ik merk al snel dat ik te dicht op mijn onderwerp zit om een mooi totaalplaatje te krijgen.

Omdat Loes een full-frame camera heeft en ik met een crop-factor rekening moet houden,

moeten wij verschillende afstanden aanhouden om hetzelfde effect te kunnen creëren.

Dankzij de uitstekende uitleg van Loes en de uiterst leerzame wijze

waarop zij het voordoet, heb ik (naar mijn idee) de bedoeling

toch wel aardig snel onder de knie.

De uitvoering laat uiteraard nog flink wat te wensen,

maar dat is een kwestie van veel oefenen en hopen dat ik er een beetje talent voor heb.

Bij iedere nieuwe foto die ik maak, merk ik vooruitgang.

Iedere macro-foto die ik hier plaats is bijna exact zoals deze uit de camera is gekomen.

Ook bij het maken van vogelfoto's, probeer ik zoveel mogelijk goed te belichten

tijdens het maken van de foto. 

De minimale bewerkingen die ik uitgevoerd heb zijn:

Zo nu en dan de foto iets meer of minder helder maken en ietsje contrast toevoegen.

De compositie heb ik zoveel mogelijk in het veld bepaald, maar bij sommige foto's

heb ik tijdens de bewerking toch iets aan de uitsnede veranderd.

1 keer heb ik een klein blaadje ietsje vervaagd en 1 keer een vliegje weggekloond.

Geen schokkende dingen dus, die ik eigenlijk ook nooit bij mijn andere foto's doe.

Maar tsjonge, wat is het compleet anders dan het gewoon zo scherp mogelijk fotograferen

van een bepaald onderwerp. Ten eerste moet je al het gevoel hebben, waar een

mooi plaatje te maken is. Dan is het millimeterwerk om de juiste onscherpte te vinden en het

licht zodanig te vangen dat het mooi overkomt en dan komt nog het 

lastige proces om datgene wat je scherp wilt hebben, ook daadwerkelijk scherp te krijgen.

Vooral het gepriegel met een heel groot diafragma zoals F2.8, vergt nogal wat oefening.

Het gebruik van live-view is een hele handige hulp en vergemakkelijkt het scherpstellen.

Ook een echt goed en stevig rijstzakje is een must voor dit soort fotowerk.

Achteraf constateer ik wel dat ik iets meer de achtergronden zou mogen manipuleren.

Al doende leert men.

Al met al een hele leuke, gezellige ochtend en in twee uurtjes ontzettend veel geleerd.

Of het ook iets voor mij is weet ik nog niet, maar het zou zo maar een heerlijk tijdverdrijf

in de zomer kunnen gaan worden.

De student in actie (foto van Juf Loes)

Nogmaals een actiefoto gemaakt door Loes.

Een wit parapluutje of schermpje is ideaal om de felle zon weg te houden van je onderwerp.

Vanaf deze plek wil ik Loes nogmaals bedanken voor het prijs geven van haar geheimen

en vooral het zo ontzettend goed overbrengen van de materie.

Ik had van te voren nooit gedacht, dat ik in twee uurtjes tijd zulke stappen zou maken.

Hopelijk kan ik volgende keer eindelijk mijn blogje over de weidevogels plaatsen.

Tureluur

Tot de volgende keer,

René