Op stap met Loes. An unexpected journey.

Grutto-paar

Al een tijdje hadden Loes (http://belton-loes.blogspot.nl/) en ik de afspraak,
om eens samen een dagje op pad te gaan.

Omdat ik zo'n leuk plekje ken om grutto's te fotograferen, was de keuze snel gemaakt.

Zodra de grutto's paartjes hadden gevormd en hun plekjes ingenomen hadden, zou de tijd

rijp zijn om een datum te prikken.

We keken goed naar de weersvoorspellingen en de juiste dag werd uitgekozen.

De hele week, tot de dag van de afspraak, zag het weer op die dag er goed uit.

Om het mooie ochtendlicht goed te benutten, spreken we rond 7 uur af in de polder.

's Ochtends half 6 word ik wakker van de regen die op de ruiten klettert 

en de wind die om het huis giert. Lekker dan!

Ik stuur een whats-app naar Loes en na wat heen en weer ge-app, besluiten we 

om het maar af te blazen. Tenminste, voor het tijdstip van 7 uur.

Rond 8 uur zouden we de situatie nogmaals bekijken.

Maar dan is het 7 uur en de lucht wordt blauw.

Gauw contact zoeken en we gaan er dan toch maar voor.

Drie kwartier later stap ik in de auto en je raadt het al: Regen!

Maar de lucht ziet er wel licht uit. Het kan ieder moment opklaren.

Om 8 uur zien we elkaar en stapt Loes bij mij in de auto en begint het eerste

verkenningsrondje langs de diverse plekjes.

Uiteraard staan de beloofde grutto's niet op de mooie plekjes.
Sterker nog, we zien ze niet eens in de buurt van de mooie plekjes.

Hazen

Van ellende maken we maar wat plaatjes van hazen.

Nee, de dag begint niet echt lekker, maar ik weet 100% zeker dat we met

de nodige goede foto's thuis zullen komen.

Toch????

Gelukkig laat een tureluur zich uiteindelijk wel mooi zien.

Tureluur

Maar ik heb een kritische dame in de auto.

Dat zwart is niet naar de zin van mevrouw.
Hmmm......

Maar ook de grutto's laten zich nu zien.

Grutto (man)

Net allemaal als er wat opklaringen zijn.

Maar na 5 minuten fotograferen, zien we toch al snel dat het allemaal meer van hetzelfde is.

Grutto (vrouw)

Dus ook dit levert niet de platen op die mevrouw van mij wil zien.

Lastige klant hoor.

Omdat de grutto's zich niet op de gewenste plekjes laten zien en het licht 

toch ook niet echt goed meewerkt, wil ik naar een andere plek.

Ik had een rijtje met soorten naar Loes gemaild en haar beloofd dat we die allemaal

goed voor de lens zouden krijgen.

Grutto, Tureluur, Grote Zilverreiger, Torenvalk, Buizerd, Wulp

en nog wat andere soorten.

Baltsende futen

Rijdend van de ene plek naar de andere zien we baltsende futen.
Een beetje ver weg, maar je hoopt op het dansje met de waterplanten.

Helaas.

We zien van alles, maar het weer werkt bij tijd en wijle echt niet mee

Op de andere plekjes is het ook niet "Je van het" en we besluiten om

dan maar weer naar het Grutto-weggetje te gaan.

En ja hoor, het weer wordt beter en de vogels gaan beter meewerken.

Nog niet zoals we het echt willen, maar het begint er op te lijken.

Tureluur

We staan een tijdje op een plekje en als ik de auto wil starten, kom ik

erachter dat je lichten laten branden als de motor stilstaat geen goed idee is.

Tsja, wat dan????

Nergens iemand te bekennen en daar sta je dan op een polderweggetje.

Ik kom op het goede idee om dan maar de ANWB te bellen.

Helaas, autopapieren en dus ANWB-pasje vergeten mee te nemen.

Gelukkig komt er een boer aan en die wil ons wel even helpen.

De startkabels liggen achterin en we zouden dus snel weer verder kunnen.

Maar ja, als je geen stroom hebt, krijg je de achterklep niet open.

Dus de achterstoel naar voren en alle bende die achterin ligt dan maar

via het stoelgat eruit. Uiteraard begint het net te hozen natuurlijk.

Na veel vijven en zessen heb ik de startkabels in mijn hand

en krijgen we een beetje stroom van de boer.

Gelukkig was het boer Geert niet, want dan had ik Loes misschien ook nog moeten beschermen.

Omdat het nu toch baggerweer is en de accu moet opladen, 

gaan we maar weer een stuk rijden.

We komen een paar veldleeuweriken tegen, maar die willen toch echt niet op de foto.

Grote zilverreigers zitten te ver weg en ganzen staan niet op het fotomenu.

Dus na een tijdje rijden weer naar het grutto-weggetje.

De grutto's beginnen steeds beter mee te werken.

Als we weer een fotosessie achter de rug hebben met een mooi paartje,

slaat het noodlot voor de zoveelste keer toe deze ochtend.

Weer wil de auto niet meer starten!!!

Gelukkig heb ik de startkabels op een makkelijk te bereiken plek gelegd

en er komt ook snel een auto onze kant op.

Gelukkig is het weer Boer Geert niet, maar wel een boer die 

ook uiterst behulpzaam is.

Nadat de auto het weer doet, besluiten we om eerst maar van auto te wisselen.

Ik wil namelijk niet fotograferen vanuit een auto waarvan de motor loopt,

want dat zorgt voor beweging in je foto's.

Grote Zilverreiger

Eenmaal in de auto van Loes, gaan we maar weer de verschillende plekjes langs.

Op een bepaald moment valt mijn oog op een grote zilverreiger die in een slootje

aan het jagen is. Ik laat Loes een stukje doorrijden en de auto keren, 

zodat we makkelijker kunnen fotograferen. 

Nooit direct een noodstop maken, want dan is de vogel meteen gevlogen.

Maar de achtergrond is afschuwelijk en de reiger loopt van ons af.

We zetten de auto aan de kant en wachten even af. Dan vliegt de reiger naar

de andere kant van de sloot en komt onze kant op.

Een minivisje wordt gevangen en we merken dat de reiger ergens van schrikt.

Waarschijnlijk een boer die in een schuur aan het werk is en het is voldoende

voor de reiger om een ander plekje op te zoeken.

Jammer, want ik had het gevoel dat hij erg dichtbij zou komen.

Maar omdat de vogel nou toch gevlogen is, moeten we weer iets anders vinden.

Ik vraag Loes of ze het misschien leuk vindt om eventjes bij 

de ijsvogeltjes te gaan kijken. Het is dan wel geen goed weer daarvoor,

maar het is wel een leuk intermezzo.

Wulp

Voordat we naar het ijsvogelnest rijden, toch nog even naar de grutto's

rijden en hopen op mooie plaatjes.

In de verte zie ik het al.

Er staat een mannetje op een paal en net met goed licht!

Helaas is dat mooie kleurtje weer snel verdwenen.

Elk veertje, hoe lastig ook te bereiken, moet gepoetst worden.

Ik vraag mij hardop af of deze grutto al op de uitkijk staat en dat het vrouwtje al op het nest zit.

Maar na eventjes zoeken, zie ik het vrouwtje op een ander plekje rondlopen.

Met deze serie is Loes al meer tevreden en met de foto's van de grote zilverreiger

is ze ook al blij. Maar we willen toch nog wel iets beters.

De ijsvogeltjes moeten eventjes zorgen voor een leuke onderbreking en  

als we wat aardige foto's hebben gemaakt, willen we nog eenmaal langs de grutto's rijden.

IJsvogel (vrouw)

Ik had gehoopt dat de eieren al uitgekomen zouden zijn en er dus wat actie

rond het nest te zien zou zijn.

Maar er zijn nog geen jongen.

Het vrouwtje houdt de wacht en verdwijnt af en toe in het nest.

Zo nu en dan horen wij het mannetje, maar een visoverdracht zit er ook niet in.

Na een uurtje vinden we het mooi geweest en besluiten om nog eenmaal langs de grutto's te gaan.

Dat is achteraf gezien een zeer goede keuze en het blijkt maar weer dat je in de natuurfotografie

gewoon uren moet maken, om het geluk af te dwingen.

Dus we rijden nogmaals heen en weer over het weggetje.

Terwijl Loes een aalscholver fotografeert die mooi op een paal zit, houd ik

mij bezig met een grutto en een krakeend.

Krakeend

Als de aalscholver weggejaagd wordt door twee wandelaars, zien we dat we ditmaal geluk hebben.

Het mooiste grutto-paartje is aan onze kant van de sloot terecht gekomen en

zit dus lekker dichtbij. Tenminste, als we ze kunnen benaderen.

We rijden langzaam dichterbij en letten goed op of de grutto's stoppen met eten.

Zodra ze stoppen en de kop omhoog tillen, stoppen wij ook en wachten af.

Uiteraard namen we wel regelmatig een foto.

Grutto (vrouw); let op het uiterste puntje van het bovenste gedeelte van de snavel.

Dat heb ik ook al eens bij een kemphaan gezien en heb geen idee waarom ze dat kunnen.

Aldoor even wachten totdat de vogels weer op hun gemak zijn en dan weer een stukje naar voren.

Op die manier komen we lekker dichtbij en kunnen we ze mooi op de foto zetten.

Grutto (vrouw)

Het heeft wat uurtjes gekost, maar eindelijk hebben we ze op de plek waar

we ze ook willen hebben. Als ze dan ook nog eens mooi achter elkaar gaan staan en

wat rek en strek oefeningen doen, wordt je nog vrolijker.

De ene na de andere worm wordt uit de grond geplukt.

Misschien nog een paring?

Nee, dat laatste zit er niet in, maar zeer tevreden kunnen we vertrekken.

Grutto (man)

Voorlopig heb ik wel grutto's genoeg gezien en gefotografeerd.

Al hoewel, de paring wil ik nog wel eens een keertje mooi in beeld zien te krijgen.

We besluiten om nog 1x het rondje te rijden.

We zien nu op verschillende plekjes torenvalkjes bidden.

Omdat de wind uit het Noord-Westen komt, kunnen we ze mooi recht op kop

fotograferen vanuit de auto.

Maar dan moeten ze wel even op de juiste plek blijven hangen.

Nu komt het voordeel om de hoek kijken, dat ik niet hoef te rijden.

Ik zie een torenvalk prachtig op een paaltje zitten.

Omdat ik niet eerst de wagen hoef te keren, kan ik snel het raam aan de andere

kant openen en de camera richten.

Torenvalk (man)

Tien foto's kan ik maken van deze torenvalk.

En deze vier laten mooi het opstijgen van de valk zien.

Maar een torenvalkje op afstand is misschien wel net zo mooi.

We proberen nog een aantal keren een valk op de foto te krijgen,

maar het wil niet echt meer lukken.

De beloofde Buizerd laat zich nog even prachtig zien.

Vlak voor ons hangt hij biddend in de lucht,

maar iedere keer als we voorbij de vogel willen rijden, om een goed standpunt

in te nemen, vliegt hij voor ons uit.

Tsja, pech hebben.

Al met al is het een erg lang verslag geworden van een bewogen, maar gezellige dag.

Zeker voor herhaling vatbaar, maar dan zonder autostoringen.

Gauw de volgende dag een nieuwe accu gehaald!

In een volgende blog komt een paartje geoorde futen langs.

Geoorde futen.

Tot de volgende keer,

René