Zilverreiger in de "mist" en een Kleine Plevier

Kleine Plevier (man)

In mijn vorige blog schreef ik dat de geoorde futen zich twee dagen na de storm

helaas niet meer lieten zien.

Dan houdt je wat tijd over en is het even nadenken, wat je dan even kunt gaan doen.

Ik besluit om via de polder naar een gebiedje te gaan, waar ik blauwborsten

en andere rietvogels verwacht.

Witte kwikstaart

Eenmaal in de polder zie ik een paartje grutto's dat zich duidelijk opmaakt

om te gaan paren. Snel de auto stil zetten en afwachten.

Maar het mannetje is er toch nog niet helemaal klaar voor.

Op het moment dat ik weg wil rijden, zie ik een grote zilverreiger aan komen vliegen.

Omdat ik vlak achter een ijzeren hek sta, kan ik mooi een fotografisch trucje toepassen,

als de reiger tenminste besluit om bij mij in de buurt te landen.

Als ik scherp kan stellen op de reiger, maar wel nog de bovenkant

van het ijzeren hek in mijn zoeker kan houden, kun je een leuk effect verkrijgen.

De onscherpe ijzeren staaf geeft dan het effect van mist.

Grote Zilverreiger in de "mist".

Dus een vogel in de mist, wat helemaal geen mist is, maar een onscherpe ijzeren pijp.

Niet veel later begint de grote zilverreiger met jagen en verdwijnt langzaam maar zeker uit beeld.

Als ik mijn weg vervolg, zie ik in de verte een torenvalkje aankomen.

Het is een kwestie van afwachten totdat de torenvalk mooi in beeld komt.

Torenvalk

Hoewel ik de laatste tijd regelmatig foto's heb gemaakt van torenvalken,

blijft het toch een fantastisch onderwerp.

Maar ik ga toch verder richting de rietvogels.

Deze bestemming wordt echter niet gehaald, want ik kom langs

een zeer veel belovend terreintje.

Echt zo'n terreintje waar kleine plevieren voor kunnen komen.

Maar kleine plevieren doen hun naam eer aan, want ze zijn echt klein.

Ook zijn het nog eens meesters in camoufleren en deze twee dingen

zorgen ervoor dat de kleine plevier lastig te spotten is.

Winterkoning

Als je weet hoe ze klinken, dan zijn ze iets makkelijker te ontdekken in de baltstijd.

Maar zover zijn ze nu nog niet en ik besluit om heel rustig over het terrein

te lopen in de hoop dat er dan een pleviertje een beetje in beweging komt.

Als je dan weet waar je op moet letten, dan is de kans aanwezig dat je ze ziet.

Tijdens mijn wandelingetje kom ik langs een bramenstruik en hoor een winterkoninkje.

Geduldig wacht ik af, totdat de winterkoning op een beter plaatsje gaat zitten.

Ik loop een stukje verder en ineens zie ik iets bewegen.

Het is maar een klein beweginkje, maar net genoeg om te weten dat er

inderdaad kleine pleviertjes op het terrein aanwezig zijn.

Kleine Plevier (man)

Achteraf blijkt het maar 1 pleviertje te zijn.

Als ik een week later nog eens langs ga, merk ik dat er ook een vrouwtje bij gekomen is.

Maar daar over meer in een later blog.

Ik probeer eventjes hoe dichtbij ik kan komen, zonder dat het pleviertje ongerust wordt.

Als ik eenmaal die afstand heb gevonden, probeer ik een zo'n goed mogelijk standpunt 

in te nemen en daarbij rekening houden met de stand van de zon.

Als pleviertjes eenmaal aan je aanwezigheid gewent zijn,

komen ze vaak verrassend dichtbij tijdens het foerageren.

Omdat er nu nog niet veel gebeurt met dit vogeltje en het al laat wordt,

ga ik maar richting huis. Ik neem wel dezelfde route terug, 

want je weet nooit wat je nog tegenkomt.

Grutto

Op de plek waar ik eerder de zilverreiger fotografeerde, zit nu een grutto op het hek.

Hier kun je nu goed het ijzeren hek zien, dat zorgde voor het "mist"-effect.

Terwijl het avondlicht steeds zachter wordt, zie ik een paartje futen baltsen.

Baltsende futen

Prachtig zo in dat mooie, zachte licht en een heerlijke afsluiter van een mooie dag.

In een volgend blog aandacht voor een zeldzame vogel.

De Grauwe Gors

Tot de volgende keer,

René