De Scholekster en de Visdief

Baltsende Visdiefjes

Eigenlijk twee onderwerpen die beide een apart blogje verdienen,

maar ik heb nogal wat andere foto's liggen om te plaatsen.

Daarom beide in 1 blogje en voor beide heb ik nogal wat moeite moeten doen.

Het begint rond 10 april. 

Op de plek waar ik altijd grutto's fotografeer, zie ik een paartje scholeksters.

Nou niet bepaald de meest begeerde vogels om op de foto te zetten,

maar omdat ik hier de daarop volgende weken toch regelmatig zal komen,

besluit ik om ze in de gaten te gaan houden.

Scholeksters

Als je ze een beetje in de gaten houdt, krijg je snel door wanneer er een poging tot een paring volgt.

Het is alleen een kwestie van jezelf in de juiste positie manoeuvreren om

een zo goed mogelijk standpunt in te nemen.

Scholekster

Een plaatje van de andere kant.

het vrouwtje laat duidelijk zien dat ze er klaar voor is.

Niet iedere poging leidt ook daadwerkelijk tot een paring.

Het valt namelijk niet mee om je evenwicht te bewaren op de rug van het vrouwtje.

Hier lukt het wel.

Iets verder weg komt er ook een paring aan.

Bij de Tureluurs laat het mannetje duidelijk merken, dat hij er klaar voor is.

Luid roepend en wapperend met zijn vleugels laat hij het vrouwtje merken, dat hij er zin in heeft.

Tureluurs

Als je een tureluur dus flink hoort roepen en zo met de vleugels ziet wapperen,

dan kun je er op rekenen dat er een paring aan zit te komen.

Langzaam stijgt het mannetje op en zoekt de juiste positie op.

Dat gaat stukje voor stukje en is al met al een behoorlijk secuur werkje.

Ook de tureluur landt op de rug van het vrouwtje en merkt al snel dat je er

ook zomaar af kunt vallen.

Een paar weken later zie ik in dat gebied een scholekster op een paal van een hek zitten.

Vanuit de auto heb ik een goed zicht op de paal.

Tussen de paal en de weg bevind zich een dijkje en een brede sloot.

Het lijkt wel of de scholekster aan het broeden is en de bovenkant van de paal dus hol is.

Ik stap uit de auto om het beter te bekijken en de scholekster vliegt weg.

Ik stap weer snel in de auto en als ik weg wil rijden, zie ik de scholekster weer naar

de paal vliegen en plaats nemen.

Nu weet ik zeker dat dit een nest is.

Ik besluit in de auto te wachten, want dat aanvliegen op de paal is wel leuk om te fotograferen.

De scholeksters wisselen regelmatig om te broeden, maar het is wel een behoorlijk geduldwerkje.

De aanvliegroute is afhankelijk van de windrichting.

De ene scholekster vliegt rechtuit naar de paal, de andere stijgt eerst op en vliegt

dan achteruit om op het nest te komen.

Dan is de plek ook nog eens erg lastig qua lichtval. 

De plek waar ik de auto neerzet is dus nogal afhankelijk van een aantal factoren.

Dan moet ik ook nog eens genoeg licht hebben om een snelle sluitertijd te halen.

Als ik de foto's thuis op de computer bekijk, ben ik wel blij maar niet helemaal tevreden.

De achtergrond kan mooier en en kleuren van de schoolekster sprankelen niet echt.

Ook het oogje komt niet mooi naar voren.

Ik moet dus zorgen dat ik aanwezig ben, op het moment dat er meer licht is.

En dat is de volgende dag het geval.

Maar ja, meer zon zorgt voor harde schaduwen en dat willen we nou ook weer niet.

De positie t.o.v. het nest is zo wel het mooist.

De volgende dag is het licht bewolkt en kan ik vroeg op pad.

Als ik bij de nestpaal aankom, kies ik de positie met de mooiste achtergrond.

Door het vroegere tijdstip heb ik veel minder last van tegenlicht,

maar dan werkt de windrichting weer niet mee.

De scholekster komt net van de verkeerde richting aangevlogen.

De scholekster staat er mooi op, de achtergrond is mooi, maar dat ijzeren hek is waardeloos.

Het is nu net een hordeloper. 

Of het nu het mannetje of het vrouwtje is, ze doen allebei ongeveer hetzelfde.

Alleen de manier van aanvliegen is duidelijk anders.

Maar als ze geland zijn op de paal, wordt er eerst in het nest gekeken, de eieren

eventueel op de juiste plek geschoven en dan maar voorzichtig plaats nemen.

Al met al is het best een leuk projectje geworden, maar het vreet tijd.

Het is namelijk niet zo dat ze om de 10 minuten wisselen van plek.

Als ze al van plek wisselen, moet je dus net op tijd zijn met afdrukken.

Je moet rekening houden met de manier van aanvliegen.

Met het ene oog kijk ik door de zoeker en met het andere oog houd ik

min of meer de scholekster in de gaten.

Als ik merk dat de scholekster opstijgt en dus 2 a 3 seconden later zijn plek op het nest inneemt,

druk ik de knop al in en begin met fotograferen.

Het scherpstelpunt ligt net voor de paal en de bedoeling is dus, dat de

vogel het scherpstelpunt invliegt terwijl ik aan het fotograferen ben.

Als ik de foto's op mijn schermpje bekijk, ben ik tevreden met de vogel en de achtergrond.

Dat ijzeren hek echter stoort mij wel.

Ik verplaats de auto een klein stukje naar achteren.

De achtergrond is nu niet helemaal naar mijn zin, maar je kunt niet alles hebben.

Het ijzeren hek zit nu aan de goede kant en de vogel wordt mooi belicht.

Ik moet lang wachten op de wisseling van de wacht, maar als de ene ouder eraf springt,

wordt het spannend. Het zonnetje is net achter de wolken. Iso ietsje omhoog  zodat ik 

voldoende sluitertijd heb en een beetje overbelichten.

Voor de zekerheid zoom ik ook ietsje uit, want de vleugels moeten er natuurlijk

wel helemaal opstaan.

Ik zie de andere scholekster aan komen lopen en richting de opstijgplek gaan.

Iedere keer stijgen ze op vanaf hetzelfde plekje.

Ik richt de lens net naast de paal en met mijn andere oog probeer ik de vogel te zien.

Als deze opstijgt druk ik de knop in en als de scholekster eenmaal op het nest zit en ik de

foto's even snel bekijk, weet ik dat ik er bijna ben.

Twee foto's die het allebei net niet zijn naar mijn mening.

Ik besluit om het nog eenmaal te proberen, want er is zo veel leuks te fotograferen op dit moment.

Gelukkig gaat de volgende wisseling erg snel.

De vogel die achteruit het nest opgaat is nu aan de beurt en moet ik nog 1 beurt wachten.

Na lang wachten komt die wisseling eraan.

Snel de instellingen checken en goed kijken.

Eindelijk de foto die ik in gedachte had.

Op naar het volgende projectje.

De Visdief.

Vlakbij mijn huis nestelt ieder jaar een kolonie visdiefjes op de platte daken.

Ieder jaar hetzelfde blok en dat zorgt voor mogelijkheden als je weet waar ze jagen.

Een paar vogels vissen bij mij in de wijk en een aantal vist ietsje verderop 

in een klein poldertje. In dat poldertje zijn de beste mogelijkheden, vooral als de

vrouwtjes tijdens de balts op de juiste paaltjes gaan zitten.

Visdiefje

Sterns zijn lastig te fotograferen, vooral de soorten die zo'n pikzwarte kap op de kop hebben.

Je wilt graag dat lichtje in het oogje hebben, want anders ziet het er een beetje doods uit.

Maar met teveel zon krijg je overbelichte delen en harde schaduwen,

dus je moet een beetje mazzel hebben, dat ze net hun koppie in de juiste richting hebben.

Je kunt er met positie kiezen ook een beetje rekening mee houden.

Biddend Visdiefje

Stukje naar links of een stukje naar rechts, beetje omhoog of een beetje omlaag

met de camera voor de ideale achtergrond.

Dit vrouwtje bedelt zich een ongeluk voor een visje, maar ze is op

een of andere manier niet aantrekkelijk genoeg voor de mannen.

Op een andere plek heb ik meer geluk.

Op deze plek had ik ook al eerder een bedelend vrouwtje gezien,

maar dat was net een paaltje te ver in het weiland.

Ik besluit om het juiste moment af te wachten, om zo snel mogelijk dichterbij te komen.

Bedelend Visdiefje (vrouw)

Het visdiefje maakt constant wat piepende geluidjes, totdat het mannetje in de buurt komt.

Dan gaat de snavel wijd open en begint het geschreeuw.

Ze laat duidelijk merken dat ze honger heeft en ze wil

wel even zien of ze een partner aan de haak heeft geslagen, die genoeg vis kan

vangen om het nageslacht groot te brengen.

Het voordeel van het schreeuwen is, is dat je weet dat er een fotomomentje aankomt.

Als je het vrouwtje goed in de gaten houdt, weet je ook 

van welke kant het mannetje aan komt vliegen.

Visdief met prooi

Visoverdracht

Het overdragen van het visje gaat razend snel en zeer nauwkeurig.

Maar mevrouw heeft echt honger en jaagt het mannetje direct weer weg.

Ze maakt dat duidelijk door gewoon heel hard te schreeuwen.

Het vrouwtje blijft bedelen.

Het mannetje blijkt een uitstekende visser te zijn.

En het vrouwtje is uitgehongerd.

Aanvliegen en

heel behoedzaam in de snavel van het vrouwtje leggen.

Na iedere voederbeurt landt het mannetje naast het vrouwtje op de paal.

Geen idee of het is om uit te rusten of dat hij hoopt te mogen paren.

Wat ik wel weet, is dat het vrouwtje iedere keer keihard begint te schreeuwen tegen de arme sloeber

en hup, daar gaat hij maar weer op zoek naar de volgende vis.

Zielig voor het mannetje, maar een mazzeltje voor mij.

Hoe vaak krijg je de kans om dit soort tafereeltjes vast te leggen?

Het vrouwtje is beslist niet kieskeurig qua vissoort.

Hier krijgt ze een stekelbaarsje en de vogels weten donders goed, dat ze

heel goed moet uitkijken met dit soort vissen.

Als deze verkeerd het keelgat in gaat, kan de vis vast komen te zitten en 

stikt het visdiefje.

Samen manoeuvreren ze het stekelbaarsje in de juiste positie.

Onder het goedkeurende oog van de man, werpt het vrouwtje het stekelbaarsje nog even op,

zodat het visje echt in de goede positie ligt om door te slikken.

Maar de dame heeft nog niet genoeg en weer gaat hij op pad.

Ik scroll even snel door mijn foto's heen en zie dat ik de optimale

voerfoto toch nog net niet gemaakt heb.

Ik hoop op nog een kans, neem een iets ander standpunt in en wacht af.

Al snel begint het vrouwtje weer te schreeuwen.

Het teken dat het mannetje er aan komt met een visje.

Bingo!

Omdat het visje deze keer iets groter is, neemt het overdrachtmoment iets meer

tijd in beslag. Het visje mag tenslotte niet op de grond vallen en het mannetje

moet laten zien dat hij een voeder-expert is.

Tsja, hier ben ik dan weer uitermate tevreden mee.

Een kwestie van net zolang doorgaan, totdat je geen kansen meer krijgt.

Misschien toch nog een paring?

Maar nee, het vrouwtje heeft genoeg gegeten en vliegt weg en

het arme mannetje vliegt er maar achteraan.

Zo, een erg lang blogje deze keer met twee grote onderwerpen.

Misschien was het beter om het in tweeën te doen, maar dan blijf ik zitten met 

zo'n grote voorraad andere foto's.

Tot de volgende keer,

René