Vechtende Grutto's.

Grutto

Ik was altijd heel erg tevreden met het plekje waar ik de grutto's min of meer

op ooghoogte kan fotograferen vanuit de auto.

Was!!!!!

Want tijdens een dagje fotograferen met Loes werd mij even subtiel medegedeeld dat

de gemaakt foto's wel mooi waren, maar dat de plekjes waar ze stonden of de

lichtomstandigheden toch niet echt helemaal super waren.

Dat is nou het fijne als je eens met iemand op stap gaat,

die weer toch anders tegen bepaalde dingen aankijkt.

Als ik twee weken later op dezelfde plek terug ben,

realiseer ik mij pas dat Loes wel een goed punt had met haar opmerking.

Maar ja, hoe moet het dan wel...........

De bekende "Grutto-op-een paaltje-foto".

Of de staande versie daarvan:

Mooi natuurlijk, maar dat willen we dus niet meer.

Alleen, komt weer de vraag: "Hoe dan wel?"

Ik begin rond te rijden in de polder en rij weggetjes in, waar ik

nog niet eerder geweest ben.

Daardoor kan ik weer een paar mooi nieuwe plekjes bijschrijven,

maar het fijne plekje om Grutto's anders dan anders te fotograferen is

toch wel erg lastig te vinden.

In eerste instantie zoek ik het in het "licht".

Wat later op de dag en een beetje tegenlicht.

Dan kom ik een prachtige plek tegen.

De Grutto's werken hier uitstekend mee en je kunt ze af en toe bijna aanraken.

Hier kan ik ze vanuit een lager standpunt fotograferen.

Voor mijn gevoel gaat dit de juiste richting op.

Mooi laag standpunt, nu alleen nog wat mooier licht.

Als ik een paar dagen later terug kom, valt mij direct iets op in de polder.

De tweede lichting Grutto's is gearriveerd.

Overal zie ik nieuwkomers en al deze nieuwkomers zoeken een plekje,

terwijl de meeste en zeker de mooiste plekjes al ingenomen zijn.

De nieuwkomers moeten wel heel snel gaan werken aan nageslacht en

hopelijk zijn hun kuikens al groot genoeg, wanneer er gemaaid gaat worden.

De nieuwkomers zorgen voor spanningen in de polder.

Dat merk ik niet direct, maar als ik ergens even sta te kijken,

zie ik dat twee mannetjes agressief worden naar elkaar toe.

Vrouwtje linksonder en twee mannen in een luchtgevecht.

Een prachtig schouwspel speelt zich op een meter of 40 afstand van mij af.

Nooit geweten dat Grutto's als kemphanen kunnen vechten.

Dat smaakt naar meer en het wordt mijn doel om vechtende Grutto's vast te leggen.

Twee rivaliserende mannetjes

Als ik eenmaal weet waar ik op moet letten, is het betrekkelijk makkelijk om de

aanstaande vechtpartijen te lokaliseren.

Twee mannetjes in een relatief klein gebiedje, is bijna vragen om oorlog.

Als ik dus tijdens het rondrijden, twee mannen rond zie wandelen en als er dan 

ook nog een vrouwtje dichtbij is, is dat voor mij het teken om

de auto stil te zetten en af te wachten.

Als ze te dicht in elkaars buurt komen, is het meestal niet direct knokken.

Nee, eerst nemen ze elkaar goed op en proberen elkaar te intimideren.

Soms slaat er dan al eentje op de vlucht en gaat de ander er achteraan.

Maar het komt ook voor dat de zwakste net niet op tijd wegspringt.

Zo jammer dat deze net niet scherp genoeg is op de kop.

Omdat het moment zo mooi is, plaats ik hem toch maar.

Maar het is niet altijd zo, dat ze eerst vijandig tegen over elkaar komen te staan.

Dan is het direct, Tadatata Tata, Aanvalluhhh......

Inmiddels had ik al zoveel gevechten gezien, dat je min of meer kunt voorspellen

wat er gaat gebeuren en hoe de gevechten aflopen.

Want als het echt tot een gevecht komt, gebeurt dat 8 van de 10 keer met

hetzelfde verloop van zetten.

Eerst schreeuwen naar elkaar

Elkaar agressief benaderen en dreigend tegen over elkaar staan.

En als geen van tweeën het voortijdig opgeeft, proberen ze eerst elkaar

te prikken in het gelaat met de scherpe snavel.

Daarna proberen om als eerste de snavel van de ander te pakken te krijgen.

Een confrontatie tussen drie Grutto's.

Ook hier eerst het prikken en elkaars snavel te pakken proberen te nemen.

De ogen en de rest van de kop zijn het eerste doelwit van de ene Grutto,

terwijl de andere in de rug aan het pikken is.

Dat is teveel voor de ene Grutto en die neemt dus snel de benen en 

dan moeten de andere twee beslissen wie de sterkste is.

Het ultieme doel van de Grutto is om op de rug van de tegenstander te komen en

dan lekker hard in de rug te prikken. 

Dat is tenminste de grote gemene deler van alle gevechten die ik de 

afgelopen anderhalve week gezien heb.

Dat waren er inmiddels nogal wat.

De meeste waren op te grote afstand om goed te fotograferen en sommige

waren zelfs te dichtbij om goed te fotograferen.

Dan is de zoomlens wel weer een uitkomst t.o.v. een lens met vaste brandpuntsafstand.

Dit zijn de momenten die bepalend zijn voor de uitkomst van het gevecht.

Zodra er eentje op de rug van de ander stond of met zijn snavel in de

rug kon pikken, was dit het sein voor de concurrent om het op te geven.

Meestal was dit ook de indringer.

Ik heb maar 1 keertje gezien, dat de indringer als winnaar uit de bus kwam.

Hier lijkt het wel of de snavel van de onderste Grutto dwars door

de bovenste Grutto heen steekt. Je kunt nog net het puntje zien.

Tenminste, dat zou je denken.

Het is natuurlijk een veertje dat net uitsteekt.

Een volgend blog gaat over paaltjes en hekjes.

Scholekster

Tot de volgende keer,

René