Dagje Veluwe Deel 1

Boomklever

Om de 2 jaar begint het altijd een beetje te kriebelen om weer eens naar

de edelhertenbronst op de Veluwe te gaan.

Maar in principe houd ik er niet zo van om te moeten betalen om

natuurfoto's te maken. 

Echter is de afstand te ver om een aantal keren op verkenning te gaan

en zodoende een mooie plek te vinden om bronstige herten te fotograferen.

Tsja, dan is het wel eens lekker als de hoofdmaaltijd 

een keertje gewoon voor je opgediend wordt.

En als ik dan toch moet betalen om het park de Hoge Veluwe binnen

te komen, dan maak ik er natuurlijk wel een hele dag van.

Een jaar of 6 terug hoorde ik voor het eerst over een soort boshutje in het park.

Ik heb mij toen rot gezocht en na vele uren zoeken het hutje gevonden.

Een hutje wat toen nog maar bij een paar mensen bekend was, maar 

heden ten dage wordt er af en toe echt gevochten om er gebruik van te maken.

Jonge Roodborst

Het hele wildbaan-circus is op een doordeweekse dag nog wel te behappen en zeker

als de bronst nog net niet op zijn hoogtepunt is.

Dus als ik het weerbericht zie, is de juiste dag gauw uitgezocht.

Mooi weer in de ochtend en in de namiddag een beetje bewolkt.

Ideaal om te beginnen in de donkere boshut en in de avond niet teveel zon.

Pimpelmees

Ik ben al iets na acht uur bij de ingang van het park en dat gaat in september

pas om 9 uur open. Ik weet dat het hutje in trek is en als andere gegadigden een

jaarkaart hebben, kunnen ze gewoon doorlopen als het park opengaat.

Dan moet ik dus nog een kaartje kopen en kan het dus wel eens een probleem

worden om een plekje in het hutje te bemachtigen.

Niet lang nadat ik aangekomen ben, komt auto nummer twee aanrijden.

Ik knoop een gesprekje aan met de man en het blijkt dat ook hij

gebruik wil maken van het hutje.

Een tweede man op een fiets komt eraan en ook hij is van plan

om plaats te nemen in de hut.

Na lang wachten gaat het loket open en kan ik het kaartje kopen en kom

ik gelukkig toch als eerste aan bij het hutje.

Omdat ik niet weer de geijkte vogelhutfoto's wil maken,

kies ik de plek uit waar ik het meeste "last" van tegenlicht ga krijgen en

ik ook nog eens slecht uitzicht heb op het vijvertje.

Dan kom ik tenminste niet in de verleiding om weer die foto's te maken,

welke ik al verschillende keren gemaakt heb.

Jonge Grote Bonte Specht

Al snel zitten de twee mannen welke ik bij de ingang al had gesproken bij mij

en is de hut dus vol.

Nog geen tien minuten later blijkt al dat het hutje erg in trek is tegenwoordig.

Een stuk of 7 mensen moeten teleurgesteld worden.

Maar wie het eerst komt, wie het eerst maalt.

Het nadeel van zo'n openbare hut is is dat je met mensen kan komen te zitten,

die te enthousiast zijn en daardoor vogels wegjagen.

Ik hoor een zwarte specht en een havik, maar ze laten zich niet zien omdat de lenzen

te ver uit de openingen steken en te snel en teveel bewegen.

Ook verschillende vogels vertrekken daardoor te snel van de plek.

Jonge Grote Bonte Specht

Maar gelukkig zijn er een aantal vogels die minder schuw zijn.

Een aantal volwassen grote bonte spechten en ik denk drie jonge exemplaren,

komen regelmatig op bezoek. 

Maar het blijft een uitdaging om ze net even op een iets andere manier te fotograferen.

Boomklever in the spotlight

In zo'n boshutje heb je altijd vaste bezoekers en de boomklevers behoren daar toe.

Altijd lastige rakkertjes want ze zijn bloedsnel,

Als ze dan een keertje even stilzitten, hebben ze vaak een zonnebloempit

of iets dergelijks in hun snavel zitten.

Boomklever

De truc is om stoïcijns je camera op 1 plek te blijven richten, maar dat is o zo lastig.

Zeker als je met twee anderen in zo'n hutje zit en die reageren op alles dat beweegt.

Koolmees

Als er dan toch geen echte supersoorten langskomen, ga je ook maar een beetje

mee in het erop-los-fotograferen. 

Matkopmees

Ook de matkopmees is er eentje in de serie boomklevers en andere lastige snelle vogeltjes,

De matkopjes zijn ook ADHD-vogeltjes en het gebeurt maar heel zelden dat ze even

lekker voor 5 seconden op 1 plek blijven zitten.

Woelmuisje

Het blijft grappig om de woelmuisjes te volgen, maar wat zijn ze snel.

Dan houden ze zich meestal ook nog eens op in de donkere plekjes.

Jonge Roodborst

Gelukkig zijn het niet alleen pimpelmezen, koolmezen, boomklevers en spechten

die zich laten zien. Af en toe komt er een sijsje langs.

Sijs

Alleen een vrouwtje krijgen we te zien.

Ook zo'n mooi vogeltje en deze blijft ook nog eens rustig zitten,

Hoewel er dus wel een aantal verschillende soorten op het voer afkomen,

zijn het vooral de spechten die zich graag laten vereeuwigen.

Grote Bonte Specht

Volwassen Grote Bonte Specht

Om een uur of half één heb ik het wel gezien.

Ik heb niet het gevoel dat er nog iets bijzonders langs zal komen en

besluit om mijn geluk op een ander plekje te proberen.

Ik wil graag rond 3 uur een mooi plekje uitzoeken om

de edelherten te fotograferen en als ik nog langer in dit hutje

 blijf hangen dan is er geen tijd meer voor een leuk middagprogramma.

Dus ga ik op weg naar een andere hut, waar al een aantal jaren

niet zo heel veel valt te fotograferen.

Maar als ik aankom blijkt dat erg mee te vallen.

Goudvink (vrouw)

Als ik binnenkom zit er een vrouwelijke goudvink voor de hut.

Duidelijk in de rui en dus niet zo heel mooi,

maar toch een leuke soort om even mee te nemen.

Na de eerste opwinding bekijk ook hier even waar ik het beste tegenlicht opnames kan maken,

Ook hier genoeg boomklevers en koolmezen.

Maar ook een paar matkopjes die zo nu en dan op de juiste plekjes gaan zitten.

Grote Bonte Specht

Bij het eerste hutje had ik al een paar keer een zwarte mees voor de lens gekregen,

maar was ik niet zo heel tevreden met de resultaten.

Zwarte Mees

Maar bij dit hutje is de lichtval duidelijk beter en met snellere sluitertijden,

worden de foto's net even ietsje beter.

Moest ik in het eerste hutje het diafragma zoveel mogelijk openen, in

het tweede hutje kan ik het diafragma iets meer knijpen en dat zorgt

met de sigma-lens voor betere platen.

Zwarte Mees

Met nog een specht als afsluiter, ga ik richting de edelherten.

De volgende keer komen deze aan bod.

Bronstig Hert

Tot de volgende keer,

René