De Velduil

Velduil (dit is bijna het hele beeld)

Al een aantal jaren probeer ik de Velduil mooi in beeld te krijgen.

Ik wil alleen niet achter de grote hordes aanlopen en dus zocht ik plekjes op, die minder

bekend waren bij het grote publiek. Tijdens al die bezoekjes heb ik vele velduilen gezien,

maar nooit op de manier zoals ik dat graag wilde.

Maar tijdens dat soort tripjes leer je wel veel over de leefwijze van de velduil en

dat blijkt dan later weer van pas te komen.

We zijn met z'n viertjes lekker 5 dagen naar Texel.

Voor mij betekent dat iedere ochtend om 6 uur op en er lekker op uit trekken.

De rest ligt dan nog uit te slapen en kan ik dus in alle rust fotograferen.

Op een bepaald moment wil mijn jongste dochter ook wel even mee om

wat foto's te maken. Het is inmiddels 4 uur en ik besluit om met haar naar een gebiedje

te gaan, waar je allerlei soorten kunt fotograferen.

Ze vermaakt zich uitstekend met de Tureluur en een Gele Kwikstaart.

Om half zes vind we het mooi geweest en willen weer naar het huisje rijden.

Maar dan zie ik het direct.

Een vliegende Velduil.

Inmiddels heb ik er zoveel gezien, dat het silhouet en de wijze van vliegen onmiskenbaar is.

Als een speer rij ik naar de plek, waar ik de uil verwacht en 

hij komt inderdaad prachtig langs vliegen (zie eerste foto).

Velduil

De uil landt een stukje verder in de berm en rustig rijd ik er naartoe.

Hij blijft prachtig zitten en kijkt mij indringend aan.

Mijn jongste dochter zit achterin en blijft maar fotograferen met haar eigen camera.

Ik vertel haar dat dit een heel bijzondere ontmoeting is en

dat ik hier heel erg lang op heb moeten wachten.

In alle rust kan ik de velduil bekijken.

Geen hordes opdringende fotografen die de uil opjagen.

Gewoon lekker met z'n tweetjes en de Velduil.

De uil vliegt weer op en begint te jagen in de slootkanten.

Geruisloos vliegt en glijdt de uil voor mij uit en ik rij langzaam op gepaste afstand

achter de jagende uil aan.

Af en toe duikt de uil het gras in, maar aldoor zonder resultaat.

Ik hoop dat de uil een muis vangt en al zittend op een paal, deze op gaat zitten peuzelen.

Het eerste gebeurt wel, maar het tweede helaas niet.

De uil landt jammer genoeg net op een plekje waar ik last heb van het zonlicht.

Hij had ook wel ietsje dichterbij mogen gaan zitten.

Maar ja, een velduil met muis op 20 meter afstand en dan nog klagen.....

Dan zie ik iets opvallends en dat was mij ook al eens opgevallen bij een torenvalk.

Om de muis te doden, wordt gewoon de kop eraf getrokken.

Dan denk je dat de uil begint te eten, maar mooi niet.

Hij begint rustig de omgeving in zich op te nemen en maakt helemaal geen haast.

Na een minuutje wordt de hoofdloze muis dan toch in een paar happen naar binnen gewerkt.

Een overvliegende buizerd wordt gevolgd, maar deze vogel schenkt geen aandacht aan de uil.

De uil kijkt mij nog eens indringend aan en vliegt langzaam weg.

Een prachtige ontmoeting maar tegelijkertijd realiseer ik mij, dat

ik waarschijnlijk nog meer kansen ga krijgen.

Ik ben nog twee dagen op Texel en door alle opgedane kennis over 

de Velduil in de afgelopen jaren, weet ik gewoon dat ik waarschijnlijk 

wel betere platen kan maken.

Velduilen overwinteren normaal gesproken alleen maar in Nederland.

Er zijn wel wat broedparen, maar die zijn dun gezaaid.

Een Velduil op dit moment in Nederland, duidt op een waarschijnlijk broedgeval en

dat dit dus zijn territorium is.

Nu ik dus weet waar hij zich bevindt, waar hij jaagt en hoe laat hij daarmee begint,

kan ik mij de komende dagen rond dat tijdstip op een mooi plekje installeren en

dan is het afwachten geblazen.

Tsja en dan regent en het waait het erg hard de volgende dag rond half zes.

Helaas dus, maar misschien de volgende dag nog een kans.

En ja hoor, dinsdag is het mooi weer en heel weinig wind.

Ideaal weer voor de Velduil.

Ik kies een mooi plekje uit op een kruispunt, zodat ik snel met de auto eventueel

ergens anders naartoe kan rijden, zonder dat ik eerst hoef te keren en dergelijke.

Ik ga op de kop van een slootkant zitten en dan is het afwachten.

Om kwart voor zes zie ik de uil aankomen en hij vliegt precies naar de overkant van het kruispunt,

waar ik mij geïnstalleerd had. Perfect.

Als de uil een muis ziet duikt hij of direct de berm in of

hij blijft biddend op de plek hangen.

Zittend in de berm en met de camera op mijn krukje vergeet ik gewoon af en toe af te drukken.

Een jagende Velduil op zo'n kleine afstand is een fantastisch gezicht.

Als de uil wegdraait om ergens zijn geluk te proberen,

bekijk ik even snel de gemaakte beelden.

Zo jammer dat hij op de laatste foto net het vlies voor de ogen heeft.

Maar ja, je kan nou eenmaal niet alles hebben.

Ik kijk hoe laat het is en ik besef dat ik zo aan tafel moet om te gaan eten.

Maar dit is de laatste dag op Texel en zo'n kans krijg ik misschien nooit meer.

Ik stuur een berichtje dat het ietsje later wordt en ik ga zoek een iets ander plekje.

Tijdens de afgelopen ontmoetingen heb ik toch een beetje zijn

favoriete plekjes kunnen ontdekken.

Dan is het afwachten geblazen.......

Spannend.

Het duurt eventjes, maar dan zie ik de uil weer aan komen glijden.

Het nieuw gekozen plekje is een schot in de roos.

Het is exact de plek waar de uil direct op jacht gaat.

De foto die ik in gedachten had, wordt (bijna) gemaakt.

Eigenlijk zou hij ietsje meer mijn kant op gedraaid moeten zijn,

maar vooraf had ik hiervoor getekend.

De uil stort zich in het hoge gras, maar mist de prooi.

De Velduil vervolgt zijn strooptocht in een ander deel van zijn territorium en

dat is het sein voor mij om als de bliksem richting het huisje te gaan.

Soms moet alles wijken voor de hobby.

Zeker met zo'n onderwerp.

De komende blogjes zullen in het teken staan van Texel.

Uiteraard zullen de kluten aan bod komen, maar ook andere steltlopers zoals 

het witgatje en de rosse grutto. Maar ook de gele kwikstaart en parende kokmeeuwen

zullen de revu passeren. Maar eerst aandacht voor de Eidereend.

Eidereenden

Tot de volgende keer,

René