De Koereiger en de Grauwe Klauwier

Koereiger

Dit jaar gingen we naar dezelfde plek op vakantie als vorig jaar.

Wederom Zuid-Oost Frankrijk dus, net onder de Jura.

Vorig jaar kwam ik een schitterend meer tegen, dat ontrokken werd aan het

zicht dmv een brede rietkraag. Een meer waar allerlei soorten vogels voorkwamen.

Reigersoorten zoals de Purperreiger en de Kwak, maar ook ijsvogels en ik zag

er zelfs een boommarter rondwandelen.

Was het vorig jaar nog een verrassing voor mij, nu heb ik mij tot

in de puntjes voorbereid. 

Materiaal meegenomen om een eenvoudig schuilhutje te maken

en spullen om een ideale plek voor ijsvogeltjes te creëren.

Daar ter plekke hoef ik dan alleen maar wat takken en dergelijke bij elkaar te zoeken.

Nadat alles op de camping in gereedheid was gebracht om drie weken te relaxen,

ga ik eventjes kijken bij het meer om eens te zien hoe ik te werk moet gaan.

Dan blijkt maar weer eens dat de natuur onvoorspelbaar is.

Het heeft daar in het voorjaar net zoveel geregend, als dat het in Nederland heeft gedaan.

Er staat gewoon ruim een halve meter water teveel in het meer.

Daar zal ik geen enkele reigersoort tegenkomen dus en ook steltlopertjes

hebben nergens plek om te foerageren.

Alle uitgewerkte plannetjes kunnen direct de vuilnisbak in.

Dan maar de volgende ochtend reserveren om de wijde omgeving te verkennen.

Koereiger bekijkt de menukaart

Vorig jaar kwam ik op een bepaalde plek een aantal koereigers tegen.

Soms kun je dingen niet beredeneren, want er lopen op vele plekken in de omgeving runderen rond .

Echter, de koereigers zijn maar op 2 plekken te vinden en dan ook nog eens alleen

maar op bepaalde tijdstippen. Wat de vogels nou aantrekt naar die plekken en

die tijdstippen, heb ik niet kunnen ontdekken. 

Hybride Koereiger/Kleine Zilverreiger

Als je de Koereigers een tijdje observeert, ontdek je al snel dat ze een 

paar manieren van voedsel zoeken hebben.

De runderen en Koereigers hebben een symbiotische relatie.

De Koereigers vinden makkelijk eten dankzij de runderen

en de runderen worden door de Koereigers verlost van die lastige vliegen.

Met chirurgische precisie verwijderen de vogels de vliegen die de runderen lastig vallen.

De vliegen zijn vooral verzot op de plekken rond de ogen.

De runderen laten de Koereigers rustig hun gang gaan, wanneer ze

deze vliegen willen pakken.

De Reigers gaan heel voorzichtig te werk en halen de vliegen 1 voor 1 weg.

Hybride Koereiger/Kleine Zilverreiger

Op een bepaald moment zie ik een Koereiger die er anders uit ziet.

En dan zie ik er nog 1 en nog 1.

Ik maak een foto en kijk goed naar het plaatje.

Is het nou een Kleine Zilverreiger die ik zie?

Maar de vogel is te gedrongen voor een Kleine Zilverreiger en de snavel te oranje-achtig.

Maar voor een Koereiger is hij te wit en de snavel te zwart-achtig.

Als ik later op google kijk, zie ik dat er meldingen zijn

van kruisingen tussen Koereigers en Kleine Zilverreigers.

Het kan niet anders dus dan een hybride zijn, die ik gezien heb.

Een echte Koereiger

Een tweede manier van jagen is het meelopen met de runderen,

wanneer deze aan het grazen zijn.

Dan worden er allerlei soorten dieren opgeschrikt en kunnen

ze de prooien makkelijk oppikken.

Ook muizen en mollen worden op die manier regelmatig gevangen.

Opgooien van de prooi

Als er meerdere Reigers tussen de runderen lopen,

kan het vangen van grotere prooien voor leuke taferelen zorgen.

Een gevangen muis zorgt voor rumoer in de groep reigers.

Degene die de muis gevangen heeft moet flink rennen om de muis af te schermen

van de andere vogels. Eventjes rustig de prooi naar binnen werken is

er dan ook niet bij. Hij moet naar binnen gewerkt worden

 tijdens het ontwijken van de concurrentie.

Terwijl de runderen liggen te herkauwen, laten de reigers de derde manier van jagen zien.

Dan lopen ze gewoon door het terrein heen en zoeken zeer geconcentreerd naar prooien.

Als slangenbezweerders sluipen ze door het gras en de plaatsing van de ogen is daarbij

zeer behulpzaam natuurlijk. 

In die drie weken heb ik behoorlijk wat foto's gemaakt van Koereigers,

maar ik kan vertellen dat het nog niet meevalt om een goede foto te maken.

Voor deze vogels ben je erg afhankelijk van een aantal factoren.

Allereerst moeten de runderen dichtbij de plek lopen grazen,

waar je de mogelijkheid hebt om foto's te maken.

Heel vaak lopen ze te ver in het weiland en als ze al dichtbij lopen,

moeten er natuurlijk wel Koereigers aanwezig zijn.

Dan speelt het weer ook nog eens een hele grote rol.

Teveel zon maakt het eigenlijk al onmogelijk om dit soort lichte vogels

echt fijn op de foto te zetten. Te grijs weer zorgt weer voor te lange sluitertijden.

Licht bewolkt weer is ideaal voor dit soort vogels.

Als je dit allemaal bij elkaar optelt zijn het aantal ideale momenten

dus op 1 hand te tellen.

Ook lastig is het fotograferen van een lichte vogel in de vlucht.

Als je overbelicht heb je problemen bij een lichte achtergrond en als je onderbelicht

heb je weer problemen bij een donkere achtergrond.

Hier is goed het verschil te zien tussen een echte Koereiger en een Hybride.

De Koereiger is de voorste vogel.

Een veel voorkomend beeld wanneer je Koereigers fotografeert.

Tussen de poten van de runderen op zoek naar eten.

Het leuke van bovenstaande foto is dat er ook een ander vogeltje opstaat.

Dat zijn van die dingen die je pas ziet wanneer je de foto's op de computer bekijkt.

Een jonge spreeuw is ook op zoek naar een gemakkelijk hapje

 en loopt met de koereiger mee.

Zelf vind ik dit 1 van de mooiste beelden die ik gemaakt heb.

Mooi met een beetje tegenlicht. 

Op deze foto is goed te zien dat deze vogel veel weg heeft van een Kleine Zilverreiger.

Veel zwart in de snavel en deze is ook iets groter en scherper dan de snavel van een Koereiger.

De vogel mist ook de oranje veren.

Jagende Koereiger met tegenlicht

Nog zo'n foto waar ik content mee ben.

Alleen jammer dat de kop van de vogel achter de grassprieten zit.

Met z'n drieën wachtend op een lekker hapje

Het Franse platteland is ideaal voor een vogel welke in Nederland erg zeldzaam is.

De Grauwe Klauwier

Overal langs de weilanden blijft het kruid staan, groeien er bramenstruiken

in de buurt van de weilanden en is er allerlei ander struweel te vinden.

Ideale plekken voor de Grauwe Klauwier

Maar deze vogels zijn ook erg schuw, dus is het zaak om ze eerst van een afstandje te spotten.

En dat is nou net wel weer een makkie.

Grauwe Klauwier (man)

Heb je namelijk een ideaal biotoop ontdekt, dan kun je vanaf een afstandje

de boel eventjes in de gaten houden.

De Grauwe Klauwier zoekt bijna altijd het hoogste punt op.

zodat deze makkelijk zijn prooien kan vinden.

Het vrouwtje (links) spoort het mannetje (rechts) aan om

eten te zoeken voor de jongen in het nest

Vorig jaar had ik al diverse territoria ontdekt, zodat ik nu niet echt hoefde te zoeken.

Opvallend was wel dat ze zich de eerste week goed lieten zien,

maar daarna pas weer in de laatste dagen van de derde week.

Aan de piepende geluiden te horen, was dat waarschijnlijk omdat er

jongen gevoerd moesten worden.

Grauwe Klauwier (man)

Het kan bijna niet anders dan dat er flink gebroed wordt of

dat de jongen net uit het ei zijn, want het merendeel van de 

Grauwe Klauwieren die ik zie zijn mannetjes.

Niet dat dit jammer is, want de mannetjes zijn toch degene die 

iedereen op de foto wil hebben.

Als je eenmaal de favoriete uitkijkplekjes weet, is het nog steeds geen fluitje van 

een cent om ze maar eventjes te fotograferen.

Ze langzaam benaderen is geen optie, want ze gaan toch echt

op de wieken wanneer je ietsje te dichtbij komt.

Dan maar de auto neerzetten en afwachten totdat de vogel terugkomt

op de uitkijkplek. Maar deze dieren zijn behalve schuw ook nog eens behoorlijk slim.

Ze komen pas terug, wanneer jij weg gaat of je moet echt heel lang wachten.

Maar ja, de temperatuur stijgt snel in de auto wanneer

de airco uit is, omdat je de motor af moet zetten.

Soms blijven ze ook gewoon net eventjes lang genoeg zitten.

Grauwe Klauwier (vrouw)

Dus is het een kwestie van uithoudingsvermogen, maar ook echt wel

een kwestie van een beetje geluk.

Je moet het geluk hebben om een niet zo'n hele schuwe vogel treffen. 

Hoewel de mannetjes natuurlijk het meest fotogeniek zijn,

zijn de vrouwtjes toch ook erg fraai.

Ze hebben een hele mooie tekening op de borst en buik, maar ook

de rugzijde is prachtig.

Drie weken heb ik behoorlijk wat Grauwe Klauwieren op de foto gezet,

maar achteraf blijkt dat een foto die ik op dag twee maakte,

de mooiste van het hele stel is.

Tenminste, dat vind ik dan natuurlijk.

Voor de vakantie had ik een aantal dingen op mijn lijstje staan.

Een Grauwe Klauwier met een hagedis of een klein vogeltjes als prooi

was daar eentje van en een Koereiger op de rug van een koe was er ook eentje.

De eerste is helaas niet gelukt en van de tweede wens heb ik

wel foto's, maar die zijn niet door de keuring gekomen.

De vogel en de koe bevonden zich op een te grote afstand en met teveel

zon krijg je dan een foto die net niet scherp genoeg is.

In een volgend blog foto's van een behoorlijk aantal andere soorten,

welke ik in die drie weken tegenkwam, zoals:

de Rode Wouw

Tot de volgende keer,

René