Een dagje naar de Amsterdamse Waterleidingduinen

Grote Gele Kwikstaart

Even een kleine intermezzo en de watervogels moeten dus een weekje wachten.

De laatste vrije dag van 2016 moet nog opgenomen worden en

dinsdag 20 december lijkt een prachtige dag te worden.

De avond van te voren maak ik alle spullen klaar en begin te bedenken waar

ik naartoe wil gaan. Tsja, het is meer de vraag van wat ik graag zou willen fotograferen.

Brilduikers en Grote Zaagbekken zet ik bovenaan mijn lijstje en 

begin dan een beetje te kijken waar ze het best te fotograferen zijn.

De Amsterdamse Waterleidingduinen is het gebied waar ze allebei

voorkomen in de winter, maar het nadeel is dat het zo'n groot gebied is.

Ik ben nou ook niet echt een liefhebber van lange wandelingen en

uit ervaring weet ik dat wandelen en vogels fotograferen geen goede combinatie is.

De volgende ochtend gaat de wekker vroeg, maar nog steeds is er grote twijfel

over waar ik naartoe moet gaan.

Om kwart voor negen besluit ik toch maar om naar de AWD te gaan.

Even snel een camouflagenetje en het statief gepakt en op weg naar Vogelenzang.

Ik kan vast verklappen, dat ik natuurlijk geen enkele Grote Zaagbek gezien heb

en dat de mannelijke Brilduikers ook verstek lieten gaan.

Eén vrouwelijke Brilduiker kwam ik tegen, maar dat 

leverde niet de platen op die ik graag wilde maken.

Gelukkig valt er nog genoeg te zien in de AWD en de 

resultaten laat ik in chronologische volgorde de revue passeren.

Grote Gele Kwikstaart

In tegenstelling tot een heleboel andere bloggers, ken ik de weg niet zo

heel erg goed in de Amsterdamse Waterleidingduinen.

Daarom loop ik meestal dezelfde route, zo ook vandaag.

Terwijl ik langs een kanaaltje loop, zie ik een Grote Gele Kwikstaart langs 

de kant van het water naar eten zoeken.

Het is nog een beetje mistig en de rijp is nog aanwezig op de begroeiing.

Die combinatie moet toch een mooi plaatje op kunnen leveren.

De Gele Kwikstaart is echter niet van plan om zich heel simpel te laten verschalken.

Dus is het zaak om een beetje strategisch te werk te gaan en ervoor

te zorgen dat de Kwikstaart mijn kant opkomt.

Op drie verschillende plekken lukt het om de vogel op de foto te krijgen,

waarvan de bovenste twee de fraaiste zijn in mijn ogen.

Het kleine stukje land, de berijpte begroeiing en het strakke water zorgen voor de ideale setting.

 Wanneer ik op mijn schermpje kijk, heb ik het idee dat ik alweer naar huis toe kan.

Beter dan dit gaat het niet worden ;-)

Damhert

Terwijl ik de Grote Gele Kwikstaart aan het fotograferen ben,

zie ik uit een ooghoek iets op mij afkomen.

Een Damhert komt al grazend mijn kant op.

Een schitterende bok kijkt mij opeens vreemd aan.

Hij houdt even stil en gaat dan rustig verder met waar hij mee bezig was.

Nou kom ik hooguit twee keer per jaar in de AWD, maar de hoeveelheid

damherten die ik vandaag tegen kom is verbazingwekkend.

Ik denk dat ik er meer dan 300 gezien heb in 4 uur tijd.

Ik vervolg mijn weg richting de plek waar ik de doelsoorten hoop aan te treffen

en wordt toch nog verleid tot het maken van een paar plaatjes

van een jong damhertje aan de kant van het water.

Een stukje verder een Buizerd op een stokkie.

Eigenlijk te ver weg, maar toch een leuk beeld.

Terwijl ik de Buizerd fotografeer, zie ik aan de overkant van het water een vos 

mijn richting opkomen. 

Net op het moment dat ik denk dat de vos op een prachtig

plekje gaat poseren, schiet er een konijn door het beeld heen.

De Vos veranderd helaas direct van richting, maar blijkt toch niet zo heel hongerig te zijn.

De achtervolging wordt namelijk stapvoets ingezet, dus ook een mooi

jachttafereel zit er niet in.

De Vos geeft het al snel op en wandelt een beetje doelloos verder.

Het lijkt er nog even op dat het dier alsnog mijn richting opkomt,

maar nadat ik gespot wordt, verdwijnt hij/zij snel in de begroeiing.

Een stukje verder wordt ik verrast door roepende Dodaarzen.

Op een plek waar ik ze nog nooit eerder gezien heb,

maar wel een plek met mogelijkheden om in het broedseizoen

nog eens te bekijken.

Paartje Dodaarzen in winterkleed

Ik wil er niet teveel tijd insteken, want het kost toch al gauw een uurtje

om ze echt mooi op de foto te krijgen.

Toch een aardig sfeerbeeld met het laagje mist op het water.

Even verderop wordt mijn weg versperd door een groot hek en een hijskraan.

Dan maar direct linksaf en groot is mijn verbazing dat het kanaal

dat ik hier verwachtte helemaal droog is gevallen.

Balen, want dit is de plek waar ik de Brilduikers hoopte te zien.

Terwijl ik dan maar verder loop, hoor ik het kenmerkende geluid van Wilde Zwanen.

Voorzichtig blijf ik in de dekking van de struiken en kan zodoende op

een meter of 15 afstand van het water komen.

Het laatste gedeelte wordt tijgeren, maar dan lig ik wel in een mooie positie.

Wilde Zwanen

Maar ik ben niet de enige die de vogels gezien heeft,

want twee mensen komen van de andere kant aangelopen

en ook zij hebben de 20 Wilde Zwanen in het vizier.

Maar als je rechtop lopend, direct in de richting van de vogels wandelt,

gaan ze er uiteraard vandoor.

Toch jammer, want als je even stil blijft staan, kun je er even langer van genieten.

De Wilde Zwaan is tenslotte een vogelsoort die je niet vaak tegenkomt.

Wilde Zwaan in vlucht

Dus maar verder wandelen en hopen op kanaaltjes en plassen,

waar dan de gewilde doelsoorten zich misschien bevinden.

Ik weet dat ze te zien zijn in het Zwanenmeer,

maar ik heb geen idee hoe ik daar moet komen.

Het voordeel dat je hebt wanneer je niet zo bekend bent in een gebied,

is dat je zonder dat je er erg in hebt ergens loopt, waar het eigenlijk niet mag.

Dieren voelen zich daar toch meer op hun gemak en zijn makkelijker te benaderen.

Damhert

Dit Damhert vertrok geen spier, terwijl ik toch behoorlijk dichtbij kwam.

Dat er een watertje tussen ons in lag, zal ook wel mee geholpen hebben ;-)

Terwijl ik langs het water loop, begin mij toch te realiseren dat

ik mij in verboden gebied bevindt.

Gauw terug naar de weg dan maar.

Dan zie ik een bekende.

Het is Ghita (http://ghita-carpediem.blogspot.nl/) en zij kan mij ongeveer 

vertellen hoe ik moet lopen en zij vertelt mij dat er inderdaad Brilduikertjes zijn.

Vol goede moed ga ik weer op pad.

Het Zwanenmeer blijkt iets verder weg dan ik dacht,

maar ik heb het gevonden.

Jammer genoeg zwemmen de Brilduikertjes te ver weg en 

is het ook nog eens erg lastig om hier een mooi standpunt in te nemen.

Inmiddels heb ik eigenlijk ook niet meer zo'n zin

om daar erg veel moeite voor te doen.

Dan maar richting de auto, maar ik weet niet hoe ik naar de uitgang moet komen.

Gelukkig heb ik altijd een goede GPS bij mij en die

geeft de juiste richting aan.

Ik cross dwars door het gebied heen, maar houd ondertussen wel de waterpartijen in de gaten.

Brilduiker (vrouw)

In 1 van de wat bredere kanalen zie ik een vrouwelijke Brilduiker.

Ik heb wel wat plaatjes gemaakt, maar meer dan bewijsplaatjes zijn het niet geworden.

Maar terwijl ik hier zit, hoor ik constant het geluid van een IJsvogel.

Een aantal jaren terug een zeldzame verschijning in de AWD,

maar tijdens mijn wandeling heb ik er 7 gezien of (voornamelijk) gehoord.

De Brilduiker gaat geen succes worden en ik sta op om verder te lopen.

Het is tenslotte nog een best stukkie lopen naar de uitgang.

Terwijl ik opsta, komt de IJsvogel recht op mij afvliegen en zie ik verderop 

ook nog eens een andere bijzondere vogel zwemmen.

Maar die IJsvogel is ook wel interessant.

Die komt vast wel terug, gok ik zo.

Ik zoek een mooi plekje uit, plant een tak in het water en hang mijn camouflagenetje op.

Dan eerst achter de verrassende zeldzame verschijning aan.

IJseend

De vogel zwemt nou net op een plek, die zeer lastig te benaderen is.

Teveel ondoordringbare begroeiing.

Ik probeer het wel, maar beter dan bovenstaande foto wordt het niet.

Toch best grappig dat hier een IJseend rondzwemt.

Een zeer zeldzame wintergast in Nederland, dus leuk om even mee te pikken.

Na een kwartiertje proberen, geef ik het op.

De IJseend bevindt zich in een groepje Kuifeenden en

die zijn toch wel schrikkerig.

De Kuifeenden zwemmen constant weg en nemen de IJseend in hun kielzog mee.

Dan nog maar even terug naar de in het water geplaatste tak.

Voorzichtig loop ik het laatste stukje en vanuit de dekking kijk ik naar de geplaatste tak

En ja hoor, Bingo!

IJsvogel

Boven verwachting is de IJsvogel op de tak gaan zitten.

In mijn haast heb ik helaas te weinig rekening gehouden met de zon en

heb eigenlijk iets teveel tegenlicht.

En hoe kom ik ongezien bij mijn camouflagenetje?

Ik moet een behoorlijk stukje omlopen en met grote spoed

leg ik de omweg af.

Altijd spannend of de vogel er dan nog zit.

Ik bereik het netje en de vogel ziet nog op dezelfde plek.

Na een paar foto's vind de IJsvogel het genoeg en vertrekt.

Ik wacht nog een half uurtje, maar de vogel komt niet terug.

Achteraf besef ik mij, dat ik de coördinaten van de plek even vast had moeten leggen.

Op weg naar de uitgang kom ik nog een biddende Torenvalk tegen.

Torenvalk

Ook net even iets te ongunstig ten opzichte van de zon,

maar na een beetje rommelen met de belichting lukt het toch.

De Brilduiker (man) en Grote Zaagbek zijn dan wel niet gescoord,

maar er blijft gelukkig nog genoeg anders moois te zien in de AWD.

Toch een hoop mooie vogelsoorten gezien en vastgelegd.

Nou, de volgende keer dan maar aandacht voor de watervogels.

Zoals deze Smient

Tot de volgende keer,

René