Watervogels

Slobeend (man)

De laatste paar weken heb ik regelmatig met weemoed naar buiten zitten kijken.

Prachtige winterse landschappen, mooi licht en af en toe windstil weer.

Maar ja, er moest gewerkt worden.......

Als je dan geen tijd hebt om een vrije dag op te nemen, moet je

het dus hebben van de weekenden.

Dan zal je ook weer zien dat het weer dan net niet meewerkt en

dat er maar twee of drie uurtjes gefotografeerd kan worden.

De foto's in deze serie zijn gemaakt op twee verschillende zondagochtenden.

Eén ochtend startte met windstil weer en heel eventjes een klein zonnetje,

de andere ochtend was onstuimig.

Ik plaats de foto's door elkaar heen.

Slobeend (vrouw)

Het is altijd lastig aan de waterkant.

Je kunt nooit van tevoren inschatten of er iets te fotograferen valt.

Vaak zie je de watervogels op behoorlijke afstand ronddobberen en is het afwachten

of ze dichterbij komen of dat er eentje neerstrijkt in mijn buurt.

Slobeend (man)

Deze keer komt, na een uurtje wachten, een klein groepje Slobeenden dichterbij.

Tergend langzaam zie ik ze mijn richting opkomen.

Slobeenden zijn best schuw. Niet dat ze al wegvliegen op het moment

dat je de auto bij wijze van spreken stilzet, maar zodra ze je zien, zwemmen

ze direct de andere kant op.

Dus is het afwachten geblazen en ook hier blijkt weer,

dat je vogels het best kunt fotograferen wanneer ze op hun gemak zijn

 en naar jou toekomen.

Slobeend

Een vogel fotograferen die zich natuurlijk gedraagt is altijd leuker. 

Dat kun je merken aan het feit dat ze rustig beginnen te poetsen of dat 

ze gewoon lekker liggen of zitten te relaxen.

Slobeend (vrouw)

Het nadeel van winderig weer is dat watervogels allemaal dezelfde richting op zwemmen.

Dat zorgt dan voor beetje dezelfde soort beelden.

Gelukkig wijzigen ook de lichtomstandigheden om de haverklap,

zodat dit voor andere kleuren in de foto's zorgt.

Met een zonnetje vlak voordat het dreigt te gaan onweren.

En dan eentje zonder zonnetje.

En als laatste, een Slobeend tijdens windstil weer.

Smient (vrouw)

Het geduld wordt zwaar op de proef gesteld tijdens dit soort ochtendjes.

Zoals ik al zei, is het altijd afwachten of er überhaupt een vogel dichterbij komt,

maar dan wil je natuurlijk ook graag iets bijzonders fotograferen.

Smient (man)

Dat "bijzonders" kan variëren van een bijzondere soort of een bijzondere pose.

Maar een "gewone" soort met prachtig licht is ook zeer welkom.

Smient (man)

Een bijzondere pose bij bv een Fuut is natuurlijk wanneer deze zich uitschudt 

of wanneer de Fuut een visje vangt.

Bij een eend is dat een stuk lastiger.

Wat is nou een bijzondere pose bij een eend?

Smient (man)

Poetsen en uitschudden zijn dan de leukere poses,

maar meestal liggen ze toch gewoon een beetje te liggen.

Smienten zijn grote kampioenen in dobberen.

Wat mij afgelopen weekend opviel was dat de Smienten

enorm waren afgenomen in aantallen.

Een paar weken terug zag ik groepen van honderden exemplaren,

maar nu zijn het nog maar enkelingen die langs komen

Smienten zijn bijna net als Slobeenden.

Zodra ze doorhebben dat er een mens vlakbij is, zullen ze direct van je afzwemmen.

Maar Smienten zijn toch weer net even iets nerveuzer en zullen 

eerder op de wieken gaan dan een Slobeend.

Nonnetje (man)

De bijzondere soorten die ik op dit plekje te zien krijg,

zijn o.a Nonnetjes.

Helaas laat het licht mij op een aantal cruciale momenten net in de steek en

blijven er niet veel bruikbare foto's over.

Nonnetjes zijn onvoorspelbaar en zeer schuw.

Het voordeel bij Nonnetjes is dat ze zeer mobiel zijn.

Er komt er altijd wel eentje een keer langs zwemmen.

Dan is het hopen dat ze op korte afstand een bezoekje brengen.

Nonnetje (man)

De ene keer zie je ze al van verre aankomen.

Omdat de mannetjes voornamelijk wit zijn, pik je ze van heel ver er zo tussen uit.

Je kunt ze qua kleur verwarren met een meeuw, maar een meeuw dobbert meestal 

alleen maar een beetje op het water en een Nonnetje is vaak in beweging.

Een andere keer duiken zo maar opeens op.

Dan moet je jezelf dwingen om stil te blijven zitten en de camera niet te bewegen.

Zodra een Nonnetje onraad ruikt, is de vogel letterlijk gevlogen.

Ik wacht altijd totdat de vogel onderduikt of dat ik merk dat 

de vogel helemaal op zijn gemak is voordat ik mijn camera in zijn richting beweeg.

Nonnetje (man)

Dit Nonnetje was zo'n 10 minuten aan het vissen in mijn omgeving.

Helaas aldoor net iets te ver naar links of rechts.

Als de vogel dan op een voor mij mooie plek lag, was of het licht waardeloos of

dook hij net onder voordat ik de foto had gemaakt.

Een soort die je enorm kan irriteren, maar tegelijkertijd een prachtige soort om te bekijken.

Kuifduiker

Deze Kuifduiker kwam ik op een andere plek tegen.

Uit nieuwsgierigheid liep ik een dijk over en zag toen deze Futensoort.

Een Kuifduiker in zomerkleed is een wenssoort,

maar eentje in winterkleed is ook altijd leuk.

Kuifduiker

Ook deze soort is er eentje die niet zo heel schuw is, 

maar wel eentje die van je af gaat zwemmen zodra je in de buurt komt.

Dus ook hier wacht ik totdat de vogel onder water duikt en

loop dan snel de richting op waar ik verwacht dat hij ongeveer op zal duiken.

Na een seconden of 10 maak ik mij klein en kijk waar hij boven water komt.

Dat herhaal ik een paar keer, totdat ik binnen fotoafstand kom.

Dan kijk ik nog 1x waar ik verwacht waar de vogel de volgende keer

 weer boven water zal komen en probeer daar dan nog een stuk voor te komen,

zodat de Kuifduiker mijn kant op komt zwemmen.

Soms lukt het en soms lig je eindelijk in positie en dan zwemt de

vogel toch maar weer de andere kant op.

Smient

Als afsluiter nog een poetsende Smient.

Geen preview deze keer want ik heb nog geen idee wat ik ga plaatsen.

Tijdgebrek is de oorzaak van weinig nieuw materiaal.

Tot de volgende keer,

René