De Boerenzwaluw, een Kemphaan en een Ralreiger

Boerenzwaluwen

De subtitel van dit blogje zou zoiets als : "Soms zit het mee en soms zit het tegen" moeten zijn.  

Vorig jaar had ik een mooi plekje gevonden om Boerenzwaluwen te fotograferen.

Daar kon ik de voedermomentjes vastleggen en (relatief simpel) vluchtbeelden maken.

Toen het moment aanbrak dat de jonge zwaluwtjes het nest zouden verlaten,

ging ik richting de plek waar de topplaten gemaakt moesten worden.

Groot was de frustratie dat het weggetje afgesloten was en

ik onmogelijk bij het schuurtje met de zwaluwen kon komen.

Wekenlang heb ik gezocht naar een vervangende plek, maar geen resultaat.

Gelukkig hebben Boerenzwaluwen meestal een tweede broedsel en

toen ik terugkwam van vakantie ben ik verder gaan zoeken.

En ik vond een plekje waar enorm veel jonge Boerenzwaluwen rondvlogen.

Jammer genoeg waren de meeste al zo groot, dat ze niet meer gevoerd werden.

Jonge Boerenzwaluween

Maar wanneer ze in een rijtje op het prikkeldraad zitten,

dan pik je de hele jonge vogels er zo tussenuit.

Jonge Boerenzwaluwen

De hele jonge vogels zijn nog een beetje onbeholpen en wat belangrijker is,

ze zijn niet zo heel schuw. Je kunt dus betrekkelijk dichtbij komen,

zonder dat er halsbrekende toeren uitgehaald hoeven te worden.

Jonge Boerenzwaluwen

Jonge dieren zijn altijd leuk om te observeren. 

Zoals bij de foto hierboven.

Wat zou die linkerzwaluw nou denken?

Zoiets als: "Klets jij maar een eind weg, uitslover......"?

Voedertijd

De uitdaging is natuurlijk om de voedermomentjes zo mooi mogelijk vast te leggen.

Op zich is dat betrekkelijk simpel.

Het vinden van een plekje waar de zwaluwen makkelijk te benaderen zijn,

is nog de lastigste opgave.

De jonge vogels laten duidelijk opgewonden gedrag zien en horen,

wanneer de oudervogel arriveert met voedsel.

Dan is er eigenlijk alleen genoeg licht nodig om de actie te bevriezen.

En oja, richt je aandacht op 1 jonge vogel.

Het voeren gaat zo snel, dat je eigenlijk geen tijd hebt om je camera

van richting te veranderen.

Boerenzwaluwen

Als je dan een half uurtje bij de Boerenzwaluwen doorbrengt, dan kun je

al gauw een stuk of 7 voedermomentjes meepikken.

Dan is het wel een beetje mazzel hebben, dat de oudervogel

iedere keer net van de juiste kant aankomt vliegen. 

Boerenzwaluwen

Ook is het even uitkienen wat de juiste afstand is, zodat je alle

vogels (inclusief de oudervogel) helemaal in beeld krijgt.

Zodra de vogels opgewonden beginnen te schreeuwen,

dan is het direct opletten geblazen en op het juiste moment afdrukken.

Volwassen Boerenzwaluw

Jonge Boerenzwaluwen

Buiten de voermomentjes valt er meestal niet zo heel veel te beleven.

Meestal zitten ze dan maar wat te zitten, maar ik tref het nu dat 

ze ook constant aan het poetsen zijn en dat er rek- en strekoefeningen gedaan worden.

Dat levert dan weer eens iets andere beelden op.

Altijd leuk.

Hoe ver je je mond ook opendoet, er is er altijd wel eentje met een grotere bek.

Ik ben wel heel benieuwd hoe de oudervogel bepaald welk jong het hapje krijgt.

Volgens mij schreeuwen ze even hard en wapperen ze allebei even hard met de vleugels.

De oudervogel moet ook in een fractie van een seconde beslissen,

in welk bekkie het insect gestopt wordt.

Jonge Boerenzwaluwen

Dan meldt er zich een derde jonge vogel en begint zich er

een soort komedie af te spelen. Allereerst heeft het derde jong 

de grootste moeite om op het prikkeldraad te landen.

Uiteindelijk lukt hem dat en landt het jong op 15 cm afstand van de twee anderen.

Langzaam maar zeker schuift het nieuwe jong op richting de andere twee.

Uiteindelijk zitten ze met z'n drietjes gezellig en veilig bij elkaar.

Maar zodra er dan een oudervogel met eten aankomt, is het echt vechten geblazen.

Dan geldt het recht van de sterkste.

De nieuwkomer is duidelijk afgeleidt en heeft geen idee waar de oudervogel zich bevindt.

Na dit voedermomentje gaat het middelste jong er vandoor en besluit ik 

het ook voor gezien te houden. Ik rijd naar huis en bij thuiskomst

ga ik eerst even kijken naar de resultaten.

Voordat ik snel de beelden op mijn laptop bekijk, surf ik even naar waarneming.nl

en een vloek ontsnapt uit mijn mond.

Altijd kijk ik een paar keer op waarneming.nl, wanneer ik op pad ben.

Je weet tenslotte nooit wat er in de buurt te zien is.

Altijd........ behalve deze keer dus.

Thuis zie ik dus dat er een zeldzame Ralreiger is gezien en gefotografeerd op nog geen

kilometer afstand van waar ik de Boerenzwaluwen heb gefotografeerd.

Ik baal enorm, want de Ralreiger zat op een prachtig fotografeerbare plek.

Ik besluit om twee dagen later een vrije ochtend te nemen en nogmaals naar

hetzelfde gebied te gaan. Ik rijd een tijdje heen en weer en dan zie ik opeeens

een wit/groenige vogel zitten.

Vlak langs de weg......... en geen enkele andere fotograaf in de wijde omgeving.

Ralreiger

Ik rijd een paar meter door en zet de auto in de berm.

Voorzichtig stap ik uit en kruip richting de zeldzame reiger.

Heel in de verte zie ik een fietser aankomen en ik hoop dat het een vogelaar is.

Een vogelaar zal namelijk op een afstandje naar de vogel kijken 

en hem in ieder geval niet opjagen.

Inmiddels heb ik het zeiknatte gras bereikt, maak vast een paar plaatjes en kruip verder.

Ik heb de vogel benaderd tot een meter of 8 en de Ralreiger

kijkt niet op of om. Hij trekt zich helemaal niets van mij aan.

Ik wil tot de slootrand kruipen en kan dan op een mooi laag standpunt foto's maken.

Niets wijst erop dat de vogel zal vluchten. Hij is helemaal op zijn gemak.

De fietser ziet mij met de camera in mijn handen, door het gras kruipen en 

ik hoop dat hij zo snugger is om even aan de andere kant van de weg te gaan fietsen.

Helaas, helaas. Hij blijft gewoon doorfietsen en remt ook nog eventjes een beetje af.

De Ralreiger schrikt en gaat er vandoor.

Aaarrrghhhhh......

Zo dichtbij zal ik niet snel meer komen.

De man vraagt in zijn onschuld of hij een bijzondere vogel heeft opgejaagd

en ik kan niet anders dan dat beamen.

Tsja, ik weet wel dat hij het niet expres doet en gewoon onwetend is,

maar het is wel enorm frustrerend.

Soms zit het gewoon mee en soms zit het ontzettend tegen.

Net als bij het volgende onderwerp.

Een tijdje terug kreeg ik een tip over de aanwezigheid van 5 kemphanen

 in baltskleed, niet zo heel ver bij Amsterdam vandaan.

Daar ga ik snel achteraan en op de plek aangekomen,

zie ik inderdaad 5 prachtige vogels en allemaal in een ander gekleurd verenkleed.

Helaas allemaal erg ver weg.

Ik wacht een uurtje, maar geen één van de vogels komt dichterbij.

Dan maar even iets anders doen en later terugkomen.

Net wanneer ik weg wil rijden stopt er een andere wagen en die komen ook 

overduidelijk voor de kemphanen.

Ik ga weg en een uurtje later kom ik terug.

De andere auto wil net wegrijden, maar de bestuurder verteld mij nog

net even dat er drie kemphanen vlakbij kwamen, een minuut of vijf nadat ik vertrokken was.

Kemphaan in baltskleed

Ik zet de auto weer op dezelfde plek neer en zie alle Kemphanen 

weer heel ver weg in het veld zitten.

Na een half uurtje vliegt er eentje op en komt mijn kant op

en landt op een meter of 40 afstand van mij.

Langzaam maar zeker komt de vogel verder mijn richting op gewandeld en

vol spanning wacht ik af.

Eerst in de begroeiing, maar iets later stapt de Kemphaan iets naar voren

en daarna nog ietsje totdat hij helemaal vrij staat.

Kemphaan

Ik zou graag vanaf een ander standpunt willen fotograferen,

maar ik durf de auto niet uit te stappen.

Zo vaak zie je in Nederland niet een Kemphaan in baltskleed.

Kemphaan

Ik blijf maar in de auto zitten en wacht af wat er gaat gebeuren.

Misschien kan ik later nog iets anders doen.

Kemphaan

Het te harde licht is een nadeel, maar de prachtige vogel maakt een hoop goed.

Ik hoop dat er nog minimaal 1 andere Kemphaan mijn kant uitkomt en

dat er wat geknokt gaat worden.

Kemphaan

Maar ipv van een tweede exemplaar, begint deze zich een beetje te krabben

en niet veel later vertrekt de Kemphaan naar zijn vaste plekkie.

Geen 1 van de vogels laat zich daarna nog van dichtbij bekijken.

Voor mij het sein om dan ook maar te vertrekken.

Ook weer zo'n gevalletje van soms zit het mee en soms zit het tegen.

Dat onvoorspelbare vinden sommige wel leuk,

maar ik houd er niet zo van ;-)

In een volgend blog aandacht voor de vakantiefoto's uit Frankrijk

met o.a:

Deze Grauwe Klauwier

Tot de volgende keer,

René