Jong leven 2019

Kievit (25-04-2019)

In het voorjaar ga ik soms gericht op pad om jonge vogels te fotograferen,

maar het gebeurt ook regelmatig dat ik er eentje tegenkom tijdens andere tripjes.

Jonge vogels zijn gewoonlijk minder schuw dan volwassen exemplaren 

en, wat misschien nog belangrijker is, ze zijn vaak erg nieuwsgierig.

Deze combinatie zorgt ervoor dat je, met een beetje geduld, vaak leuke foto's 

van betrekkelijk dichtbij kunt maken.

Bijna alle foto's (behalve uiteraard die op het strand) zijn genomen vanaf de weg.

Je hoeft namelijk helemaal niet een weiland in te lopen om een vogel te fotograferen.

Het is altijd beter om een vogel op je af te laten komen.

Dat levert gewoon mooiere foto's op.

De truc is om een beetje te anticiperen op het gedrag van de vogel.

Een jonge weidevogel loopt vaak,  al zoekend naar insecten, een bepaalde richting op.

Als je in het verlengde van het pad van de vogel gaat liggen of de auto parkeert,

is de kans groot dat ze vlakbij komen en zich niets van je aantrekken.

Kievit (25-04-2019)

In de laatste week van april zie ik een volwassen Kievit zenuwachtig door

een weiland heen banjeren en regelmatig waarschuwende geluidjes maken.

Daar moeten gewoon pulletjes rond hobbelen.

Ik zet de auto een klein stukje verder langs de kant en wacht af.

Het duurt niet lang voordat ik 1 jonkie tevoorschijn zie komen en nog 1 

en dan nog 1 en na een minuutje komt nummer 4 de andere drie gezelschap houden.

Ze zijn nog zo klein en kwetsbaar en hun enige manier van verdedigen,

is zich tegen de grond drukken wanneer er gevaar dreigt.

Wanneer ik zie dat zowel de kleintjes als de twee ouders op hun gemak zijn,

kruip ik uit de auto en ga aan de kant van het weiland liggen.

Het duurt een kwartiertje, maar dan zijn de vier jonkies ook heel dicht in de buurt.

Kievit (25-04-2019)

Heel af en toe kijken ze op wanneer de camera geluid maakt,

maar gaan ze direct weer door met het zoeken naar insecten.

Mijn geluk is dat het gras nog niet zo lang is, zodat de ukkies goed zichtbaar zijn.

Zodra ze een meter of twintig bij mij vandaan zijn,

kan ik mij weer rustig oprichten en in de auto stappen.

Het blijft fantastisch om die kleine weidevogeltjes te fotograferen.

Grutto (26-04-2019)

Een dag later bezoek ik een plek waarvan ik weet dat er een Grutto-familie aanwezig is.

De vraag alleen in deze periode is of er de volgende dag nog steeds jongen rondhuppelen.

Jonge weidevogels leven in een zeer gevaarlijke wereld.

Ieder moment kunnen ze opgevreten worden door allerlei verschillende predatoren.

Zo'n klein Grutto-pulletje tussen de gele bloemen is een prachtige ervaring.

Nu het gras nog niet zo heel lang is, kun je ze mooi bekijken en fotograferen.

Scholekster (20-05-2019)

Weidevogelsoort nummer 3 waarvan ik jongen zag en kon fotograferen is de Scholekster.

Het rare is dat ik van allerlei soorten weidevogels, de meeste paringen zie van Scholeksters,

maar aan de andere kant zie ik van die soort de minste jonkies.

Ik heb werkelijk geen idee hoe dat mogelijk is.

De enige verklaring die ik kan bedenken, is dat de paringen wel

in de weilanden plaats vinden, maar dat de broedplekken ergens anders zijn.

Tureluur (21-06-2019)

Kleine Kievitjes zie ik regelmatig en ook al vroeg in het voorjaar.

Grutto's en Tureluurs wachten normaliter iets langer met het leggen van eieren.

Omdat het gras dan al wat langer is, zijn die jongen lastiger te spotten.

Jonge Tureluurs zie ik sporadisch.

Er zijn genoeg volwassen exemplaren in de polder, dus ik kan geen reden

bedenken waarom er minder jongen zouden zijn.

Ze zijn gewoon lastiger te vinden, ook al omdat de ouders

minder duidelijk laten merken dat er jongen rondlopen.

Ook als ze vliegvlug zijn is het lastig om ze te spotten.

Ze lijken al ontzettend veel op een volwassen vogel en

daarom heb je vaak niet door dat er een jong aanwezig is.

Tureluur (21-06-2019)

Medio mei moest ik voor mijn werk een aantal dagen in Papendal zijn.

Uiteraard heb je dan altijd wat vrije tijd en die vrije tijd 

kon ik mooi benutten door het Park de Hoge Veluwe te bezoeken.

Op het park had een paartje Zwarte Spechten een nesthol gemaakt in

een boom die direct naast de weg stond.

Het hol was weliswaar op zo'n 20 meter hoogte, maar verder zeer goed zichtbaar.

Zwarte Specht (14-05-2019)

Opvallend was dat iedereen op een behoorlijke afstand van de boom

bleef staan om te fotograferen. 

In het nest zaten drie jongen en ze werden met enige regelmaat gevoerd.

Niets leek erop dat de ouders zich iets hebben aangetrokken

van de mensen die stonden te kijken.

Alle drie de jongen zijn een week later ook in goede gezondheid uitgevlogen.

Zwarte Specht (14-05-2019)

Door genoeg afstand te houden kun je dus ook gewoon mooie foto's maken.

Gewoon je gezonde verstand gebruiken en niet alles doen voor het plaatje.

Dichtbij is niet altijd mooier.

Wilde zwijnen (14-05-2019)

Op de Veluwe kwam ik ook nog een grote Wilde Zwijnen-creche tegen.

Altijd leuk om die biggetjes in hun streepjes pyjama te zien rond snuffelen.

In een vorig blog is de Blauwborst al uitvoerig aan bod geweest.

Omdat dit blog over jong leven gaat, krijgt de Blauwborst toch ook nog een plekje.

Blauwborst (11-06-2019)

Ook bij de jonge Blauwborsten was het zo, dat ze uit nieuwsgiergheid vanzelf

dichterbij kwamen. Scheelt het misschien ook wel dat de vader 

van deze twee jonge Blauwborsten niet zo schuw was.

In Amsterdam-Noord wordt op een aantal plekken gebroed door de Havik.

Eén van die plekken werd bewoond door een niet zo'n heel schuw paartje.

Vlak aan het pad van een best wel druk bezocht natuurgebiedje

was een horst gebouwd. In het voorjaar was de kans groot dat je

er eentje min of meer aardig voor de camera kon krijgen.

Toen de eieren uitgekomen waren, was het nest bijna aan het oog onttrokken

door de bladeren aan de takken.

Op een bepaald moment sloeg het noodlot toe voor dit paartje.

Het vrouwtje werd gewond aan het linkeroog gevonden en op 9-06-2019

overleed de vogel. Dan is het afwachten wat het mannetje doet en

gelukkig heeft hij de twee jongen (er waren al 2 van de 4 jongen overleden)

goed kunnen verzorgen, zodat deze rond de 20ste juni het nest konden verlaten.

Jonge Havik (21-06-2019) met prooi

Toen ik de plek bezocht op 21 juni kon ik beide jongen behoorlijk goed bekijken

en zag ook de vader twee keer een prooi (zo te zien een duif) naar de jongen brengen.

Achteraf heb ik een beetje spijt, dat ik de plek in het voorjaar niet wat vaker bezocht heb.

Ik hoop volgend voorjaar nieuwe kansen te krijgen.

Eind juni moest ik in Lelystad zijn en heb deze kans aangegrepen om

even de Oostvaardersplassen te bezoeken.

Twee plekken stonden op mijn lijstje en 1 daarvan staat bekend 

om de aanwezige Baardmannen in de wintertijd.

Maar die Baardmannen zijn ook wel in het voorjaar op die plek aanwezig,

je ziet ze alleen bijna niet.

De Baardman is een beetje een rare vogel.

Deze vogel eet namelijk ander voedsel in het voorjaar en de zomer dan in de herfst en winter.

De maag van de Baardman past zich aan het soort voedsel aan.

In het voorjaar en zomer worden er insecten gegegeten en dan bevinden de vogels

zich meestal onderin het riet. Erg lastig te fotograferen dus.

Makkelijker is het in de winter/herfst wanneer ze de zaden uit de rietpluimen halen.

Dat is de periode dat de meeste foto's van Baardmannen worden gemaakt.

Baardman (28-06-2019)

Hoewel je de Baardmannen dus meestal niet ziet in het voorjaar,

betekend dus niet dat ze er niet zijn.

De volwassen exemplaren zijn lastig te fotograferen in die periode,

maar het is anders met de jonge Baardmannen.

Die trekken vaak in grotere groepen door een bepaald gebied heen

en dan laten ze zich vaak erg goed zien.

Alle fotografen lopen het gebiedje in en proberen de Baardmannen

vanaf het pad te fotograferen.

Baardman (28-06-2019)

Maar het riet staat langs het pad al erg hoog en dan is het zeer

lastig om de vogels vrij op de foto te krijgen.

Ik loop altijd langs het gebied, omdat de rietkragen daar minder hoog zijn en 

een stuk minder dicht begroeid.

De Baardmannen bevinden zich daar niet altijd,

maar als ze er wel zijn, dan is de kans op een gelukte foto gewoon groter.

Baardman (28-06-2019)

Ik schat de groep jonge Baardmannen op zo'n 30 vogels.

Het valt af en toe niet mee om een keuze te maken, want

meerdere vogels laten zich regelmatig goed bewonderen.

Natuurlijk zijn de mannetjes Baardmannen het meest gewild

om op de foto te zetten, maar de jonkies zien er ook erg fraai uit.

In het gebied bevindt zich ook een kijkhut.

Het blijkt dat deze hut gebruikt wordt door Boerenzwaluwen

als nestlocatie. Ik tel een stuk of 20 paartjes, die in de hut 

een nest gebouwd hebben. Overal liggen uitwerpselen en het gekwetter

van de zwaluwen overstemd alle andere geluiden.

Hoewel de vogels waarschijnlijk aardig gewend zijn aan de bezoekers

 van deze hut, ga ik toch maar snel weer verder.

Boerenzwaluwen (28-06-2019)

Terugkomend vanuit de Flevopolder, rijd ik langs een plekej waar ieder jaar 

Zwarte Roodstaarten hun nest bouwen.

Ik ben benieuwd of er al jongen rondfladderen en ga even snel kijken.

Maar ipv Zwarte Roodstaarten zie ik de mogelijkheid om een Kleine Plevier te fotograferen.

De vogel bevindt zich op een braakliggend bouwterrein,

wat karakteristiek Kleine Plevier-biotoop is.

Ik loop door het gebiedje heen en op een gegeven moment,

landt de Kleine Plevier vlak bij mij op de grond.

Al snel zie ik een tweede exemplaar en beide vogels beginnen te alarmeren.

Dat kan niets anders betekenen dan dat er jongen in de buurt aanwezig zijn 

en ik kan met enige zekerheid zeggen dat ze zeer dichtbij zijn.

Nou zijn jonge Kleine Plevieren heel erg klein en gaan ze bij gevaar

bewegingloos op de grond liggen.

Ze zullen pas weer opstaan wanneer al het gevaar verdwenen is.

Ik ben bang dat ik ze vertrap als ik mij snel uit de voeten maak.

Dus in plaats daarvan ga ik eerst even op mijn knieën zitten en scan

mijn directe omgeving helemaal af.

Omdat de ouders steeds dichterbij komen en blijven roepen,

weet ik 100% zeker dat ze binnen een straal van 10 meter ergens op de grond liggen.

Kleine Plevier (28-06-2019)

Je ziet ze echt zo over het hoofd, want ze blijken nog

dichterbij te liggen dan ik verwacht had.

Ze zijn zo klein en zo goed gecamoufleerd, dat ze bijna onzichtbaar zijn,

 wanneer ze stil blijven liggen.

Nummer twee ligt iets minder goed verstopt, maar ook redelijk dichtbij.

De sufferd is bovenop een steen gaan liggen, maar alsnog lastig te spotten.

Ik had er al een aantal keren zo overheen gekeken.

Kleine Plevier (28-06-2019)

Ik maak snel een paar plaatjes en loop in tegenovergestelde richting weg.

De ouders worden direct rustiger.

Omdat ik wil zien dat er niets aan de kleintjes mankeert,

verstop ik mij achter een berg stenen.

Zodra ik voor ze uit beeld ben, gaan ze weer staan en huppelen vrolijk verder.

Tijdens mijn vakantie in Frankrijk ben ik er maar een paar keer op uitgetrokken

om vogels te fotograferen. Op 1 van die weinige tripjes ging ik op jacht naar de Hop,

maar als er dan wat jonge vogels op een aardig plekje gaan zitten,

kan ik daar natuurlijk niet aan voorbij lopen.

Grauwe Vliegenvanger (1-08-2019)

In het park bevind zich een gebiedje waar een aantal behoorlijk lange, brede repen

grond ingezaaid zijn met allerlei wilde bloemen.

Dat trekt uiteraard allerlei soorten vogels aan en 

ik zie oa Putters, Bonte en Grauwe Vliegenvangers.

Grauwe Vliegenvangers zie ik niet zo heel vaak, dus dat was wel een leuke

verrassing dat ik ze daar tegenkwam.

Eind augustus ging ik een ochtendje naar de Zuidpier in IJmuiden.

Er waren niet veel spectaculaire soorten te zien,

maar er waren opvallend veel jonge vogels aanwezig.

Bontbekplevier (21-08-2019)

Een groepje Bontbekplevieren liet zich lastig fotograferen.

Maar met een beetje volharding lukte het uiteindelijk toch om

ze betrekkelijk dichtbij vast te leggen.

Drieteenstrandloper (21-08-2019)

Er waren niet alleen veel jonge Bontbekplevieren op het strand,

maar ook verrassend veel jonge Drieteenstrandlopertjes.

Die waren een stuk minder schuw dan de Bontbekplevieren, maar die Drieteentjes

zijn vanwege hun snelheid weer lastiger te fotograferen.

Gelukkig zijn ze wel heel voorspelbaar in hun gedrag.

Wanneer je kijkt welke kant ze oplopen, dan een meter of 20 verderop

languit in het zand gaan liggen en wachten totdat ze jouw kant opkomen.

Je moet echter geen bezwaar hebben om nat en vies te worden.

Goudvink (10-09-2019)

Anders is het wanneer je in een fotohut zit.

Dan wordt je weliswaar niet vies of nat, maar kan je geduld wel zeer

op proef gesteld worden. Op 10 september ging ik een dagje naar het Park de Hoge Veluwe

met als hoofddoel het fotograferen van de Edelhertenbronst.

Maar als je er toch bent, dan ga ik natuurlijk ook even langs bij de vogelhutten.

Sinds er eigenlijk niet meer gevoerd mag worden bij deze hutten,

is het qua vogels een heel stuk rustiger.

Soms heb je mazzel dat je ergens op het juiste moment bent.

Ik kreeg een aantal hele mooie soorten voor de lens,

maar voor dit blog komen alleen de jonge Goudvink 

en de jonge Grote Bonte Specht in aanmerking.

De rest van die dag komen later in een ander blog aan bod.

Grote Bonte Specht (10-09-2019)

Al met al is het best een aardige verzameling geworden en dan heb

ik de foto's met jonge eendjes, meerkoeten, waterhoenen, zwanen,

eksters, kauwen en meeuwen maar achterwege gelaten.

In een volgend blog aandacht voor een ochtendje fotograferen aan het strand met oa deze:

Bonte Strandloper

Tot de volgende keer,

René