De Roodkopklauwier en de Roodborsttapuit

Roodborsttapuit

In principe had ik nu een blogje willen plaatsen over een bezoekje aan de Zuidpier,

maar soms komt er iets tussendoor wat voorrang krijgt bij mij.

Bij toeval zie ik dat in de duinen van Noord-Holland een Roodkopklauwier is neergestreken.

Dat is een zeer zeldzame gast is Nederland en eentje die op mijn lijstje staat.

Drie dagen na de eerste melding wordt zij een tijdje niet meer gezien. Ik had geen tijd in die

drie dagen en dacht dus dat mijn kans weer voorlopig verkeken was.

Maar toen ik 's avonds laat toch nog even een check deed, zag ik toch 

nog wat meldingen staan voor de 13de mei.

De volgende ochtend zat ik ver voor zonsopkomst in de auto richting de kop van Noord-Holland.

Omdat ik al eens eerder op die plek was geweest, wist ik wat ik daar kon verwachten.

Een beetje voorkennis is altijd meegenomen in dit soort gevallen.

Ik kom net na zonsopgang aan en dan begint het grote zoeken.

Gelukkig kun je dat daar vanuit de auto doen, dan schrikken de vogels niet zo van je.

Mits je natuurlijk alles wel een beetje behoedzaam doet.

Opvallend was het dat er pas twee uur later een tweede fotograaf bijkwam en

pas nog een uur later een derde. Daardoor bleef het betrekkelijk rustig in het gebiedje

en dat scheelt natuurlijk enorm bij het fotograferen van vogels.

Kneu

Ik rij een aantal keren in de rondte en zoek de struiken af.

Een Klauwier gaat meestal op een iets hogere uitkijkplek zitten en zou 

dus relatief makkelijk te spotten moeten zijn.

Maar zij is in geen velden of wegen te bekennen.

Wel veel Kneutjes en die blijken nogal vliegerig te zien.

Op 1 plek zit een paartje dat zich iets makkelijker laat fotograferen.

Als ik er dan toch ben en het hoofdonderwerp laat het afweten,

dan maar andere soorten fotograferen.

Het is tenslotte mooi weer, niet té zonnig en er zijn 

genoeg andere vogels te horen en te zien.

Normaal gesproken plaats ik altijd de foto's van soorten bij elkaar,

maar deze keer plaats is ze op volgorde van dat ik ze gemaakt heb.

Roodborsttapuit

Nadat ik het gebiedje een keer of vier rondgereden heb, weet ik ongeveer 

welke vogels zich in welk gedeelte bevinden.

Een paartje Roodborsttapuiten met drie jongen kom ik tegen, een paartje

Roodborsttapuiten zonder jongen, zingende Grasmussen op drie verschillende plekken,

heel veel Kneuen, wat Witte kwikstaarten en ook nog een Kleine Plevier.

Dus ook als ik de Roodkoopklauwier niet mocht vinden, dan nog kan ik mij

uitstekend vermaken met de soorten die wel aanwezig zijn.

Jonge Roodborsttapuit

Hoewel ik naarstig op zoek ben naar de Roodkopklauwier, kan ik

ondertussen niet de kansen laten lopen die mij geboden worden door de andere soorten.

Ze gaan zo nu en dan gewoon op te mooie plekjes zitten en

zijn met een beetje beleid ook nog eens goed te benaderen.

Zolang ik maar in de auto blijf zitten.

Grasmus

De voluit zingende Grasmussen zijn lastiger op de foto te zetten.

De favoriete zangplekken zijn moeilijk te bereiken,

maar af en toe maken ze een uitstapje naar een andere plek.

Graspieper

Een verdwaalde Graspieper laat zich regelmatig goed zien.

Meestal zit hij op een lelijke ijzeren paal, maar 1 keertje landt de vogel op een struik.

Niet echt een spectaculaire soort, maar mooi meegenomen.

Dan zie ik haar opeens zitten: De Roodkopklauwier!!

En op een prachtige plek, lekker dichtbij het pad.

Voorzichtig rijd ik haar kant op, rijstzak alvast op de portier en de camera erop.

De Roodkopklauwier blijft voorbeeldig stilzitten en ik dacht dat ik nog wel

een metertje dichterbij kon gaan.

Mooi niet dus.

Die ene meter was net teveel. Normaal gesproken maak ik altijd

van een veilige afstand eerst een foto en ga dan ietsje dichterbij.

Deze keer dus niet en ik ben bang dat ik daar heel erge spijt van ga krijgen.

Zo mooi krijg ik haar vast niet meer in beeld.

Arrrgghhh!!!.....

Dan snel de richting op rijden waar de vogel naartoe vloog.

Maar hoe ik ook zoek, de Roodkopklauwier laat zich mooi niet meer zien.

Ik baal meer en meer van mijn eigen stommiteit en kan mij wel voor mijn kop slaan.

Het is echter pas 7 uur en voordat het licht te hard wordt heb ik nog wel even de tijd.

Roodborsttapuit

Als zo'n mannetje Roodborsttapuit dan op een mooi plekje gaat zitten,

ben ik de vergooide kans voor even vergeten.

Maar tijdens het fotograferen, hou ik toch goed de omgeving in de gaten.

De Roodkopklauwier zal toch niet naar een ander stuk in het duingebied gevlogen zijn?

Roodborsttapuit

Ik vervolg mijn route weer en tuur de toppen van alle struiken en duintjes af.

Waar is ze (volgens de eerdere waarnemers was het een vrouwtje) nou gebleven?

Ik kom weer langs het paartje Roodborsttapuiten met de drie jongen en

het mannetje zit op zijn vaste uitkijkplek.

Met een beetje tegenlicht levert het een mooi plaatje op.

Kneu

Kneutjes zat in het gebiedje en nu ik weet waar het makkelijkste model zich bevindt,

besteed ik daar iets meer aandacht aan.

In de polder blijven ze nooit zitten, wanneer ik dichterbij kom,

dus dit is toch wel een buitenkansje.

Terwijl ik de Kneu aan het fotograferen ben, zich ik opeens een kandidaat op

de top van 1 van de duintjes. Is het de Klauwier?

De afstand is nog erg groot en ik ben mijn verrekijker vergeten.

Terwijl ik mijn oog op de vogel hou, rij ik via een kleine omweg naar de bewuste plek

Roodkopklauwier

Hebbes. Ik heb haar terug gevonden.

Maar ja, zo'n grote afstand levert alleen maar een soort bewijsplaatje op.

Daar kom ik natuurlijk niet voor.

Ik weet nu echter dat de vogel in het gebiedje aanwezig blijft, 

zodra zij weer wegvliegt.

Dan weet ik dus dat ik niet voor niets aan het zoeken ben.

De Roodkopklauwier begint te jagen en verdwijnt hierbij naar de andere kant van het gebiedje.

Maar nu heb ik haar in de gaten en zie waar ze geland is.

Roodkopklauwier

De eerste keer liet de vogel duidelijk blijken wat voor haar een

nog veilige afstand was.

Nu hou ik daar natuurlijk rekening mee en kan bovenstaande foto maken.

Missie geslaagd en als ik even snel op mijn schermpje kijk, ben ik toch best tevreden.

Maar als het verleden mij iets geleerd heeft, is het wel dat het altijd beter kan.

Het is inmiddels 8 uur en de tweede belangstellende is gearriveerd.

De vogel schrikt op van het feit dat er een auto bijkomt en vliegt weg.

En wederom begint het zoeken en omdat ik nu weet waar ik naar

moet zoeken (grootte van de vogel, kleur, gedrag), vind ik haar snel een 

aantal keren terug. Dan wordt mij ook duidelijk waarom het in 

eerste instantie zo moeilijk was om haar te lokaliseren.

Ze zit namelijk ook vaak in kleine struikjes die laag bij de grond staan.

Grauwe Klauwieren en Klapeksters zoeken altijd een hoog punt op,

maar dat doet deze Roodkopklauwier dus niet constant.

Maar als ze zo laag zit en dan ook nog eens op behoorlijke afstand,

is dat geen goede mogelijkheid voor een fijne foto.

Dus blijft het hopen dat ze op een mooi plekje gaat zitten.

Kneu (man)

Een paartje Kneutjes houdt mij nog even bezig.

Het mannetje zit op de uitkijk en het vrouwtje sjouwt met nestmateriaal.

Kneu (vrouw)

Ik rij weer een rondje en vind al snel de Roodkopklauwier terug.

Ze zit weer op een mooie plek, maar terwijl ik dichterbij kom,

gaat ze al jagend richting de top van een duintje.

Roodkopklauwier

Inmiddels was er al een derde belangstellende bijgekomen en met z'n drietjes

kunnen we de Roodkopklauwier fotograferen.

Weer best aardig, maar nog niet waar ik op hoopte.

De tijd begint ook te dringen, want het is al 9 uur.

Het zal niet lang meer duren totdat het licht te hard wordt en

de foto's er dus niet mooier op zullen worden..

De vogel vindt het weer mooi geweest en vliegt richting de hele andere kant van het gebiedje.

De twee andere belangstellende gaan er direct achteraan.

Ik weet nu wel hoe het gebiedje er uitziet en de richting waar de vogel naartoe vliegt,

zal mij zeker weten geen mooie foto's opleveren.

Omdat ik nu de vogel al een tijdje gevolgd heb, weet ik wat haar

favoriete plekjes zijn en dat ze regelmatig op die plekjes terugkomt.

Ik besluit dus te wachten en zet de auto een beetje strategisch tussen

drie van haar favoriete plekken neer.

Nu kan ik al die plekken in de gaten houden en hoef maar een kleine afstand

af te leggen voor een mooi standpunt.

Na een kwartiertje zie ik dat mijn strategie succes heeft.

Ze gaat op 1 van de vooraf ingeschatte plekken zitten en

ik rij er heel langzaam naartoe.

Roodkopklauwier

De twee andere fotografen staan nog steeds helemaal aan de andere kant van het gebied

en hebben geen idee, dat de vogel nu op deze plek zit.

Eindelijk kan ik de foto's maken, die ik in gedachten had.

Roodkopklauwier

De vogel is prima op d'r gemak en blijft lekker zitten.

Drie a vier minuten kan ik lekker doorklikken en dat levert behoorlijk wat foto's op.

Roodkopklauwier

Ik hoop dat ze nog een leuke prooi vangt, maar het zijn voornamelijk bijen,

die dan ietsje verderop opgegeten worden.

Daarna keert ze terug naar dit plekje en zie ik haar weer geconcentreerd zoeken

naar het volgende slachtoffer.

Roodkopklauwier

Dan vindt zij het mooi geweest en vliegt weg.

Maar ipv dat ze weer naar de andere kant verdwijnt, gaat ze op een

ander favoriet plekje zitten op nog geen 20 meter afstand.

Snel de auto in zijn achteruit en hopen dat de vogel inmiddels aan mijn wagen gewend is.

Ze blijft weer rustig zitten en nu kan ik wat plaatjes maken met een iets andere achtergrond.

Roodkopklauwier

Waar de ochtend begon met zoeken, zoeken en nog eens zoeken en de

frustratie dat ik mijn kans op een mooie foto verspeelt had, eindigt het 

nu met een serie foto's waar ik zeer tevreden mee ben.

Ook is mij weer duidelijk geworden, dat je door moet gaan totdat je

echt geen kansen meer krijgt op een nog mooier beeld.

Roodkopklauwier

Weer een mooi streepje op mijn lijstje.

Het is 9:15 geworden, de wolken zijn aan het verdwijnen en ik

zie voor de rest alleen maar blauwe luchten.

Nog snel 1 rondje voordat de zon echt keihard begint te schijnen en dat levert nog

een paar leuke beelden op.

Grasmus

Een Grasmus gaat eindelijk op een plek zitten, dat voor mij goed bereikbaar is.

Het is altijd leuk om zingende vogels vast te leggen, ook al zijn ze niet bont gekleurd.

Grasmus

Roodborsttapuit (vrouw)

Het paartje Roodborsttapuiten gaat nog even om de beurt op hun

favoriete uitkijkplek zitten en dat zorgt voor een mooie afsluiter

van een uitermate geslaagde ochtend.

Buiten de gewenste foto's van de Roodkopklauwier heb ik ook

foto's kunnen maken van andere soorten waar ik heel blij mee ben.

De Roodborsttapuiten, Grasmussen en Kneuen werkten fijn mee.

De Kleine Plevier heb ik jammer genoeg niet meer terug kunnen vinden,

maar je kunt ook niet alles hebben natuurlijk.

Roodborsttapuit (man)

In mijn volgend blog dan toch aandacht voor mijn uitstapje naar de Zuidpier met oa deze:

Eidereend

Tot de volgende keer,

René