De Draaihals en de Graszanger

 

Draaihals

De diversiteit in de polders waar ik regelmatig kom is best wel groot.

Het is alleen niet zo dat het zeldzame soorten regent, wel bijzondere soorten,

maar geen soorten die hoog op de zeldzaamheid-ladder staan.

Het soort zeldzaamheden waar vogelaars en fotografen bij bosjes op afkomen.

Op 27 augustus wordt er een grote zeldzaamheid ontdekt in mijn achtertuin.

Een klein, bruin vogeltje dat lijkt op een Rietzanger, maar wat toch 

echt een heel andere soort is:

De Graszanger.

Ik had er nooit eerder van gehoord en als het vogeltje op een willekeurige 

andere plek in Nederland op bezoek was gekomen,

dan had ik niet de moeite genomen om er achteraan te gaan.

Maar de Graszanger was zelfs neergestreken op een plek,

waar ik altijd langskom wanneer ik de polder in ga.

De vogel trok in ieder geval een hoop volk aan,

maar er waren maar weinig personen die een aansprekende foto konden maken.

De Graszanger liet zich bijna niet zien.

Wel was de vogel regelmatig te horen en hij maakte af en toe een baltsvlucht.

Na verloop van tijd werd ik toch nieuwsgierig en nadat de

grote hordes verdwenen waren, besloot ik om op het eind

van mijn rondje door de polder eens bij de Graszanger te gaan kijken.

Omdat ik er niet veel van verwacht, laat ik mijn statief

in de auto achter. Normaliter neem ik dat ding bijna altijd mee,

omdat je nooit weet wat je tegenkomt.

Graszanger

In eerste instantie laat de vogel zich niet zien of horen,.

Omdat er in de omgeving van de Graszanger ook andere leuke soorten

aanwezig zijn, blijf ik toch even hangen.

Als de zon aan het verdwijnen is, hoor ik een vreemd geluid klinken

en vlak daarna zie ik een vogel opvliegen die lijkt op een Rietzanger.

Ik weet direct dat dit de Graszanger moet zijn.

Het kan niet anders namelijk.

Maar er is te weinig licht om een vliegende vogel uit de hand te fotograferen.

Had ik dat statief nou maar meegenomen he....

Ik zie de vogel een meter of twintig verderop in een rietstengel landen.

Dat is mijn kans en waarschijnlijk de enige die ik deze avond nog krijg.

Normaal probeer ik behoedzaam en langzaam wat dichterbij te komen,

maar omdat de tijd te kort is, loop ik wat sneller richting de vogel.

Graszanger

En die blijft verrassenderwijs prachtig zitten.

Soms zit het gewoon mee.

Met een iets te hoge ISO kan ik nog net een acceptabele sluitertijd halen

om uit de hand te kunnen fotograferen met een 400mm vaste lens.

Thuisgekomen bekijk ik de foto's en ben best tevreden met deze twee foto's.

De volgende dag is een normale werkdag en om een 

uur of 4 kijk ik even op internet of er iets leuks gemeld is in mijn omgeving.

Tot mijn stomme verbazing zie ik dat er een Draaihals is gezien op,

hemelsbreed gezien, zo'n twee kilometer afstand van de plek waar de Graszanger zit.

Ik maak snel mijn werk af, wacht tot mijn vrouw thuis is met de auto

en ga als een speer richting de polder.

Ik kom aan rond 16:30 uur en dat blijkt een ideale tijd.

Omdat dit toch richting etenstijd gaat, zijn de andere

belangstellenden al richting huis en zal er pas na 18:00 uur een

nieuwe toestroom op gang gaan komen.

Omdat het pad waar de Draaihals zich ophoudt nogal lang is,

kan het in eerste instantie wel een behoorlijke zoektocht gaan worden.

Gelukkig is er nog 1 fotograaf aanwezig en die zie ik van grote afstand

net door z'n knieën zakken.

Snel de auto aan de kant en de dijk opklimmen.

Ja hoor, op een meter of 25 zie ik de Draaihals op het fietspad foerageren.

We overleggen wat en besluiten langzaam de vogel wat verder te benaderen.

De Draaihals geeft geen krimp en laat ook geen vluchtgedrag zien en

we kruipen nog iets dichterbij en naderen de vogel tot een meter of 12.

Draaihals

Die 12 meter blijkt de grens te zijn voor de Draaihals.

Een klein stukje dichterbij en de vogel gaat direct een stukje verder.

Om de boel niet te verknallen heeft het dan ook geen enkele zin om

alsnog dichterbij proberen te komen.

Gewoon die afstand aanhouden en als de vogel echt op zijn gemak is,

dan is de kans groot dat hij vanzelf wel wat dichterbij komt tijdens het zoeken naar eten.

Maar opeens verdwijnt de vogel in de begroeiing naast het fietspad.

We blijven op het pad liggen en wachten af.

Maar na een minuut of 5 zien we nog steeds geen beweging en

gaan we alsnog dichterbij. We hebben het idee dat de Draaihals

misschien wel net om de bocht heen op het pad zit.

Voorzichtig lopen we voorover gebogen naar de bocht en de Draaihals zit

inderdaad net na de bocht in de berm.

Snel weer languit en hopen dat de vogel niet geschrokken is.

Draaihals

De Draaihals kijkt ons eens aan en omdat we ons waarschijnlijk heel snel 

klein gemaakt hebben en doodstil blijven liggen, vormen we 

verder geen bedreiging voor de vogel.

Draaihals

Nog heel eventjes blijft de vogel in de bescherming van de begroeiing zitten

en besluit dan dat het veilig genoeg is om weer naar eten te gaan zoeken.

Draaihals

Terwijl de Draaihals uit de dekking komt, schuift er een klein wolkje voor de zon.

Hij bekijkt de situatie nog 1 keertje heel goed en dan wordt het feest voor ons.

Draaihals

Hij komt een klein stukje onze richting op en blijft midden op het pad even staan.

Op het moment dat je dan de foto neemt, weet je al dat het een knaller is

en dat het niet veel beter gaat worden.

Draaihals

Helaas komen er in de verte een paar wandelaars met een hondje aan 

en het ziet er naar uit dat ze ons gaan passeren over iets meer dan een minuut.

Draaihals

Het naderende hondje maakt de Draaihals onrustig en tegelijkertijd komt er

achter ons een andere fotograaf aan.

Dan weet je dat de voorstelling snel tot een einde gaat komen en

ik probeer de laatste tellen zo goed mogelijk te benutten.

Draaihals

De fotograaf die ons van achteren benaderd kan nog net een paar foto's maken,

voordat de vogel het zekere voor het onzekere neemt en wegvliegt.

Hoewel de wandelaars met het hondje rekening met ons hielden en 

hun weg op een andere manier dan over het fietspad vervolgden,

was de extra drukte toch even teveel voor de Draaihals.

Ik wacht nog een minuut of 10 maar de vogel komt niet terug.

Daarna loop ik het fietspad een heel stuk af,

maar de Draaihals laat zich niet meer zien.

Inmiddels neemt het aantal fotografen ook toe en

dat is voor mij het sein om te verdwijnen.

Op zo'n smal fietspad is het toch erg lastig om afstand van elkaar te houden.

Later op de avond wordt de vogel nog gefotografeerd op die plek,

maar omdat er nogal veel fotografen aanwezig zijn,

is het onmogelijk om wat dichterbij de vogel te komen.

Omdat het nog betrekkelijk vroeg is en ik verwacht dat

alle vogelaars en fotografen de Draaihals op gaan zoeken,

besluit ik om nog een keertje bij de Graszanger te gaan kijken.

Je weet natuurlijk nooit of je zo'n vogeltje nog mooi voor de lens kunt krijgen.

Ik weet nu precies de plek waar ik moet zijn en 

ik heb mijn statief bij mij, maar eerst maak ik 

een rondje door de polder om te kijken of er nog iets leuks te zien valt.

Behalve een groep Goudplevieren die op grote afstand blijven,

valt er niet zoveel te zien. Een hoop zomergasten zijn al vertrokken en

de wintergasten zijn nog lang niet aanwezig.

Dus op naar de Graszanger.

Graszanger

Jammer genoeg zijn er nog twee mensen op zoek naar de Graszanger.

De kans dat een vogeltje zich van mooi dichtbij laat zien,

als er meerdere mensen heen en weer lopen is erg klein.

Dus ik loop richting de twee mannen en vraag eerst of ze de Graszanger al

hebben gezien. Nadat er een ontkennend antwoord volgt, vertel ik tussen

neus en lippen door dat er verderop een Draaihals zit.

Nou, dat was niet tegen dovemansoren gezegd en ze wisten niet

hoe snel ze in de auto moesten stappen.

Missie geslaagd ;-)

Dus nu was er totale rust om mij heen en ga ik op zoek naar de Graszanger.

Het is even zoeken, maar dan hoor ik de Graszanger een stuk verder

dan waar hij normaal zit. Ik probeer mij een beetje strategisch op te stellen en

zoek een plek waar ik ook mijn statief kwijt kan.

Graszanger

Als ik helemaal geïnstalleerd ben, zie ik de Graszanger nog een stukje verder

plaats nemen in een Berenklauw.

Zo snel mogelijk verhuis ik die kant op en de Graszanger

blijft, net als de vorige dag, rustig zitten waar hij zit.

Dat is het voordeel als het rustig is en er niet meerdere personen

richting zo'n vogeltje rennen.

Graszanger

Op zich is dit natuurlijk niet zo'n bijzonder vogeltje om te fotograferen,

maar de zeldzaamheid maakt het leuk om hem in de verzameling te hebben.

Er zijn zat vogelaars die hier 150 km in de auto voor over hebben,

maar dat is mij toch te gek.

Graszanger

De Graszanger vangt wat insecten en vindt het dan wel mooi geweest.

De anonimiteit lonkt weer en hij duikt onderin een rietkraag.

Inmiddels is het 19:30 uur en het duurt niet lang voordat er te weinig

licht is om nog te fotograferen.

Omdat ik denk dat ik Graszanger toch niet beter op de foto zal krijgen,

pak ik de spullen in om richting huis te gaan.

Nou had ik de dag ervoor gehoord dat er in de buurt van de Graszanger 

een Zwarte Ooievaar was gesignaleerd.

Met die wetenschap heb ik aldoor de weilanden goed in de gaten gehouden,

maar er was geen spoor te bekennen van de Zwarte Ooievaar.

Terwijl ik naar huis rijd, zie ik opeens links van mij een Ooievaar in een

weiland lopen en in de buurt daarvan ook de Zwarte Ooievaar.

Nou zitten er weleens zeldzame vogelsoorten in de polder,

maar drie op 1 avond en dan hemelsbreed een paar kilometer van elkaar af,

is toch echt wel zeer bijzonder.

Gauw de auto aan de kant.

Zwarte Ooievaar

Hij is rustig op zoek naar wat te eten in het laatste avondlicht.

Net een beetje te ver voor het mooie, maar het is even niet anders.

Zwarte Ooievaar

Als de Zwarte Ooievaar wat langer stil blijft staan,

kruip ik snel uit de auto om nog wat foto's vanuit een lager standpunt te maken.

Toch leuk om dit nog even mee te pikken.

Helaas besluit zijn maatje dat het mooi geweest is en 

dat het tijd wordt om een slaapplaats op te zoeken.

Ooievaar

Met niet zo heel veel licht kan ik bovenstaande foto nog maken van 

de vliegende Ooievaar. Net het oogje scherp genoeg, maar de vliegbeelden

van de Zwarte Ooievaar konden de vuilnisbak in.

In eerste instantie had ik het idee, dat ik alledrie de zeldzaamheden

binnen het uur had gefotografeerd, maar bij het bewerken van de foto's

bleek dat er toch iets meer tijd tussen gezeten had.

De tijd vliegt als je het naar je zin hebt.

Soms zit gewoon alles even mee.

In een volgend blog aandacht voor een uitstapje naar de Zuidpier met oa:

De Bonte Strandloper

Tot de volgende keer,

René