Het Nonnetje

 

Nonnetje (vrouw)

In de winterperiode is het altijd een beetje zoeken naar 

mooie onderwerpen mbt vogelfotografie.

Gelukkig komen er behoorlijk wat watervogels als wintergast naar ons land.

Watervogels zoals de Wilde en Kleine Zwaan, Smienten,
drie soorten Zaagbekken en Brilduikers.

Allemaal mooie soorten, maar het Nonnetje is de soort die

mij het meest intrigeert.

Het is echter om meerdere redenen een hele lastige vogel om te fotograferen.

Het zijn allereerst zeer schuwe vogels.

Als je op behoorlijke grote afstand de auto stilzet om er eentje te fotograferen,

dan gaan ze al binnen no time op de wieken.

Daar komt bij dat een mannetje bij zonnig weer fotograferen ook

een echte uitdaging is.

Het is gewoon een hele opgave om hem goed te belichten.

Nonnetje (man)

Aan de rand van een groot meer heb ik een paar ochtenden in

een schuiltentje gelegen om Nonnetjes en andere watervogels te fotograferen.

De voorbereiding begint al voordat de wintergasten arriveren.

De plek moet gereed gemaakt worden om, vanuit een tentje, 

vanaf een laag standpunt te kunnen fotograferen.

Dus met de heggenschaar allerlei dood materiaal weghalen,

zodat ik met de camera een vrij uitzicht krijg.

Dan wordt het afwachten wanneer de wintergasten arriveren en dan 

hopen dat de juiste weersomstandigheden aanwezig zijn op de dagen

dat ik de mogelijkheid heb om te fotograferen.

Het moet niet te zonnig zijn en de windrichting moet min of meer oostelijk zijn.

Komt de wind uit een andere richting, dan dobberen de watervogels

aan de andere kant van de plas.

Op 20 december neem ik voor de eerste keer plaats in mijn tentje.

Hoewel ik weet dat de wind uit het zuiden zal komen,

ben ik toch benieuwd of er iets te zien valt.

Ook ben ik benieuwd of mijn schuilplekje goed genoeg is

en de vogels dichtbij durven te komen.

Het is ook de dag dat ik nog vrij kan nemen, want wegens eindejaarsdrukte

op het werk, zal dat de komende weken ook niet meer kunnen.

Met pijn en moeite weet ik wat Slobeenden en een Wintertaling te fotograferen.

Deze zullen in een ander blog ter sprake komen.

Nonnetje

Na een paar uur staren naar heel veel water, zie ik in de verte eindelijk een Nonnetje verschijnen.

Mannelijke Nonnetjes zie je al van heel ver aankomen.

De voornamelijk witte kleur is goed te zien en zodra zo'n witte vogel

duidelijk beweegt, kun je er bijna zeker van zijn dat het een Nonnetje is.

Een andere mogelijkheid zou een Meeuw zijn,

maar Meeuwen dobberen meestal op 1 plek.

Nonnetjes zijn zeer actief en zwemmen rond.

De enige momenten dat ze dobberen is tijdens het poetsen.

Helaas neemt het mannetje een afslag te vroeg,

maar niet veel later zie ik ook een vrouwtje zwemmen.

Vrouwtjes zijn vaak ook al van grote afstand te herkennen vanwege hun grootte.

Ze zijn duidelijk kleiner dan allerlei eendensoorten,

behalve de Wintertaling. Maar een Wintertaling duikt niet onder water

en als de kleine watervogel dat wel doet, kun je

er vergif op innemen dat het een vrouwelijk Nonnetje is.

Helaas gooien een paar vissers roet in het eten en

het Nonnetje gaat er vandoor en kan ik net bovenstaande foto maken.

Op zondag 3 januari 2021 is de voorspelling weer gunstig.

De windrichting zal Noord-Oost zijn en ook nog eens licht bewolkt.

Ideaal weer dus en ik besluit om op zaterdagavond alvast mijn tentje neer te zetten.

De volgende dag ben ik voor zonsopgang aanwezig en neem plaats in mijn tentje.

Helaas is het de hele ochtend grijs en dat is niet bevorderlijk voor de foto's.

Nonnetje

Na een tijdje rustig wachten, komen de Slobeenden als eerste langzaam

maar zeker dichterbij. Maar om 1 of andere reden blijven ze toch net

te ver weg. De twijfel slaat toe bij mij. Schijnt het tentje door of beweeg

ik misschien teveel, waardoor ook de tent onnatuurlijk mee beweegt.

Een Nonnetje komt mijn richting op en voor de zekerheid

blijf ik doodstil zitten en richt heel langzaam de lens op naderende vogel.

Het gebrek aan licht zorgt voor een te lange sluitertijd en

dat zorgt weer voor veel beelden die net niet scherp genoeg zijn.

Bovenstaande foto was de beste uit de reeks.

Te weinig licht is ook niet goed.

Lichte bewolking is het best om deze vogel te fotograferen.

Dan krijg je geen overbelichte delen, maar het zorgt er ook voor

dat je wel net een lichtje in het oogje kan krijgen.

Een lichtje in het oog is hier best belangrijk,

anders zie je zo'n grote zwarte vlek op de plek van het oog en

dat geeft de vogel zo'n doods uiterlijk.

Het Nonnetje raakt uit beeld en het wachten kan weer beginnen.

Anderhalf uur later zie ik links van mij opnieuw een Nonnetje aankomen zwemmen.

Als de vogel op een meter of 20 afstand is, duikt hij onder water.

Uit ervaring weet ik dat het nu opletten geblazen is.

Nonnetje

Vlakbij komt de vogel weer boven water en op zijn gemakkie komt hij

verder mijn kant op zwemmen.

Nu blijkt voor mij dat de schuiltent goed werkt,

want de vogel trekt zich niets van mij aan.

Op zijn dooie akkertje dobbert hij rond, duikt zo nu en dan onder water

en komt weer vlak voor mij boven water.

Zo dichtbij heb ik ze nog nooit gekregen en ik baal nu een beetje van het grijze weer.

Er is altijd wel weer iets om over te mopperen.

Maar ja, beter geen zon, dan teveel zon.

Nonnetje

Terwijl ik het Nonnetje aan het fotograferen ben, hoor ik rechts van mij een Waterral gillen.

Ik ben stomverbaasd wanneer de Waterral rustig voor mijn tentje 

heen en weer begint te lopen. Zo dichtbij dat ik niet eens kan scherpstellen.

Omdat ik net even te veel met mijn lens beweeg,

neemt het Nonnetje nu toch voor de zekerheid iets meer afstand.

Terwijl het Nonnetje iets verder weg zwemt, duikt opeens nummer 2 boven water.

Nonnetje

Nummer 2 is ook actiever en gaat flink op jacht.

Al snel heeft hij een prooi te pakken en dan slaat het noodlot toe bij mij.

Ik heb veel foto's achter elkaar gemaakt en de buffer zit behoorlijk vol.

Tegelijkertijd geeft de camera aan, dat de batterij bijna leeg is.

Shit........

Snel de batterij eruit en een nieuwe erin.

Maar dan begint de ellende.

De camera geeft aan dat er beelden hersteld moeten worden.

Ik druk op en JA en dan begint het wachten.

Pas na 2 hele lange minuten kan ik weer verder en

kan nog net een paar plaatjes maken van het Nonnetje met de vis.

Nonnetje

Nadat de vis naar binnen verdwenen is, blijft de vogel even rustig dobberen

en kijkt ondertussen wel nieuwsgierig waar dat geklik vandaan komt.

Vogels lijken toch weinig schrik te hebben van het geluid van een camera,

zolang je maar geen plotselinge, flinke bewegingen maakt.

Nonnetje

Dan begint het weer ietsje op te knappen en wordt het lichter.

Daar zat ik met smart op te wachten en het feest kan nu echt beginnen.

Want behalve de twee Nonnetjes, komen nu ook de Smienten en Slobeenden

mijn richting op. Ik app alvast naar huis dat het ietsje later gaat worden,

want met zoveel vogels lekker dichtbij kan ik natuurlijk niet weggaan.

Nonnetje

Maar een zeiler vind het opeens nodig om een rondje op de plas te maken

en de hele boel schrikt zich een ongeluk en slaat op de vlucht.

Ik weet zeker dat er voorlopig geen vogel meer te bekennen zal zijn

en besluit om de boel op te breken.

Al met al toch een geslaagde ochtend, maar met een zeer irritant einde.

Het is niet anders.

Op de 14de van januari is er wederom Oosterwind.

Maar nu moet ik wel een vrije ochtend nemen,

maar dat heb ik er wel voor over.

Ver voor zonsopkomst zet ik mijn tentje op en gooi 

er als extraatje een camouflagenet overheen.

Na een uurtje afwachten komt als eerste een Fuut en daarna

een Aalscholver voor mijn tentje langs zwemmen.

Een groepje Slobeenden en Smienten laat zich mooi zien en

daarmee kan ik mij uitstekend vermaken.

Heerlijk zo aan de waterkant en de enorme rust om mij heen.

Tot mijn verrassing duikt er opeens een vrouwelijk Nonnetje

vlak voor mijn tent op. Ik heb wel vaker meegemaakt dat ze er opeens zijn,

maar dit is wel even schrikken. Ik ben zo verrast, dat ik in mijn

enthousiasme te snel beweeg en het Nonnetje duikt direct weer onder en verdwijnt.

Nonnetje

Maar niet heel veel later komt er een tweede vrouwtje mijn kant op.

Nou zie ik al jaren regelmatig mannelijke Nonnetjes op deze plek,

maar de vrouwtjes zijn hier dun gezaaid.

Dus ben ik wel blij met deze kans en het wordt helemaal mooi,

wanneer het tweede vrouwtje zich ook weer laat zien.

Omdat er wat riet tussen mijn plekje en het tweede vrouwtje zit,

moet ik wel geduld opbrengen. Hopelijk komt ze iets meer mijn kant op.

Nonnetje

Ik zie het vrouwtje, met haar kop mijn kant op, onder water duiken.

Ik richt de camera op de plek waar ik verwacht dat ze weer boven zal komen

en neem mij voor dat ik mij niet weer laat verrassen.

Op een meter of 6 komt ze boven water en blijft daar even rustig liggen.

Zo dichtbij dat ik haar bijna niet eens geheel in 1 beeld kan vangen

met mijn 400mm + 1.4 extender.

Nonnetje

Ik kan wel vertellen, dat het genieten is, wanneer zo'n schuwe wintergast zo 

van dichtbij te bewonderen is. De vogel gaat op jacht en het wordt lastig om

te voorspellen waar zij de volgende keer opduikt.

Nonnetje

Hoewel het vrouwtje regelmatig onderduikt, zie ik haar geen

enkele keer weer boven komen met een visje.

Het weer slaat een beetje om opeens en dat zorgt voor beter licht

en laat nou net het andere vrouwtje weer in beeld komen.

Nonnetje

En die vogel blijft op precies een mooie afstand even rustig poseren.

Nonnetje

Als iedere vogel nou eens zo mooi mee zou werken, dan zou dat geweldig zijn.

Ze blijft gewoon net lang genoeg liggen om een mooie hoeveelheid foto's te maken.

Dan denk je dat het niet beter kan worden, maar ik wordt 

verrast door 5 mannetjes en nog een vrouwtje die op bezoek komen

en met z'n allen op jacht gaan.

Nonnetje

Maar met zoveel Nonnetjes slaat de keuzestress direct toe.

Om welke richt ik mijn aandacht nou?

Terwijl ik mijn aandacht op het dichtsbijzijnde mannetje heb gericht,

duikt er opeens op vier meter afstand een vrouwtje boven water.

Nonnetje

Ik richt meteen mijn lens op haar en ze kijkt direct mijn kant op.

Ipv dat ze zich uit de voeten maakt, komt ze nog een stukkie dichterbij.

Als ik mijn hand uit de tent steekt, kan ik haar bijna aanraken op een bepaald moment.

Maar dan zie ik dat een mannetje een vis te pakken heeft en

tegelijkertijd komt de zon achter de wolken vandaan.

Nonnetje

Maar eigenlijk had ik hem te laat in het vizier.

De vis wordt direct naar binnen gewerkt en het levert niet de foto op

waar ik van tevoren op gehoopt had.

Met 8 Nonnetjes voor mijn schuiltentje is het constant zoeken naar

de mooiste situatie. Maar zoals altijd is een grote hoeveelheid aan onderwerpen

niet bevordelijk voor de kwaliteit.

Eigenlijk moet je de aandacht gewoon op 1 vogel richten,

maar tijdens de opwinding vergat ik dat eventjes.

Nonnetje

Ik neem mij voor om mijn aandacht op 1 vogel te richten en 

dan maar te zien wat ervan komt.

Tegelijkertijd probeer ik wel om de vogels die in de directe

omgeving van die ene vogel liggen ook een beetje in de gaten te houden.

Maar dan blijkt waarom er zich zoveel vogels voor mijn tentje bevinden.

Want behalve de Nonnetjes komen er ook allerlei eendensoorten voorbij.

Zo'n vierhonderd meter verderop werden er zeilbootjes te water gelaten en

die verstoring zorgde ervoor dat alle vogels mijn kant opkwamen.

Nonnetje

Net op het moment dat ik dus 8 stuks van mijn doelsoort voor mijn neus heb,

besluiten de zeilers uit te varen. De hele zooi (Nonnetjes en alle andere watervogels)

vinden die bootjes maar niets en gaan er direct vandoor.

Aaaarrrghhhh, een tweede keer dat de boel verstoord wordt door zeilboten.

In eerste instantie baal ik, maar ik zie dat het inmiddels toch al tijd 

zou zijn om er mee te stoppen.

Misschien krijg ik in de maanden februari en maart nog wel een kans.

Zo niet, dan moet ik wat langer wachten op nieuwe kansen.

Eind 2021 zullen ze weer gewoon onze richting opkomen.

In een volgend blog aandacht voor de andere soorten die ik

deze dagen voor de lens kreeg met oa:

Smienten

Tot de volgende keer,

René