Hut 1 en Hut 2 in 't Gooi; Helaas gesloten

 

Duikende IJsvogel onder water

Wanneer je door de natuur wandelt of fietst, heb je vaak het idee 

dat er weinig vogels aanwezig zijn.

Totdat je even ergens gaat zitten en de dieren in de directe omgeving

aan jouw aanwezigheid kunnen wennen en ze door krijgen dat je

geen gevaar vormt. Na een tijdje blijkt dan opeens dat er meer leven

op die plek aanwezig is, dan je gedacht had.

Zodra je druk beweegt en te duidelijk aanwezig bent, vorm je

gewoon een verstorende factor in de natuur en zullen dieren zich verborgen houden.

Zo'n 11 jaar geleden hoorde ik toevallig iets over een schuilhutje in 

het Park de Hoge Veluwe. Na lang zoeken vond ik het oude, houten hutje

en ging de wereld van schuilhutfotografie voor mij open.

Er lag een klein vijvertje voor de hut en dat had

een grote aantrekkingskracht op bosvogels en eekhoorns.

Het hutje was echt een feest en ik kwam er met enige regelmaat.

In de jaren daarna werd het hutje meer en meer bekend en

werd het lastig om een plekje te bemachtigen.

Maar ook in die periode (2010-2011) leerde ik een plek kennen

in Amsterdam waar je op een meter of 5 afstand IJsvogels kon fotograferen

vanuit een hut. Een plek die nog volledig onbekend was bij 

het grote publiek en gewoon gratis toegankelijk.

Inmiddels is dit ook al een aantal jaren een

betaalde hut en zeer druk bezocht.

Maar deze twee hutten leerde mij al snel dat je de vogels

naar je toe moeten laten komen om ze goed te kunnen fotograferen.

Buizerd (Hut1 28-10-2021)

Inmiddels fotografeer ik al 10 jaar regelmatig vanuit geïmproviseerde schuilplekjes.

Vanuit die plekjes heb ik mooie series kunnen maken van:

Nonnetjes, Watersnippen, IJsvogels, Waterrallen en bv Dodaarzen.

In eerste instantie vanuit tentjes gemaakt door de meester van de schuilhutjes

Ton Döpp en later vanuit eigen gemaakte hutjes.

Al deze hutjes hadden min of meer de eigenschap dat je er volledig opgevouwen

in moest liggen en dus na een paar uur fotograferen er met 

pijn in je hele lichaam en vooral in je nek weer uit kwam kruipen.

Maar de resultaten waren geweldig, want je kon de vogels mooi op ooghoogte

of hoogte van het wateroppervlak fotograferen.

Dodaars

De laatste 5 a 6 jaar zijn er op vele plekken in Nederland echte fotohutten

geplaatst, waarvan de meeste toch wel iets te ver weg zijn voor mij.

Maar er bleken er toch ook een paar in de buurt van Amsterdam te zijn.

In 2018 bracht ik voor het eerst een bezoek aan Hut 1 van DJ te Pas in Blaricum.

In die periode kon je nog vlak van te voren een plekje reserveren,

maar al snel daarna werd de toeloop zo groot.

dat je maanden van te voren moest reserveren.

Konijn (Hut1 16-11-2018)

In die periode bracht Derk Jan je nog persoonlijk naar de hut en terwijl hij

de voerbakjes vulde, kon ik mijn apparatuur installeren.

De half ingegraven Hut 1 was nou niet bepaald een luxe-product, 

maar voor mij meer dan genoeg.

Normaliter lag ik in een soort yoga-houding in zelfgemaakte hutjes en

nu had ik een stoel tot mijn beschikking, waardoor ik dus een hele dag 

kon fotograferen ipv een uur of 4.

In die periode zag ik voornamelijk de gewone bosvogeltjes,

maar omdat je ze vanuit een laag standpunt kon fotograferen en

ook nog eens badderend had ik daar best een leuke dag.

Wanneer je echter al heel wat jaartjes vogels fotografeert, dan 

zijn de algemene bosvogeltjes al snel niet goed genoeg meer.

Maar er was nog een tweede hut gemaakt door Derk Jan en

deze lag in Huizen. Ook lekker dichtbij, maar omdat je hier mooi

de Havik, Buizerd en Eekhoorn kon fotograferen,

was deze hut een stuk lastiger op korte termijn te reserveren.

Het liefst reserveer ik een hut pas een paar dagen van te voren.

zodat ik weet dat ik behoorlijk weer kan verwachten.

In november 2019 zie ik dat de hut een paar dagen later vrij is en

ik besluit om hem dan maar eens te boeken.

Ook hier werd ik door DJ persoonlijk naar de hut gebracht.

Het advies van te voren om vooral kaplaarzen aan te doen,

was zeer zeker geen overbodig advies.

Het laatste stuk naar de hut en de modder rondom de hut,

maakte de kaplaarzen noodzakelijk.

Nadat hij de prooi en het andere voer had geplaatst, kon

voor mij de fotografie-dag beginnen.

Het bleek er eentje te worden om nooit meer te vergeten.

Eekhoorn (Hut2)

Al snel waren de Eekhoorntjes aanwezig en liep het ook storm

met de normale bosvogeltjes.

Iedereen die in 1 van deze twee hutten is geweest,

weet hoeveel Kool- en Pimpelmezen op het voer afkomen.

Ook Boomklevers en Vinken waren altijd ruimschoots vertegenwoordigd.

Op het ene moment is het een drukte van belang en op het andere moment

is er opeens totale paniek. Vogeltjes vliegen luid alarmerend alle kanten op en

dan is daar de volledige rust.

Havik (Hut2 22-11-2019)

Doodstil afwachten dan totdat na een minuut of 5 daar dan de Havik

opeens verschijnt. Dan is het even rustig afwachten, totdat de vogel

min of meer op zijn gemak aan de prooi begint.

Maar ik heb een beetje pech, want net nadat ik een paar foto's heb genomen,

schrikt de Havik van een Grote Bonte Specht die

vlak langs hem komt vliegen en is de Havik verdwenen.

Hoewel ook Hut2 geen enorme luxe kent,

is het voor mij genoeg dat er een stoel staat.

Hierdoor kan ik het gewoon lekker de hele dag volhouden,

want op kou kun je je kleden.

Hoewel bij beide hutten dus de gewone soorten ruim in

de meerderheid zijn, was de kans op de niet zo algemene soorten best wel groot.

Sijsjes (Hut 2  22-11-2019)

Een paar uurtjes nadat de Havik verdwenen is en ik de Eekhoorns inmiddels

ook wel uit kan tekenen, arriveert er een enorme groep Sijsjes bij de hut.

Ik schat de groep in op 50 exemplaren en ze gaan met een groot

deel van de groep samen in bad.

Hut 2 was niet, net als Hut1, half ingegraven, maar was de waterpartij

op een verhgoing gemaakt, zodat je hier ook de badderende vogels

op ooghoogte kon fotograferen.

Sijsjes (Hut 2  22-11-2019)

Speciaal voor de hutfotografie heb ik een primelens van 300mm van Minolta

gekocht en zonder zoom kun je zoiets helaas niet in zijn geheel vastleggen.

Toch weegt voor mij de lichtsterkte van F2.8 met 300 mm zwaarder dan

het hebben van een zoom-mogelijkheid met bv een 150-600 mm lens van Sigma of Tamron.

Inmiddels heb ik ook een 70-200mm lens met F2.8, maar dan kom je eigenlijk

weer millimeters te kort voor de kleinere vogels.

Maar zoals ik al eerder zei, werd deze 22ste november in 2019

een dag om nooit meer te vergeten.

Rond 13:30 uur zijn daar opeens twee Buizerds,

die zich bezig gaan houden met de prooi.

Eerst de dominante en na een een minuut of 5 mag nummer twee komen eten.

Maar opeens reageert de tweede Buizerd zeer vreemd.

Hij begint te schreeuwen en kijkt agressief naar een plek rechts van de hut.

Ik vermoed dat de Havik weer aanwezig is en

hoop dat de Buizerd zich laat verjagen.

Na een minuut of 2 schreeuwen vliegt de Buizerd weg en

gaat een meter of 10 verder op een tak zitten en blijft schreeuwen.

Ik scroll een beetje door mijn foto's heen en

ben best tevreden met de resultaten.

Om toch contact te houden met wat er voor de hut gebeurd, kijk ik even op

en kijk weer op mijn schermpje.

Dan realiseer ik mij dat er een dier tegen de stronk met de prooi staat.

Het zal toch niet een hond of een kat zijn he?

Net op het moment dat ik het dier weg wil jagen,

zie ik tot mijn verbazing dat het iets anders is.

Boommarter (Hut2 22-11-2019)

Een Boommarter!!!!

Midden op de dag!!

En zover ik weet niet eerder bij deze hut waargenomen.

Gelukkig had ik de camera nog op deze plek gericht en terwij ik onbewegelijk 

blijf zitten, druk ik een paar keer op goed geluk op de ontspanknop.

Zo'n schuw dier behoeft een zeer voorzichtige aanpak en zo'n

kans krijg ik waarschijnlijk nooit meer.

De Boommarter kijkt mijn kant op en lijkt zich nergens iets van aan te trekken.

Voor mij het sein om nu voorover te bukken en door de zoeker te kijken.

Eerst rustig een paar foto's maken, maar ik merk al snel

dat deze Boommarter helemaal niet schuw is.

Dus hupsakee, knallen maar met de camera.

De Boommarter kauwt en scheurt een stuk van de prooi af en verdwijnt in het bos en

laat mij in opperste verbazing achter.

Is het echt gebeurd allemaal?

Gauw scroll ik door mijn foto's heen en zie een aantal heerlijke platen.

YES!!!!

Maar de koek is nog niet op, want het dier heeft de smaak te pakken.

Ik zie zijn koppie rechts van de hut ineens tussen de varens doorkomen

en hij kijkt mij brutaal aan.

Omdat ik toch niet helemaal zeker ben van het gebrek aan schuwheid,

doe ik weer een wassen beeld van Madam Tussaud na.

Doodstil zittend en recht voorruit kijkend, zie ik de Boommarter

op de stronk met de prooi klimmen.

Boommarter (Hut2 22-11-2019)

De prooi wordt beetje bij beetje gedemonteerd en weggebracht naar

een andere plek. Ieder keer zie ik de Boommarter aan de rechterkant van de hut tevoorschijn

komen en dan kijkt hij even richting de hut of de situatie veilig is.

Daarna snel naar de stronk en het volgende stuk er afhalen.

totdat hij alles te pakken heeft.

Wat een ervaring was dat.

De weken daarna liet de Boommarter zich regelmatig zien en konden velen

ongeveer hetzelfde ervaren als ik.

Behalve natuurlijk de sensatie van volledig verrast worden door de Boommarter en

ik kan je vertellen dat het sensationeel was.

In die winter creëerde Derk Jan ook de mogelijkheid

om in hier in het donker te fotograferen en dat heeft een aantal mensen

ook hele leuke series opgeleverd.

Over naar de andere hut.

Bij Hut1 is een waterbak geplaatst en daarmee is het mogelijk

om een duikende IJsvogel te fotograferen.

Begin 2021 slaat de winter genadeloos toe.

Sneeuw en ijs beheersen het landschap en de IJsvogels lijden

onder de winterse omstandigheden.

IJsvogel (Hut1 11-02-2021)

Omdat ik graag eens een duikende IJsvogel wilde fotograferen, had ik deze keer

de hut al twee maanden eerder gereserveerd.

Ik had enorme mazzel dat er nog een mooi pak sneeuw lag en 

het bleek die dag ook nog eens prachtig weer te zijn.

Omdat overal een pak ijs op het water lag, was er geen

aanvoer van verse, levende aasvisjes.

De oplossing kwam uit de diepvries.

De IJsvogels waren maar wat blij met deze

diepvriesvisjes, alleen fotografisch gezien is het niet top.

Maar de IJsvogels hebben daardoor waarschijnlijk wel deze zware winter overleeft.

Ook in die periode werd je nog door Derk Jan naar de hut gebracht.

De vijver was stijf bevroren, maar de duikbak was goed ingepakt

met een dik pakket piepschuim.

Vanuit huis had ik twee thermosflessen met kokend water meegenomen,

zodat ik de bak ijsvrij kon houden gedurende de dag.

Terwijl Derk Jan de visjes in de bak gooide,

installeerde ik weer mijn spullen.

Ondertussen moesten natuurlijk ook de voerbakjes gevuld 

worden voor de andere hongerige vogels.

Derk Jan had de visjes nog niet in de bak gegooid en zich omgedraaid,

toen de IJsvogel uit het niets al in de bak plonsde.

Dat beloofde wat voor de rest van de dag!

Pimpelmees (Hut2 11-02-2021)

Hut1 was maar een klein, simpel hutje dat plaats bood aan twee mensen.

Ik ga meestal alleen in een hut zitten,

omdat ik dan de ruimte optimaal kan benutten.

Dan kan ik namelijk mijn beide camera's gebruiken en

in dit geval heb ik een camera met een 300mm f2.8 lens voor het 

fotograferen van de duikende IJsvogel.

Een tweede body bevat een 400mm lens en daarmee kan ik dan

de rest fotograferen.

Het fotograferen van zo'n duikende IJsvogel behoeft wel

een behoorlijke sluitertijd en daarvoor heb je natuurlijk wel genoeg licht nodig.

Het trucje om zo'n duikende IJsvogel te fotograferen is

om de autofocus uit te zetten en handmatig scherp te stellen 

op een punt ergens in het midden van de bak.

Een diafragma tussen F6.3 en F8.0 en een sluitertijd

van rond de 1/2000ste.

De camera op een statief en de afstandsbediening in de hand.

Rond 9 uur landt de IJsvogel voor het eerst op de tak boven de bak.

Gespannen zit ik met de afstandbediening in de hand en wachten maar.

Je zit erop te wachten, maar de duik komt toch

volledig onverwachts en foetsie is de vogel.

Gauw de resultaten bekijken en dan blijkt het tegen te vallen.

Te weinig licht en daardoor is het water in de bak te donker.

Hopelijk komen er maar kansen.

Gaai (Hut1 11-02-2021)

Gaaien vind ik altijd vervelend op zo'n dag. Ze schrokken grote delen

van het voer op en houden de kleinere vogels weg.

Maar een Gaai in de sneeuw levert wel weer leuke plaatjes op.

Gaai (Hut1 11-02-2021)

De gepelde hazelnoten vielen in ieder geval zeer in de smaak bij de Gaaien

en voor mij een leuke onderbreking, terwijl ik natuurlijk zit te wachten op

de terugkomst van de IJsvogel.

Om 10 uur is daar de IJsvogel weer.

IJsvogel (Hut1 11-02-2021)

De IJsvogel zit geconcentreerd in de bak te turen en

zoekt een prooi uit.

Het is overigens wel een raar gezicht om die diepvriesvisjes

te zien dobberen in die bak.

Maar de IJsvogel duikt mooi niet en zit een beetje

ongeduldig op en neer te wippen.

Ik realiseer mij dat zich er waarschijnlijk een dun laagje

ijs heeft gevormd op het wateroppervlak.

Dus stap ik de hut uit met een thermosfles met heet water

en pak de schep die bij de hut ligt.

Zodra ik naast de hut sta, gaat de IJsvogel er vandoor.

Zo snel mogelijk maak ik de bak ijsvrij en giet een

flinke hoeveelheid heet water in de bak.

Omdat ik niet wil uitglijden loop ik rustig terug naar de hut

en hoor achter mij PLONS!

Shit!!! Weer een kans gemist.

De uren daarna komt er regelmatig een IJsvogel langs en

blijken er in totaal 3 verschillende IJsvogels op

de bak met visjes af te komen.

Hoewel ik inmiddels al vele foto's heb gemaakt,

zitten de echt lekkere er nog niet tussen.

IJsvogel (Hut1 11-02-2021)

Aan het begin van de middag komt de bak in het zonnetje te staan en

dat zorgt ervoor dat de IJsvogel mooier uitkomt onder water.

Rond 13:00 wordt er in korte tijd twee x gedoken en

dat levert eindelijk de beelden op waar ik naar op zoek was.

En tussen de duiken door vermaak ik mij met het kleinere grut.

Glanskopmees (Hut1 11-02-2021)

Hoewel het zonnetje uitbundig schijnt, is het licht toch niet erg hard.

De sneeuw heeft een mooi dempend effect en zorgt ervoor dat de vogels

ook van onderaf belicht worden.

Het is echt een fantastisch mooie dag maar wel goed koud.

Met goeie skikleding, thermo-ondergoed, winterlaarzen, handschoenen

en een muts is het goed uit te houden in de simpele hut.

Gelukkig staat er niet teveel wind, want het kan behoorlijk

tochtig zijn in de hut.

Het grootste nadeel van het koude weer is dat ik om het

half uur de hut uit moet om een ijslaagje in de bak te verwijderen.

De vogels trekken zich niet veel aan van mij verstorende acties,

want de honger maakt minder schuw.

Ik vergeet dus ook niet om het andere voer regelmatig 

bij te vullen en wat extra vogelpinakaas te voeren.

Pimpelmees (Hut1 11-02-2021)

Omdat ik inmiddels een flinke lading onderwaterfoto's heb,

richt ik de camera op de bovenkant van de bak.

Een IJsvogel die net boven water komt levert ook leuke plaatjes op.

IJsvogel (Hut1 11-02-2021)

Het blijft iedere keer spannend, wanneer je even snel de resultaten bekijkt,

zodra 1 van de IJsvogels een visje gevangen heeft.

IJsvogel (Hut1 11-02-2021)

Als je zo'n dagje in de hut zit en goed oplet,

merk je al snel hoe de onderlinge verhoudingen zijn bij de diverse soorten.

Een volwassen IJsvogel-vrouwtje is duidelijk de dominantste.

Een tweede volwassen IJsvogel laat zich met moeite verjagen en

de derde IJsvogel is een heel jong vrouwtje.

De borstveren zijn nog een beetje roestbruin en de

pootjes zijn ook ng niet geheel oranje gekleurd.

Dit jongere exemplaar moet constant heel snel een visje te grazen nemen, want zij wordt 

aldoor direct verjaagd door het dominante vrouwtje.

Maar het jonge vrouwtje is nog niet zo'n hele goede jager, 

want ze heeft iedere keer, 2 of 3 duiken nodig om een vis te pakken.

En dan zijn dit nog dooie visjes.

Inmiddels is het rond 16:30 uur en de zon zal snel ondergaan.

Omdat ik niet weet of ik ooit nog zo'n kans ga krijgen,

richt ik mijn camera toch nog maar een keer op de bak en

hoop dat de IJsvogel nog 1 keertje zal duiken.

IJsvogel (Hut1 11-02-2021)

Ik word verwend, want er wordt zelfs nog 2x gedoken en lukt het nog

om met 1/1000ste de IJsvogel goed op de foto tekrijgen.

Na de laatste duik pak ik de bak weer in met het dikke piepschuim

en trek de deur van de hut achter mij dicht.

Medio februari zie ik dat hut 2 een paar dagen later vrij is en

besluit om nog een keertje langs te gaan.

Derk Jan bevestigd de prooi op de tak, terwijl ik weer

mijn spullen installeer.

Een uurtje later wordt het doodstil rond de hut.

Normaliter komt er dan na een paar minuten meestal

een roofvogel op de setting of keert het kleine grut terug.

Maar deze keer blijft het heel lang stil.

Dan toch opeens is daar de Havik.

Net op het moment dat ik de eerste foto wil gaan maken,

geeft de Havik een paar keiharde rukken aan de prooi

en met lede ogen kijk ik de Havik na, terwijl

deze met de prooi in zijn klauwen uit beeld verdwijnt.

Gelukkig heb ik een tweede prooi en die 

maak ik dan maar snel vast en

hoop dat de Havik nog een keertje langskomt.

Eekhoorn (Hut2 19-02-2021)

Maar de Havik laat zich niet meer zien en ook de Buizerds laten verstek gaan.

Verder geen bijzondere soorten deze dag, maar gelukkig

zijn daar altijd nog de Eekhoorntjes.

Het moet natuurlijk niet te vaak gebeuren, dat je weinig bijzondere soorten 

ziet op dit soort dagen, maar een keertje is niet zo'n probleem.

Zo'n dagje in een hut vind ik enorm ontspannend en kijken

naar de vogeltjes is altijd leuk.

Blijft natuurlijk ook het feit dat het leuk is om

te wachten op een eventuele verrassing op de setting.

Maar zoals gezegd, geen verrassingen deze dag.

Eind mei komt er bericht dat Hut2 opeens vrij is.

Ik check mijn agenda en kan vrij nemen.

Dus op 26 mei weer een dagje hut2.

Het merendeel zijn weer de algemene soorten en

deze keer zijn het wel enorm veel Koolmezen.

Dat was een goed broedseizoen voor deze vogeltjes.

Eekhoorn (Hut2 26-05-2021)

De hele ochtend levert eigenlijk niets bijzonders op en

weer is het de Eekhoorn die mij vermaakt.

Ik probeer altijd een paar noten zodanig in een stronk te verstoppen

 dat ze enorm veel moeite moeten doen om ze eruit te pulken.

Rond het middaguur verschijnt de eerste Buizerd,

maar om een of andere duistere reden verdwijnt die weer snel.

Vos (Hut2 26-05-2021)

Opeens zie ik de kop van een Vos verschijnen.

Het dier kijkt even richting de hut en klimt op de stronk

en vakkundig wordt de prooi verwijderd.

De Vos is net zo snel weer vertrokken, als dat hij kwam

en laat mij in verbazing achter.

Ik kijk op mijn schermpje en zie dat ik in de snelheid niet echt goed

gekaderd heb in de meeste foto's.

Tegenvallertje, maar ik heb nog een extra prooi liggen

en monteer deze razendsnel op de stronk.

Hopend dat de Vos nog een keertje terugkomt en

ik beter voorbereid ben.

Maar de Vos laat zich niet meer zien helaas.

Winterkoning (Hut2 26-05-2021)

De rest van de dag is het wachten op de terugkeer

van een Buizerd of met een beetje mazzel een bezoek van de Havik.

DJ had al gezegd dat de Havik niet zo vaak meer op de setting kwam,

maar je weet natuurlijk nooit wat er gebeurd.

Buizerd (Hut2 26-05-2021)

Op het eind van de dag hoor ik de roep van de Buizerd steeds 

dichterbij komen. Alarmerende Koolmezen verraden de komst

van een roofvogel en al snel hoor ik

de roep van de Buizerd vlak naast de hut en

de roep blijft aldoor van dezelfde plek komen.

De Buizerd komt dus ook nog even voor de hut en

geeft een mooi einde aan deze fotodag in hut 2.

Een paar maanden later hoor ik het nieuws dat de hutten gaan sluiten.

Om onduidelijke redenen wil Staatsbosbeheer de hutten weg hebben.

Teveel verstoring is 1 van de redenen en

laat dat nou net een enorme drogreden zijn.

Iedereen die in Hut2 gezeten heeft weet heel goed hoe

hard er geschreeuwd wordt door wandelaars en

dat er veel loslopende honden in het gebied zijn.

Maar ja, de hutten moeten verdwijnen.

In November wordt de Boommarter weer af en toe gefotografeerd 

en die wil ik nog wel een keertje op de foto zetten.

Ook worden er weer IJsvogels gesignaleerd bij hut 1

en wordt de duiksetting daar weer in gereedheid gebracht.

Dus voordat de hutten gaan sluiten,

wil ik beide nog een keertje bezoeken en ik moest

mijn strippenkaarten nog opmaken.

In totaal worden het nog drie bezoekjes.

Dus een maand later zit ik een dagje in Hut1.

Helaas laat de IJsvogel zich dan niet zien.

Uiteraard wel op de dag voor en de dag na mijn bezoek.

Koolmees (Hut1 22-11-2021)

Hut 1 was toch vooral een hut met een enorme hoeveelheid vogels,

maar het merendeel behoorde wel tot de meer algemene soorten.

Daarom verdient de Koolmees toch ook een plekje in dit blog.

Verder waren Grote Bonte Spechten, Vinken, Boomklevers, Gaaien 

Roodborsten, Heggenmussen en Pimpelmezen goed vertegenwoordigd.

Heggenmus (Hut1 22-11-2021)

Boomklever (Hut1 22-11-2021)

Sijs (Hut1 22-11-2021)

Het leuke van hutfotografie is dat je nooit weet wat een dag gaat brengen.

Hut 1 was een ideale hut voor de beginnende natuurfotograaf,

want die fotografeert alles dat beweegt (weet ik uit eigen ervaring).

De fotograaf met wat meer uren op de teller kwam natuurlijk vooral

voor de IJsvogels, maar een bezoekje van Sijsjes, Glanskopmeesjes,

Goud- en Appelvinken is ook voor die categorie leuk.

Verder was bij deze hut de obesitas-Buizerd een bezienswaardigheid.

Ik heb een hoop Buizerds gezien in al die jaren dat ik fotografeer,

maar nergens zag ik een groter exemplaar dan bij hut1.

Appelvink (Hut1 22-11-2021)

En in de winter kwamen er regelmatig wintergasten langs

Keep (Hut1 22-11-2021)

Ik hield altijd de groepjes Vinken in de gaten, want vaak zat er

een Keep tussen, terwijl er ook weleens een Groenling bij zat.

De laatste foto is voor een echte WIntergast.

Koperwiek (Hut1 11-02-2021)

Zeer spijtig dat beide hutten inmiddels gesloten zijn.

Het waren dan wel geen super-de-luxe hutten,

maar voor mij was het meer dan genoeg.

Derk Jan te Pas was altijd een uitstekende gastheer en

zorgde ervoor dat alles piekfijn in orde was.

In vervolg zal ik weer een stukkie verder moeten rijden voor een dagje fotohut,

hoewel er inmiddels een nieuwe hut in Purmerend is.

Alles bij elkaar is het een behoorlijk epistel geworden

en zullen diverse foto's en verhalen bij de vaste lezers

al bekend zijn.

Maar voor een volledig overzicht wilde ik

alles toch nog een keertje bij elkaar zetten.

Tot de volgende keer,

René