De Temmincks strandloper en de Kleine Plevier

 

Kleine Plevier

En hier is dan het vierde en laatste deel van mijn 2 bezoeken aan Gruttoland.

Twee dagen die qua soorten enorm van elkaar verschilden en dat maakt het ook

nog steeds leuk en verrassend. Het was ook volledig anders dan de twee bezoekjes die

ik in het najaar van 2021 bracht.

Toen fotografeerde ik voornamelijk Watersnippen, Oeverlopers en Kieviten

en nu dus Kluten, Kemphanen, Grutto's en wat andere soorten Steltlopers.

Voordat Kees en ik op 2 mei gingen, had ik al begrepen

dat er een paartje Kleine Plevieren aan het broeden was in het gebied.

Dan hoop je dat ze een keertje langskomen, maar we

hebben ze die 2de mei niet gezien.

Het kan ook goed mogelijk zijn dat wij zoveel aandacht hadden

voor de Kemphanen en de Kluten, dat we de Kleine Plevieren

 over het hoofd hebben gezien.

Maar tijdens mijn tweede bezoek op de 10de mei,

waren er geen Kemphanen te zien en de Kluten

liepen ook alleen maar een beetje te foerageren.

Dan krijg je meer aandacht voor de rest van de omgeving.

Al heel vroeg hoorde ik het roepje van een Plevier.

Kleine Plevier

Zoals ik in deel III al vertelde was het zwaarbewolkt in de ochtend en

dat was best een beetje jammer toen de Kleine Plevier voor de hut kwam om 06:40 uur.

Door het iets hogere standpunt, kun je wel een spiegeling krijgen,

Maar zoiets heb je natuurlijk liever met mooi ochtendlicht.

Kuifeend

In het begin van de ochtend was ik teleurgesteld dat er geen Kemphanen

aanwezig waren in het plasdras-gebied. Dat was de reden waarom ik

nog een keertje teruggekomen was en omdat er ook

weinig actie was bij de Kluten, had ik het idee dat ik snel naar huis zou gaan.

Zoals in Deel III te lezen was, zou het toch een heerlijke dag worden.

Maar als je er dan toch bent, dan kun je de focus natuurlijk ook heel goed

leggen op de soorten die wel aanwezig zijn.

Zoals diverse eendensoorten.

Een paartje Kuifeenden en een paartje Krakeenden en 

een Slobeend lieten zich rond de hut zien.

Slobeend

Maar het is leuker dat de Kleine Plevieren constant terugkomen bij de hut.

Vorig jaar waren er bij de derde hut twee mooie, kleine eilandjes

waarop je de steltlopertjes kon fotograferen.

Door de hoge waterstand zijn die helaas weg en dat is

fotografisch gezien echt doodzonde.

Maar bij de eerste hut (waar ik dus voor de 2de keer in zit) hebben ze

een schelpeneilandje gemaakt en daarom heen wat

kleine verhoginkjes waardoor er een paar slikrandjes zichtbaar zijn.

Kleine Plevier

Ideaal voor kleine steltlopertjes en de Kleine Plevier maakt er

constant gebruik van.

Kleine Plevier

Nou wist ik dat er 1 paartje aan het nestelen was, maar later bleek

dat er ook een tweede paartje een nest had.

Omdat ik regelmatig twee Kleine Plevieren op het verhoogde schelpeneilandje

naast de hut heb gezien, vermoed ik dat daar het tweede nest was.

Kleine Plevier 

Dat schelpeneilandje ligt wat meer op ooghoogte, maar is inmiddels ook wat begroeid met gras.

Dat maakt het lastig om ze vrijstaand in beeld te krijgen.

Leuk detail aan bovenstaande foto vond ik de vliegende zaden aan de rechterkant.

Maar niet alleen het hele kleine spul komt op die slikrandjes af.

Grutto

Af en toe komt er een Grutto buurten en die komen dan zo dichtbij,

dat ik alleen een portretje kan maken en dan moet ik ook 

al een stukje naar achteren, want anders kan de camera niet scherpstellen.

Tureluur

Een aantal Tureluurs hebben ook constant interesse in dit stukje land.

Maar dat zijn toch een beetje de soorten, die ik vaker fotografeer en

zoals ik in Deel III vertelde, begint dan de verveling soms toe te slaan.

Dan maar een beetje rommelen met de belichting en 

eerder liet ik daarvan een foto zien van een Kluut.

Maar de Kleine Plevieren lenen zich ook prima voor dat experiment.

Kleine Plevier in high-key

De één vindt het mooi, dan ander vind het niets.

Ik vind het in ieder geval leuk om af en toe een beetje aan te klooien.

Soms pakt dat enorm verkeerd uit overigens.

Een jaar of 7 terug was ik baltsende IJsvogels aan het fotograferen en

die zaten zolang om elkaar heen te draaien,

dat ik besloot om daar een filmpje van te maken.

Natuurlijk net op dat moment besluiten ze te gaan paren en

toen ik eenmaal weer zover was om te fotograferen,

was het moment over.

Probeer dan nog maar eens op 5 meer afstand een

paartje parende IJsvogels te fotograferen he.

Kleine Plevier in high-key

Maar in de middag gebeurt er opeens van alles.

Parende en vechtende Grutto's, het bezoek van Zwarte Ruiters,

maar ook nog een andere grote verrassing.

Opeens zie ik een klein steltlopertje op een meter of 30 afstand.

Ik dacht een Oeverloper te zien, maar wanneer ik beter kijk,

zie ik dat deze vogel kleiner is dan een Oeverloper.

Een Bonte Strandloper misschien?

Nee, daarvoor kloppen de kleuren niet.

Nou had ik vorig jaar hier een Temmincks Strandloper gefotografeerd

en daar denk ik nu direct aan.

Temmincks Strandloper

Ik ben er toch niet helemaal zeker van en stuur een foto naar

mijn alwetende hulplijn.

Als zij ook met Temmincks Strandloper komt,

weet ik het zeker.

Een mooie vangst want het is nou niet bepaald een alledaagse verschijning.

Temmincks Strandloper

Het vogeltje foerageert eerst op een afstandje van een meter of 15,

maar komt aldoor een stukje dichterbij.

Zo op de foto lijkt het nog heel wat, maar het is echt een klein beestje.

Temmincks Strandloper

Het is nou ook niet bepaald een spectaculair gekleurde vogel,

maar meer de zeldzaamheid die mij een beetje doet jubelen.

Altijd leuk om speciale soorten voor je lens te krijgen.

Temmincks Strandloper

Terwijl het vogeltje steeds dichterbij komt,

moet ik opletten dat ik hem nog wel helemaal in mijn zoeker krijg.

Op een bepaald moment kan ik hem bijna aanraken en

lukt fotograferen echt niet meer.

Temmincks Strandloper

Hij rommelt bijna een uur lang aan de rechterkant van de hut en

geeft mij alle kans om hem goed te fotograferen.

Nou heb ik al vaker gezegd, dat ik niet echt een vogelaar ben.

Ik ben niet iemand die achter allerlei zeldzaamheden aanjaagt en aansluit

bij tientallen of honderden anderen om een zo'n vogel te zien/te fotograferen.

Maar het is natuurlijk wel superleuk wanneer een niet zoveel voorkomende vogel

op je pad komt, want dat maakt dagen zoals dit natuurlijk extra spannend.

Temmincks Strandloper

Na een klein uurtje vind het Strandlopertje het wel genoeg en gaat er vandoor.

Tenminste, dat dacht ik.

Later op de dag zie ik hem nog regelmatig terug in de directe omgeving

van de hut, maar het levert geen betere beelden op.

Na de Zwarte Ruiters en de Temmincks Strandloper is mijn geluk

wel zo'n beetje op vwb echt bijzondere soorten.

Kemphaan

Heel af en toe komt er nog een Kemphaan een bad nemen,

maar het zijn enkelingen.

Het blijft wel mooi om dit soort vogels te bekijken.

Geweldig hoe een vogel zo'n transformatie door kan maken.

Grutto

Inmiddels komen er steeds meer Grutto's een bad nemen.

Niet te vergelijken met de ochtend, want toen zag ik er maar een handvol.

Grutto

Wat erg opvallend was dat ik op beide dagen geen enkele roofvogel heb gezien.

Je zou toch wel wat Bruine Kiekendieven mogen verwachten,

maar helemaal niets.

Wat ook opviel was het gebrek aan Kieviten.

Toen ik hier in het najaar van 2021 was,

kwamen ze met honderden tegelijk een bad nemen.

Het scheen dat er 1 Kievitsnest op Gruttoland was geteld.

Echt heel magertjes.

Kleine Plevier

Gelukkig zijn daar nog de Kleine Plevieren.

Toch ook een soort die je niet zo heel vaak ziet en 

zeker niet op afstanden van een meter of 8. 

Kleine Plevier

En ze kunnen je ook zo lekker smerig aankijken.

Wanneer dit soort vogeltjes langdurig dichtbij rondwandelen,

kun je ze ook mooi observeren.

Kleine Plevier

De Kleine Plevier heeft een hele specifieke jaagtecniek.

Eerst staat de vogel stil en trilt dat ene pootje razendsnel.

De trillingen verstoren de kleine insecten en wanneer die bewegen,

zie je de Kleine Plevier opeens een kant oprennen 

om de prooi te grazen te nemen.

Blijkbaar een zeer succesvolle techniek, want hij doet het constant.

Nou zie ik wel vaker Kleine Plevieren, maar meestal is dat op plekken

waar ook wat lichte begroeiing is.

Die begroeiing verbergt juist dat trillende pootje,

wat ik nu dus zo goed kan waarnemen.

Dan komt het moment om de spullen in te pakken en 

terug te reizen naar Amsterdam.

Maar net op dat moment hoor ik een opgewonden Tureluur.

Baltsende Tureluurs

Wanneer je dat een keer gehoord hebt, dan herken je dat geluid direct.

Het speelt zich af aan de andere kant van het water,

maar ik zet de camera toch weer snel terug op het statief.

Baltsende Tureluurs

Gelukkig zijn Tureluurs niet de snelste wanneer het aankomt op paren.

Het mannetje staat altijd eerst behoorlijk lang met zijn vleugels te wapperen

en te schreeuwen. Het vrouwtje staat geduldig te wchten en

ik heb eigenlijk geen idee wat het beslissende moment is,

waarop het mannetje besluit op te stijgen en te landen op de rug van het vrouwtje.

Parende Tureluurs

Uiteraard heb ik ook hier een hele reeks foto's van,

maar omdat het toch betrekkelijk ver weg was,

vind ik deze drie foto's wel genoeg.

De weg naar Amsterdam wordt ingezet en ik ben stomverbaasd wanneer

ik richting de Afsluitdijk rijd,

Het is dan 10 mei en Gruttoland lijkt een groot succes qua broedparen en nesten.

Maar als ik terug rjjd en links en rechts de weilanden zie,

dan springen bij wijze van spreken de tranen mij in de ogen.

Meer dan 95% van de weilanden is gewoon gemaaid.

Het is dus dweilen met de kraan open voor het behoud van de weidevogels.

"Gelukkig hebben we de foto's nog"; zei hij cynisch,

wanneer er in de nabije toekomst geen weidevogel meer broedt in ons land.

Dan staan er 100 man de zeer zeldzame Grutto te fotograferen,

wanneer die een keertje als dwaalgast te zien is in Nederland.

Hiermee eindigt het vierluik over twee dagen fotograferen in Gruttoland.

Vele mooie momenten en hoogtepuntenheeft het opgeleverd.

In een volgend blog aandacht voor:

De Zwarte Stern

Tot de volgende keer,

René