Steltlopers

 

Witgatje

Op veel plekken zijn Steltlopers te fotograferen.

Indien je je klein maakt, zo weinig mogelijk beweegt en wat geduld hebt,

kun je ze van behoorlijk dichtbij fotograferen.

Mijn ervaring is dat ze behoorlijk snel hun angst kwijt raken en

dan al foeragerend dichterbij komen.

Op het strand kun je allerlei soorten tegenkomen, maar ook

de polder kan mooie waarnemingen opleveren.

Maar het beste is een plasdras-gebiedje.

Met een beetje geluk kun je daar enorm veel soorten fotograferen.

Ik ben in de maanden juli, augustus en september in diverse plasdras-gebiedjes geweest

en het heeft mij een enorme berg foto's opgeleverd.

Als ik een beetje tijd heb, zullen er de komende tjd behoorlijk

wat de revu gaan passeren.

Van een dichtbij jagende Kleine Zilverreiger tot

Kluten bij zonsopkomst en Watersnippen in september.

Maar in dit blog de opbrengst van begin juli 2023.

In die periode is de kans op jonge Steltlopers groot,

maar ook zijn de ouders dan nog vaak in de buurt.

Ik plaats de foto's op volgorde van het tijdstip.

Tureluur

In de vroege ochtend scharrelt een jonge Tureluur rond en doet

ondertussen wat rek- en strekoefeningen.

Gedurende de ochtend zie ik meerdere Tureluurs in verschillende stadia.

Tureluur

Heel leuk om het verschil te zien tussen jonge vogels

en hoe zo'n vogel zich ontwikkeld.

Tureluur

Duizenden muggen op het wateroppervlak vormen een mooie voedselbron.

Kleine Plevier

In de begroeiing zie ik een Kleine Plevier heen en weer wandelen.

Ik hou mij zzo stil mogelijk en het vogeltje komt langzaam maar zeker mijn kant op.

Het is altijd spannend of zo'n vogel dan dichterbij komt of op een bepaald momen

toch besluit om een andere kant op te gaan.

Maar de Kleine Plevier komt zo dichtbij dat ik hem

soms niet eens goed in de zoeker kan krijgen.

Kleine Plevier

De lichte groene waas kom doordat ik door het gras heen moest fotograferen.

Bij een aantal andere foto's zal dit ook te zien zijn.

De Kleine Plevier loopt rustig te foerageren, maar kijkt wel regelmatig

mijn kant op. Het klikken van de camera maakt hem nieuwsgierig,

want hij maakt geen enkele aanstalten om te vluchten.

Tureluur

Ondertussen zoeken twee jonge Tureluurs nog steeds naar voedsel en

komen tijdens het foerageren ook steeds dichterbij.

Terwijl ze dichterbij komen, zie ik ook andere soorten opduiken.

Groenpootruiter

En dan begint het leuk te worden, maar slaat ook de keuzestress toe.

Een Groenpootruiter is de eerste nieuwe bezoeker.

Groenpootruiter

Soms zijn Steltlopertjes lastig uit elkaar te houden.

Een Groenpootruiter is redelijk makkelijk te herkennen,

ook al lijkt het verenkleed veel op een aantal andere soorten.

De licht naar boven opgewipte snavel is een duidelijk onderscheidend kenmerk

en samen met de groene poten is de determinatie snel gedaan.

Maar deze dag zie ik wel een paar vogels waar de twijfel toesloeg.

Dan stuur ik een appje naar mijn hulplijn en meestal komt al snel

het verlossende antwoord.

Met die mogelijkheid ben ik iedere keer weer erg blij,

want dan leeft alles toch meer.

Bosruiter

Ik zie een andere vogel dichterbij komen en denk eerst aan een Tureluur.

Maar nadat ik van veraf een foto maak en deze even in de vergroting bekijk,

zie ik al snel dat het iets anders is,

Het verenkleed heeft iets weg van een Groenpootruiter en

omdat deze op een aantal meters afstand voor mijn neus heen en weer scharrelt,

kan ik mooie vergelijken.

De snavel is duidelijk anders, maar de poten zijn wel licht van kleur.

De koptekening is ook duidelijk anders: Een Bosruiter.

Tsja, leuk natuurlijk al die verschillende soorten,

maar ik kan maar 1 camera bedienen.

Groenpootruiter

Met diverse leuke soorten probeer ik zo goed mogelijk een keuze te maken

wat ik vast wil leggen.

Groenpootruiter

Maar het is allemaal leuk en ze staan ook vaak tegelijk op een mooie plek.

Dan wordt het nog lastiger, want in de verte zie ik nog meer vogels.

Bosruiter

Een tweede Bosruiter laat zich zien en even later komt nummer 3 erbij.

Bosruiter

Dat vind ik nou het leuke van vogelfotografie.

Het verrassingseffect wanneer er opeens een leuke soort verschijnt en

helemaal wanneer ze zich natuurlijk gedragen.

Tureluur

Het belooft vandaag een warme, zonnige dag te worden en het zachte licht

zal snel verdwijnen. 

De diverse soorten kunnen prima naast elkaar vertoeven

en zo nu en dan is het (zeker bij tegenlicht) een behoorlijke puzzel

om te zien wat wat is.

Zeker bij de Tureluur en de Bosruiter, want bij tegenlicht 

kun je de kleuren van snavel en poten niet onderscheiden.

En dan dient de volgende soort zich aan.

Soms heb je van die dagen dat het gewoon meezit.

Kemphaan

Een stuk of 6 mannelijke Kemphanen strijken neer.

Eerst wat ver weg, maar al snel lopen ze ook vrij dichtbij.

Ik moet mij in allerlei bochten wringen om ze goed in beeld te krijgen

en soms is mijn uitzicht net niet helemaal vrij.

Groenpootruiter

De Groenpootruiter laat zich duidelijk horen en zijn roep trekt

weer een aantal andere exemplaren aan.

Het zorgt ervoor dat ik zo nu en dan mijn camera even met rust laat

en gewoon een paar tellen alleen maar zit te kijken naar 

het gehele tafereel dat zich voor mij afspeelt.

Tureluur

Op een paar meter afstand stapt opeens een jonge Tureluur mijn beeld in.

Ik kan de vogel bijna aanraken en als hij nog ietsje dichterbij komt,

krijg ik hem niet eens meer scherp in beeld.

Maar terwijl ik de Tureluur volg, zie ik uit een ooghoek een

tweede vogel aankomen.

Ik denk dat het weer een Bosruiter is,

maar als ik goed kijk, zie ik dat het de volgende soort is die zich aandient.

Witgatje

Het is een Witgatje.

De kleur van de kop en de hals/borst deed mij eerst denken aan een Bosruiter,

maar de kleur van de rug en de witte onderkant maken het een Witgat.

Ook deze toont geen enkele angst en foerageert een tijdje vlak voor mijn neus.

Witgatjes maken een leuk geluid en zijn daardoor makkelijk 

te herkennen wanneer ze in de buurt zijn.

Witgatje

Zo'n "vol-in-beeld"-foto is natuurlijk wel leuk,

maar het liefst heb ik iets van de leefomgeving in beeld.

Maar wanneer je met lenzen met een vaste brandpuntafstand wrkt,

dan valt dat niet altijd mee.

Uitzoomen is er tenslotte niet bij.

Witgatje

Kemphaan

De mannetjes Kemphanen hebben inmiddels al een deel van hun glans verloren.

De nekkraag is weg en ook de mooie gele spikkels rond hun snavel zijn verdwenen.

Het heeft geen enkele nut meer, want de baltsperiode is al lang voorbij.

De vrouwtjes bevinden zich nog in de broedgebieden en de mannen

zijn daar al lang weer uit vertrokken.

Die bemoeien zich niet met broeden en het nageslacht.

Daarom zie je in deze periode wel regelmatig een mannelijke Kemphaan,

maar dus bijna nooit een vrouwtje.

Mocht je al denken dat je een vrouwtje ziet,

dan is de kans groot dat dit ook een mannetje is.

Deze exemplaren worden "faren" genoemd.

Dan hoor ik de roep van alweer een andere soort.

Ik denk hem al snel te zien.

Witgatje

Maar het wat harde tegenlicht zorgt ervoor dat ik in eerste instantie

niet de juiste vogel eruit pik.

Wanneer ik de foto iets uitvergroot zie ik toch echt weer een Witgatje.

Maar een stukje verderop denk ik dan toch de nieuwe soort te zien.

Oeverloper

Eén foto kan ik van hem maken, maar aan de kleine witte inkeping aan de zijkant

meen ik toch de Oeverloper te herkennen.

Ik kan mij eigenlijk niet herinneren of ik zijn achterlijf op en neer heb zien wippen.

Omdat ik hem maar heel kort geien heb, hou ik het voor nu op een Oeverlopertje.

Mocht iemand mij willen verbeteren dan hoor ik het graag.

Het was een heerlijke ochtend in ieder geval,

met meer dan genoeg te zien en te fotograferen.

In een volgend blog aandacht voor:

De Watersnip

Tot de volgende keer,

René