Drijfsijzen

 

Krooneend

Volgens mij een echter Amsterdamse uitdrukking uit het verleden.

Vogels werden in 2 categorieën opgedeeld.

Alle niet watervogels werden schertsend drijfsijzen genoemd en

de rest viel in de categorie Sijzen.

Een blog over watervogels dus.

Watervogels fotograferen doe ik eigenlijk alleen in de winter,

omdat dan de "mooie" soorten ons land aandoen.

De enige soorten waar ik de rest van het jaar geïnteresseerd ben,

zijn de Dodaars en de Fuut wanneer deze kleine jongen heeft.

Maar in de winter komen de kleurrijke soorten in ons land.

Zaagbekken, Nonnetjes, Brilduikers en Krooneenden.

Nou zijn Krooneenden inmiddels ook wel ingeburgerd in Nederland en

kun je ze het jaar rond bv mooi fotograferen in de AWD.

Grote Zaagbek

Tot een paar jaar geleden had ik in de winter een mooi plekje om

een schuiltentje neer te zetten en vanaf een laag standpunt

de wintergasten te fotograferen.

Maar ze zijn daar zeer druk aan het werk om de dijken te verstevigen

en dat zorgt voor zoveel onrust, dat het niet de moeite is

om daar uren te gaan bivakkeren.

Hopelijk volgend jaar weer.

Maar dit jaar moest ik het dus doen met een aantal andere plekken

en het nadeel was dat op 1 van die plekken,

het standpunt eigenlijk veel te hoog was.

Dit was vanuit een schuilhut bij Marken.

Met een eigen schuiltentje kun je mooi de dagen uitkiezen,

waarop je bijna zeker weet dat de vogels dichtbij komen.

Op mijn oude plek was dat namelijk met Ooster- of Zuidoosterwind.

Bij dit soort omstandigheden moet je maar net mazzel hebben,

dat je in die hut zit.

Ik ben er een aantal keer geweest en op 1 van die dagen was het bingo.

De juiste windrichting en ook nog eens licht bewolkt weer.

De ultieme weersomstandigheden.

Nonnetjes

Wanneer je naar zo'n schuilplek toe loopt, ben je zichtbaar voor alles op de plas

en alle vogels die ook maar een beetje dichtbij dobberen,

gaan er als een speer vandoor.

Dan duurt het meestal wel meer dan een uur, voordat ze

weer langzaam maar zeker naderbij komen.

Geduld dus en pas weer zichtbaar zijn,

wanneer je naar huis gaat.

Nonnetje

Ik start altijd zo vroeg mogelijk, want in de ochtend heb je vaak het mooiste licht.

In de winterperiode houdt dat in dat tussen 08:30 en 9:00 uur het fotograferen kan beginnen.

Omdat het ook nog eens koud is, ga ik niet eerder dan dat tijdstip

ergens zitten of liggen. Dat houdt wel in, dat wanneer ik pas rond 08:30 uur

aan kom wandelen, het nog tot 09:30 uur duurt voordat de watervogels terug komen.

Ook nu is dat het geval en dan bleven ze ook nog eens heel ver weg.

Alles uitgesteld in afwachting van wat er hopelijk komen gaat

en dan zit ik uit verveling maar Bruine Ratten te fotograferen.

Maar ondertussen houd ik de plas in de gaten en zie in de verte 

een soort die ik niet direct kan thuisbrengen.

Ik maak een foto en zoom in op mijn schermpje en

tot mijn verbazing zie ik dat het een Kuifduiker is.

Dat wordt spannend.

Komt ie wel of niet dichterbij.

Inmiddels komen er meer vogels wat dichterbij,

maar het zijn voornamelijk Smienten, Krak- en Kuifeenden.

Net na het middaguur begint het spannend te worden.

De drijfsijzen komen nu echt dichterbij en dobberen steeds

meer richting mijn plek.

Nonnetje

En ik zie een groepje van 7 Nonnetjes aan komen zwemmen.

Nonnetjes zoeken zeer actief naar prooien en kunnen in korte tijd

best een grote afstand afleggen.

Ik zie ze constant onderduiken en dan weer ietsje dichterbij

weer boven water komen.

Het duurt niet lang voordat ze dichtbij de kant aan het jagen zijn.

Het liefst had ik nu plat op mijn buik in mijn tentje gelegen

en van een mooi laag standpunt foto's maken,

maar dat is helaas niet het geval.

Het is nou eenmaal niet anders en

wat heb ik te klagen wanneer dit soort vogels zo mooi dichtbij komen.

Ondertussen zie ik een stukje verderop ook weer de Kuifduiker zwemmen.

Zou hij ook zo lekker dichtbij komen?

Kuifeenden

Kuifeenden zijn geen echte wintergasten, maar wel zeer fotogeniek.

Er zijn van die natuurgebieden waar ze zich niets van de mensen aantrekken

en je ze dus van mooi dichtbij kunt fotograferen.

In de polders van landelijk Amsterdam is dat anders.

Het lijkt wel of ze hier schuwer zijn.

Zodra ze je in de gaten hebben, nemen ze direct meer afstand.

Behalve als je dus niet zichtbaar bent voor ze.

Toch merk je dat ze tijdens het fotograferen,

door hebben dat er iets raars is

Komt natuurlijk ook dat ik geen hele stille camera heb.

De sluiter maakt nog behoorlijk wat geluid.

Terwijl ik de Kuifduiker steeds dichterbij zie komen en

de Nonnetjes druk aan het jagen zijn,

hoor ik opeens de roep van de IJsvogel.

En ja hoor, daar is hij opeens.

IJsvogel

Tsja, dar zit je dan achter je camera.

Een hele ochtend zie je van alles in de verte langs zwemmen en vliegen

en dan komt alles tegelijk voor je neus.

Dus keuze-stress.

Nonnetje

Gelukkig blijft de IJsvogel maar een beetje zitten op een tak

en loert af en toe in het water naar een mogelijke prooi.

De Nonnetjes duiken constant onder,

maar komen niet boven water met een zichtbare prooi.

De Kuifduiker vindt het vast te dru, want die blijft op een veilige afstand.

Maar ik moet ze wel alle drie in de gaten blijven houden en

snel reageren wanneer er iets leuks gebeurd.

Of het nog niet genoeg is ploft er aan mijn andere kant een Sperwer neer.

Sperwer

De IJsvogel vliegt in paniek weg en de Nonnetjes nemen iets meer afstand.

Leuk zo'n Sperwer maar niet op dit moment eigenlijk.

Omdat er nogal wat ratten rond huppelen, hoop ik dat

de Sperwer er eentje te grazen neemt.

De Sperwer loert wel op ze, maar doet verder weinig.

Af en toe doet ze een uitval naar iets op de grond,

maar zonder resultaat te boeken.

Na een kwartiertje Sperwer kijken vind ik het wel mooi.

De aanwezigheid van de rover zorgt voor onrust en

de watervogels nemen teveel afstand.

Aan de andere kant hoop ik dat de Sperwer iets vangt en het voor

mijn neus op begint te smikkelen.

Maar mooi niet.

Na een half uur steek ik mijn hand naar buiten.

Geen succes. De vogel blijft stoïcijns zitten.

Twee handen naar buiten. Geen resultaat.

Dan maar geluid maken en dat heeft wel succes.

Maar ik merk dat de Sperwer in de buurt blijft,

want het blijft rustig met zangvogeltjes.

Dan mijzelf maar even laten zien en

dat heeft wel succes.

Nonnetjes

Al snel zijn de Nonnetjes weer terug en verschijnt er ook een Grote Zaagbek.

Grote Zaagbek

Eerst zwemt hij mij van behoorlijke afstand voorbij,

maar wanneer de vogel terug keert,

komt hij vlak langs de kant.

Die foto staat aan het begin van het blog.

Hij kwam echter zo dichtbij en zwom zo snel voorbij,

dat ik 1 foto kon maken.

Tot nu toe natuurlijk een hoop mooie soorten,

maar ik blijf hopen op die Kuifduiker.

Inmiddels had ik daar al aardig wat plaatjes van geschoten,

maar de vogel bleef veel te ver weg.

Wanneer ik zo ver mogelijk naar de rechterkant kijk,

zie ik hem aan komen zwemmen.

En lekker dichtbij de oever.

De Kuifduiker blijft mijn kant opzwemmen en duikt onder.

Ik hou de omgeving goed in de gaten en hoop dat hij vlakbij opduikt.

Fuut

Ipv de Kuifduiker verschuift opeens zijn neefje op een paar meter afstand.

Ik maak twee foto's en houd mij lens verder zo roerloos mogelijk.

En eindelijk is hij daar.

Kuifduiker

Best een bijzondere wintergast.

Een zomerkleed nog een echte zeldzaamheid, maar in winterkleed

zie je ze de laatste jaren steeds vaker in Nederland en zeker

in de omgeving van het Marker- en IJmeer.

Hoewel het verenkleed een beetje saai is,

springt dat rode oogje er natuurlijk wel prachtig uit.

De vogel blijkt erg nieuwsgierig te zijn,

want hij probeert te ontdekken waar dat klikken nou vandaan komt.

Kuifduiker

Al onderzoekend komt de vogel steeds dichterbij.

Kuifduiker

Hij heeft het echter al snel bekeken en zwemt lekker verder.

De rest van de dag heb ik de Kuifduiker niet meer gezien,

maar deze korte ontmoeting was al erg mooi.

Des te later het wordt, des te meer vogels zich verzamelen voor de schuilplek.

De groep is zeer divers en ligt vreedzaam bij elkaar.

Ik kijk eens door mijn verrekijker en zie wat

Slobeenden, Krak- en Wilde Eenden, Smienten, Meerkoeten,

diverse soorten Meeuwen, Futen en Kuifeenden.

Helaas geen mannelijke Nonnetjes deze keer.

terwijl er op dit water toch honderden aanwezig zijn.

Maar de vrouwelijke Nonnetjes komen nog regelmatig dichtbij jagen.

Een enkele keer vangen ze een visje, maar die zijn weg voordat ik kan afdrukken.

Nonnetjes

Toch opmerkelijk dat ik zoveel vrouwtjes zie, maar geen enkele man.

Nonnetje

Wat grappig is, is dat die Nonnetjes al onderwater jagend heel dichtbij de kant komen

en wanneer ze dan weer boven water komen,

direct verder van de oever wegzwemmen.

Ergens vertrouwen ze de boel toch niet helemaal.

Nonnetjes

De bewolking neemt al een tijdje toe en met een uurtje gaat de zon onder.

Terwijl de Nonnetjes nu echt een andere plek opzoeken,

pak ik mijn spullen in en kan na een geslaagde dag naar huis.

Afgelopen winter kon ik nog een aantal andere soorten fotograferen,

maar nu vanaf een iets lager standpunt in Lunteren.

Niet op wateroppervlak-niveau, maar een centimeter of 30 daarboven.

Witoogeend

Het kostte wat geduld, maar uiteindelijk kon ik de Witoogeend van dichtbij vastleggen.

Niet zo heel interessant qua kleur, maar wel qua zeldzaamheid.

Eind januari was ik bij de Valk roofvogels en daar zwom deze

mooie eend in de grote vijver.

 

Een andere mooie wintergast, die te zien was, is de Brilduiker.

Een hele lastige klant om te fotograferen.

Een paar jaar geleden zwom er eentje in de gracht op IJburg

en die was tamelijk makkelijk te benaderen.

Ik was er een paar keer voor op pad geweest,

maar het dier zat aldoor net op een ontoegankelijke plek.

Brilduiker

De Brilduiker is nog niet helemaal op kleur,

maar het is toch een prachtig gekleurde vogel.

Brilduiker

De Brilduiker is een lastige vogel om te fotograferen.

Allereerst is de vogel meestal redelijk schuw,

maar het is vooral zijn verenkleed.

Veel witte delen, een donkere kop en dan ook nog eens de twee witte vlekken

in die donkere kop.

Met iets teveel zon krijg je dan al snel een overbelicht lijf

en twee spierwitte gaten in de kop.

Brilduiker

Maar aan de andere kant wil je weer graag dat de groen/paarse kleur

van de kopveren mooi uitkomt en daar heb je dan weer wat zonlicht voor nodig.

Gewoon één van de lastigst te fotograferen vogels die ik ken.

Brilduiker

Een soort die steeds vaker het hele jaar te zien is in Nederland is de Krooneend.

Een prachtig gekleurde eend en qua kleur een stuk makkelijker dan de Brilduiker.

Krooneend

Met zijn oranje/bruine kop, rode snavel een oogjes pik je

de Krooneend er al van verre overal tussenuit.

Allesbehalve goede schutkleuren maar die zal de vogel

wel niet nodig hebben in zijn natuurlijke habitat.

Krooneend

Vlak voor mijn neus ligt de Krooneend druk te poetsen.

Iedere veertje krijgt een onderhoudsbeurt en ik verbaas mij altijd weer

hoe vogels hun gehele verenkleed in goede conditie houden.

Krooneend

Wanneer de Krooneend toch net even te dichtbij komt dobberen,

wordt er direct weer een veilige afstand gecreëerd.

Krooneend

Nadat alle veertjes aan de beurt geweest zijn,

wordt er nog even uitgebreid gebadderd.

Krooneend

Tafeleend

Ter afsluiting een Tafeleend.

Een soort welke ik de laatste paar jaar weer steeds vaker zie.

Maar dan vooral in de winterperiode.

Het blijft nog steeds een betrekkelijk zeldzame broedvogel in ons land.

Zo dat was het weer voor deze keer.

De middelste Zaagbek stond hoog op mijn lijstje, maar de dag

dat ik deze zou gaan fotograferen was ik ziek

en ging de kans voor deze periode aan mij neus voorbij.

Volgende winter nieuwe kansen.

Ik heb nog erg veel foto's liggen van uitstapjes 

welke in 2023 heb gemaakt.

Het is lastig kiezen wat ik in een volgend blog 

kan plaatsen, maar ik geef waarschijnlijk de voorkeur

aan foto's van een aantal bezoekjes aan Lunteren.

Daar ben ik bij een zonsondergang, een zonsopgang

en een bijzondere prooiendag geweest.

Ook daar te zien zijn deze twee,

die overigens geen dienst deden als voer voor de roofvogels:

Rosse Woelmuizen

Tot de volgende keer,

René